ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πλασιέ της «ευελιξίας»

Γρηγοριάδης Κώστας

Την έναρξη του προγράμματος «Κοινωφελούς εργασίας» που γίνεται μέσω και του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ ανακοίνωσε χτες η Γενική Συνομοσπονδία. Πρόκειται για το γνωστό πρόγραμμα που ανακυκλώνει τους ανέργους και μετά από 5 μήνες τους ξαναπετά στην ανεργία. Και όχι μόνο αυτό... Με όπλο τέτοια προγράμματα οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ διέδωσαν τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, ενώ ειδικά με αυτό το πρόγραμμα οι αμοιβές των εργαζομένων μειώνονται πολύ κάτω από αυτές που προβλέπουν οι συλλογικές συμβάσεις, ακόμα και από αυτό που προέβλεπε η ΕΓΣΣΕ. Με μια κουβέντα, το πρόγραμμα αυτό εγκαινίασε τη μείωση των κατώτερων μεροκάματων κατά 20% περίπου πριν ακόμα ψηφιστούν οι σχετικοί νόμοι του 2ου μνημονίου. Στην υπόθεση μάλιστα ενεπλάκησαν και διάφορες ΜΚΟ και βέβαια με το αζημίωτο. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αντί να καταγγείλει όλο αυτό το αίσχος και το σκλαβοπάζαρο, που χτυπά ταυτόχρονα το σύστημα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, το αποδέχτηκε και έσπευσε μάλιστα να το προωθήσει μέσω του ΙΝΕ. Και έπειτα διαμαρτύρεται για τα μνημόνια και το χτύπημα των μισθών και των συμβάσεων, όταν την ίδια ώρα πρωτοστατεί και αυτή σε όλη αυτή την επιχείρηση υπονόμευσης των εργατικών δικαιωμάτων. Αποδεικνύονται έτσι, και μέσα απ' αυτό το γεγονός, ο πραγματικός ρόλος της ΓΣΕΕ, ο υποκριτικός «αντιμνημονιακός» λόγος της και η ζημιά που κάνει. Ταυτόχρονα, αποδεικνύεται και ότι το τσάκισμα των μισθών και των συμβάσεων όχι μόνο δεν εξαντλείται σε ένα μόνο «πακέτο» μέτρων (όπως το μνημόνιο), αλλά αποτελεί βασική προτεραιότητα όσων υπηρετούν τη μεγαλοεργοδοσία και γι' αυτό γενικεύεται μέσα από κάθε μέτρο, είτε αυτό αφορά τη «στήριξη των ανέργων», είτε αυτό αφορά την «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας», είτε αυτό αφορά την «υγιή επιχειρηματικότητα»...

«Επενδύσεις» με εργασιακά κάτεργα

«Εάν πάτε στον Πειραιά θα δείτε ότι εκεί πέρα (σ.σ. στις εγκαταστάσεις της κινεζικής πολυεθνικής "Cosco") έχουν φτιαχτεί 800 καινούριες δουλειές, γύρω στις 1.500 περιφερειακές από τις 800, ένας κόσμος ο οποίος αισθάνεται άνετος, αισθάνεται ότι έχει δουλειά, έχει αισιοδοξία, προχωράει μπροστά, υπάρχει χαμόγελο...». Δεν υπάρχει ομιλία ή συνέντευξη του προέδρου της ΝΔ στην οποία να μην κάνει αναφορά στην «επένδυση» της κινεζικής πολυεθνικής «Cosco» στο λιμάνι του Πειραιά. Ο λόγος είναι προφανής. Ο Α. Σαμαράς τη θεωρεί πρότυπο για τις «επενδύσεις» που επαγγέλλεται - «θα φέρω δέκα, εκατό Cosco» είχε δηλώσει πρόσφατα. Ο θαυμασμός του για τη συγκεκριμένη «επένδυση» έχει να κάνει αφ' ενός με το ότι τάσσεται υπέρ της παράδοσης των πάντων στα μονοπώλια και αφ' ετέρου με τους όρους εργασίας που επέβαλε ο κινεζικός κολοσσός στις εγκαταστάσεις του. Μόνο «χαμόγελα» και «αισιοδοξία» δεν επικρατούν, όπως διατείνεται ο πρόεδρος της ΝΔ, διαστρεβλώνοντας βάναυσα την πραγματικότητα. Οι εργαζόμενοι είναι σύγχρονοι δούλοι, αφού η σύμβαση που καλούνται να υπογράψουν οι λιμενεργάτες της κινέζικης πολυεθνικής περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τους εξής όρους: Ολοι οι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται ως ανειδίκευτοι εργάτες. Οι συμβάσεις είναι ημερήσιες και γίνονται μέσω εταιρείας που έχει συσταθεί γι' αυτό το σκοπό και μέσω πέντε υπεργολάβων. Κανονισμός εργασίας δεν υπάρχει, σωματείο δεν επιτρέπεται και δεν αναγνωρίζεται η δικαιοδοσία του Εργατικού Κέντρου, της Ομοσπονδίας Υπαλλήλων Λιμένων, ακόμα και της ΓΣΕΕ... Τέτοιες «επενδύσεις» θέλει η ηγεσία της ΝΔ και γι' αυτό έχει συστρατευτεί με όλες τις δυνάμεις της στη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων, που σταθερά ο πρόεδρος της ΝΔ επιδεικνύει την αποφασιστικότητά του να τα καταργήσει...

Σχεδιασμένη επιχείρηση παραπλάνησης

Για «απόφαση λίγες ημέρες πριν τις εκλογές για κλείσιμο της ΛΑΡΚΟ με συνέπεια να πεταχτούν στο δρόμο 1.500 οικογένειες» κάνει λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ σε ανακοίνωσή του. Την ανακοίνωση έβγαλε μετά από την προχτεσινή συνάντηση του σωματείου των εργαζομένων με το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου και συμπληρώνει ότι αυτή η απόφαση «προκαλεί αναστάτωση, αγανάκτηση και έκπληξη στους εργαζόμενους και την τοπική κοινωνία». Ούτε λίγο - ούτε πολύ, άμα διαβάσει κανείς την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ βγάζει το συμπέρασμα ότι το ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ εμφανίστηκε πριν λίγες μέρες, εντελώς ξαφνικά..! Μόνο που η ιδιωτικοποίηση της εταιρείας αποτελεί βασική προτεραιότητα, διακηρυγμένη εδώ και χρόνια από τις ίδιες τις αποφάσεις της ΕΕ, τις ίδιες τις κατευθύνσεις που οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου συνδιαμορφώνουν στις Βρυξέλλες. Δεν είναι κεραυνός εν αιθρία! Κι ούτε συνδέεται μόνο με τα μνημόνια όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Ισα ίσα. Στα μνημόνια εντάχτηκε ως στόχος ακριβώς γιατί αποτελεί βασική προτεραιότητα στο πλαίσιο της «αξιοποίησης» του ορυκτού και γενικότερα του δημόσιου πλούτου προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση σε όφελος του κεφαλαίου, δίνοντας «μπιρ παρά» μεγάλες επιχειρήσεις στους μονοπωλιακούς ομίλους για να κάνουν επενδύσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα συμπεράσματα της Συνόδου των αρχηγών κρατών μελών της Ζώνης του ευρώ, το Μάρτη του 2011, εκφράζεται ικανοποίηση για τις «ισχυρές δεσμεύσεις της Ελλάδας να συνεχίσει αποφασιστικά τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, να αυξήσει τη δημιουργία ικανοτήτων για την εφαρμογή τους, να ολοκληρώσει πλήρως και ταχέως το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου...». Πού το είδε το «ξαφνικό» ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί δηλώνει «έκπληξη»; Και τι σημαίνει η θέση του ότι «στο δίπολο ιδιωτικοποιήσεις ή ανάπτυξη των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων, εμείς επιλέγουμε την Ανάπτυξή τους σε όφελος του τόπου και της κοινωνίας»; Και πώς θα εφαρμόσει τη «διαφορετική πολιτική» που λέει ότι θα εφαρμόσει με παραμονή στην ΕΕ και στήριξη της «υγιούς επιχειρηματικότητας»; Ακόμα μία φορά ο ΣΥΡΙΖΑ, σχεδιασμένα, παραπλανά και εξαπατά το λαό, πρωταγωνιστεί στον εφησυχασμό και τον αφοπλισμό του κινήματος.

Αυτοί που λήστεψαν τα Ταμεία

Τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα τις προηγούμενες μέρες για τα δύο μεγάλα ασφαλιστικά ταμεία, το ΙΚΑ και τον ΟΑΕΕ, δείχνουν ότι το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης μελετημένα και σχεδιασμένα οδηγήθηκε στον γκρεμό. Γιατί η σημερινή κατάσταση των Ταμείων, η κατάρρευση των εσόδων τους, που βάζει σε κίνδυνο ακόμα και την καταβολή των μίζερων αυτών συντάξεων που δίνουν, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Πίσω από την κρίσιμη αυτή κατάσταση, αλλά και το δράμα που βιώνουν εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι, με συντάξεις - ψίχουλα που δε φτάνουν ούτε για τα βασικά, με το αίσχος να τους στερούν ακόμα και τα φάρμακά τους, υπάρχουν αιτίες. Υπάρχουν αιτίες και συγκεκριμένες πολιτικές ευθύνες.

Η αλήθεια είναι ότι η δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση ναρκοθετήθηκε εδώ και χρόνια από τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Τα αποθεματικά των Ταμείων, δηλαδή οι εισφορές από τον ιδρώτα των εργαζομένων, έγιναν το καύσιμο της μεταπολεμικής καπιταλιστικής ανάπτυξης. Τεράστια κεφάλαια που οδηγήθηκαν - με πολιτικές αποφάσεις - για δεκαετίες άτοκα στην Τράπεζα της Ελλάδας, χρηματοδότησαν την ανάπτυξη του κεφαλαίου. Εγιναν «δανεικά και αγύριστα» και μετατράπηκαν σε βιομηχανίες, σε καράβια, σε τράπεζες και επιχειρήσεις.

Στη συνέχεια, στη νέα φάση ανάπτυξης του καπιταλισμού, στις δεκαετίες του '90 και του 2000 ρίχτηκαν στο χρηματιστηριακό τζόγο, λεηλατήθηκαν. Τελευταία πράξη, το «κούρεμα» των ομολόγων, που απογύμνωσε τα Ταμεία και από τα τελευταία ευρώ. Την ίδια στιγμή, παράλληλα με τη λεηλασία των αποθεματικών, η εισφοροδιαφυγή, η εισφοροαποφυγή και οι συνεχείς εισφοροαπαλλαγές και χαριστικές ρυθμίσεις προς τις επιχειρήσεις κατέτρωγαν τα σπλάχνα του Ασφαλιστικού. Ακόμα και σήμερα, οι απώλειες του ΙΚΑ, απ' όλα τα παραπάνω, ανέρχονται στο ποσό των 6 δισ. ευρώ ετησίως. Και μαζί με όλα τα παραπάνω η αυξανόμενη συνεχώς ανεργία τα τσακίζει.

Η καπιταλιστική κρίση επιτάχυνε τις αρνητικές εξελίξεις, έκανε ακόμα πιο οξυμένα τα χρόνια προβλήματα και ταυτόχρονα έγινε το πρόσχημα οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου να εξαπολύσουν μια νέα επίθεση που είχε στρατηγικό στόχο όχι την αντιμετώπιση των «στρεβλώσεων», όπως ισχυρίζονταν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αλλά το τσάκισμα και των ελάχιστων ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Οι αντιασφαλιστικοί νόμοι της τελευταίας διετίας δεν έγιναν για να αντιστραφεί η κατάσταση και να «σωθεί το σύστημα» - όπως έλεγαν οι κυβερνώντες - αλλά για να φορτωθούν στις πλάτες των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων και νέα βάρη. Και δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι «οι λύσεις» που ετοιμάζονται θα έχουν την ίδια πικρή γεύση για τους εργαζόμενους. Σχεδιάζονται νέες μειώσεις σε κύριες και επικουρικές συντάξεις, παραπέρα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ριζικές περικοπές στην Υγεία και την Πρόνοια. Και όλα αυτά και με τη σφραγίδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία τα προωθεί με την «Ατζέντα 2020» και την Πράσινη Βίβλο για τις συντάξεις, για όλες τις χώρες της Ενωσης, ισχυρές και αδύνατες, με χρέος ή χωρίς χρέος, με μνημόνια ή χωρίς αυτά.

Η μόνη δύναμη που μπορεί να σταθεί εμπόδιο σε όλα αυτά τα σχέδια, που θα κόψει τη φόρα του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του, που θα σταθεί εμπόδιο και θα περάσει με αξιώσεις στην αντεπίθεση είναι το οργανωμένο εργατικό κίνημα. Μέσα σε αυτό το κίνημα - όπως έκανε τόσα χρόνια - το ΚΚΕ θα σταθεί και πάλι στην πρώτη γραμμή, δίνοντας όλες του τις δυνάμεις.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Τα πάντα για την ανταγωνιστικότητα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙ μπορεί να πει κανείς για την Α. Μέρκελ, όμως οφείλει ώρες ώρες να παραδεχθεί την ...ειλικρίνειά της.

Τα λέει ευθέως η Γερμανίδα καγκελάριος: Δεν υπάρχει θέμα - δηλώνει - «ανάπτυξης» ή «λιτότητας», το θέμα είναι η Ευρώπη να έχει μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα!

Τι σημαίνει αυτό; Μα ...να παράγει πιο φτηνά προϊόντα, άρα να αμείβονται λιγότερο και να δαπανώνται λιγότερα γι' αυτούς που τα παράγουν, δηλαδή τους εργαζόμενους. Τα υπόλοιπα, ξεκαθαρίζει, είναι... άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

Και να είστε βέβαιοι ότι στο θέμα της ανταγωνιστικότητας κανείς δε διαφωνεί μαζί της, ούτε ο Ολάντ, ούτε ο Κάμερον, ούτε διάφοροι... «αναπτυξιολόγοι» που μας προκύπτουν κατά καιρούς.

Οσο για κάτι περισπούδαστες αναλύσεις σύμφωνα με τις οποίες η Γερμανία θα μας οδηγήσει σε «Ευρώπη δύο ταχυτήτων», τι να σχολιάσει κανείς; Δηλαδή, αυτή τη στιγμή η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι σε... μία ταχύτητα;

Μόνο ένας «τυφλός» - πολιτικά και οικονομικά - θα μπορούσε να ισχυριστεί κάτι τέτοιο, ή κάποιος που θέλει να κοροϊδέψει τον κόσμο για το τι είναι πραγματικά η ΕΕ.

ΣΤΑ «ΠΑΝΩ» ΤΗΣ η ανεργία, έφτασε το 22% σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή και όλοι ξέρουμε ότι καταμετρώνται μόνο οι επίσημοι άνεργοι. Οχι οι μερικώς απασχολούμενοι, όχι οι νέοι που βγαίνουν από τις σχολές. Αυτοί δε μετράνε.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στα «πάνω» του όμως και το Χρηματιστήριο Αθηνών. Οφείλεται - λένε οι γνωρίζοντες - στις ισχυρές φήμες για νέα μέτρα στήριξης των τραπεζών που «ψήνονται» σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Δηλαδή, σε μία χώρα με πάνω από 1 εκατομμύριο ανέργους αυτοί που έχουν... ανάγκη στήριξης είναι οι τραπεζίτες. Αυτοί χρειάζονται την κοινοτική αρωγή.

Να γιατί πρέπει ο λαός να το αποφασίσει και να φέρει... τα πάνω κάτω.

Το ακούσαμε κι αυτό...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ λένε ότι το ΚΚΕ με την πολιτική που έχει «απομακρύνεται από τις παραδόσεις του κομμουνιστικού κινήματος»!

Ποιοι τα λένε;

Αυτοί που ζαλίστηκαν από τον άνεμο της «ανανέωσης» (αντεπανάστασης) και χαιρέτισαν το 1989-1991 την ανατροπή του σοσιαλισμού. Θεώρησαν σκουριασμένες τις θέσεις του μαρξισμού - λενινισμού και προσπάθησαν μέσα από το ΚΚΕ και τον τότε Συνασπισμό να μετατρέψουν το Κόμμα μας σε ένα σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα και να το διαλύσουν.

Αυτοί που μετά το 1991 πρωτοστάτησαν στη συκοφάντηση του κομμουνιστικού κινήματος, της Ιστορίας του, της προσφοράς της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20όαιώνα και έδωσαν άφθονα επιχειρήματα στην αντικομμουνιστική προπαγάνδα.

Αυτοί που έγιναν οι καλύτεροι απολογητές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του Μάαστριχτ, κολαούζοι της σοσιαλδημοκρατίας. Μαζί και με τη ΔΑΚΕ στα συνδικάτα έβαλαν πλάτη να περάσουν όλες οι αντιδραστικές αλλαγές που έχουν τσακίσει τα εργατικά δικαιώματα. Αυτοί τολμάνε σήμερα να κουνάνε το δάχτυλο στο ΚΚΕ. Υποτιμούν τους κομμουνιστές, τη μνήμη, τη συνείδησή τους.

Με τις «φιλικές» συστάσεις τους, κρύβουν το μίσος τους για το ΚΚΕ. Εχουν τον ίδιο σκοπό που είχαν και το 1991. Βρίσκεται στο DNA του οπορτουνισμού ο στόχος να διαλύσουν το ΚΚΕ. Και γι' αυτό το λόγο το σύστημα τους στηρίζει.

Αδικος ο κόπος τους. Η απάντηση είναι μία: Πανίσχυρο ΚΚΕ στη Βουλή και στο λαό!

Προεκλογικές μπαρούφες

«Δεν υπέγραψα τη συνέχιση του μνημονίου, υπέγραψα την αλλαγή του και την τροποποίησή του και η Ευρώπη το δέχτηκε. Αν δεν το είχα κάνει θα ήμασταν ήδη στη διαδικασία της δραχμής. Εγώ ήμουν ο αρχιτέκτονας του αντιμνημονίου. Θα μπορούσα να επιμείνω να οδηγήσω τη χώρα σε εκλογές και να έπαιρνα 60%, αλλά εκείνη τη στιγμή στη ζυγαριά έβαλα την πατρίδα πάνω από το κομματικό συμφέρον». Ξεπερνούν κάθε όριο οι προεκλογικές μπαρούφες, όπως η παραπάνω, που επιστρατεύει ο Α. Σαμαράς στην απεγνωσμένη προσπάθειά του να θολώσει τα νερά για την πολιτική που πρόκειται να εφαρμόσει μετά τις εκλογές, αλλά και να αποκρύψει τη συνυπευθυνότητα και συνενοχή στην εφαρμογή της άγριας αντιλαϊκής πολιτικής. Η αλήθεια είναι ότι η στρατηγική και τα μέτρα του μνημονίου υπήρχαν στο πρόγραμμα της ΝΔ πολύ πριν υπογραφεί το μνημόνιο με την τρόικα. Αλλωστε από την πρώτη στιγμή ο Α. Σαμαράς διακήρυσσε σε όλους τους τόνους ότι συμφωνεί πλήρως με τους στόχους του μνημονίου και δεσμευόταν ότι θα σεβαστεί την υπογραφή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Στη συνέχεια υπερψήφισε το 65% των εφαρμοστικών νόμων και στάθηκε σταθερά απέναντι στους εργατικούς, λαϊκούς αγώνες που έγιναν με στόχο την παρεμπόδιση και την ανατροπή τους. Παντελώς ανυπόστατος και φαιδρός είναι ο ισχυρισμός του Α. Σαμαρά ότι τάχα «δεν υπέγραψε τη συνέχιση του μνημονίου, αλλά την αλλαγή του»... Μόνο μια ματιά στα «18 μέτρα πολιτικής», που συνοψίζουν το κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ για την επόμενη τετραετία, αρκεί για να φανεί πεντακάθαρα η αποφασιστικότητά του να εφαρμόσει όλα, ανεξαίρετα, τα άγρια μέτρα του μνημονίου και όχι μόνο. Η «τροποποίηση» του μνημονίου που επαγγέλλεται αφορά μόνο την ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων, ενώ η «ανακούφιση» των χαμηλοσυνταξιούχων, ανέργων και άλλων εξαθλιωμένων στρωμάτων παραπέμπεται στην «επαναδιαπραγμάτευση», δηλαδή στο έλεος των δανειστών...

Τα αδιέξοδα είναι στη στρατηγική του

Προσπαθώντας να ασκήσει κριτική στη ΝΔ για την εξαγγελία της περί δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, ο Αλ. Τσίπρας «άδειασε» και το κόμμα του που υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια στους ανέργους. Είπε: «Υπόσχεται ένα σύγχρονο θαύμα στην Κανά. Με την απίστευτη κορόνα του "ότι σε ένα χρόνο από σήμερα, μπορούν να έχουν δημιουργηθεί τουλάχιστον 150.000 νέες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα". Οτι, δηλαδή, με την ύφεση στη χώρα μας φέτος στο 6% και με όλη την Ευρωζώνη να γλιστράει στην ύφεση, ο κ. Σαμαράς θα αυξήσει την απασχόληση κατά 3,9% το 2013».

Αυτά τα δεδομένα, όμως, ισχύουν και για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η καπιταλιστική κρίση δεν αναστέλλεται με διατάγματα και πολιτικές αποφάσεις. Πρέπει να κάνει τον κύκλο της, ο οποίος περιλαμβάνει καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, πρώτα και κύρια εργατικής δύναμης, άρα παραπέρα αύξηση της ανεργίας. Συνεπώς, οι εξαγγελίες και των δύο, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, για νέες θέσεις εργασίας είναι απάτη.

Πολύ περισσότερο που, όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας σε άλλο σημείο της ομιλίας του στην Πρέβεζα, «η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι ψήφος για την κοινωνική ασφάλεια, την οικονομική σταθερότητα και την ισότιμη συμμετοχή της χώρας στην Ευρωζώνη. Το κυβερνητικό πρόγραμμά μας εγγυάται και τους τρεις αυτούς στόχους. Το περιεχόμενο του μνημονίου δεν συνιστά ευρωπαϊκή υποχρέωση της χώρας. Μόνο η δημοσιονομική σταθερότητα είναι πραγματική ανάγκη και ευρωπαϊκή υποχρέωση για τη συμμετοχή της χώρας στην Ευρωζώνη. Συνεπώς, η ακύρωση ενός νόμου του κράτους δεν είναι μονομερής ενέργεια. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε κυρίαρχου δημοκρατικού κράτους».

Η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ εγγυάται την παραμονή στην Ευρωζώνη, που ισότιμη δεν πρόκειται να γίνει ούτε στη Δευτέρα Παρουσία, που προϋποθέτει την εφαρμογή σκληρών αντιλαϊκών μέτρων. Η δημοσιονομική σταθερότητα μεταφράζεται ακριβώς σε πετσόκομμα δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, σε μειώσεις μισθών και συντάξεων, αφ' ης στιγμής την αποδέχεται ως υποχρέωση της Ελλάδας στο πλαίσιο της ενσωμάτωσής της στην ΕΕ, είναι σαν να προαναγγέλλει ότι θα τσακίσει το λαό. Οσο για τις κραυγές περί ακύρωσης του μνημονίου, ακόμα κι αν γίνει, που δε θα γίνει, νέα μνημόνια θα φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ για να εγγυηθούν τη δημοσιονομική σταθερότητα και εξυγίανση, την έξοδο των καπιταλιστών απ' την κρίση με τις λιγότερες δυνατές συνέπειες γι' αυτούς.

Ανακούφιση του λαού από τη φοροκλοπή

Η φορολογική επιδρομή σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων δεν αποτελεί φαινόμενο των δύο τελευταίων χρόνων εφαρμογής του μνημονίου, αλλά σήμερα ζούμε την ένταση μιας δυναμικής που μας πάει αρκετά χρόνια πίσω... Η φορολογική πολιτική που εφάρμοσε διαδοχικά ο δικομματισμός από τις αρχές της δεκαετίας του '90 κινήθηκε πάνω στον άξονα της μεταφοράς φορολογικών βαρών από το κεφάλαιο στην εργατική τάξη.

Είναι ενδεικτικό ότι αμέσως μετά την ψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ άρχισε ένας αγώνας δρόμου για γενικευμένες φορολογικές ανατροπές, με κοινό παρονομαστή τις φοροελαφρύνσεις για το κεφάλαιο και τη συνεχώς εντεινόμενη φορολογική επιβάρυνση των μισθωτών και συνταξιούχων. Μια διαδικασία που εντάθηκε ακόμα περισσότερο καθ' όλη την περίοδο του ευρώ, από το 2002 και μετά. Το αποτέλεσμα είναι οι εργαζόμενοι να έχουν στενάξει κάτω από το βάρος των άμεσων και ακόμα περισσότερο των έμμεσων φόρων, ενώ οι κεφαλαιοκράτες απολαμβάνουν όλο και περισσότερα προκλητικά προνόμια, αφού ακόμα και αυτός ο συντελεστής της φορολόγησης των κερδών, που επίσημα εμφανίζουν οι επιχειρήσεις, μειώθηκε από το 50% στα επίπεδα του 15% και 20%.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ «έχτισαν» τις βάσεις, πάνω στις οποίες στήθηκε το μεγάλο κόλπο της μαζικής φοροληστείας των λαϊκών στρωμάτων τα δύο τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο της εφαρμογής των μνημονίων. Μια επίθεση που δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αλλά το απότοκο των στρατηγικών επιλογών στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου. Αρχικά για την ενίσχυση της διαδικασίας συσσώρευσης κεφαλαίων, στη συνέχεια για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου. Η άγρια επιδρομή σε άμεση και έμμεση φορολογία, στη μικροϊδιοκτησία, παράλληλα με την κατεδάφιση μισθών και συντάξεων και την επιταχυνόμενη ιδιωτικοποίηση βασικών κοινωνικών αναγκών σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Κοινωνική Ασφάλιση, Νερό, Ενέργεια, όλα αυτά μαζί συνδυαστικά συνέτειναν στην εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων.

Δύο είναι οι δρόμοι που ανοίγονται μπροστά στην ελληνική κοινωνία. Ο δρόμος της καπιταλιστικής ανάπτυξης, με ή χωρίς μνημόνια, ο οποίος οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ολοκληρωτική χρεοκοπία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων - αυτό αποτελεί σήμερα όρο επιβίωσης του καπιταλιστικού συστήματος - και ο δρόμος ανατροπής της εξουσίας των κεφαλαιοκρατών. Ωστόσο ακόμα και στις σημερινές συνθήκες, στο πλαίσιο της γενικότερης αντίστασης του εργατικού - λαϊκού κινήματος στα βάρβαρα μέτρα και τις πολιτικές που στηρίζουν και προωθούν η αστική τάξη και το πολιτικό της σύστημα, οι εργαζόμενοι εντείνουν και κλιμακώνουν τους αγώνες τους αξιώνοντας και άμεσα μέτρα που θα τους ανακουφίσουν από την άγρια επέλαση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Μαζί και από τη φοροληστεία, με την οποία βρίσκονται αντιμέτωποι, ειδικά τις τελευταίες μέρες.

Αμεσοι στόχοι πάλης και διεκδίκησης, που προβάλλει σήμερα το ΚΚΕ, είναι: Η αύξηση του αφορολόγητου στα 40.000 για κάθε οικογένεια, συν 5.000 για κάθε παιδί. Κατάργηση των αντικειμενικών κριτηρίων φορολόγησης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, του ΦΠΑ σε είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, στα αγροτικά εφόδια και του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο κίνησης. Αύξηση του συντελεστή φορολογίας των επιχειρηματικών κερδών στο 45%, κατάργηση των αφορολόγητων αποθεματικών, των «αναπτυξιακών» φορολογικών κινήτρων και του ειδικού φορολογικού καθεστώτος των εφοπλιστών.