Ιδιοκτήτης μικρού φορτηγού μιλάει σε σύσκεψη ταξιτζήδων που διοργάνωσαν οι Επιτροπές Αγώνα την περασμένη Κυριακή και μεταφέρει την προσωπική του εμπειρία από το μέτρο της «απελευθέρωσης» που εφάρμοσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο δικό του κλάδο: «Μέσα σε ένα χρόνο, είπε, η δουλειά μου έπεσε κάτω από το μισό και τα έξοδά μου διπλασιάστηκαν. Αναγκάστηκα να βάλω δεύτερη υποθήκη, ολόκληρο το σπίτι μου αυτή τη φορά, για να συγκεντρώσω το δάνειο που είχα πάρει για να αποκτήσω το φορτηγό μου και την άδεια. Τώρα πλέον, βρίσκομαι σε τέτοια άθλια οικονομική κατάσταση, τα έξοδα με τα καύσιμα, τις ασφάλειες, το ΦΠΑ, τις έκτακτες εισφορές με έχουν "πνίξει". Η γυναίκα μου στο μεταξύ έχει μείνει άνεργη και πλέον σχεδόν χαρίζω το φορτηγό και την άδεια, μήπως και πάρω ένα τμήμα των χρημάτων μου πίσω και βρω αλλού δουλειά ως οδηγός. Αλλά και πάλι δε βρίσκω κανέναν να θέλει να αγοράσει. Οι συνάδελφοί μου και 'γω μαζί, κάναμε το λάθος να εμπιστευτούμε τη δουλειά μας, το μέλλον μας, σε "συνδικαλιστές" που μόνο να αντισταθούν στην καταστροφή μας δεν ήθελαν. Μην κάνετε το ίδιο λάθος με μας...».
Νέος αντιασφαλιστικός γύρος
Και νέο γύρο αντιασφαλιστικών ανατροπών ξεκινά η κυβέρνηση επικεντρώνοντας αυτή τη φορά στη δραστική συρρίκνωση της λίστας των ΒΑΕ, στις περικοπές των επικουρικών συντάξεων και στη μείωση των εφάπαξ. Ταυτόχρονα σε εξέλιξη βρίσκεται η επίθεση στο χώρο της Υγείας με νέες περικοπές στις παροχές. Για τις επικουρικές συντάξεις η κυβέρνηση σχεδιάζει ολοκληρωτική ανατροπή, πέρα από το χαράτσι που επέβαλε με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα από 3% έως 10% στα ποσά άνω των 300 ευρώ, με τη διαμόρφωση ενός νέου συστήματος που θα συνδέει το σύνολο των εισφορών καθ' όλη τη διάρκεια του εργάσιμου βίου με το ύψος των συντάξεων. Ετσι μόνο την πενταετία 2011- 2015 με βάση το μεσοπρόθεσμο, οι απώλειες των συνταξιούχων από τις επικουρικές, θα ανέλθει στα 860 εκατομμύρια ευρώ, και έπεται συνέχεια..! Και αυτές δεν είναι οι μοναδικές απώλειες. Στο στόχαστρο έχουν μπει τα κοινωνικά επιδόματα και παροχές των ΟΑΕΔ, ΟΕΚ, ΟΕΕ που μαζί με το ΕΚΑΣ, στη διάρκεια της πενταετίας οι δικαιούχοι του, που είναι και οι πιο αδύναμοι οικονομικά, θα στερηθούν εισοδήματα ύψους 1,5 δισ. ευρώ.
Αν για το μεσοπρόθεσμο η κυβέρνηση επικαλέστηκε προπαγανδιστικά την «ανωτέρα βία» του κρατικού χρέους, τώρα εφευρίσκει τα μειωμένα έσοδα των Ταμείων και βάζει χέρι σε επικουρικές και εφάπαξ. Η κυβέρνηση επικαλείται τα ελλείμματα των Ταμείων που δημιουργεί η δική της πολιτική για να μην αφήσει «λίθο επί λίθου» στην κοινωνική ασφάλιση. Οδηγεί μάλιστα το ΙΚΑ, στην αναζήτηση ρευστού μέσω των τραπεζών πληρώνοντας αδρά επιτόκια. Σε 25 εκατομμύρια ευρώ ανέρχεται το κόστος του ΙΚΑ από την προεξόφληση ομολόγων που διαθέτει, προκειμένου να καλύψει τρέχουσες ανάγκες.
Και αυτό γίνεται τη στιγμή που οι βεβαιωμένες ανείσπραχτες οφειλές προς το ΙΚΑ των επιχειρήσεων, φτάνουν τα 6 δισ. ευρώ, το κράτος χρωστά 11 δισ. ευρώ, ενώ η εισφοροδιαφυγή παραμένει σταθερά στο 25%. Ετησίως δηλαδή το ΙΚΑ, μόνο στον κλάδο σύνταξης, καταγράφει απώλειες περί τα 4 δισ. ευρώ. `Η διαφορετικά: Το ΙΚΑ, δηλαδή οι εργαζόμενοι, έχουν γίνει οι χρηματοδότες της υπερκερδοφορίας και της οικονομικής ευρωστίας χιλιάδων επιχειρήσεων, οι οποίες παρακρατούν για λογαριασμό τους τις εργατικές εισφορές, που έπρεπε να κατευθύνονται στα ταμεία του ΙΚΑ. Γι' αυτό είναι τουλάχιστον προκλητικό η κυβέρνηση να επικαλείται τα ελλείμματα των Ταμείων, όταν καλύπτει και τροφοδοτεί το διαρκές έγκλημα της εισφοροδιαφυγής και της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας. Και βέβαια μέσα σε μια τέτοια κατάσταση, που κρατάει χρόνια και στηρίζεται πολιτικά από τα κόμματα εξουσίας, όποιος θέτει ζήτημα «βιωσιμότητας» του ασφαλιστικού συστήματος, εξαπατά τους εργάτες.
Οι εξελίξεις, τα νέα αντεργατικά σχέδια της κυβέρνησης, δείχνουν πως ο Γολγοθάς για τους εργάτες δε θα έχει τέλος. Οδηγούμαστε σε ένα οριακό σημείο, όπου ήδη κάποιοι, παίζοντας και το ρόλο του λαγού (βλέπε σχετική δήλωση ΛΑ.Ο.Σ.) θέτουν ζήτημα «άμεσης κατάργησης του ασφαλιστικού συστήματος»! Ο μόνος που μπορεί να ανακόψει μια τέτοια εξέλιξη, η μόνη δύναμη που μπορεί να ματαιώσει το έγκλημα που επωάζεται, είναι η εργατική τάξη, ο κοινός της αγώνας με τα άλλα λαϊκά στρώματα, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και τη δημιουργία προϋποθέσεων για τη λαϊκή εξουσία, που θα αναγνωρίζει στην πράξη και θα υπερασπίζεται με το έργο της το αναφαίρετο δικαίωμα στη σύνταξη και στην Υγεία.
Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
Αποπροσανατολισμός
Γρηγοριάδης Κώστας
Κλάμα και οδυρμός έχει πέσει σε πολλές αστοφυλλάδες, γιατί, λέει, οι «Ευρωπαίοι ηγέτες είναι άβουλοι» και κουμάντο κάνουν οι κακοί «οίκοι αξιολόγησης». Από πολλές, μάλιστα, αναπαράγεται το άρθρο της γαλλικής «Λε Μοντ» ότι «μας κυβερνάνε παιδάκια». Στην ίδια ρότα η προχτεσινή «Αυγή», που είχε πρωτοσέλιδο τίτλο «Χρεωκοπούν και την Ευρώπη» και χαρακτηρίζει τους ηγέτες «πανικόβλητους», ενώ στις μέσα σελίδες έγραφε: «Πανευρωπαϊκό αλαλούμ με 36 σενάρια για το ελληνικό χρέος». Ετσι, η πραγματικότητα της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, των σκληρών συγκρούσεων μεταξύ μονοπωλίων μέσω των πολιτικών τους εκπροσώπων, η φαγωμάρα για το ποια αστική τάξη, ποια μονοπώλια θα χάσουν λιγότερο, ερμηνεύεται ως ...αδυναμία των ηγετών που είναι «τραγικά κατώτεροι των περιστάσεων». Μόνο που οι ηγέτες της ΕΕ, εκπρόσωποι του κεφαλαίου, και στο σύνολό του και των επιμέρους μερίδων του, ούτε ανίκανοι είναι, ούτε άβουλοι. Μια χαρά τα καταφέρνουν αξιοποιώντας ελλείμματα και χρέος για να πετύχουν το στόχο της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, δηλαδή να κάνουν ακόμη πιο φτηνή την εργατική δύναμη, να εκμηδενίσουν κατακτήσεις των εργαζομένων, ως μέσο και για την αντιμετώπιση της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου, αφού τα μέτρα ήρθαν για να μείνουν και για την περίοδο της όποιας ανάκαμψης θα έρθει για την κερδοφορία των μονοπωλίων.
Ο οπορτουνισμός κάνει αυτό που έκανε πάντα. Μπαίνει ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης, σε μια στιγμή που όλο και περισσότεροι λαϊκοί άνθρωποι καταλαβαίνουν τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος, ανάγοντας την αιτία των δεινών του λαού όχι στον καπιταλισμό, στην ΕΕ και την πολιτική σωτηρίας του κεφαλαίου, αλλά στους «πανικόβλητους ηγέτες». Και είναι έτοιμος να συμβάλει στην πολιτική αντιμετώπισης του χρέους, δηλαδή στη σωτηρία του συστήματος, που σημαίνει να πληρώσει ο λαός.
... πάρτε τις ζωές στα χέρια σας
Φτωχοί βιοπαλαιστές, σαν τον παραπάνω (τα στοιχεία του είναι στη διάθεση της εφημερίδας) αυτοαπασχολούμενοι, που η μισή ή η μία άδεια μικρού φορτηγού ή ταξί, είναι γι' αυτούς η θέση εργασίας τους, που για να την αποκτήσουν την ακριβοπλήρωσαν στις τράπεζες και στα άλλα «κοράκια» που λυμαίνονται εδώ και δεκαετίες την αγορά, για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά μια «στρέβλωση». Μια «στρέβλωση» που στην εποχή της συγκέντρωσης ολόκληρων κλάδων της οικονομίας από τα μονοπώλια, οφείλουν να... «αυτορυθμιστούν», να πεταχτούν δηλαδή στην ανεργία ή στην ημιαπασχόληση και στην οικονομική καταστροφή. Ολες αυτές οι «στρεβλώσεις» αν ενώσουν τις δυνάμεις και πάρουν την υπόθεση των αγώνων στα χέρια τους, με οργάνωση και σχέδιο μακριά από ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, μπορούν να υπερασπίσουν τις ζωές τους και τις οικογένειές τους. Χωρίς αυταπάτες, ότι υπάρχει πιθανότητα επιστροφής στο παρελθόν, αλλά με πίστη και αγωνιστική θέληση για συνολική ανατροπή της φιλομονοπωλιακής πολιτικής και πάλη για άλλο δρόμο ανάπτυξης της κοινωνίας και της οικονομίας, για δημόσια κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα μεταφοράς, που θα εξασφαλίζει σταθερή δουλειά, ικανοποιητικό μεροκάματο, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.
Αγωνιούν για τη σωτηρία του κεφαλαίου
Γρηγοριάδης Κώστας
ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ ότι δελτία ειδήσεων, υπουργοί και υφυπουργοί, κάθε λογής οικονομολόγοι ακαδημαϊκής προελεύσεως θέλουν ή να μας τρελάνουν ή να μας εκνευρίσουν.
«Εχουν προβλήματα οι τράπεζες» ακούμε, «θα υπάρξει ή όχι συμμετοχή ομολογιούχων ιδιωτών;» αναρωτιούνται, «δεν υπάρχει χρηματοδότηση των επιχειρήσεων» διαμαρτύρονται, «πόσο βάρος θα σηκώσει η ΕΚΤ» απορούν!
Δηλαδή αν καταλάβαμε καλά αυτοί που ... «έχουν πρόβλημα» με την κρίση είναι οι τραπεζίτες, οι πολυεθνικές, οι διεθνείς χρηματιστηριακές εταιρείες και βέβαια οι Ανώνυμες Εταιρείες.
Ολοι οι άλλοι δεν έχουν να προβληματίζονται για κάτι. Απλά πρέπει να περιμένουν τις αποφάσεις των «σοφών» των Διασκέψεων Κορυφής και των Γιούρογκρουπ, για να μάθουν πόσα πρέπει (ακόμη) να πληρώσουν!
Ε, βέβαια μέσα στα άγχη και τις αγωνίες των διεθνών και εγχώριων συμφερόντων για το πόσο θα κερδίσουν τις επόμενες χρονιές, πού να χωρέσει ο άνεργος με τα 460 ευρώ επίδομα και ο εργαζόμενος των 590 ευρώ;
Δεν έχει καμία θέση ο αγρότης που ξεκληρίζεται, ο μισθωτός που δουλεύει για ψίχουλα 10 και 12 ώρες την ημέρα, ο νέος που δεν ξέρει τι θα κάνει στη ζωή του και ο φοιτητής που θα πληρώνει αδρά για όσα θα έπρεπε να έχει δωρεάν.
Είναι προφανές ότι όλοι όσοι μηρυκάζουν τα παραπάνω, δεν πρόκειται να θυμηθούν τους εργαζόμενους παρά μόνο όταν είναι να τους στείλουν ... τελεσίγραφα της Εφορίας.
Από μόνοι τους θα ... μπουν στη μέση και θα καθορίζουν επιτέλους τις εξελίξεις με βάση τα δικά τους συμφέροντα, με το δικαίωμα αυτού που παράγει τον πλούτο, για τον οποίο όλοι οι «μεγαλοσχήμονες» ερίζουν.
Κι αυτό γίνεται με τους δικούς τους αγώνες με τη δική τους αποφασιστικότητα.
Γρηγοριάδης Κώστας
Το μοναδικό χρέος του λαού
Γρηγοριάδης Κώστας
Λένε συνειδητά ψέματα οι εκπρόσωποι της τρόικας και οι κυβερνώντες όταν ισχυρίζονται ότι «με την απαρέγκλιτη υλοποίηση των μέτρων του μεσοπρόθεσμου θα διασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους». Πρώτα απ' όλα οι δικές τους εκθέσεις προβλέπουν ότι το χρέος θα εκτοξευθεί πάνω από το 172% του ΑΕΠ το 2012, ενώ το 2020 θα βρίσκεται στα ίδια επίπεδα με αυτά που βρισκόταν όταν άρχισαν να εφαρμόζουν το μνημόνιο, δηλαδή στο 127% του ΑΕΠ. Στο μεταξύ όμως τα δικαιώματα των εργαζομένων θα έχουν τσακιστεί, η δημόσια περιουσία θα έχει εκποιηθεί, τα πάντα θα έχουν ιδιωτικοποιηθεί, εκατομμύρια λαού θα βρίσκονται βαθιά μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Γνωρίζουν, λοιπόν, πολύ καλά ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να διασφαλιστεί «η βιωσιμότητα του χρέους», ακριβώς γιατί το χρέος «τρέφεται» από την εφαρμοζόμενη φιλομονοπωλιακή πολιτική. Θέλουν όμως να χρησιμοποιήσουν το χρέος ως μέσο για να περάσουν τα βάρβαρα και αντιδραστικά μέτρα του «μεσοπρόθεσμου», ώστε να διασώσουν και θωρακίσουν την κερδοφορία και ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων. Για να τους αντιμετωπίσει ο λαός, πρώτα απ' όλα πρέπει να διαγράψει στη συνείδησή του το χρέος, με την έννοια ότι δεν έχει την παραμικρή ευθύνη για τη δημιουργία του και άρα δεν πρέπει να πληρώσει ούτε ένα ευρώ. Το χρέος «ανήκει» στην πλουτοκρατία και αυτή πρέπει να το πληρώσει. Σε κάθε περίπτωση, το ζητούμενο δεν είναι η βιωσιμότητα του χρέους, αλλά η βιωσιμότητα, δηλαδή η ικανοποίηση των αναγκών, του λαού. Το μόνο χρέος, λοιπόν, του λαού είναι να συμπλεύσει με το ΚΚΕ και να οργανώσει την πάλη του για τη δική του εξουσία.
Προετοιμασία εδάφους...
Μόνο τυχαία δεν είναι βέβαια η αναφορά του πρωθυπουργού στο ενδεχόμενο «μερικής αδυναμίας πληρωμών», το οποίο μάλιστα, όπως είπε στη γερμανική έκδοση των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», «θεωρητικά μπορεί να διαρκέσει δύο βδομάδες ή περισσότερο, προκαλώντας έτσι μεγαλύτερη ζημιά». Η φράση αυτή του πρωθυπουργού επιβεβαιώνει περίτρανα ότι η κυβέρνηση κινείται ταχύτατα προς μια συμφωνία για «επιλεκτική», δηλαδή για μια μορφή ελεγχόμενης χρεοκοπίας, προκειμένου να αποφύγει μια ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, που θα επιφέρει τεράστια καταστροφή για το κεφάλαιο. Ομως δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή ψευδαίσθηση. Η «ελάφρυνση» του χρέους και ο περιορισμός των απωλειών για το κεφάλαιο, που επιδιώκει η κυβέρνηση, σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι θα υπάρξει «ελάφρυνση του βάρους που σήμερα σηκώνει ο Ελληνας και η Ελληνίδα», όπως είπε χτες στο Υπουργικό Συμβούλιο ο πρωθυπουργός. Το ακριβώς αντίθετο θα συμβεί, δηλαδή κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης, προκειμένου να ενισχυθούν η ανταγωνιστικότητα και η υπερκερδοφορία των μονοπωλίων. Το σύστημα, πάντως, φαίνεται ότι είναι προετοιμασμένο για το ενδεχόμενο της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, όπως προκύπτει σαφώς από το χτεσινό άρθρο του Στ. Ψυχάρη στα «Νέα», όπου καλούνται τα μέσα ενημέρωσης και ειδικότερα η τηλεόραση «να παρουσιάσουν και να αξιολογήσουν τα γεγονότα με ρεαλισμό και μετριοπάθεια», ώστε να μην προκληθεί «απόσυρση καταθέσεων από τις τράπεζες ή άλλες ενέργειες που θα απειλήσουν τη φερεγγυότητα και τη σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος».
Διάσωση του καπιταλισμού ή του λαού
«Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Είναι απολύτως καλυμμένο και διασφαλισμένο. Δεν υπάρχει και δε θα υπάρξει κανένα πρόβλημα ασφάλειας και χρηματοδότησης». Η κατηγορηματική αυτή διαβεβαίωση που ειπώθηκε χτες από τα χείλη του υπουργού Οικονομικών δεν απέχει από την πραγματικότητα. Η διάσωση του τραπεζικού συστήματος, της καρδιάς δηλαδή του καπιταλιστικού συστήματος, είναι εγγυημένη από την πρώτη στιγμή που εκδηλώθηκε η καπιταλιστική κρίση με τη μορφή της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Οι κυβερνήσεις της ΕΕ και των ΗΠΑ διέθεσαν τρισεκατομμύρια ευρώ από τα κρατικά ταμεία για να σώσουν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και βέβαια τους μεγαλομετόχους τους, τα μονοπώλια, ενώ δεσμεύτηκαν ότι δεν πρόκειται να αφήσουν να καταρρεύσει καμία από τις μεγάλες τράπεζες που συνιστούν «συστημικό κίνδυνο». Δεν είναι τυχαίο ότι η δέσμευση αυτή επαναλήφθηκε και από το Γιουρογκρούπ της περασμένης Δευτέρας ενόψει και της ανακοίνωσης σήμερα των λεγόμενων τεστ αντοχής για τις τράπεζες. Ούτε είναι επίσης τυχαίο ότι διάσωση των ελληνικών τραπεζών αποτελεί βασική προτεραιότητα του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ίδιο το ΔΝΤ, σύμφωνα με χτεσινό δημοσίευμα των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» καλεί την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να εγκρίνει το πακέτο των 30 δισ. ευρώ ομολόγων με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου, για την ενίσχυση της ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών. Οσο όμως είναι εγγυημένη η διάσωση και θωράκιση των τραπεζών και των μονοπωλίων άλλο τόσο είναι εγγυημένη η μόνιμη και βαθιά χρεοκοπία του λαού. 'Η, με άλλα λόγια, όσο διασώζεται ο καπιταλισμός δεν υπάρχει σωτηρία για το λαό.
Η πραγματική διέξοδος
Η συζήτηση που βρίσκεται σε εξέλιξη στην ΕΕ και παγκόσμια για τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, που στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες συνδυάζεται με το υπέρογκο κρατικό χρέος, επιβεβαιώνει τις προειδοποιήσεις και τις εκτιμήσεις του ΚΚΕ για το χαρακτήρα της κρίσης και της καπιταλιστικής Ευρωένωσης. Το ΚΚΕ μίλησε από την πρώτη ώρα για καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων και υπερπαραγωγής προϊόντων, το ξεπέρασμα της οποίας απαιτεί απαξίωση μέρους του κεφαλαίου. Αυτό επιδιώκουν να κάνουν τώρα με ελεγχόμενο τρόπο τα καπιταλιστικά κράτη της ΕΕ, για να αποφύγουν τις αναταράξεις από μια βίαιη καταστροφή, όπως αυτή που τσακίζει σήμερα την εργατική λαϊκή οικογένεια, με μέτρα που μειώνουν κι άλλο την τιμή της εργατικής δύναμης.
Για την ώρα, η ελεγχόμενη χρεοκοπία φαίνεται ότι αποτελεί στρατηγική επιλογή της πλουτοκρατίας. Οι ανταγωνισμοί, ωστόσο, κλιμακώνονται, ακριβώς επειδή τα καπιταλιστικά κράτη, οι τράπεζες και άλλες μερίδες της πλουτοκρατίας επιδιώκουν να διασφαλίσουν τη μικρότερη δυνατή ζημιά από τη δεδομένη απαξίωση κεφαλαίου, η οποία προωθείται και με την υποτίμηση της αξίας των ελληνικών ομολόγων που κρατούν στα χαρτοφυλάκιά τους για έξοδο από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, απαξιώνοντας ταυτόχρονα στο έπακρο την εργατική δύναμη με τα μέτρα που ωθούν στη φτώχεια, στην εξαθλίωση, στην ανεργία. Τα μονοπώλια επιδιώκουν να βγάλουν την ουρά τους έξω από την καταστροφή κεφαλαίου. Το ίδιο επιδιώκει κάθε χώρα για τη δική της αστική τάξη. Ταυτόχρονα, κυβερνήσεις κρατών που βρίσκονται ψηλά στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, όπως η Γερμανία, επιδιώκουν να μπάσουν στο παιχνίδι τους ιδιώτες, για να επιμεριστεί και σ' αυτούς το κόστος από την ελεγχόμενη χρεοκοπία.
Μέσα σ' ένα τέτοιο κλίμα παρεμβαίνουν και οι λεγόμενοι «οίκοι αξιολόγησης», οι οποίοι απειλούν να χαρακτηρίσουν σαν «χρεοκοπία» την ενδεχόμενη υποτίμηση ομολόγων που έχουν στην κατοχή τους οι ιδιώτες και μ' αυτόν τον τρόπο να παγώσουν οποιαδήποτε πρόσβαση των ελληνικών τραπεζών και του κράτους σε νέο δανεισμό από τις λεγόμενες «αγορές». Πράγμα που σημαίνει ότι τα καπιταλιστικά κράτη της Ευρωζώνης ωθούνται να επωμιστούν εξολοκλήρου το οποιοδήποτε δανειακό πακέτο χρειαστεί η Ελλάδα και άρα θα στερήσουν χρήματα από τη δική τους αστική τάξη, γιατί, ενώ δεν το θέλουν, ταυτόχρονα υπάρχει στη μέση και το κοινό νόμισμα, το ευρώ. Αυτός ο σκυλοκαβγάς είναι που οξύνει τα πνεύματα στο εσωτερικό της ΕΕ και πυροδοτεί ταυτόχρονα αντιπαραθέσεις με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αφού οι καπιταλιστικές οικονομίες διαπλέκονται μεταξύ τους, εξαιτίας της παγκοσμιοποιημένης δράσης του κεφαλαίου.
Τι σχέση έχουν με το συμφέρον του λαού όλα τα παραπάνω; Καμιά απολύτως. Για το λαό, η πλουτοκρατία και τα κόμματά της έχουν αποφασίσει τη βίαιη χρεοκοπία του, με τσάκισμα κάθε δικαιώματος, προκειμένου να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων της ΕΕ με φτηνότερους εργάτες και να ανοίξουν νέα κερδοφόρα πεδία δράσης για το κεφάλαιο. Γι' αυτό, τα αντιλαϊκά μέτρα και οι ιδιωτικοποιήσεις - μαμούθ. Σωτηρία για το λαό, μέσα στο φαύλο κύκλο της καπιταλιστικής κρίσης και της αναιμικής ανάπτυξης, δεν υπάρχει. Η διέξοδος βρίσκεται στην πάλη για την απόκρουση της επίθεσης, στη συγκέντρωση δυνάμεων για την ανατροπή του συστήματος που φορτώνει την κρίση και την καπιταλιστική ανάπτυξη στις πλάτες του λαού. Με ισχυρό ταξικό κίνημα και συμπόρευση με το ΚΚΕ.
Feeds
