ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Υπονομεύουν τον αγώνα ενάντια στα χαράτσια

Γρηγοριάδης Κώστας

Χαρακτηριστική ήταν η στάση της παράταξης των «Παρεμβάσεων» (συμμετέχουν το ΝΑΡ και το ΚΚΕ ΜΛ) στο Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Πειραιά «Η Πρόοδος». Οταν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έθεσαν το ψήφισμα για τα χαράτσια, οι εκπρόσωποι των «Παρεμβάσεων» είπαν ότι συμφωνούν, αλλά πρέπει να ελεγχθεί τι ακριβώς επιπτώσεις θα έχουν οι εκπαιδευτικοί αν δεν πληρώσουν (στο μισθό, στην εφορία κλπ.), να ρωτήσουν νομικούς ή και άλλα σωματεία που το έχουν ψάξει για τις συνέπειες και στη συνέχεια να καλέσουν τους εκπαιδευτικούς να μην πληρώσουν, ενημερώνοντάς τους όμως και για το ποιες θα είναι οι επιπτώσεις!

Μόνο που όσο δυναμώνει και μαζικοποιείται το λαϊκό κίνημα και στην πράξη αρνείται και ακυρώνει τα χαράτσια, τόσο θα είναι στην πράξη ικανό να ακυρώσει και τις συνέπειες από την μη πληρωμή των χαρατσιών. Αλλιώς, η άρνηση στα χαράτσια, ακυρώνεται από τις υποκλίσεις στην αστική νομιμότητα για τις «συνέπειες», και η δήθεν «ενημέρωση» του κόσμου καταλήγει σε... τρομοκράτησή του.

Σε ρόλο «λαγού» ξανά ο Μάνος

«Η απόφαση της Τουρκίας να οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα με το τυπικά ανύπαρκτο τουρκοκυπριακό κράτος, σε συνδυασμό με απειλές στρατιωτικής εμπλοκής, συνιστά μια ευκαιρία για την ελλαδική πλευρά να εγκαταλείψει ως ασύμφορο το στόχο της επανένωσης του νησιού στη βάση μιας διζωνικής και δικοινοτικής ομοσπονδίας και να επιδιώξει τον de jure χωρισμό της Κύπρου σε δύο ανεξάρτητα κράτη». Ποιος τα λέει αυτά; Η «Δράση» του Στέφανου Μάνου. Σε μια κρίσιμη φάση για το Κυπριακό και σε κλίμα εντεινόμενων ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή, ο Μάνος ζητάει τη διχοτόμηση του νησιού, την οποία με παραλλαγές επιχείρησαν στο παρελθόν και επιδιώκουν ακόμα οι κυρίαρχες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Για λογαριασμό τους μιλάει ο Μάνος, όπως έκανε πάντα και για κάθε θέμα της επικαιρότητας. Είναι ο ίδιος που κατέθεσε μήνυση στο ΠΑΜΕ για την πρωτοπόρα συμμετοχή του στις απεργίες και την περιφρούρησή τους, είναι ο ίδιος που συστηματικά επιτίθεται με συκοφαντίες στο ΚΚΕ, που ζητάει από την κυβέρνηση «να καταργήσει την επέκταση των συλλογικών συμβάσεων, να άρει όλα τα γραφειοκρατικά - δικαστικά εμπόδια στη σύναψη επιχειρησιακών συμβάσεων και να θεσμοθετήσει πραγματικά ευέλικτες σχέσεις εργασίας, με την άρση κάθε είδους εμποδίου και περιορισμού». Πάντα, δηλαδή, απέναντι στο λαό και τα δικαιώματά του και, ταυτόχρονα, υπέρ του κεφαλαίου και των πιο αντιδραστικών σχεδιασμών του. Κάτι τέτοια πολιτικά απολειφάδια «σπιτώνει» και ο ΣΚΑΪ για να τους βγάζει τη βρώμικη δουλειά της αντιλαϊκής προπαγάνδας. Καθαρός εκπρόσωπος των αστών και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που έρχεται σαν λαγός να προετοιμάσει το έδαφος για ανατροπές και αποφάσεις ενάντια στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Επιδιώκουν την ανώδυνη εκτόνωση

Πρόθυμοι να υποστούν όχι μόνο την αγανάκτηση και τις λοιδορίες, αλλά και ...τα γιαούρτια των πολιτών δηλώνουν οι βουλευτές και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, θέλοντας να δείξουν την αποφασιστικότητά τους να θυσιαστούν για χάρη των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. «Εχει απολύτως δίκιο ο άνεργος που δεν έχει σπίτια και γι' αυτό είμαι διατεθειμένος και εγώ, ως μέρος του πολιτικού συστήματος, να δεχθώ και το θυμό και τη λοιδορία και το γιαούρτωμα γιατί αυτό είναι η αντίδρασή του και το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για όσα δεν κάναμε τα προηγούμενα χρόνια. Ηρθε η ώρα του λογαριασμού για όλους», δήλωσε χαρακτηριστικά χτες (στο «Βήμα Fm») ο αναπληρωτής υπουργός Ανάπτυξης Σωκρ. Ξυνίδης, που δε δίστασε μάλιστα να παρομοιάσει τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με τους μελλοθάνατους εργάτες στα εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας στη Φουκοσίμα... Πέρα όμως από τις φαιδρότητες και γραφικότητες, αυτό που βγαίνει καθαρά είναι ότι πολύ θα βόλευε τους κυβερνώντες να εκτονωθεί η λαϊκή αγανάκτηση και οργή, που διαρκώς φουσκώνει, σε ανώδυνες κατευθύνσεις με κατάρες, μούντζες, ακόμα και γιαουρτώματα και προπηλακισμούς. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι τα επιδιώκουν και τα προκαλούν. Ομως ο λαός δεν πρέπει να «τσιμπήσει» και να τους κάνει τη χάρη. Ο στόχος του δεν πρέπει να είναι οι διαχειριστές της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά η ανατροπή του συστήματος που παράγει την εκμετάλλευση, τη φτώχεια και τους πολέμους. Μέσα από την πάλη για την παρεμπόδιση των βάρβαρων μέτρων πρέπει να βγαίνει καθαρά ο στόχος για μια λαϊκή εξουσία που μπορεί να διαγράψει το χρέος με αποδέσμευση από την ΕΕ.

Ποια «νομιμότητα»;

Το ιδεολόγημα της «ανομίας» ανασύρουν τα αστικά επιτελεία, όσο μεγαλώνει η ανταπόκριση του λαού στο κάλεσμα των συνδικάτων και των άλλων φορέων του κινήματος για οργανωμένη άρνηση πληρωμής των χαρατσιών που αποφασίζουν κυβέρνηση και τρόικα. Μάλιστα, αμέσως μετά την ολοκλήρωση του Γιούρογκρουπ - Εκοφίν, η σχετική αρθρογραφία εντάθηκε στον αστικό Τύπο, παράλληλα με την κυβερνητική προπαγάνδα ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αντιμάχεται την κυρίαρχη πολιτική. Κοντά σ' αυτούς, κόμματα - θιασώτες του «γύψου», όπως ο ΛΑ.Ο.Σ., έσπευσαν να αναλάβουν ρόλο «λαγού» στην ένταση της καταστολής του λαϊκού κινήματος και της πολιτικής του πρωτοπορίας.

Τι λένε; Πως «νόμιμο» είναι ό,τι ψηφίζει η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή. Δηλαδή, «νόμιμο» είναι χιλιάδες εργατικές - λαϊκές οικογένειες να μην μπορούν πλέον να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες, άνεργοι και άλλες ευπαθείς ομάδες να μην έχουν πρόσβαση ούτε στο ηλεκτρικό ρεύμα, χιλιάδες να πετιούνται βίαια εκτός παραγωγής, ο μισθός για τους νέους εργαζόμενους να έχει κατρακυλήσει στα 500 ευρώ, να κόβονται δραστικά οι συντάξεις, να έχει καταργηθεί κάθε έννοια σταθερής δουλειάς με δικαιώματα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική δραστηριότητα του εργαζόμενου, τον ελεύθερο χρόνο του, τη δυνατότητα να κάνει οικογένεια. Νόμιμο για το αστικό σύστημα είναι οι μαθητές να μην έχουν βιβλία, τα σχολεία να χρηματοδοτούνται από τις τσέπες των γονιών, χιλιάδες μεροκαματιάρηδες να μην έχουν παιδικό σταθμό για τα παιδιά τους και όποιος αρρωστήσει να πρέπει να ξοδέψει μια περιουσία στα ιδιωτικά ή στα κατ' ευφημισμόν δημόσια νοσοκομεία.

