Αυτό ισχυρίζεται ο ΣΕΒ στην παρέμβασή του υπέρ του ανοίγματος των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων, φροντίζοντας και αυτή τη φορά να διανθίσει την τοποθέτησή του με σκληρές κουβέντες περί «ιδιότυπου επαγγελματικο-εργασιακού μεσαίωνα», «συντεχνιακές ηγεσίες», «πελατειακό κρατικό προστατευτισμό», για να χαρακτηρίσει το μέχρι σήμερα καθεστώς δραστηριότητας των επαγγελματιών.
Οι μεγαλοβιομήχανοι επιχειρούν και πάλι να εμφανιστούν ως «οσίες Μαρίες», που βγάζουν δισεκατομμύρια ευρώ, βρέξει - χιονίσει, μόνο και μόνο χάρη στην... αξιοσύνη τους, σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους που όλο και κάποια «απατεωνιά» κάνουν, όλο και κάποια κατάσταση αξιοποιούν και εν τέλει εκμεταλλεύονται ακόμα τους ίδιους, τους «κακόμοιρους» μεγαλοβιομήχανους...
Για το ΣΕΒ, όλοι οι άλλοι φταίνε για την κρίση, αλλά όχι το μεγάλο κεφάλαιο, στη δράση του οποίου βρίσκονται οι ευθύνες αλλά τις μετακυλίουν στους εργαζόμενους μέσω της πολιτικής της κυβέρνησης, της ΕΕ, της τρόικας, συνεπικουρούμενων και των ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ.
Το γεγονός ότι την περίοδο της κρίσης αυτοί εξακολουθούν να καλοτρώνε και να καλοπίνουν τσεπώνοντας νέα κέρδη σε βάρος του λαού, και όλοι οι άλλοι, οι «κακοί» ψάχνουμε να πληρώσουμε το ψωμί και το ρεύμα, δεν τους κάνει καμία εντύπωση.
Αλλά αυτοί τη «δουλειά» τους κάνουν. Καιρός είναι να κάνει το ίδιο και η εργατική τάξη με τους συμμάχους της, με ενιαίο ταξικό αγώνα, επιμονή και τόλμη ενάντια στο κεφάλαιο και την πολιτική που το ενισχύει.
Ο αγώνας τώρα ...δικαιώνεται για τη «Δημοκρατική Αριστερά», που δεν μπορούσε χτες να κρύψει τη χαρά της για το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας εξέδωσε το πρώτο πενταετές ομόλογο, το οποίο μάλιστα «σημείωσε εντυπωσιακή επιτυχία αντλώντας με άνεση από τις αγορές 5 δισ. ευρώ με εξαιρετικά χαμηλό επιτόκιο, 2,89%». Σε ανακοίνωσή της επαίρεται ότι επήλθε «δικαίωση του σταθερού προσανατολισμού της ΔΗΜΑΡ υπέρ της έκδοσης ευρωομολόγων» και δεν παραλείπει, βεβαίως, να προτρέψει την ΕΕ «να προωθήσει το ταχύτερο την κοινή οικονομική και δημοκρατική πολιτική διακυβέρνηση».
Γιατί, όμως, χαίρεται και κραυγάζει η «Δημοκρατική Αριστερά»; Μήπως θα γευτούν κανένα ψίχουλο αυτής της ...συγκλονιστικής επιτυχίας οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της χώρας; Μήπως απ' τα 5 δισ. ευρώ που αντλήθηκαν αναλογεί κάνα μερίδιο, έστω μικρό, στον ελληνικό λαό; Ρητορικά τα ερωτήματα καθώς και οι πέτρες γνωρίζουν την απάντηση. Οι μόνοι που έχουν λόγο να χαίρονται και να πανηγυρίζουν είναι αυτοί που θα βάλουν στο χέρι τα δισεκατομμύρια, για να τα αθροίσουν στα πολλά άλλα δισ. που έχουν αρπάξει απ' το λαό. Δηλαδή, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι κλπ. Η χαρά τους είναι προφανώς διπλή χαρά για τη «Δημοκρατική Αριστερά». Ας βγάλει ο λαός συμπεράσματα για όσους του παρουσιάζονται και σαν ...αριστεροί.
Με ιδιαίτερη έμφαση αναφέρονται, ειδικά το τελευταίο διάστημα, στις αναμενόμενες ενεργειακές επενδύσεις, τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη.
Λες και από αυτές τις επενδύσεις πρόκειται να προκύψει κάτι καλό για τα λαϊκά νοικοκυριά. Ακόμη και το όποιο θετικό οικονομικό αποτέλεσμα μπορεί να καταγραφεί από ένα μεγάλο έργο προς όφελος του δημοσίου, δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς.
Πρώτα απ' όλα επειδή το όφελος αυτό μπορεί ήδη να έχει εξανεμιστεί και με το παραπάνω από την πριμοδότηση του όποιου έργου.
Επειτα, επειδή κι αυτό που θα προκύψει στην πορεία θα επαναδιοχετευτεί στους κεφαλαιοκράτες.
Και τέλος, επειδή το έργο που θα δημιουργηθεί, είτε πρόκειται για υποδομή είτε για μονάδες κάθε είδους, έχει ως στόχο την υπερκερδοφορία των ιδιωτών με άμεσο αντίκρισμα στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος που γίνεται ολοένα και πιο ακριβή για τα λαϊκά νοικοκυριά.
Γιατί λοιπόν χαίρονται τόσο και περηφανεύονται για τις επενδύσεις τα κυβερνητικά στελέχη;
Επειδή ακριβώς η πολιτική τους σημαίνει ότι κάθε έργο είναι καλό επειδή εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου...
Η τιμή της αμόλυβδης βενζίνης έχει πάρει την «τιμητική» της θέση στο μακρύ κατάλογο όλων εκείνων των τιμών, βασικών προϊόντων ευρείας λαϊκής κατανάλωσης, που συναποτελούν τον καθημερινό βραχνά για τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους.
Αυτή την περίοδο η αμόλυβδη έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο «ρεκόρ».
Βασικό στοιχείο της υψηλής τιμής της, είναι βεβαίως οι φόροι που επέβαλε η κυβέρνηση και πληρώνει ο λαός για να «σωθεί» η πατρίδα από τη «χρεοκοπία».
Συμπληρωματικό στοιχείο είναι η νέα άνοδος των διεθνών τιμών της βενζίνης, που αντανακλάται και στις τιμές διυλιστηρίου.
Ετσι, βρίσκεται και πάλι σε εξέλιξη ένα παιχνίδι όπου το «αυτονόητο» είναι να διασφαλιστούν τα κέρδη (αυξημένα, σταθερά, μειωμένα δεν έχει σημασία αυτή τη στιγμή) των εταιρειών που εμπλέκονται. Οπως επίσης, «αυτονόητη» είναι η επιβάρυνση των καταναλωτών.
Ε, είναι κι αυτά τα «αυτονόητα» που οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα καλούνται να ανατρέψουν με τον αγώνα τους. Για να θέσουν σε ενέργεια τα δικά τους αυτονόητα, για το ψωμί, την οικογένεια, την ίδια τη ζωή.
Σωστά! Μπορούμε να είμαστε απολύτως σίγουροι ότι οι πολιτικές βαθιάς λιτότητας θα συνεχίζονται και τα κέρδη των πολυεθνικών θα αυξάνονται, όσο ο κοσμάκης θα φορολογείται και θα ταλαιπωρείται από την ακρίβεια.
Επίσης μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως πάντα θα βρίσκουν κάποιο πρόβλημα ...δανεισμού για να εφαρμόζουν ολοένα πιο αντεργατικές πολιτικές και να καταργούν εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Τέτοιες ...σιγουριές μπορεί να τις επιθυμούν διακαώς τα συμφέροντα που εκπροσωπούν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, όμως κάθε άλλο παρά τις θέλει ο ελληνικός λαός. Κι αυτό είναι σίγουρο.
Ε, ΒΕΒΑΙΑ, ΑΝΕΒΗΚΕ το Χρηματιστήριο! Τι θα έκανε, θα έπεφτε όταν ανακοινώνεται μείωση των κερδών των επιχειρήσεων με φορολογικό συντελεστή στο 20%;
Προφανώς πάρτι κάνουν οι Ανώνυμες Εταιρείες και έχουν καλέσει και τους φίλους τους τους τραπεζίτες μαζί με τις πολυεθνικές για να το γιορτάσουνε.
Μόνο που οι μικρομεσαίοι (που τους περιμένουν νέα φορολογικά «παλούκια»), οι μισθωτοί (που ούτως ή άλλως έχουν τσακιστεί) και οι συνταξιούχοι (που ...τι άλλο να τους πάρουν πια) δεν έχουν Χρηματιστήριο να «εκφράζονται».
Και σε αυτούς ο «δείκτης» πάει από το κακό στο χειρότερο και είναι εξαιρετικά προκλητικό να βλέπουν πως, ενώ αυτοί πληρώνουν, αυτοί που πραγματικά διαθέτουν το χρήμα φοροπαλλάσσονται.
