Αλλωστε, όπως διατείνονται στην ίδια επιστολή τους, η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων μπορεί, πέρα από τις μειώσεις των μισθών, να επιτευχθεί και με άλλους τρόπους.

Πρώτα βάζουν την παραπέρα μείωση της φορολογίας των κερδών, στο 15%. Μετά ζητούν την επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών. Στη συνέχεια, απαιτούν να τους δίνονται περισσότερες δουλειές από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Κατόπιν, εξηγούν ότι είναι πανέτοιμοι να ξεκοκαλίσουν «τους πόρους» του ΕΣΠΑ. Και επειδή όλα αυτά δεν είναι ικανά να τονώσουν την ανταγωνιστικότητα, ζητούν ιδιωτικοποιήσεις, εξάλειψη της γραφειοκρατίας του δημοσίου κ.ο.κ.

Ιδιαίτερη αναφορά κάνουν στην ...«πραγματική απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και αγορών» επειδή, όπως λένε, «θα τόνωνε τον ανταγωνισμό και θα ενθάρρυνε τις νέες επενδύσεις».

Τελικά, αυτό που ομολογούν φόρα - παρτίδα είναι ότι και οι ιδιωτικοποιήσεις και το άνοιγμα των επαγγελμάτων είναι επιλογές που κινούνται στην κατεύθυνση της μεγαλύτερης στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου, αφού, όπως λένε, στόχος θα πρέπει να είναι η «ίδρυση περισσότερων μεγάλων εταιρειών, συγχώνευση μικρών και πολύ μικρών μεγεθών, ενθάρρυνση σχέσεων συνεργασίας ανάμεσα σε μεγάλες και μικρο-μεσαίες επιχειρήσεις».

Με δυο λόγια, μιλάμε για ένα πλέγμα προτάσεων άκρως φιλομονοπωλιακού χαρακτήρα, η υλοποίηση των οποίων θα φέρει σε ακόμα πιο δεινή θέση τους εργαζόμενους της χώρας, οι οποίοι το μόνο όπλο αντίδρασης που έχουν, είναι η κλιμάκωση των δικών τους αποφασιστικών αγώνων κόντρα στις αξιώσεις, αλλά και την εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου.