Κατά 10 εκατομμύρια αυξήθηκε ο αριθμός των ατόμων που έχουν επείγουσα ανάγκη από βοήθεια σε τρόφιμα, σημειώνει η έκθεση του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ, που δόθηκε προχτές στη δημοσιότητα. Μια αύξηση, που συντελέστηκε μέσα στους τελευταίους 12 μήνες και έφτασε το συνολικό αριθμό των ατόμων, με άμεση και επείγουσα ανάγκη τροφίμων, στα 62 εκατομμύρια ανθρώπους, κύρια από αφρικανικές χώρες. Την ίδια στιγμή, στην κοινή έκθεση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας και της Γιούνισεφ, αναφέρεται ότι η πρόσβαση σε καθαρό νερό και στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής είναι αδύνατη, για 3 περίπου δισεκατομμύρια ανθρώπους, του μισού και πλέον δηλαδή πληθυσμού του πλανήτη. Πρόβλημα, το οποίο για να αντιμετωπιστεί χρειάζεται ένα ποσό, σημειώνει η έκθεση, που είναι ίσο με την ετήσια δαπάνη των Ευρωπαίων για παγωτά ή το μισό της ετήσιας δαπάνης των Αμερικανών για τη σίτιση των κατοικιδίων τους. Είναι μερικοί μόνον αριθμοί και εικόνες από τη σύγχρονη πραγματικότητα της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης...

Μπορεί το πρόσωπο του νέου Προέδρου των ΗΠΑ να παραμένει ακόμη άγνωστο, αλλά τα όσα έχουν μεσολαβήσει από τις αμερικανικές εκλογές μέχρι σήμερα μάς θύμισαν την τρομερή εκστρατεία των Δημοκρατικών, να πείσουν τους προοδευτικούς Αμερικανούς ψηφοφόρους να προτιμήσουν το «λιγότερο κακό»... Ελεγαν, λοιπόν, σε όλους: «Κράτα γερά τη μύτη σου, να μη σε πνίξει η δυσωδία, και ψήφισε τον Αλ Γκορ»... Δεν υπολόγισαν όμως τους συνταξιούχους του Μαϊάμι, οι οποίοι αντιμετώπισαν πολλαπλά προβλήματα. Κατ' αρχάς είναι εξαιρετικά δύσκολο να δει κάποιος καλά, όταν ταυτόχρονα κρατά τη μύτη του ερμητικά κλειστή. Επίσης, η έλλειψη οξυγόνου είναι παράγοντας που συμβάλλει εντόνως στη... μετάλλαξη των ψηφοφόρων σε ζαλισμένα κοτόπουλα, ιδιαίτερα όταν οι τελευταίοι έχουν και κάποια ηλικία. Οπότε μάλλον αναμενόμενο ήταν οι συνταξιούχοι του Μαϊάμι να ψηφίσουν τον Πατ Μπιουκάναν, λίγο πριν σωριαστούν στο έδαφος λιπόθυμοι...

Και μπορεί εσείς, βέβαια, να χαμογελάτε - διαβάζοντας τα παραπάνω - αλλά δεν ξέρουμε, αν κάνει το ίδιο και ο Αλ Γκορ. Οχι, μόνο ή κυρίως, γιατί το πολιτικό του μέλλον παίζεται ακόμη, αλλά γιατί, το 1994, ήταν ο εμπνευστής τού... μεγάλου προγράμματος «επανανακάλυψης της κυβέρνησης». Σύμφωνα με το πρόγραμμα αυτό, καταργήθηκαν μια σειρά ομοσπονδιακές -ακριβέστατες μάλιστα - οδηγίες, που είχε εκδώσει το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης και αφορούσαν την αντιμετώπιση ανάλογων... δύστροπων και... δύσκολων περιστατικών. Για παράδειγμα, πώς να περπατάς σε ίσια γραμμή, ενώ κλείνεις τη μύτη σου, σε περίπτωση μιας γεμάτης καπνούς ατμόσφαιρας από πυρκαγιά...

Ισως, αν οι οδηγίες αυτές δεν είχαν καταργηθεί. Αν δεν είχαν καταργηθεί τα δημόσια γραφεία που φρόντιζαν την προώθησή τους, κλπ., κλπ., οι συνταξιούχοι του Μαϊάμι, να μην... μπερδεύονταν.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν έχουν κανένα λόγο να ανησυχούν βιομήχανοι, εφοπλιστές και όσοι, τέλος πάντων, εξυπηρετούνται από το συγκεκριμένο νομοθέτημα, που γρήγορα - γρήγορα βαδίζει προς τη Βουλή. Σε τέτοια κομβικά θέματα, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν κάνουν λάθη, ούτε κωλυσιεργούν.

Οσο για τις περίφημες διαφωνίες Πάγκαλου, όσο τον ακούσατε εσείς να διαφωνεί, άλλο τόσο τον άκουσαν και στον Κοινοβουλευτικό Τομέα Ελέγχου. Εκτος πια αν βγει και μας πει τώρα ότι κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης τον είχαν δέσει και τον είχαν φιμώσει.