Να ξέρουν, πάντως, οι κυβερνώντες πως όταν θα «καταρρεύσει» ολοκληρωτικά το Χρηματιστήριο του ελληνικού λαού δε θα πέσουν τιμές μετοχών, αλλά ...θα πέσει η οργή του κόσμου στο κεφάλι τους. Και θα είναι βαριά.
«Οι νέοι δρόμοι για την ανάπτυξη», για τους οποίους μίλησε ξανά χτες ο πρωθυπουργός, περνούν μέσα από τη δραστική μείωση των μισθών. Δεν τόλμησε να το πει ο ίδιος, παρόλο που λέει ότι δε λογαριάζει το πολιτικό κόστος, αλλά το λένε ευθέως οι ξένοι σύμμαχοί του και δανειστές. «Οι μισθοί στην Ελλάδα πρέπει να μειωθούν για να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας», δήλωσε ωμά και κυνικά ο υφυπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Γιεργκ Ασμουσεν, ξεκαθαρίζοντας ότι η δραστική μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης είναι το βασικό «όπλο» για να επιτευχθεί η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και η κερδοφορία των μονοπωλίων. «Η δημοσιονομική λιτότητα δεν αρκεί», τόνισε ο Γερμανός αξιωματούχος, συμπληρώνοντας ότι «εκ των πραγμάτων χρειάζεται ένα είδος εσωτερικής υποτίμησης, αρχίζοντας με την πολιτική μισθών». Φρόντισε μάλιστα να διευκρινίσει ότι αυτή η υποτίμηση, όρο που πρώτος είχε χρησιμοποιήσει ο επικεφαλής του ΔΝΤ Ντ. Στρος Καν, δε θα περιοριστεί μόνο στη μείωση των μισθών, αλλά θα επεκταθεί και στην υποτίμηση της δημόσιας περιουσίας, κινητής και ακίνητης, ώστε να πουληθεί για ένα κομμάτι ψωμί στα μονοπώλια. «Η Ελλάδα πρέπει να επανακαθορίσει τις προτάσεις της για το τι μπορεί να πουλήσει», είπε ευθέως και έσπευσε να γίνει πιο συγκεκριμένος: «Η Ελλάδα μπορεί να απελευθερώσει τις αγορές και τα δίκτυά της και να ιδιωτικοποιήσει μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις»... Με απλά λόγια, «οι δρόμοι για την ανάπτυξη» ξεχειλίζουν από το αίμα της μεγάλης σφαγής των εργασιακών - λαϊκών δικαιωμάτων.
Σχετικά με το πόρισμα για τη SIEMENS ο εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. Κ. Αϊβαλιώτης δήλωσε: «Η SIEMENS πλήρωνε, και τα κόμματα εξουσίας τής ικανοποιούσαν όλα τα βίτσια... Με τη συνεχή διαδικασία ανεπτύχθησαν στην μεν SIEMENS σαδιστικά ένστικτα, στα δε κόμματα εξουσίας μαζοχιστικά. Σήμερα οι δύο πλευρές απολαμβάνουν το ρόλο τους».
Φυσικά, δεν πρόκειται για αδυναμία ανάλυσης της κατάστασης που εξωθεί τον ΛΑ.Ο.Σ. στο να διατυπώνει τέτοιες φαιδρότητες. Δεν πρόκειται για μια τυχαία «ερωτοτροπία» που παρεκτράπηκε... Σκάνδαλα, μικρότερα και μεγαλύτερα, υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν όσο υπάρχει το άδικο εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα. Φύονται στο γόνιμο έδαφος του μεγαλύτερου όλων των σκανδάλων, μιας οικονομικής εξουσίας που στηρίζεται στην άγρια εκμετάλλευση και ληστεία του μόχθου των πολλών και μιας πολιτικής εξουσίας που ασκεί άδικη, άτιμη πολιτική σε βάρος του λαού και υπέρ των μονοπωλίων. Πρόκειται για τις ιδανικές συνθήκες για την εκκόλαψη της διαφθοράς, της εξαγοράς κ.ο.κ. Αλλά αυτές τις συνθήκες ο ΛΑ.Ο.Σ. τις θέλει αναλλοίωτες στον αιώνα τον άπαντα. Αυτό το σύστημα θέλει να μακροημερεύει και αν κάποτε βγαίνουν και κάποια απ' τα άπλυτα στη φόρα, με παρεμβάσεις σαν την παραπάνω αποπροσανατολίζει το λαό ότι πρόκειται για μια κατακριτέα ...εκτροπή απ' τα καλώς και άγια καμωμένα του καπιταλισμού.
Ο λαός όμως δεν τρώει κουτόχορτο. Καλά θα κάνει ο ΛΑ.Ο.Σ. και οι άλλοι του ιδίου στρατοπέδου να το καταλάβουν αυτό.