Ο εργαζόμενος που δεν έχει παραζαλιστεί από τις δίνες του «ρεύματος» του ΣΥΡΙΖΑ, εκείνος που μπορεί να δει πίσω από τις λέξεις, αντιλαμβάνεται την απάτη τέτοιων τοποθετήσεων. Ωστόσο, πρέπει να παραδεχτούμε ότι το νέο ΠΑΣΟΚ τείνει να βάλει τα γυαλιά στο παλιό, αφού καταφέρνει να συνδυάσει την απίστευτη κενολογία (στην οποία οι προκάτοχοι είχαν δείξει μεγάλη ικανότητα), με την περίφημη συνθετική ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ, προσφέροντας εξαιρετικά δείγματα χρήσης της ελληνικής γλώσσας για την εξαπάτηση του λαού.
Ο απόλυτος εκφυλισμός του συνδικαλιστικού κινήματος, εκεί όπου κυριαρχούν οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, αναδεικνύεται με τον πιο ανάγλυφο τρόπο από τα όσα διαδραματίζονται αυτές τις μέρες μεταξύ της πλειοψηφίας στη διοίκηση της ΓΕΝΟΠ (Ομοσπονδία Εργαζομένων στη ΔΕΗ) και της πλειοψηφίας στη διοίκηση του επιχειρησιακού σωματείου «Σπάρτακος» (μέλη της είναι οι εργαζόμενοι στην παραγωγή).
Πριν λίγες μέρες, η πλειοψηφία στο ΔΣ της ΓΕΝΟΠ αποφάσισε να υπογράψει το κείμενο της ΣΣΕ που είχε συνδιαμορφώσει με τη διοίκηση της ΔΕΗ (την ψήφισαν η πλειοψηφία της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και ενός κομματιού της ΣΑΔ που πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ). Με το κείμενο αυτό η πλειοψηφία αποδέχεται την εφαρμογή των αντεργατικών μνημονιακών νόμων που αφορούν στη μεσοσταθμική μείωση των μισθών κατά 35% και στην κατάργηση της μονιμότητας η οποία διευκολύνει την εργοδοσία να απολύει κατά πώς θέλει.
Με αυτή την απόφαση διαφωνεί η πλειοψηφία του «Σπάρτακου» (συγκροτείται από την ΠΑΣΚΕ και τη ΣΑΔ, που κατέβηκαν σε ενιαίο ψηφοδέλτιο στις τελευταίες εκλογές, και τη ΔΑΚΕ). Για αυτό έστειλε σχετικό εξώδικο στη διοίκηση της ΔΕΗ με την οποία την καλεί να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για την υπογραφή ΣΣΕ μόνο για τη μητρική εταιρεία (η ΣΣΕ της ΓΕΝΟΠ αφορά και στους τομείς διανομή-μεταφορά).
Η διαφωνία της πλειοψηφίας του «Σπάρτακου» δεν αφορά στην ουσία του κειμένου. Αντιθέτως, αφήνει στο απυρόβλητο το δικαίωμα της εργοδοσίας να απολύσει όπως και όποτε θέλει, σημειώνοντας ότι αυτό είναι «αναγκαίο κακό»! Η διαφωνία της βρίσκεται στον τρόπο που θα γίνουν οι μειώσεις των μισθών και ότι αυτές δεν μπορούν να είναι μεγαλύτερες στην παραγωγή από ό,τι στους άλλους τομείς. Δηλαδή, δε διαφωνεί ούτε με τις μειώσεις αρκεί αυτές να μην είναι τόσο μεγάλες στον τομέα που εργάζονται τα μέλη της.
Η λογική της αποτελεί κορύφωση του συντεχνιασμού που χρόνια τώρα καλλιεργούν οι απανταχού συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, μεταξύ αυτών και της ΓΕΝΟΠ. Η λογική της στηρίζει τους κεφαλαιοκράτες καθώς στέκεται εμπόδιο στην ενιαία δράση όλων των εργαζομένων, τη μόνη που μπορεί να δώσει αποτελεσματική απάντηση, να διεκδικήσει κατάργηση των αντεργατικών νόμων και υπογραφή ΣΣΕ που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους.
