ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Να μη χαθεί η ευκαιρία

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Σε μια ύφεση ο κόσμος δεν βλέπει την έξοδο. Υπάρχει μια αίσθηση ματαιότητας που ίσως κερδίζει έδαφος», δηλώνει στους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» ο Γ. Παπακωνσταντίνου, επισημαίνοντας ότι η παρατεταμένη ύφεση της ελληνικής οικονομίας, ήδη διάρκειας τριών ετών, διακυβεύει την εξασφάλιση αποδοχής για το νέο πακέτο μέτρων. Η πραγματικότητα είναι ότι ο κόσμος δε βλέπει την έξοδο από την κρίση γιατί απλά δεν υπάρχει. Ακριβέστερα, δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση στο πλαίσιο του καπιταλισμού. Αντίθετα, η πλουτοκρατία, έστω και αν καταστραφεί ένα τμήμα του κεφαλαίου, θα βγει πιο ενισχυμένη, πατώντας πάνω στην φτωχοποίηση και εξαθλίωση του λαού. Σίγουρα δεν πρόκειται να υπάρξει λαϊκή αποδοχή και συναίνεση στην εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική, αλλά αυτό δεν πρέπει να οδηγήσει σε μια «αίσθηση ματαιότητας», μοιρολατρίας και παραίτησης, όπως θα ήθελε ο υπουργός Οικονομικών και γενικότερα η κυβέρνηση, για να πετύχουν τους στόχους τους. Αντίθετα, είναι ιστορική ευκαιρία να γίνει συνείδηση ότι ο καπιταλισμός ό,τι ήταν να δώσει το έδωσε, έχει ξεπεράσει τα όριά του και σαπίζει κατατρώγοντας τις σάρκες του λαού. Είναι καιρός η σκέψη και η δράση να στραφούν πλέον στην οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης με στόχο την ανατροπή του, ώστε να πάρει ο λαός τις τύχες στα χέρια του. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, αν το πιστέψει ο λαός.

Συναίνεση στην πράξη

Πιο κραυγαλέο τρόπο για να δείξει τη στήριξή της στο νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων που εγκρίνει σήμερα η κυβέρνηση δε θα μπορούσε να ανακαλύψει η ηγεσία της ΝΔ. Προχτές ο εκπρόσωπος Τύπου της ΝΔ κατακεραύνωσε την κυβέρνηση γιατί ...αναβάλλει την ψήφιση των νέων μέτρων για τις αρχές Ιούνη. «Η κυβέρνηση Παπανδρέου στα επώδυνα γίνεται λαγός και στις μεταρρυθμίσεις μεταμορφώνεται σε χελώνα», αποφάνθηκε ο Γ. Μιχελάκης, δείχνοντας καθαρά ότι το κόμμα του κινείται στη γραμμή της άσκησης πίεσης για την άμεση υλοποίηση των βάρβαρων μέτρων. Χτες ο εκπρόσωπος εστίασε στον υπουργό Οικονομικών γιατί στις αρχές Μάρτη είχε πει ότι το πακέτο των μέτρων για την τριετία 2012-15 θα είναι 22 δισ. ευρώ, ενώ προχτές στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ είπε ότι το πακέτο θα είναι 23 δισ. ευρώ! «Ο κ. Παπακωνσταντίνου βαδίζει στα τυφλά. Δεν ξέρει ούτε το βασικό, δηλαδή δεν γνωρίζει ποιος είναι ο στόχος του προγράμματος... Βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση», ήταν το ...θανατηφόρο σχόλιο του εκπροσώπου της ΝΔ. Περιττό να σημειωθεί ότι για την ταμπακιέρα, δηλαδή για το πακέτο των βάρβαρων μέτρων, που ξεπερνάει βέβαια τα παραπάνω νούμερα, ο εκπρόσωπος δεν είπε λέξη. Ακριβώς γιατί τα σαρωτικά μέτρα είναι και μέτρα της ΝΔ. Μέτρα που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμά της, μέτρα που ψηφίζει από κοινού με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μέτρα που υπηρετούν τη στρατηγική για έξοδο από την κρίση προς όφελος της πλουτοκρατίας. Και αυτή την αλήθεια, ό,τι και αν λένε, δεν μπορούν να την κρύψουν από το λαό.

Προσβολή νοημοσύνης

«Οσον αφορά στην πρακτική του πρωθυπουργού να εξαγγείλει τα νέα μέτρα - προφανώς πιο βάναυσα από τα ήδη ισχύοντα - την ημέρα που κλείνει η Βουλή για Πάσχα και δεν μπορεί να υπάρξει κοινοβουλευτικός έλεγχος, είναι εξόχως προκλητική και προσβλητική για τους θεσμούς». Η δήλωση που έκανε χτες ο εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. Κ. Αϊβαλιώτης, είναι προκλητική και προσβλητική για τη νοημοσύνη του λαού. Τι είδους κοινοβουλευτικό έλεγχο θα ασκούσε δηλαδή ο ΛΑ.Ο.Σ., έχοντας μέχρι σήμερα στηρίξει ένα προς ένα τα βάναυσα αντιλαϊκά αντεργατικά μέτρα; Το πολύ πολύ να χρησιμοποιούσε τη διαδικασία και τους θεσμούς για τους οποίους τόσο κόπτεται, για να επιδοθεί και πάλι σε θεαματικές κωλοτούμπες προκειμένου να αποπροσανατολίσει το λαό και να συσκοτίσει τις ευθύνες του ως κόμματος που εκπροσωπεί την άρχουσα τάξη, στηρίζει την πολιτική που υπηρετεί τα δικά της συμφέροντα.

Ας θυμούνται πάντως εκεί στον ΛΑ.Ο.Σ. ότι ο λαός τούς έχει κατατάξει όχι στους ελεγκτές αλλά στους ελεγχόμενους για σωρεία αδικημάτων σε βάρος του.

«Ο λύκος κι αν εγέρασε... »

Τα ξοφλημένα καλέσματα περί «ενότητας» και «κοινής δράσης της αριστεράς» ανασύρει ξανά από τα ντουλάπια του ο ΣΥΝ, επιχειρώντας και μ' αυτόν τον τρόπο να συγκαλύψει τις αντιφάσεις της στρατηγικής του, αλλά και να αναβαθμίσει το ρόλο του στις προσπάθειες αναστύλωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Στην τελευταία έκδοση του καλέσματος περί «ενότητας», προστέθηκε η προοπτική της «κυβερνητικής λύσης, από ένα συνασπισμό δυνάμεων (...) με βάση ένα κοινό αριστερό και προοδευτικό πρόγραμμα», όπως σημειώνει η τελευταία απόφαση της ΠΓ του ΣΥΝ.

Στο σύνολό της, η πρόταση αφορά μια συνεργασία από τα πάνω ανάμεσα σε «δυνάμεις της Αριστεράς - κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής - δυνάμεις της ριζοσπαστικής οικολογίας, ομάδες και πολιτικά πρόσωπα, προερχόμενα από το χώρο του ΠΑΣΟΚ και που στέκονται από προοδευτική σκοπιά ενάντια στην κυβερνητική πολιτική». Μόλις τις προάλλες, ο πρόεδρος του ΣΥΝ πρόσθεσε σε όλους τους παραπάνω και τη «λαϊκή δεξιά». Ο ΣΥΝ καλεί σε «πλατύ μέτωπο ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική», ενάντια δηλαδή σε μια μορφή διαχείρισης του καπιταλισμού, προς όφελος μιας άλλης. Δηλαδή, αντικαπιταλισμός στα λόγια, σοσιαλδημοκρατία παλιάς κοπής στην πράξη.

Αυτή είναι η ουσία της στρατηγικής του ΣΥΝ, ο οποίος προεκλογικά δεσμευόταν στο λαό ότι θα ελέγχει αν το ΠΑΣΟΚ εφαρμόζει σωστά το πρόγραμμά του (!) καλλιεργώντας συνειδητά αυταπάτες για το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας. Πρόκειται για το ίδιο κόμμα που, στις πρόσφατες τοπικές εκλογές, έδινε στο δεύτερο γύρο κατεύθυνση στους ψηφοφόρους του να ψηφίσουν τους υποψήφιους του ΠΑΣΟΚ. Ολα τα παραπάνω έχουν τη σημασία τους, γιατί επαληθεύουν το επικίνδυνο για τα λαϊκά συμφέροντα περιεχόμενο της «ενότητας» που ευαγγελίζεται ο ΣΥΝ. Δεν πέρασε, άλλωστε, πολύς καιρός απ' όταν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ γινόταν το μάλε - βράσε με αλληλοκατηγορίες και υπονοούμενα, ανάμεσα σε τάσεις και συνιστώσες, για τις καρέκλες και για το ποια «σχολή σκέψης» υπηρετεί πιο αποτελεσματικά τον ίδιο στόχο, τον αποπροσανατολισμό του λαού και την ενσωμάτωση του κινήματος.

Ο λύκος κι αν εγέρασε...» λέει ο λαός, και στην περίπτωση του ΣΥΝ η παροιμία πάει γάντι. Από το 1968, ο χώρος που εκπροσωπεί ο ΣΥΝ και οι όμοιοί του, επιζητούσε να εμποδίσει κάθε προοπτική ριζοσπαστικοποίησης του λαϊκού κινήματος, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες στο αστικό πολιτικό σύστημα και τη σταθεροποίησή του. Ορος αναγκαίος, για να αποδώσει η στρατηγική τους, ήταν να χτυπηθεί το ΚΚΕ, να αυτοκαταργηθεί σαν κόμμα. Το ίδιο επιχείρησαν και το 1991, όταν προσπάθησαν να διαλύσουν το ΚΚΕ, πολεμώντας το στη συνέχεια μαζί με τις αστικές δυνάμεις, που νόμισαν ότι βρήκαν ιστορική ευκαιρία να απαλλαγούν από το ΚΚΕ. Παρά τα ζόρια που περνάει ο λαός, σήμερα έχει μεγαλύτερη πείρα για να καταλάβει πού θέλουν να τον σύρουν οι τυχοδιώκτες της δήθεν «ανανέωσης», ανεξάρτητα από τις μεταλλάξεις που υπέστησαν στο πέρασμα των χρόνων. Υπάρχει ελπίδα για το λαό. Περνάει μέσα από το δυνάμωμα του ΚΚΕ, το βάθεμα της λαϊκής συμμαχίας, την ήττα των κομμάτων του κεφαλαίου και των δυνάμεων που δίνουν δεκανίκι στην αντιλαϊκή στρατηγική του.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Αλλοθι της αντιλαϊκής πολιτικής...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΚΑΙ Η ΖΩΟΛΟΓΙΑ επιστρατεύεται πλέον από τον πρωθυπουργό προκειμένου να δικαιολογήσει την πολιτική του. Ετσι λοιπόν μάθαμε ότι οι αγορές είναι σαν ...αγελάδες που βόσκουν ήσυχα τη μία στιγμή και την άλλη τρέχουν πανικόβλητες.

Κάπως έτσι δικαιολογούνται κατά τη γνώμη του τα πάνω - κάτω των spreads, τα ασφάλιστρα κινδύνου και όλη αυτή η κερδοσκοπική ιστορία που έχουμε μάθει όλοι πια πολύ καλά, θέλοντας και μη.

Μόνο που δεν μπήκε στον κόπο ο πρωθυπουργός να μας εξηγήσει τι τρώνε αυτές οι αγορές - αγελάδες, γιατί σίγουρα (και σε αντίθεση με τις κανονικές) δεν είναι ...χορτοφάγες. Και κυρίως ποιος τις ταΐζει.

Ισως γιατί τις ταΐζουν κυβερνήσεις σαν την δική του, αυτές δηλαδή που συναποφασίζουν στην ΕΕ μέτρα λιτότητας, ανεργίας και ανέχειας για τους λαούς ώστε να είναι οι «αγελάδες» μονίμως χορτασμένες και να μηρυκάζουν όσα παράγουν οι εργαζόμενοι.

ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ όμως το υπουργείο Υποδομών! Πρότεινε - λέει- στις κοινοπραξίες τη μείωση των διοδίων κατά 25-30%.

Το άλλο όμως που πρότεινε - όμως δεν το ...διαφημίζει- είναι να πληρώσει κι άλλα το ελληνικό δημόσιο προκειμένου να πειστούν οι τράπεζες να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση των έργων.

Εμείς πάλι γιατί έχουμε την αίσθηση ότι οι μεγαλοκατασκευαστές θα πάρουν τις «εγγυήσεις» τους - έτσι θα λέγονται οι νέες ενισχύσεις - και ο κοσμάκης θα συνεχίσει να πληρώνει για να μετακινηθεί στην ίδια του τη χώρα και μάλιστα ακριβοπληρώνοντας;

Μάλλον γιατί ξέρουμε πολύ καλά ποιων το συμφέρον θέλει να εξυπηρετήσει η κυβέρνηση. Και ως γνωστόν για τις κατασκευαστικές εταιρείες (όπως και για τις ...εταιρείες γενικώς) συνεχίζει να ισχύει το «λεφτά υπάρχουν».

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Πολυφωνία» σημαίνει φίμωση του ΚΚΕ

Γρηγοριάδης Κώστας

Με εξαίρεση ένα - δυο ρεπορτάζ και κάτι σκόρπια μονόστηλα, η πλειοψηφία του αστικού Τύπου αποσιώπησε την προχτεσινή συνέντευξη Τύπου της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, για την καπιταλιστική κρίση και την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ. Η συνέντευξη αποτελούσε κεντρική πολιτική παρέμβαση του Κόμματος, είχε αναγγελθεί εδώ και μέρες και σηματοδότησε την έναρξη μιας πλατιάς διαφωτιστικής εξόρμησης στο λαό, σταθμός της οποίας είναι και η συγκέντρωση που διοργανώνει το ΚΚΕ τη Δευτέρα στο Σύνταγμα. Ολα τα παραπάνω είναι βέβαια λόγοι ικανοί για να μη βρει ούτε μια αράδα η συνέντευξη στα φύλλα των αστών. Η αντιμετώπιση ωστόσο του ΚΚΕ από τον αστικό Τύπο και τα άλλα Μέσα, δίνει μια πρώτης τάξης ευκαιρία στο λαό να βγάλει συμπεράσματα για το ρόλο της αστικής προπαγάνδας και την ανύπαρκτη «πολυφωνία» που προβάλλει για βιτρίνα του το αστικό κράτος. Αλλη γιατρειά, από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, δεν υπάρχει: Αποκλειστική ενημέρωση καθημερινά από τον «Ριζοσπάστη» και τον «902». Με φανατισμό για τη διάδοση της φωνής του ΚΚΕ πλατιά στα λαϊκά στρώματα.

Ψεύτες ολκής

«Ιστορική ανατροπή για τους συμβασιούχους στον Αρειο Πάγο». Ετσι τιτλοφορείται η ανακοίνωση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ που έχει φλομώσει στο ψέμα τους συμβασιούχους. Πανηγυρίζει, λέγοντας: «Ο μακροχρόνιος και επίμονος συνδικαλιστικός και δικαστικός αγώνας της ΓΣΕΕ σε Ελλάδα και Ευρώπη για τη δικαίωση των συμβασιούχων, επικυρώθηκε με τη σημερινή απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου». Αν και οι γραμμές αυτές δεν περιέχουν ούτε μισό δράμι αλήθειας, δε λένε ψέματα κατά μία έννοια.

Ποτέ η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δε στήριξε το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Σε ένα υπαρκτό πρόβλημα απαντούσε και απαντά περιπτωσιολογικά, συγκαλύπτει τον πολιτικό χαρακτήρα του και πάντα προσπαθεί να σέρνει τους συμβασιούχους στα δικαστήρια. Σε διαδικασίες ατέρμονες και που σε καμιά περίπτωση δεν εξασφαλίζουν το παραπάνω δικαίωμα για όλους τους εργαζόμενους, για όλους τους άνεργους και τους συμβασιούχους που απολύονται.

Τη ΓΣΕΕ «επικυρώνει» η απόφαση του Αρείου Πάγου αλλά καμιά τέτοια απόφαση ποτέ δεν πρόκειται να λύσει και να αντιμετωπίσει ριζικά το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας και της εργασιακής και πολιτικής ομηρίας χιλιάδων συμβασιούχων. Αυτό ακριβώς που αντικειμενικά στηρίζει και η ΓΣΕΕ στηρίζοντας τη βάρβαρη αντεργατική πολιτική των κυβερνήσεων του κεφαλαίου. Γι' αυτό, στην ίδια ανακοίνωση σπεύδει να διευκρινίσει ότι δεν έχουν όλοι δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, αλλά μόνο όσοι εξυπηρετούν «πάγιες και διαρκείς ανάγκες» του κράτους των κεφαλαιοκρατών.

Σύμβαση με την αθώωση της ένοχης πολιτικής

«Η σύμβαση της κυβέρνησης, όμως, που καταργεί τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες του λαού, έληξε οριστικά» επισημαίνει σε χτεσινή του δήλωση ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας, μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου για τους συμβασιούχους του ΟΠΑΠ.

Το να βγαίνουν και να λένε - ούτε λίγο ούτε πολύ - στους εργαζόμενους ότι καταρρέει σαν χάρτινος πύργος η πολιτική (που στηρίζει και το ΠΑΣΟΚ) κατακρεουργώντας στοχοπροσηλωμένα και ανυποχώρητα το δικαίωμα σε σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα, στήνει επικίνδυνες και βαθιές παγίδες για τους εργαζόμενους. Γιατί καλλιεργεί όχι μόνο αυταπάτες αλλά και επανάπαυση. Αλήθεια, λήγει η σύμβαση της κυβέρνησης για κατάργηση των αναγκών του λαού όταν συρρικνώνει δραματικά τις δημόσιες δομές π.χ. Υγείας - Πρόνοιας - Παιδείας; Οταν μετατρέπει σε εμπορεύματα όλες τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας; Οταν όχι μόνο δεν καθορίζει αυτές τις ανάγκες με βάση τα συμφέροντα των εργαζομένων αλλά και τις εγκαταλείπει έρμαια σε όσους πλουτίζουν μοσχοπουλώντας τες και «παρέχοντάς» τες ανάλογα με το πώς διασφαλίζουν εύκολο και γρήγορο κέρδος.

Αλλωστε και το δικό τους κόμμα απλώνει χείρα βοηθείας στη λογική «κάλυψης» των αναγκών ανάλογα με τα κριτήρια που βολεύουν την κερδοφορία των πολυεθνικών. Μήπως δεν είναι το κόμμα που στηρίζει το δικαίωμα στην εργασία όσων καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες λες και δεν είναι πάγια και διαρκής ανάγκη η σταθερή εργασία με δικαιώματα; Μήπως δεν είναι το κόμμα που χαρακτηρίζει υπερφίαλα όσα αιτήματα δε σέβονται την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας»; Απ' ό,τι φαίνεται η σύμβαση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με τον αποπροσανατολισμό και την αθώωση της ένοχης για τα προβλήματα του λαού πολιτικής είναι ισόβια.

Η διαχρονική σημασία της επαναστατικής τέχνης

«Σε τέτοιους καιρούς δοκιμάζεται η ελευθερία του πνεύματος. Αφέντες και λαός στέκονται στα προχώματα. Οποιος πάει με τους αφέντες ενάντια στο λαό είναι δούλος και τρίδουλος. Κι όποιος πάει με το λαό ή ενάντια στους αφέντες, είναι ελεύθερος και τρισελεύθερος. Υπηρετείν, ναι! Αλλά υπηρετείν το λαό! Αυτού είναι η λύση της πνευματικής ελευθερίας».

Τα παραπάνω έγραφε ο μεγάλος κομμουνιστής ποιητής και διανοούμενος, Κώστας Βάρναλης, σε χρονογράφημά του στον «Ριζοσπάστη» το 1947. Το νόημα αυτών των λέξεων παραμένει επίκαιρο, όχι μόνο σήμερα, αλλά για όσο θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, άρα - εκτός των άλλων - και για όσο η διανόηση θα πρέπει να επιλέξει το «πρόχωμά» της.

Ακριβώς αυτή τη διαχρονική επικαιρότητα της ουσίας της επαναστατικής τέχνης και της σημασίας της στη συνειδητοποίηση, από την εργατική τάξη, του ιστορικού της ρόλου και καθήκοντος, έρχεται να αναδείξει το επιστημονικό συνέδριο για τον Κώστα Βάρναλη που διοργανώνει το ΚΚΕ το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, 16 και 17 Απρίλη, στην έδρα της Κεντρικής Επιτροπής στον Περισσό, με τίτλο «Κώστας Βάρναλης, Φως που πάντα καίει» και τη συμμετοχή Ελλήνων και ξένων εκπροσώπων του επιστημονικού, καλλιτεχνικού και του λαϊκού κινήματος που θα κάνουν εισηγήσεις και παρεμβάσεις.

Η σημαντική πρωτοβουλία έρχεται σαν συνέχεια του αντίστοιχου διήμερου επιστημονικού συνεδρίου για τον άλλο μεγάλο της επαναστατικής διανόησης, Γιάννη Ρίτσο, πριν σχεδόν ενάμιση χρόνο, το Νοέμβρη του 2009. Μέσα από τη διαδικασία αυτών των επιστημονικών συνεδρίων, το Κόμμα παρεμβαίνει στον τομέα του πολιτισμού από την πλευρά της εργατικής τάξης με δύο βασικούς στόχους:

1) Να φωτίσει το ζήτημα της Τέχνης από ταξική σκοπιά, να φωτίσει τις αρχές της μαρξιστικής αισθητικής διερευνώντας τη μέθοδο του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, όλ' αυτά μέσα από το έργο κορυφαίων εκφραστών του. Το Κόμμα συμμετέχει και παρεμβαίνει ταυτόχρονα και με αυτόν τον τρόπο στην ιδεολογική διαπάλη για την ερμηνεία της Τέχνης, ιδιαίτερα σε μια εποχή όπως η σημερινή που εντείνεται η ιδεολογική χειραγώγηση του λαού από την αστική τάξη, σαν απαραίτητη προϋπόθεση και «όπλο» για την υποταγή του στην αναβαθμισμένη και απροσχημάτιστη επίθεση του κεφαλαίου.

2) Να φέρει και πάλι στο προσκήνιο το έργο μεγάλων δημιουργών που η συνειδητή και ανοιχτή τους στράτευση με την κομμουνιστική ιδεολογία αποτελεί τον βασικό λόγο για τη διαστρεβλωτική - ενίοτε και συκοφαντική - επίθεση στο έργο και στη ζωή τους από την αστική διανόηση.

Περιεχόμενο όπως το παραπάνω δεν θα μπορούσε παρά να αντιστοιχεί σε κατάλληλη μορφή. Εχει λοιπόν ιδιαίτερη σημασία να τονιστεί ότι η δομή και αυτού του συνεδρίου δεν είναι ακαδημαϊκή και επιτηδευμένη, δεν αφορά δηλαδή σε έναν στενό κύκλο ειδικών και «μυημένων», αλλά συνειδητά επιλέγει τον απλό και εκλαϊκευμένο - αλλά μακράν όχι απλουστευτικό και επιδερμικό - τρόπο, ώστε οι εργασίες του να γίνουν κτήμα, της εργατικής τάξης, του λαϊκού κινήματος. Εχει λοιπόν ιδιαίτερη σημασία η μαζική παρακολούθηση των εργασιών του και ιδιαίτερα από τη νέα γενιά. Αλλωστε, ο μόνος τρόπος για να πραγματωθεί η επαναστατική τέχνη, είναι στην επαφή της με το δίκιο του λαού, στην προοπτική της κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό.