Παπαγεωργίου Βασίλης

Ανακοινώνοντας, λοιπόν, ότι στο «κυνήγι» θα επιστρατευτούν και ιδιωτικοί αστυνομικοί, προωθεί και ευθεία ανάμειξη των επιμελητηρίων, στο πλαίσιο της συντονισμένης προσπάθειας κυβέρνησης - εμποροβιομηχάνων και γαλαζοπράσινων συνδικαλιστικών ηγεσιών, να θολώσουν τα νερά γύρω από τις πραγματικές αιτίες της αναδουλειάς των μαγαζιών που είναι η κρίση και ο ανταγωνισμός με τα μονοπώλια του χώρου και να ανάγουν το παρεμπόριο σε κυρίαρχη αιτία των δεινών τους.

«Εχω αναλάβει πρωτοβουλία για μια νομοθετική ρύθμιση προκειμένου να βάλουμε και άλλους "παίκτες" σε αυτό το παιχνίδι, ιδιώτες, οι οποίοι θα προσληφθούν από τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, τα Επιμελητήρια, που είναι σύμβουλοι του κράτους προκειμένου να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα», είπε ο υπουργός.

Τα επιμελητήρια, δηλαδή, να πληρώνουν ντετέκτιβ, ιδιωτικούς αστυνομικούς και ό,τι άλλο έχει κατά νου η κυβέρνηση και αυτοί που συμφωνούν μ' αυτή, με τις υποχρεωτικές συνδρομές που πληρώνουν με αιματηρές προσπάθειες οι ΕΒΕ. Οι επαγγελματίες, οι βιοτέχνες και οι έμποροι δεν έχουν κανένα λόγο να πέσουν στην παγίδα που τους στήνουν. Και σε τελευταία ανάλυση αντίπαλοι των μικρεμπόρων δεν είναι οι ενδεείς που πουλάνε την πραμάτεια τους για ένα κομμάτι ψωμί, αλλά κάποιοι μεγαλοεισαγωγείς - μεγαλέμποροι λαμόγια που τους τα προμηθεύουν.

Γίνεται όλο και πιο φανερό πως η μικρομεσαία αγροτιά δεν έχει να ωφεληθεί σε τίποτα από την πολιτική που υπαγορεύουν ΕΕ, ΚΑΠ και ΠΟΕ. Η πολιτική αυτή είναι κομμένη και ραμμένη στις κερδοσκοπικές αξιώσεις των μονοπωλίων. Οσο τα μονοπώλια θα λυμαίνονται τον τομέα παραγωγής αγροτικών προϊόντων και των τροφίμων, η μικρομεσαία αγροτιά θα βρίσκεται ανάμεσα στους αγρίως εκμεταλλευόμενους. Και η πολιτική που στηρίζει τα μονοπώλια είναι αυτή που οδηγεί στο ξεκλήρισμα τους φτωχούς και μικρούς αγρότες και επιβάλλει τους καπιταλιστές αγρότες - επιχειρηματίες. Στον αντίποδα, το συνεπές αγροτικό κίνημα αγωνίζεται μέσα από τις γραμμές της ΠΑΣΥ για εγγυημένες τιμές, προστασία της ντόπιας παραγωγής, μείωση του κόστους παραγωγής, μη διαχωρισμό των αγροτών σε κατά κύριο επάγγελμα και μη κ.ά. Ο αγώνας αυτός έχει ως στόχο του το δυνάμωνα του μετώπου πάλης, την ανατροπή αυτής της αντιαγροτικής - αντιλαϊκής πολιτικής και τη δημιουργία των προϋποθέσεων σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο για την εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής υπέρ των συμφερόντων των μικρομεσαίων αγροτών και προς όφελος του ελληνικού λαού. Εχει ως στόχο του μια άλλη αγροτική ανάπτυξη, που θα στηρίζεται στον κεντρικό σχεδιασμό του κράτους, στις καθετοποιημένες κρατικές αγροτικές επιχειρήσεις και στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, για να εξασφαλίζει ικανοποιητικό εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες και φτηνά και υγιεινά προϊόντα για τον ελληνικό λαό. Η αυτάρκεια της χώρας σε υγιεινά και φτηνά τρόφιμα είναι ζωτικό ζήτημα για την αγροτιά, την εργατιά, τους αυτοαπασχολούμενους και όλα τα λαϊκά στρώματα. Ομως, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων. Είναι, επίσης, φανερό ότι μια φιλοαγροτική - φιλολαϊκή πολιτική δεν μπορεί να υπάρξει υπό το καθεστώς της ΕΕ, του ΠΟΕ και του ΔΝΤ, αλλά μόνο με απαλλαγή από αυτούς τους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς και Ενώσεις και με απαλλαγή από τα μονοπώλια.

Τι έχεις ΝΑΤΟ; Ο,τι είχα πάντα... Φυσικά και δεν αποτελεί είδηση πλέον το γεγονός πως και χτες η αστυνομία του Αφγανιστάν κατηγόρησε τη διεθνή κατοχική δύναμη του ΝΑΤΟ ότι σκότωσε έξι Αφγανούς αμάχους και τρεις στρατιώτες του αφγανικού στρατού σε βομβαρδισμό στο ανατολικό Αφγανιστάν.

Η πρόκληση θυμάτων μεταξύ των αμάχων από επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, είναι σχεδόν καθημερινή υπόθεση. Αυτή τη φορά σκοτώθηκαν μαζί με τρεις στρατιώτες του αφγανικού στρατού και έξι μέλη της ίδιας οικογένειας, που ήταν απλοί κάτοικοι της περιοχής που βομβαρδίστηκε, δήλωσε ο Γούλαμ Σάκχι Ρογκ Λεουάνι, επικεφαλής της αστυνομίας της επαρχίας Λογκάρ, ακριβώς νότια της Καμπούλ, όπου έγινε η επίθεση καταδιωκτικών του ΝΑΤΟ. Στο Αφγανιστάν για μια σειρά λόγους, κύρια εσωτερικών συσχετισμών, ανακοινώνονται κάποιες απ' αυτές τις δολοφονικές επιχειρήσεις και έστω από τα ψιλά των ειδησεογραφικών πρακτορείων όλο και κάτι μαθαίνουμε. Μπορούμε να φανταστούμε έτσι τι γίνεται στις άλλες ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, πόσα αθώα παιδιά θα έχουν δολοφονηθεί αυτές τις μέρες προκειμένου οι ιμπεριαλιστές να σιγουρέψουν τα μερίδια και τη θέση τους στη Λιβύη... Το ζήτημα επίσης είναι πως σε όλα αυτά τα εγκλήματα είναι άμεσα συνένοχη και η ελληνική κυβέρνηση, όπως και όλες οι προηγούμενες.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οπως είπε στη Βουλή, κλείνουν οι επιχειρήσεις που «δεν έχουν ταυτότητα»! Αντιθέτως, όσες έχουν «προσωπικότητα», εφευρετικότητα», «στιλ» και «χαρακτήρα», δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα.

Ούτε τα απανωτά φορολογικά χαράτσια φταίνε, ούτε ο ανταγωνισμός με τις πολυεθνικές που έρχονται στην Ελλάδα με προνομιακούς όρους, ούτε η λιτότητα, ούτε η ανέχεια του κόσμου, ούτε ο ΦΠΑ.

Τίποτε από όλα αυτά. Η λύση είναι στο να είναι οι μικροεπαγγελματίες «έξυπνοι», «καπάτσοι» και να πιάνουν το σφυγμό της αγοράς. Αλλιώς ...ας πρόσεχαν.

ΝΑΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΓΟΥΡΕΣ! Μας είχαν λείψει τόσον καιρό! Ετσι, λοιπόν, είδαμε τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου να πηγαίνει στο Συντονιστικό της Πυροσβεστικής για να ελέγξει προσωπικά την κατάσταση με τις πυρκαγιές.

Ελπίζουμε να μην μπει στον πειρασμό να δώσει και οδηγίες (κατά το ...αμερικάνικο μιντιακό πρότυπο), γιατί τι να κάνουν κι οι πυροσβέστες; Θα τις ακολουθήσουν. Οπότε η χώρα - αντικειμενικά - θα γίνει στάχτη.

Το καλύτερο που έχει να κάνει, πάντως, είναι να τους αφήσει να κάνουν τη δουλειά τους και να περισώσουν ό,τι μπορούν.

Αρκετά ...τους βοήθησε με τα μειωμένα κονδύλια του προϋπολογισμού, τις μη ανανεώσεις συμβάσεων δασοπυροσβεστών και με τις περικοπές στην Πολιτική Προστασία. Φτάνει.

ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΔΕΝ το κατάλαβε, ο υπουργός Πολιτισμού, Π. Γερουλάνος, δεν εξυγιαίνει μόνο το ποδόσφαιρο. Αποκαθιστά τις αξίες της ελληνικής κοινωνίας. Ετσι είπε χτες στη Βουλή.

Διότι - λέει - δεν μπορεί να έχουμε ως πρότυπα ανθρώπους της παρανομίας και να μιμούμαστε τους τρόπους, τις συμπεριφορές και τις τακτικές τους. Αυτούς θα τους θέσει εκτός ποδοσφαίρου.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αυτοί που ποτέ στα εργοστάσια και τα καράβια τους δε σκοτώνονται εργαζόμενοι, που ποτέ δεν κλέβουν, αλλά, αντίθετα, επιδοτούνται για λόγους ανάπτυξης και ποτέ δε στήνουν παιγνίδια. Με εξαίρεση το ...μεγάλο παιχνίδι της οικονομίας.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Λένε, για παράδειγμα, στο κεφάλαιο που αφορά την «εξυγίανση του δημόσιου τομέα»: «Μείωση των κρατικών δαπανών δε σημαίνει υποβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων από το κράτος υπηρεσιών ή διάλυση του κοινωνικού κράτους (κλείσιμο σχολείων, κατάργηση νοσοκομείων και παιδικών σταθμών, περιορισμό παροχών του ασφαλιστικού μας συστήματος κ.ά.), αλλά αποτελεσματικότερη αξιοποίηση των σχετικών κονδυλίων, σε συνδυασμό με την πάταξη κάθε μορφής διαπλοκής που ευνοεί σπατάλη πόρων».