Ιδιαιτέρως ξεχωρίσαμε αυτό που μετονομάζει το «χαράτσι» της ΔΕΗ σε «διευρυμένο ΕΤΑΚ». Γιατί ακριβώς εκεί ήταν το πρόβλημά μας: Δεν μπορούμε να πληρώνουμε έναν έκτακτο, πρόχειρο και νομικώς αμφισβητούμενο φόρο. Τον θέλουμε ...σοβαρό, σύννομο και σωστά θεσμοθετημένο.
Εξαιρετικό και αυτό το μέτρο για την αύξηση του αφορολογήτου στα 8.000 «όταν τακτοποιηθούν τα έσοδα» (δηλαδή ποτέ) καθώς και το άλλο για τη «σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών» (δηλαδή, πάλι ποτέ).
Εκεί όμως που πραγματικά εκστασιαστήκαμε ήταν στην ανακοίνωση της πρόθεσης της Ν.Δ «να μην πέσουν άλλο οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα»! Αυτή είναι δέσμευση!
Απλά, εάν γίνει κυβέρνηση θα διατηρήσει τις ατομικές συμβάσεις, τις επιχειρησιακές συμβάσεις, τη μερική απασχόληση και το σύγχρονο δουλεμπόριο.
Κατά τ' άλλα, οι μισθοί δε θα πέσουν. Να υποθέσουμε γιατί οι εργοδότες δε θα θελήσουν να εκμεταλλευθούν τίποτε από τα παραπάνω καθότι είναι καλοί άνθρωποι; 'Η μήπως γιατί οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ θα αντισταθούν;
Ολα αυτά - για να μην ξεχνιόμαστε - αποτελούν ...μέτρα προς διαπραγμάτευση με την τρόικα. Δηλαδή, είναι κανονικότατα υπό αίρεση, και ανακοινώνονται την προεκλογική περίοδο. Οπότε, μπορείτε να φανταστείτε την πραγματικότητα.
ΒΡΕ ΒΡΕ ΠΕΡΙΕΡΓΑ που μας τα λέει η ...σοσιαλιστική Γαλλία, που άπαντες έχουν εναποθέσει πάνω της τις ελπίδες για φιλολαϊκές πολιτικές στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι λέει «μέσα» σε στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, αρκεί να είναι στο πλαίσιο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Επειδή ξέρουμε πολύ καλά πόσο ...ευέλικτος και ελαστικός είναι ο συγκεκριμένος οργανισμός όταν πρόκειται να εξυπηρετηθούν τα μονοπωλιακά συμφέροντα - ιδίως σε περιοχές στρατηγικού και πετρελαϊκού ενδιαφέροντος, το ...πιάσαμε το υπονοούμενο.
Τι είπε συγκεκριμένα; «Το ΚΚΕ είναι ένα κόμμα - κλειδί σε αυτές τις εκλογές διότι χάνει έδαφος καθώς περνά ο καιρός και σας λέω από τώρα ότι περίπου το 25%-30% πηγαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο είναι ποσοστό που αξίζει να συζητηθεί». Και στη συνέχεια: «Εξακολουθώ να λέω ότι το κόμμα - κλειδί για το πώς θα εξελιχθεί η ιστορία είναι το ΚΚΕ».
Είναι προφανές ότι ο εκπρόσωπος της MRB στην ουσία εννοούσε το εξής: ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πρώτος εάν το ΚΚΕ πέσει πολύ χαμηλά. Αρα έλεγε ανοιχτά ότι για να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα θα πρέπει οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας σαφώς ανοιχτό κάλεσμα για συρρίκνωση του ΚΚΕ. Στο σχέδιο χτυπήματος του ΚΚΕ από την άρχουσα τάξη, τα αστικά κόμματα και βεβαίως τον ΣΥΡΙΖΑ που το παλεύει με νύχια και με δόντια και έχει συμμάχους.
Καταγράφουμε το συγκεκριμένο παράδειγμα για τον εξής λόγο: Στο δρόμο προς τις κάλπες, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα θα δουν πολλούς τρόπους, ωμούς ή πιο «κομψούς» που θα έχουν ως στόχο να παραπλανήσουν ή να κατευθύνουν ψηφοφόρους του Κόμματος προς τον ΣΥΡΙΖΑ.
Πρέπει να προβληματίσει το λαό το γεγονός ότι τμήμα των αστικών ΜΜΕ κάνει συστηματική δουλειά, με στόχο να αποδυναμωθεί το ΚΚΕ. Είτε χοντροκομμένα είτε πιο αθώα αλλά εξίσου επικίνδυνα.
Ομως, ακριβώς αυτό είναι και ένας βασικός λόγος, για να μείνουν οι ψηφοφόροι αταλάντευτα δίπλα στο ΚΚΕ, να το στηρίξουν με την ψήφο τους. Αλλά και κόσμος που σκέφτεται το τι θα ψηφίσει να κάνει το βήμα και να ψηφίσει ΚΚΕ.
Για την παγκόσμια πρωτιά που οι Ελληνες εφοπλιστές διατηρούν παρά την κρίση πανηγυρίζουν οι αστικές οικονομικές εφημερίδες, παρουσιάζοντας έκθεση της Ενωσης Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ). Εκθεση, η οποία βεβαιώνει ότι, την ώρα που η εργατική τάξη βυθίζεται στην εξαθλίωση, απ' τα χέρια των Ελλήνων μεγαλοεπιχειρηματιών περνά ασύλληπτος πλούτος. Σύμφωνα με την έκθεση: Το 2011, ο αριθμός των πλοίων που διαχειρίζονταν ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες ήταν 3.325 και έλεγχε το 14,83% της παγκόσμιας χωρητικότητας σε dwt (μονάδα μέτρησης όγκου), με αποτέλεσμα οι Ελληνες εφοπλιστές να βρίσκονται στην κορυφή όλου του πλανήτη! Ο ελληνόκτητος στόλος που έχει σημαίες κρατών - μελών της ΕΕ αντιπροσωπεύει το 39,52% της κοινοτικής χωρητικότητας σε dwt. Επιπλέον, οι Ελληνες πλοιοκτήτες ελέγχουν το 22,62% του παγκόσμιου στόλου δεξαμενοπλοίων και το 16,07% του παγκόσμιου στόλου φορτηγών μεταφοράς φορτίων χύδην.
Μάλιστα, πολλά στοιχεία προδιαγράφουν ανοδική πορεία για την «ανταγωνιστικότητα» των Ελλήνων εφοπλιστών, καθώς ο μέσος όρος ηλικίας του στόλου τους είναι 10,5, όταν ο αντίστοιχος του παγκόσμιου στόλου είναι 12,5. Σημαντικό είναι όμως και το ότι, από τα 439 νέα πλοία που ναυπηγούνταν στα τέλη του 2011, τα 152 είναι δεξαμενόπλοια, τα 220 είναι φορτηγά πλοία και γενικά, όπως σημειώνουν και σχετικά δημοσιεύματα που παρουσιάζουν την έκθεση της ΕΕΕ, υπάρχει καθαρή τάση για εξειδικευμένα πλοία όπως τα LNG (δεξαμενόπλοια μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου ή liquefied natural gas), τα πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, καθώς και πλοία εξόρυξης πετρελαίου. Αυτό μπορεί να μετατραπεί σε σημαντικό προτέρημα για τους Ελληνες εφοπλιστές, αφενός στο πλαίσιο μετατροπής της Ελλάδας σε βασικό σταθμό μεταφόρτωσης για όλη τη μεσογειακή και ευρύτερη περιοχή, αφετέρου, με δεδομένο ότι ήδη ξεκίνησαν να μαζεύονται «κοράκια» στην περιοχή για την εξόρυξη και εκμετάλλευση των πλούσιων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου (σε Ελλάδα, Κύπρο κ.τ.λ.) και για πολλούς θα σημάνουν «τρελές μπίζνες».
Ωστόσο, ενώ οι Ελληνες εφοπλιστές ...βασανίζονται όλο και περισσότερο για το πώς θα πρωτο-αξιοποιήσουν καλύτερα μια αμύθητη περιουσία, ώστε να γεμίζουν τα θησαυροφυλάκιά τους, οι ναυτεργάτες βασανίζονται από την ανεργία και τα άλλα καυτά προβλήματα της εργατικής οικογένειας. Προβλήματα που θα μεγαλώσουν, καθώς ο ανταγωνισμός αντικειμενικά ενισχύεται σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση επιταχύνεται. Οσοι δουλεύουν σε εταιρείες που κλείνουν ή απειλούνται να κλείσουν θα καλούνται να δεχτούν ως αναπόφευκτη την απόλυση, την απλήρωτη ή ανασφάλιστη εργασία κτλ. Οσοι δουλεύουν σε εταιρείες που αντέχουν ή κυριαρχούν θα καλούνται να βάζουν πλάτη για ... «να δυναμώσει η οικογένεια και να σωθούμε όλοι». Τα ίδια τα στελέχη της ΕΕΕ δηλώνουν ότι χρειάζεται ετοιμότητα και η πρωτιά δεν πρέπει να τους εφησυχάζει, αφού π.χ. Θα δεχθούν «πλήγμα» από τις τιμές του πετρελαίου. Για τους εργαζόμενους της χώρας μας, η παγκόσμια πρωτιά του ελληνικού στόλου δεν έχει καμία σημασία: αν δουλεύουν στα πλοία, αντιμετωπίζουν την ανεργία ή την απαίτηση να δουλεύουν χωρίς δικαιώματα (ωράρια, σύμφωνα με ειδικότητες που κατοχυρώνουν μισθολογικά και οι ΣΣΕ κ.τ.λ.). Αν είναι νησιώτες αντιμετωπίζουν την πολύμηνη απομόνωση των νησιών τους ή τις τσουχτερές αυξήσεις στα εισιτήρια. Αν είναι επιβάτες, αντιμετωπίζουν τους κινδύνους που συνεπάγονται οι ανατροπές των οργανικών συνθέσεων, ενισχύοντας την εντατικοποίηση και τα εξοντωτικά ωράρια. Οσο αυξάνεται ο πλούτος που οι εργάτες παράγουν αλλά συνεχίζει να μένει στην ιδιοκτησία του μεγάλου κεφαλαίου, τα προβλήματα του λαού ούτε θα λύνονται ούτε καν θα περιορίζονται.
Από την άποψη αυτή, οι εργαζόμενοι της χώρας, θα πρέπει να κατανοήσουν, ότι η εφαρμογή προγράμματος φιλολαϊκών αλλαγών, περνάει σήμερα μέσα από τη σύγκρουση και τη ρήξη με τις στρατηγικές επιλογές του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου. Οι εκπρόσωποί του δε διαπραγματεύονται ακόμη και μια πιο λάιτ εκδοχή της λιτότητας, όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι γιατί είναι δογματικοί και σαδιστές, αλλά επειδή έχουν κατανοήσει πολύ καλά, ότι η έξοδος από την οικονομική κρίση δεν μπορεί να είναι αναίμακτη. Οτι για να διασωθούν οι μονοπωλιακοί όμιλοι, θα πρέπει να συνθλιβούν οι λαοί. Και από την άποψη αυτή, δεν μπορούμε παρά να τους αναγνωρίσουμε ταξική συνέπεια. Οι λαμπρές σελίδες της Ιστορίας, δεν γράφονται σε γραφεία, σε συναθροίσεις πεφωτισμένων, πολύ δε περισσότερο, οι μεγάλες στιγμές της Ιστορίας, δεν αποτυπώνονται, όταν οι λαοί είναι στη γωνία. Ο λαός καλείται σήμερα να γίνει πρωταγωνιστής ο ίδιος.