ΤΕΛΙΚΑ, έτσι όπως πάει ο Γιάννος Παπαντωνίου, που χαρακτήρισε την οικονομική πορεία της χώρας ως «θαύμα»(!) θα το πιστέψει κιόλας. Είμαστε, λέει, χώρα χαμηλών φόρων και αυτές τις μέρες επιτυγχάνεται η μεγαλύτερη αναδιανομή χρημάτων υπέρ των ασθενέστερων τάξεων!

Αυτό, όμως, που είναι λίγο δύσκολο να μας εξηγήσει είναι τι ρόλο παίζουν και πώς βρέθηκαν μέσα σε αυτό το θαύμα, τα εκατομμύρια των Ελλήνων που ζουν κάτω από το όριο φτώχειας, και πώς γίνεται στην Ελλάδα να βρίσκονται τρεις από τις φτωχότερες περιοχές της Ευρώπης.

Επίσης, πολύ θα θέλαμε να μάθουμε αυτό το περίπου 12% της ανεργίας που δίνει επίσημα η κυβέρνηση (αν και είναι μεγαλύτερη) πώς συμβιβάζεται με αυτή την κατάσταση; Το Λόττο έχουν κερδίσει όλοι αυτοί και δε δουλεύουν ή ανήκουν σε κανένα ...φιλοσοφικό ρεύμα κατά της εργασίας;

Πού πηγαίνει, βρε παιδί μου, αυτός ο άνθρωπος και κάνει τις μετρήσεις του; Στην Ενωση Εφοπλιστών έκανε γκάλοπ;

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Το σοβαρό αυτό θέμα, βέβαια, δεν αφορά μόνο το ΚΚΕ. Είναι πρώτα και κύρια ζήτημα δημοκρατικής ενημέρωσης και το γνωρίζουν αυτό πολύ καλά οι διάφοροι υπεύθυνοι των ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι, που εργάζονται σ' αυτά. Αφορά, σαν τέτοιο, ιδιαίτερα την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Αποκλείοντας το ΚΚΕ, αποκλείουν μια φωνή αντίστασης στην κυβερνητική νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, μια φωνή υπεράσπισης των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Να γιατί η αντίδραση στην αντιδημοκρατική αυτή πρακτική του «Μέγκα», του «Αλφα», της ΕΡΤ, του «Σκάι», του «Φλας» και λοιπών ΜΜΕ είναι θέμα όλων των εργαζομένων και όχι μόνο των κομμουνιστών.

«Σφαίρες... σφαίρες βροχή. Μη μας θάψετε. Μείνετε μαζί μας. Σαν τι διαφέρουμε από σας. Λίγα γραμμάρια μολύβι στην καρδιά μας. Στη δικιά σας όχι. Χαράς στη διαφορά. Αύριο, αύριο σειρά σας θα 'ναι για μολύβι. Μιλάτε λοιπόν σαν να είσαστε δικοί μας. Αναστήθηκαν οι νεκροί. Ας σηκωθούν και οι ζωντανοί τραγουδώντας. Πες τους όλους να σηκωθούν. ΠΕΣ ΤΟΥΣ ΤΟ»... (απόσπασμα από μονόπρακτο θεατρικό, τον Απρίλη 1999, στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης): Ο λαός της πόλης διαδηλώνει τα αντιιμπεριαλιστικά του αισθήματα και εκφράζει την αλληλεγγύη του στο βομβαρδιζόμενο λαό της Γιουγκοσλαβίας.

«Είναι το σπίτι μας. Μας διώξανε με τη βία. Ζητάμε πίσω την πατρίδα μας. Το σπιτικό μας. Τι τον κάνατε τον πατέρα μου. Τον άντρα μου. Το παιδί μου...». Κραυγή των αγωνιζόμενων Παλαιστινίων που βρίσκονται σε μια νέα Ιντιφάντα, για το αυτονόητο, το δικαίωμα στην πατρίδα. Που πολεμούν με σφενδόνες και πέτρες τη σιδερόφραχτη στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ.

Ενάμισι χρόνο μετά, εικόνες φρίκης, παρόμοιες με εκείνες της Γιουγκοσλαβίας, διαδραματίζονται στην Παλαιστίνη. Οι «κεντροαριστερές» ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και άλλες δυνάμεις συναινούν στο έγκλημα, εφαρμόζοντας την πολιτική των «ίσων αποστάσεων». Οι νεκροί της Παλαιστίνης φωνάζουν στους ζωντανούς των λαών να ξεσηκωθούν. Απαραίτητη λοιπόν σήμερα όσο ποτέ η αλληλεγγύη στον αγωνιζόμενο Παλαιστινιακό λαό και η συνέχιση της πάλης ενάντια στον κοινό εχθρό, τον ιμπεριαλισμό.

Σε μείζον πολιτικό και κοινωνικό θέμα έχει αναγάγει την κατάσταση στο χρηματιστήριο η ηγεσία της ΝΔ και καθημερινά επικεντρώνει τις παρεμβάσεις σ' αυτό. Ποιοι, όμως, είναι οι στόχοι της; Πρώτον, να εκμεταλλευτεί μικροκομματικά το θέμα και να δείξει ότι η κυβέρνηση είναι «ανίκανη» και «κουρασμένη». Δεύτερον και σοβαρότερο, είναι να μεγιστοποιήσει τις πιέσεις, μέσω της αρνητικής πορείας του ΧΑΑ, για να προχωρήσει η κυβέρνηση πιο αποφασιστικά στις νεοφιλελεύθερες διαρθρωτικές αλλαγές, κυρίως τις ιδιωτικοποιήσεις, την «απελευθέρωση» αγορών, κλπ. Σε αυτό το τελευταίο αποσκοπούν εξάλλου και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια που κάνουν στο «ναό του τζόγου» οι μεγάλοι παίκτες, ξένοι και Ελληνες. Ομως, η ηγεσία της ΝΔ δεν είναι άμοιρη ευθυνών για το έγκλημα που έχει διαπραχθεί στη Σοφοκλέους, αφού ποτέ δεν προειδοποίησε τους μικρομετόχους για τη σφαγή που τους ετοίμαζαν. Μόνον εκ των υστέρων και εκ του ασφαλούς διαπιστώνει την ασύλληπτη ανακατανομή πλούτου που έγινε μέσα σε τόσο μικρό διάστημα, σε βάρος των αποταμιεύσεων των μικρομετόχων. Ολοφάνερος είναι, επομένως, και ο χαρακτήρας της τακτικής της ηγεσίας της ΝΔ. Ενας πολιτικός τζόγος στο χρηματιστήριο αξιών του δικομματισμού είναι και τίποτε παραπάνω.

Ο τελευταίος κρατικός προϋπολογισμός σε δραχμές και ο πρώτος που εκφράζεται και σε Ευρώ συζητείται ήδη στην Επιτροπή της Βουλής. Για την ακρίβεια, η Επιτροπή της Βουλής, και στη συνέχεια η ολομέλεια του Σώματος, καλείται να αποδεχτεί ή να απορρίψει αποφάσεις, που έχουν εγκρίνει διάφορα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπως το Συμβούλιο Υπουργών Οικονομίας, η Νομισματική Επιτροπή κλπ. Εκεί συζητούνται και αποφασίζονται τα βασικά μεγέθη, όχι μόνο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2001, αλλά και των επόμενων. Στη συνέχεια, η «συνταγή» δίνεται στους Ελληνες πολιτικούς υπαλλήλους της πλουτοκρατίας, στους διάφορους επίσης «τεχνοκράτες», οι οποίοι της δίνουν το κατάλληλο σχήμα, το οποίο και παρουσιάζουν ακολούθως στο ελληνικό Κοινοβούλιο.

Ο προϋπολογισμός, βέβαια, δεν είναι ένα στενά λογιστικό ζήτημα οικονομικών προσθαφαιρέσεων. Πρόκειται για βαθιά πολιτικό ζήτημα και η θέση που παίρνει κάθε πολιτική δύναμη έχει να κάνει με τις επιλογές της στο κεντρικό ζήτημα: Υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων ή υπεράσπιση των συμφερόντων του μονοπωλιακού κεφαλαίου; Με βάση τις Θέσεις του, το ΚΚΕ επισημαίνει ότι η χώρα μας έχει όλες τις δυνατότητες μιας ανάπτυξης για το λαό, υποστηρίζουμε ότι μπορεί να σταθεί στα πόδια της, να διαμορφώσει και αναπτύξει μια λαϊκή οικονομία. Προϋπόθεση, όμως, για μια τέτοια πορεία είναι οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της και τα βασικά μέσα παραγωγής της να περάσουν στην ιδιοκτησία της κοινωνίας και όχι να τα λυμαίνονται μια χούφτα ντόπιοι και ξένοι κεφαλαιοκράτες. Αντίθετα, αυτά πρέπει να μπουν στην υπηρεσία ανάπτυξης της λαϊκής οικονομίας, που στόχο θα έχει την ευημερία του λαού, σε αντίθεση με τη σημερινή οικονομική ανάπτυξη, που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Ε, ας πεθάνουν

μερικοί,

τι σημασία έχει;

Τα τραστ

είναι το πρώτιστο,

το κέρδος τους

προέχει

και μέτρα

δε θα πάρουμε

για τις «τρελές»

γελάδες,

τ' αφεντικά

να' ναι καλά

κι ας παν στη γη

χιλιάδες!

* * *

Σιγά αν κάποιοι

απ' το λαό

ξαπλώσουνε στην κάσα,

πάνω απ' της «πλέμπας»

τη ζωή

των ισχυρών

η «μάσα»,

γι' αυτό

μην περιμένετε

«ασπίδες»

και «ομπρέλες»,

αδύνατον

το σύστημα να κάνει

τέτοιες... τρέλες!