Πολλά είναι τα σχόλια που θα μπορούσαν να γίνουν με αφορμή την παραπάνω αποστροφή. Πρώτα και κύρια για το μεγαλείο του θράσους και της υποκρισίας των εμποροβιομηχάνων, οι οποίοι ενώ είναι οι κύριοι ενορχηστρωτές στην όλο και πιο σκληρή εκμετάλλευση των εργαζομένων και αυτοί που πάντα πιέζουν για όλο και πιο αντιλαϊκά μέτρα, έρχονται τώρα να ...πάρουν τα κομμάτια των εργαζομένων μια και τα λαϊκά στρώματα είναι οι κύριοι πελάτες του «κοινωνικού κράτους».

Ωστόσο, στην παραπάνω διατύπωση ενυπάρχουν πλευρές που αφορούν τις γενικότερες αντιθέσεις και αντιφάσεις που βγαίνουν στην επιφάνεια και με αφορμή την οξύτατη οικονομική κρίση. Να μία από αυτές:

Οι εμποροβιομήχανοι από τη φύση τους πάντα επιδιώκουν να πληρώνουν όσο γίνεται λιγότερο για την αμοιβή της εργασίας μια και έτσι αυξάνουν τα κέρδη τους, ωστόσο γνωρίζουν ότι για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, για να μπορούν να βρίσκουν τους κατάλληλους και ικανούς εργαζόμενους, είναι ανάγκη να καλύπτεται ένα ελάχιστο επίπεδο των αναγκών τους. Ενα μέρος από αυτές τις ανάγκες το καλύπτουν με το μισθό, ενώ ένα άλλο μέρος το πληρώνει, για λογαριασμό του εργοδότη, το κράτος, με την παροχή διαφόρων υπηρεσιών. Η λογική ομάδων του κεφαλαίου, κύρια αυτών που λειτουργούν στους τομείς της μεταποίησης, λέει ότι για να μπορέσει να γίνει πιο ανταγωνιστικό θα πρέπει να μειώσει κι άλλο τους μισθούς, κάτι που δε θα μπορέσει να το κάνει με ευκολία αν την ίδια στιγμή το κράτος μειώνει τη δική του συνεισφορά στην αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, καταργώντας τη δημόσια Υγεία και Παιδεία, κ.ο.κ.

Με δύο λόγια, οι εμποροβιομήχανοι όχι μόνο δεν τρελάθηκαν, αλλά προσπαθούν να προσαρμόσουν, όσο γίνεται τις αξιώσεις τους στις συνθήκες της κρίσης.

Αλλωστε, όπως διατείνονται στην ίδια επιστολή τους, η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων μπορεί, πέρα από τις μειώσεις των μισθών, να επιτευχθεί και με άλλους τρόπους.

Πρώτα βάζουν την παραπέρα μείωση της φορολογίας των κερδών, στο 15%. Μετά ζητούν την επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών. Στη συνέχεια, απαιτούν να τους δίνονται περισσότερες δουλειές από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Κατόπιν, εξηγούν ότι είναι πανέτοιμοι να ξεκοκαλίσουν «τους πόρους» του ΕΣΠΑ. Και επειδή όλα αυτά δεν είναι ικανά να τονώσουν την ανταγωνιστικότητα, ζητούν ιδιωτικοποιήσεις, εξάλειψη της γραφειοκρατίας του δημοσίου κ.ο.κ.

Ιδιαίτερη αναφορά κάνουν στην ...«πραγματική απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και αγορών» επειδή, όπως λένε, «θα τόνωνε τον ανταγωνισμό και θα ενθάρρυνε τις νέες επενδύσεις».

Τελικά, αυτό που ομολογούν φόρα - παρτίδα είναι ότι και οι ιδιωτικοποιήσεις και το άνοιγμα των επαγγελμάτων είναι επιλογές που κινούνται στην κατεύθυνση της μεγαλύτερης στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου, αφού, όπως λένε, στόχος θα πρέπει να είναι η «ίδρυση περισσότερων μεγάλων εταιρειών, συγχώνευση μικρών και πολύ μικρών μεγεθών, ενθάρρυνση σχέσεων συνεργασίας ανάμεσα σε μεγάλες και μικρο-μεσαίες επιχειρήσεις».

Με δυο λόγια, μιλάμε για ένα πλέγμα προτάσεων άκρως φιλομονοπωλιακού χαρακτήρα, η υλοποίηση των οποίων θα φέρει σε ακόμα πιο δεινή θέση τους εργαζόμενους της χώρας, οι οποίοι το μόνο όπλο αντίδρασης που έχουν, είναι η κλιμάκωση των δικών τους αποφασιστικών αγώνων κόντρα στις αξιώσεις, αλλά και την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου.