Να δεχτεί τα βάρβαρα μέτρα για να... σωθούν συμβουλεύουν τους εργαζόμενους και το λαό τα κόμματα της πλουτοκρατίας. Αλήθεια, όμως, τι άφησαν στους εργαζόμενους για να το σώσουν; Γιατί, για παράδειγμα, το μεροκάματο που λένε ότι θέλουν να προστατεύσουν και γι' αυτό προωθούν τα νέα μέτρα, το 'χει ήδη χάσει ο εργάτης. Ακόμα κι αυτοί που προς το παρόν δεν είναι επίσημα άνεργοι, όταν παίρνουν το μεροκάματο, το βλέπουν να γίνεται φύλλο και φτερό στο λεπτό από τις δραστικές μειώσεις που επιβάλλουν και τα νέα μέτρα, από τα χαράτσια που του έχουν φορτώσει, από την ακρίβεια που καλπάζει, από το φάρμακο, το γιατρό, το σχολείο, τον παιδικό σταθμό, το κάθε είδος ή υπηρεσία πρώτης ανάγκης που για να έχει, πρέπει να πληρώνει πλέον πάνω από μεροκάματο ή μισθό, από αυτά που πρέπει να δώσει στο γέρο πατέρα του να επιβιώσει, αφού οι συντάξεις είναι ψίχουλα, από το χαρτζιλίκι που δεν μπορεί να μη δώσει στο παιδί του αφού πλέον 1 στους 2 νέους δεν έχει δουλειά, από... από... από...
Είναι κάλπικα τα διλήμματα που καλλιεργούν στους εργάτες και το λαό. Οσο σκύβει το κεφάλι, τόσο πιο βαθιά θα βουλιάζει στην εξαθλίωση. Οχι μόνο δε θα του φτάνει ο «μισθός» του (αν μπορούν να χαρακτηριστούν «μισθός» αυτά τα μερικά ευρώ που θα παίρνουν οι εργάτες) αλλά θα πρέπει από πάνω και να δανείζεται για να καλύψει στοιχειώδεις ανάγκες της οικογένειάς του. Η χρεοκοπία για την οποία αγωνιούν δεν είναι του λαού - αυτή ξεκίνησε εδώ και καιρό - είναι η χρεοκοπία της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της.
Κακές υπηρεσίες στο λαό και το κίνημα προσφέρει η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αναμασώντας τα περί «ελλείμματος πολιτικής ηγεσίας», αφού, όπως δήλωσε ο Αλ. Τσίπρας, το Σάββατο «η χώρα μας, στην πιο κρίσιμη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της, δεν έχει πολιτική ηγεσία» και «Παπανδρέου, Βενιζέλος, Σαμαράς και Παπαδήμος (...) τη δική τους αδυναμία να διαπραγματευτούν και να υπερασπιστούν το συμφέρον του λαού και του τόπου, το μετατρέπουν σε χυδαίο εκβιασμό εις βάρος του ελληνικού λαού».
Είναι έτσι τα πράγματα, όπως τα παρουσιάζει η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Ξέμεινε η άρχουσα τάξη της χώρας από πολιτικούς εκπροσώπους; 'Η το πρόβλημα για το λαό έχει να κάνει με την αδυναμία της κυβέρνησης να διαπραγματευτεί προς όφελός του; Ούτε το ένα ούτε το άλλο συμβαίνει. Η διαπραγμάτευση ευθύς εξαρχής δεν αφορούσε στα λαϊκά συμφέροντα. Αυτά ήταν προγραμμένα σε επίπεδο Ευρωένωσης. Και μάλιστα προ πολλού και δίχως αντίλογο. Η διαπραγμάτευση αφορούσε στο αν και πόσα θα χάσει η πλουτοκρατία στο πλαίσιο της προωθούμενης καταστροφής κεφαλαίου. Αυτήν εκπροσωπούν οι κυβερνώντες. Αυτή θα εκπροσωπούν οι όποιοι κυβερνώντες για όσο καιρό αυτή εξουσιάζει.
Ακριβώς αυτό, η εξουσία της, είναι η πηγή των προβλημάτων του λαού. Ούτε η «δημοκρατία», ούτε η «εθνική κυριαρχία». Κυρίαρχος θα γίνει ο λαός και η πραγματική δημοκρατία θα ανθίσει μόνο όταν πάρει στα χέρια του την εξουσία και τα μέσα παραγωγής. Τάξεις αναμετρώνται. Τάξεις πολεμούν η μία την άλλη. Συνεπώς, δεν είναι «πράξη εθνικής ευθύνης» και «εθνικής ανάτασης» η απόρριψη της δανειακής σύμβασης, γιατί δεν υπάρχει «εθνικό συμφέρον» γενικά. Υπάρχει το συμφέρον της εργατικής τάξης και των συμμάχων της και το συμφέρον της αστικής τάξης που αποτυπώνεται στο κείμενο της δανειακής σύμβασης.
Ούτε η απόρριψη της σύμβασης αυτής θα εξανάγκαζε την ΕΕ και την ηγεσία της, όπως ισχυρίζεται ο Αλ. Τσίπρας να μπει μπροστά στο πραγματικό δίλημμα «θα είναι η Ευρώπη η ήπειρος των μνημονίων, της φτώχειας και της κοινωνικής κόλασης ή η ήπειρος της κοινωνικής προστασίας, της ανάπτυξης και της ευημερίας;»... Τέτοιο δίλημμα δεν υπάρχει για την ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία. Το δίλημμα τίθεται στο λαό και τίθεται ως εξής: Υποταγή στα μονοπώλια και την Ευρωένωσή τους, δηλαδή κόλαση εγγυημένη, ή πάλη για κοινωνικοποίησή τους, αποδέσμευση, μονομερή διαγραφή του χρέους;
Ολα τα άλλα δεν είναι παρά ο «φερετζές» μιας καραμπινάτης πρότασης διαχείρισης της εξουσίας των αστών, όπως αυτή που καταθέτει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.
Πιο συγκεκριμένα, ότι η χώρα δε θα έχει λεφτά. Οτι δε θα πληρώνονται μισθοί και συντάξεις. Οτι θα κλείσουν σχολεία και νοσοκομεία. Οτι δε θα υπάρχουν τρόφιμα στα μαγαζιά. Οτι τα μωρά θα στερηθούν το βρεφικό γάλα.
Επίσης, πως κατά πάσα πιθανότητα θα υπάρξουν στη χώρα πολεμικές επιχειρήσεις μιας και ασυζητητί θα γίνει εμφύλιος πόλεμος με βομβαρδισμούς, νεκρούς, θύματα και όλα τα σχετικά.
Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό: Στο επόμενο «πακέτο» μέτρων, που όπως ξεκάθαρα έχουν δηλώσει και ορίζεται με σαφήνεια στην περίφημη δανειακή σύμβαση, τι θα έχουν να πουν;
Και δε θα μας έρθει ...μετά από χρόνια το νέο «πακετάκι». Για τον Ιούνη το προετοιμάζουν.
Σας θυμίζουμε ότι ήδη έχουν εξαντληθεί τα επιχειρήματα περί δραχμής και περί των τανκς που θα φυλάνε τις τράπεζες. Αυτά τα χρησιμοποίησαν στα προηγούμενα μνημόνια.
Υποθέτουμε ότι η μόνη τους λύση πλέον θα είναι... η καταφυγή στην ιστορία ή στη μυθολογία.
Μόνο που δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε πώς θα συνδέσουν την ανάγκη για μείωση του δημόσιου χρέους με τις... 10 πληγές του Φαραώ, τον Κατακλυσμό του Νώε ή την καταβύθιση της Ατλαντίδας.
Φυσικά, από αυτούς όλα μπορεί να τα περιμένεις και η κινδυνολογία για να εκφοβιστεί ο λαός μπορεί να φτάσει σε ασύλληπτα επίπεδα. Μόνο που από ένα σημείο και μετά καλό είναι να ξέρουν ότι ο λαός δε φοβάται. Μόνο εξοργίζεται.
Και να είναι σίγουροι πως στο τέλος θα αντιμετωπίσουν και την οργή του αλλά και, πολύ χειρότερα, την οργανωμένη - συνειδητή δύναμή του. Αυτό που φοβούνται περισσότερο από όλα.
Βουλευτές και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν και ο ένας μετά τον άλλο διαβάζουν ένα «σκονάκι» για το τι θα συμβεί, αν βρεθεί, λέει, η χώρα εκτός ευρώ. Και μαζί με όλες τις άλλες συνέπειες, επικαλούνται ότι ο λαός θα μείνει χωρίς κρέας και φάρμακα, επειδή αυτά τα δύο είδη πρώτης ανάγκης είναι κατά κύριο λόγο εισαγόμενα.
Αυτό θα πει ξεδιαντροπιά και ξετσιπωσιά! Να υπηρετείς τόσο τυφλά τα συμφέροντα του κεφαλαίου που να αδιαφορείς πλήρως για τις συνέπειες. Να έχεις καταδικάσει με την πολιτική σου θεοποίησης του επιχειρηματικού κέρδους μια χώρα, με τα εδαφοκλιματολογικά πλεονεκτήματα της δικής μας χώρας, να μην έχει διατροφική επάρκεια και στη συνέχεια να επικαλείσαι την αδυναμία αυτή, για να υποστηρίξεις ότι πρέπει να υποταχθούμε στις αξιώσεις των μεγαλοεισαγωγέων. Να αρνείσαι κάθε ιδέα για τη δημιουργία κρατικού φορέα παραγωγής και διακίνησης φαρμάκου για ολόκληρο το λαό και την ώρα της κρίσης να επικαλείσαι το ενδεχόμενο να μείνει ο λαός χωρίς φάρμακο, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε τους φαρμακοβιομήχανους και μεγαλοεισαγωγείς φαρμάκου.
Οχι. Η Ελλάδα έχει όλα τα φόντα και διαθέτει τα απαραίτητα μέσα, όχι μόνο για να εξασφαλίσει την πλήρη και ποιοτική διατροφή του πληθυσμού της χώρας, αλλά μπορεί να ξαναγίνει και χώρα εξαγωγέας, όπως στο παρελθόν.
Η Ελλάδα έχει όλες τις δυνατότητες, πρώτα και κύρια αξιόλογο επιστημονικό δυναμικό, ώστε να εξασφαλίσει, μέσα από έναν αποκλειστικά κρατικό φορέα, τις ανάγκες όλων μας τόσο σε φάρμακα, όσο και σε πλήρη δημόσια, δωρεάν κάλυψη των αναγκών για Υγεία.
Η Ελλάδα, με το παραγωγικό δυναμικό της, πρώτα και κύρια σε εργατική δύναμη, αλλά και σε μέσα παραγωγής, τις πρώτες ύλες, τις υποδομές, διαθέτει όλες τις δυνατότητες για να οικοδομήσουμε την κοινωνία της ολόπλευρης ικανοποίησης των αναγκών του λαού. Το γεγονός ότι δε γίνεται είναι γιατί το κεφάλαιο επενδύει εκεί που βγάζει μεγάλο και γρήγορο κέρδος. Και το καπιταλιστικό κράτος ενισχύει το κεφάλαιο, για να κερδοφορεί. Επομένως, για να αξιοποιηθούν όλες οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας σε όφελος του λαού χρειάζεται κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, που μπορεί να γίνει με λαϊκή εξουσία.
Οι τριγμοί και η «αποσταθεροποίηση» του αστικού πολιτικού συστήματος, κάτω από τα αδιέξοδα της διαχείρισης της κρίσης και την πίεση της λαϊκής αντεπίθεσης, καθόλου δεν πρέπει να φοβίζουν τα λαϊκά στρώματα. Αντίθετα, πρέπει να κλιμακώσουν την πάλη τους, να οξύνουν τις αντιθέσεις, να ενισχύσουν τις ρωγμές και τελικά να τους σαρώσουν ολοσχερώς. Καιρό τώρα εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων και της πλουτοκρατίας έχουν προεξοφλήσει ότι το «υπάρχον κομματικό σύστημα θα θυσιαστεί» προκειμένου να περάσουν τα πρωτοφανούς βαρβαρότητας μέτρα για να διασωθούν τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της αστικής τάξης. Δεν πρέπει, λοιπόν, ο λαός να πέσει στις παγίδες που είναι σίγουρο ότι θα στήσουν προκειμένου να πετύχουν την ανασύνθεση του αστικού πολιτικού συστήματος με «νέα πρόσωπα», κόμματα ή κυβερνητικά σχήματα. Είναι ώρα μεγάλων αποφάσεων και επιλογών προκειμένου ο οργανωμένος λαός να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Πρέπει να τιμωρήσει, να απομονώσει και να τσακίσει πολιτικά τα κόμματα που έβαλαν την υπογραφή τους σε αυτό το έγκλημα. Ταυτόχρονα, πρέπει να εμπιστευτεί και συμπορευτεί με το ΚΚΕ και την πολιτική του πρόταση, γιατί είναι η μόνη που εξυπηρετεί τις δικές του ανάγκες και συμφέροντα. Φιλολαϊκή πολιτική μπορεί να ασκηθεί από μια εργατική - λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια και θα μετατρέψει κάθε μορφή πλούτου που έγινε από την καπιταλιστική εκμετάλλευση σε λαϊκή εξουσία. Περιθώρια για ψευδαισθήσεις και αυταπάτες δεν υπάρχουν.
Τον πανικό που τις έχει καταλάβει φανερώνει πάνω απ' όλα ο λυσσώδης τρόπος με τον οποίο χίμηξαν πάνω στο λαό οι ηγεσίες των κομμάτων της μαύρης συγκυβέρνησης, χρησιμοποιώντας την πιο μαύρη προπαγάνδα για να τον τρομοκρατήσουν. «Ανεξέλεγκτο χάος», «κοινωνική έκρηξη», «εμφύλιος πόλεμος», «άδεια ράφια», «κλειδωμένα» και λεηλατημένα μαγαζιά, «χωρίς φάρμακα», «δελτίο στα τρόφιμα», «πλήρης αδυναμία του κράτους να πληρώσει μισθούς και συντάξεις»... Ο,τι υπήρχε στο μαύρο οπλοστάσιό τους το χρησιμοποίησαν για να «σπάσουν» και ισοπεδώσουν το λαό. Ηθελαν να παραλύσουν τη σκέψη του, να μη βλέπει δηλαδή τις δίχως προηγούμενο καταστροφικές συνέπειες της δικής τους πολιτικής, τους μισθούς πείνας, τις συντάξεις - φιλοδώρημα, τα εκατομμύρια των ανθρώπων κάτω από τα όρια της φτώχειας και της ανέχειας. Τα όσα περιγράφουν ως «εφιαλτικό μέλλον» είναι ήδη σκληρή πραγματικότητα για τα εκατομμύρια του λαού. Επιστράτευσαν τερατώδη ψέματα, απύθμενη υποκρισία, θράσος περίσσιο, προκειμένου να κρύψουν τις ευθύνες τους για την εγκληματική πολιτική τους. Εμφανίζονταν ξετσίπωτα ως «προστάτες» του βιοτικού επιπέδου του λαού αυτοί που τον χρεοκόπησαν μόνιμα και εξαθλιώνουν ολοένα και περισσότερο. Εδειξαν καθαρά πόσο αδίστακτοι και πόσο ενωμένοι είναι όταν πρόκειται να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Ο λαός, όμως, έχει χρέος να υπερασπιστεί τα δικά του συμφέροντα και αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο σε ρήξη και ανατροπή με την εξουσία των μονοπωλίων, σε σύμπλευση με το ΚΚΕ, για τη λαϊκή εξουσία.