Αλλά γιατί είναι «νόμιμα» όλα τα παραπάνω και δεν είναι νόμιμη η διεκδίκηση του λαού για ανακούφιση της ζωής του, για κάλυψη των αναγκών του; Ο λαός πρέπει να αντιπαλέψει, να ανατρέψει τη βαρβαρότητα, αλλάζοντας τους συσχετισμούς σε βάρος εκείνων των πολιτικών δυνάμεων που επιβάλλουν ή στηρίζουν τα μέτρα της πλουτοκρατίας. Να σκεφτεί ότι οι κατά τ' άλλα «δημοκράτες» αστοί ούτε αυτό το δικαίωμα δεν του επιτρέπουν, στα πλαίσια της δικής τους αστικής δημοκρατίας: Να ζει με αξιοπρέπεια. Να παλεύει για το δίκιο του, μαζί με κόμματα που έχουν κάθε δικαίωμα να αγωνίζονται με όρους μαζικής πολιτικής πάλης για να γίνουν οι θέσεις τους πλειοψηφικές στην κοινωνία. Οι αστοί μάλιστα είναι διπλά υποκριτές, όταν χαιρετίζουν τους υποκινούμενους από τους ιμπεριαλιστές «αντιφρονούντες» στις χώρες της Β. Αφρικής και την ίδια ώρα, εντός των συνόρων, ξορκίζουν κάθε γνήσια λαϊκή αντίδραση στη βάρβαρη πολιτική τους.

Το ιδεολόγημα της «ανομίας» δεν είναι καινούριο. Δουλεύτηκε προπαγανδιστικά απ' όταν το ΚΚΕ μίλησε για πόλεμο της πλουτοκρατίας σε βάρος του λαού με αφορμή την κρίση και την ανάγκη τα λαϊκά στρώματα να απαντήσουν με πόλεμο. Οξύνθηκε όταν το σύνθημα για ανυπακοή και απειθαρχία πήρε σάρκα και οστά στις απεργίες και τις άλλες κινητοποιήσεις του ταξικού κινήματος. Σήμερα, η τρομοκρατική προπαγάνδα κλιμακώνεται, καθώς κερδίζει έδαφος το κάλεσμα σε οργανωμένη άρνηση πληρωμής, που, μαζί με άλλα μέτωπα πάλης μέσα από τα συνδικάτα, μπορεί να στεριώσει δυνατό κίνημα στα εργοστάσια και τις εργατογειτονιές, να εμποδίσει σοβαρά τα μέτρα, να γίνει κρίκος στην πάλη για μεγαλύτερα ρήγματα στο αστικό σύστημα. Κανένα φόβο να μην έχει ο λαός. Το δίκιο είναι με το μέρος του και η δική του «νομιμότητα» είναι αυτή που τελικά θα δώσει διέξοδο.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Στήνουν παγίδες

Γρηγοριάδης Κώστας

Η άρχουσα τάξη δεν παραιτείται απ' το στόχο της αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, με την ελπίδα η νέα «φορεσιά» να ξεγελάσει το λαό, να εξευμενίσει τη λαϊκή οργή και να καλλιεργήσει φρούδες ελπίδες. Ετσι θα κερδίσει πολύτιμο, για την ίδια, χρόνο, ώστε οι πολιτικοί της εκπρόσωποι να προωθήσουν χωρίς εμπόδια την πολιτική που ανταποκρίνεται στα συμφέροντά της. Δεν είναι τυχαία τα σενάρια που διακινούνται από πολλούς πρόθυμους. Μεταξύ αυτών, ο ΛΑ.Ο.Σ. και ο πρόεδρός του. Θιασώτης μιας οικουμενικής κυβέρνησης, ομνύει στη συναίνεση όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, αντιλαμβανόμενος ότι έτσι το μαύρο μέτωπο των δυνάμεων του κεφαλαίου θα είναι πιο ισχυρό απέναντι στο λαό, για να επιβάλει ακόμα πιο βάρβαρη πολιτική.

Αυτό όμως δεν είναι το μοναδικό σενάριο. Προχτές, ο Γ. Καρατζαφέρης πρότεινε συνεργασία ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. με τρίτο πρόσωπο για πρωθυπουργό και ανέφερε συγκεκριμένα τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου ή μια άλλη προσωπικότητα κοινής αποδοχής. Χτες, «κελάηδησε» αρκετά για το γεγονός ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στερείται αρμοδιοτήτων, συνηγορώντας υπέρ μιας «πιο παρεμβατικής προεδρίας». Κοροϊδεύουν το λαό.

Είτε έτσι είτε αλλιώς, για το λαό είναι μία από τα ίδια. Το αστικό πολιτικό σύστημα, όποια μορφή κι αν πάρει, τον ίδιο ρόλο θα συνεχίζει να παίζει, στην ίδια κατεύθυνση θα κινείται η πολιτική του. Θα εκφράζει και μάλιστα πιο αποφασιστικά τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά και από χώρες - μέλη της ΕΕ. Μήπως ο λαός της Γαλλίας απολαμβάνει προνόμια, επειδή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει τον πρώτο λόγο; 'Η μήπως ο λαός της Λετονίας είδε άσπρη μέρα επειδή μια «προσωπικότητα» χρημάτισε πρωθυπουργός της χώρας;

Ο λαός να μην παγιδευτεί και να μην παρασυρθεί από ενδεχόμενα μασκαρέματα του συστήματος. Πίσω απ' την όποια «μάσκα» θα συνεχίσει να υπάρχει το «πρόσωπο» της πολιτικής που τον εξωθεί στην εξαθλίωση. Να αντιπαλέψει το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους συνολικά και να διεκδικήσει με την πάλη του άλλο δρόμο ανάπτυξης προς όφελος των δικών του αναγκών.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κάνει εξαιρέσεις...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Προχτές ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, Α. Τσίπρας, σε συνέντευξή του στο ΑΛΤΕΡ, στην ερώτηση αν ο ίδιος θα πληρώσει το χαράτσι μέσω της ΔΕΗ, έδωσε την εξής απάντηση: «Το θέμα δεν είναι τι θα κάνω εγώ. Το θέμα είναι τι θα κάνουν οι χιλιάδες συμπολίτες μας, που δεν έχουν να πληρώσουν. Γιατί δεν πληρώνονται, δεν έχουν μία, δεν έχουν χρήματα να πληρώσουν. Κι εμείς λέμε ότι αυτούς πρέπει να τους προστατεύσουμε, ότι δεν μπορούν και δεν πρέπει να πληρώσουν».

Την ίδια μέρα απηύθυνε Επίκαιρη Ερώτηση στον πρωθυπουργό, όπου, μεταξύ άλλων, διατύπωνε και το εξής ερώτημα: «Προτίθεται να εξαιρέσει τις μικρές ιδιοκτησίες από τον τελευταίο φόρο;»... Και στις 19/9 δήλωνε για το ίδιο θέμα: «Καλούμε επίσης τους κοινωνικούς φορείς, τα συνδικάτα, τους νομικούς, όλο τον ελληνικό λαό να υψώσουμε μια ασπίδα προστασίας για τον κόσμο που λέει ΔΕΝ ΕΧΩ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΜΑΙ και άρα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ».

Τελικά, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αντιτίθεται στο χαράτσι συνολικά ή μόνο στο βαθμό που αυτό επιβάλλεται σε ανθρώπους που αδυνατούν να το πληρώσουν; Οι υπόλοιποι, αυτοί που ακόμα έχουν δουλειά έστω κακοπληρωμένη, που ενδεχομένως διαθέτουν μια ελάχιστη αποταμίευση για ώρα ανάγκης, υποχρεούνται, κατά τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, να σπεύσουν για την αποπληρωμή του χαρατσιού; Γιατί το χαράτσι στα λαϊκά στρώματα επιβάλλεται. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες εξαιρούνται.

Το ζήτημα δεν έγκειται στο αν ατομικά ο κάθε άνθρωπος του μόχθου έχει ή δεν έχει να πληρώσει το χαράτσι. Είναι βαθύτερο απ' αυτό. Ο λαός στο σύνολό του, μπορεί δεν μπορεί, δεν πρέπει να το πληρώσει. Του χρωστάνε και δε χρωστάει. Δεν έχει καμία ευθύνη, απ' το υστέρημά του να συνδράμει στην αποπληρωμή χρεών που δεν τα προκάλεσε ο ίδιος, ούτε ωφελήθηκε κάτι απ' αυτά. Εχει ήδη πληρώσει πολλά. Ο διαχωρισμός που επιχειρεί η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δε βοηθά, αλλά προκαλεί ζημιά. Σε μια στιγμή που όλοι, εργαζόμενοι και άνεργοι, από το δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα, πρέπει ενιαία, με μια φωνή, χωρίς δεύτερες σκέψεις να διατυπώσουν ένα κατηγορηματικό «όχι» στη φορολεηλασία, να συναντηθούν σε ένα κοινό μέτωπο που θα αντιπαλέψει τη βάρβαρη πολιτική και το κεφάλαιο, τα συμφέροντα του οποίου αυτή υπηρετεί.

Ο λαός θα πει την τελευταία λέξη

Μονόδρομο θεωρούν τα επιτελεία της πλουτοκρατίας τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, όπως και αν βαφτιστεί και σε όποια παραλλαγή (έκτακτης ανάγκης, εθνικής σωτηρίας, κ.ο.κ.), προκειμένου να περάσουν τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα που προβλέπει το μεσοπρόθεσμο και όχι μόνο. Επείγονται λοιπόν να προλάβουν τις εξελίξεις και πιέζουν να υλοποιηθούν τα σχέδιά τους, για να θωρακιστεί όσο γίνεται το αστικό πολιτικό σύστημα. Ακριβώς τη διάχυτη αγωνία που επικρατεί στα επιτελεία των αστών απηχούν δύο χθεσινά άρθρα γνωστών καθεστωτικών δημοσιολόγων. Ο Γ. Πρετεντέρης στα «Νέα» αφού επισημαίνει ότι «το σχέδιο που έχει μπροστά του ο τόπος ξεπερνάει κατά πολύ το μπόι και τις προδιαγραφές των δυο παρατάξεων που θέλουν να τον κυβερνούν», υπογραμμίζει ότι «υπό αυτήν την έννοια, η συνεργασία τους δεν είναι ζητούμενο. Είναι μονόδρομος». Θεωρεί ωστόσο ότι «μια τέτοια συνεργασία δεν μπορεί να γίνει χωρίς εκλογές» και επεξηγεί τους λόγους: Πρώτον, «διότι πρέπει να αποδοθούν οι ευθύνες για το διάστημα 2009-2011 και να μηδενιστεί το κοντέρ», δεύτερον «για να υπάρξει νωπή λαϊκή εντολή και να εκτονωθεί η κοινωνική ένταση», τρίτον «για να αποτυπωθούν οι νέοι πολιτικοί συσχετισμοί που θα αναλάβουν να διαμορφώσουν και να εφαρμόσουν αυτήν τη συμφωνία». Στην ίδια γραμμή και ο Α. Παπαχελάς (στην «Καθημερινή»): «Αν η κυβέρνηση βρεθεί διχασμένη και χωρίς σαφή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, οι δρόμοι θα είναι δύο: είτε η άμεση προκήρυξη εκλογών με άδεια ταμεία είτε η αναζήτηση κοινού τόπου με τη Νέα Δημοκρατία, ενδεχομένως και με άλλα κόμματα», εκφράζοντας στη συνέχεια την προτίμησή του υπέρ του «δεύτερου δρόμου». Ως συνήθως τα σχέδια επί χάρτου λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο... Ο λαός θα είναι εκείνος που πει την τελευταία λέξη.

Παραμύθια τέλος!

Λοιπόν. Το παραμύθι ότι τάχα με τα λεφτά της τρόικας πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις στη χώρα πρέπει να τελειώνει. Αποτελεί ένα από τα πλέον αισχρά και τερατώδη ψεύδη, με τα οποία οι κυβερνώντες και τα τσιράκια της πλουτοκρατίας στα Μέσα Ενημέρωσης προσπαθούν να αλλοτριώσουν τις συνειδήσεις των εργαζομένων. Να τους παγιδεύσουν σε τρομοκρατικά διλήμματα, με στόχο να αποδεχτούν τις επιλογές της άρχουσας τάξης. Να εξουδετερώσουν τις αντιδράσεις τους απέναντι στον οδοστρωτήρα των βάρβαρων μέτρων και της φιλομονοπωλιακής πολιτικής. Να τους κοιμίσουν, προκειμένου να συνεχιστεί, όσο γίνεται περισσότερο, η απρόσκοπτη πληρωμή των τοκογλυφικών δανείων προς τους τραπεζίτες πιστωτές.

Οι αριθμοί, οι αριθμοί της κυβέρνησης και της τρόικας, όπως αποτυπώνονται στον κρατικό προϋπολογισμό του 2011, δε δίνουν μόνο απάντηση σε όσους εξακολουθούν ξεδιάντροπα να υποστηρίζουν ότι από τα δάνεια της τρόικας βγαίνουν οι μισθοί και οι συντάξεις. Αποκαλύπτουν, μαζί, το μέγεθος της κλοπής που συντελείται σε βάρος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, προκειμένου να βγουν οι τοκοχρεολυτικές δόσεις, που απαιτούν οι τράπεζες. Τα ποσά, δηλαδή, που συγκεντρώνει η κυβέρνηση από τους φόρους που πληρώνουν οι εργαζόμενοι, ποσά που πηγαίνουν κατευθείαν στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών και της ολιγαρχίας.

Με βάση τα δικά τους στοιχεία ολόκληρο το 2011, η τρόικα αναμένεται να εκταμιεύσει προς την Ελλάδα δάνεια ύψους 40 δισ. ευρώ.

Μέσα στην ίδια χρονιά, η συμφωνία που έκανε η κυβέρνηση με την ΕΕ και το ΔΝΤ προβλέπει ότι η χώρα θα πληρώσει, για τόκους, χρεολύσια και ...λοιπές δαπάνες εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, το ασύλληπτο ποσό των 65,5 δισ. ευρώ!

Τι λένε αυτά τα στοιχεία; Οτι η ΕΕ και το ΔΝΤ, η περιβόητη τρόικα, δανείζουν την κυβέρνηση ένα μόνο μέρος από τα ποσά που συνολικά πληρώνει η χώρα προς τους άρπαγες των τραπεζών. Τα υπόλοιπά 25,5 δισ. (από τα 40 δισ. μέχρι τα 65,5 δισ.) τα πληρώνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μέσα από την απροκάλυπτη ληστεία των λαϊκών εισοδημάτων. Ολα τα άλλα, ότι, δηλαδή, αυτοί πληρώνουν τους μισθούς και τις συντάξεις δεν είναι απλά παραμύθια της Χαλιμάς. Είναι ένα σκέτο ψέμα, ένας ωμός εκβιασμός, ένα χυδαίο αναποδογύρισμα της πραγματικότητας. Η αλήθεια είναι ότι δεν πληρώνουν αυτοί τους μισθούς, αλλά ότι πετσοκόβονται οι μισθοί για να πληρωθούν αυτοί.

Σε όλους όσοι διακινούν τέτοια εκβιαστικά διλήμματα δεν πρέπει απλά να τους γυρίσουμε την πλάτη. Αυτοί δεν ενδιαφέρονται για τους μισθούς. Δεν κόπτονται για τις συντάξεις. Αδιαφορούν για τα εκατομμύρια των ανέργων και τις δεκάδες χιλιάδες απολύσεις που έρχονται. Ολοι όσοι θέλουν να παρουσιάζουν τα δανεικά της τρόικας σαν πηγή της μισθοδοσίας των εργαζομένων δε δίνουν δεκάρα για τον εργαζόμενο που παλεύει να τα φέρει βόλτα, για τον άνεργο που φυτοζωεί, για το νέο και τη νέα που δεν έχουν μοίρα στο αύριο. Αποκλειστικός τους στόχος είναι να βάλουν πλάτη για να περνούν τα όλο και πιο αντιλαϊκά μέτρα που εκπονεί η άρχουσα τάξη. Στόχος τους είναι να στηρίξουν το σύστημα και τα βάθρα της ληστρικής εκμετάλλευσης των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Γι' αυτό και δικό μας χρέος είναι να καταγγείλουμε και να αποκαλύψουμε το ρόλο τους.