«Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Είναι απολύτως καλυμμένο και διασφαλισμένο. Δεν υπάρχει και δε θα υπάρξει κανένα πρόβλημα ασφάλειας και χρηματοδότησης». Η κατηγορηματική αυτή διαβεβαίωση που ειπώθηκε χτες από τα χείλη του υπουργού Οικονομικών δεν απέχει από την πραγματικότητα. Η διάσωση του τραπεζικού συστήματος, της καρδιάς δηλαδή του καπιταλιστικού συστήματος, είναι εγγυημένη από την πρώτη στιγμή που εκδηλώθηκε η καπιταλιστική κρίση με τη μορφή της χρηματοπιστωτικής κρίσης. Οι κυβερνήσεις της ΕΕ και των ΗΠΑ διέθεσαν τρισεκατομμύρια ευρώ από τα κρατικά ταμεία για να σώσουν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και βέβαια τους μεγαλομετόχους τους, τα μονοπώλια, ενώ δεσμεύτηκαν ότι δεν πρόκειται να αφήσουν να καταρρεύσει καμία από τις μεγάλες τράπεζες που συνιστούν «συστημικό κίνδυνο». Δεν είναι τυχαίο ότι η δέσμευση αυτή επαναλήφθηκε και από το Γιουρογκρούπ της περασμένης Δευτέρας ενόψει και της ανακοίνωσης σήμερα των λεγόμενων τεστ αντοχής για τις τράπεζες. Ούτε είναι επίσης τυχαίο ότι διάσωση των ελληνικών τραπεζών αποτελεί βασική προτεραιότητα του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ίδιο το ΔΝΤ, σύμφωνα με χτεσινό δημοσίευμα των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» καλεί την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να εγκρίνει το πακέτο των 30 δισ. ευρώ ομολόγων με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου, για την ενίσχυση της ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών. Οσο όμως είναι εγγυημένη η διάσωση και θωράκιση των τραπεζών και των μονοπωλίων άλλο τόσο είναι εγγυημένη η μόνιμη και βαθιά χρεοκοπία του λαού. 'Η, με άλλα λόγια, όσο διασώζεται ο καπιταλισμός δεν υπάρχει σωτηρία για το λαό.