Δηλαδή, το πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η παράδοση της επιχείρησης σε ιδιώτες, αλλά οι όροι της ιδιωτικοποίησης και η χαμηλή τιμή με την οποία πουλά η κυβέρνηση. Για όλα τα άλλα, και μαζί την ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ και τις τραγικές συνέπειες που θα έχει αυτή η πολιτική στα εισοδήματα των κτηνοτρόφων, τους μισθούς και τις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων, στην αγροτική παραγωγή και διατροφή της χώρας συνολικά, αδιαφορεί πλήρως. Λες και το τίμημα που θα τσεπώσουν τελικά οι τραπεζίτες -μέσω της ΑΤΕ που επίσης ιδιωτικοποιείται- από την πώληση της «ΔΩΔΩΝΗΣ» έχει την οποιαδήποτε σημασία για τα συμφέροντα της φτωχομεσαίας αγροτιάς και των εργαζομένων.
Τα περί ...«συνεταιριστικού αυτοδιαχειριζόμενου μοντέλου» που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ ως δήθεν φιλολαϊκή λύση για τη λειτουργία της «ΔΩΔΩΝΗΣ», αποτελούν φύκια για μεταξωτές κορδέλες σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων στην παραγωγή και όξυνσης του καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Ομως, μην πάμε μακριά. Αυτά τα ...«αυτοδιαχειριζόμενα μοντέλα» αποτελούν στις μέρες μας το καλύτερο όχημα για ιδιωτικοποιήσεις από το παράθυρο αφού, όπως είναι γνωστό, οι συνεταιρισμοί μετατρέπονται πλέον σε ισχυρές ανώνυμες κεφαλαιουχικές εταιρείες, οι οποίες είναι και απαλλαγμένες από τους συνεταιριστές. Αλλά και η Συνθήκη του Μάαστριχτ που ψήφισαν στο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε τη θεμέλιο λίθο για επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων με γενικευμένα χαρακτηριστικά που σήμερα σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης αποτελούν διέξοδο για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ώστε να βρουν ζωτικό χώρο στα λιμνάζοντα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια.
Γι' αυτό και η «ΔΩΔΩΝΗ» δίνεται προίκα στο ντόπιο ή το ξένο κεφάλαιο. Οχι ότι θα μπορούσε βέβαια να περιμένει κανείς τίποτα άλλο από ένα κόμμα του «ευρωμονοδρόμου» που στηρίζει με τα μπούνια τη στρατηγική των μονοπωλίων και της ΕΕ. Απλά επιβεβαιώνεται για πολλοστή φορά πως ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει πιστός στη λογική της διαχείρισης προς όφελος του κεφαλαίου, στη γραμμή της ενσωμάτωσης και του αποπροσανατολισμού του λαού.
Με μακροχρόνιες μισθώσεις σε ιδιώτες ετοιμάζεται η κυβέρνηση να υλοποιήσει το ξεπούλημα «φιλέτων» της δημόσιας ακίνητης περιουσίας, όπως το Κτήμα Τατοΐου και δεκάδες «βραχονησίδες».
Οσον αφορά στο Κτήμα Τατοΐου, σύμφωνα με πληροφορίες, βρίσκεται ένα βήμα πριν την παραχώρησή του στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, ενώ η «αξιοποίησή» του θα γίνει με βάση μελέτη που είχε αναθέσει ο Οργανισμός Αθήνας και παραδόθηκε το καλοκαίρι. Η μελέτη προβλέπει, μεταξύ άλλων, τη δημιουργία ξενοδοχείου (60 - 80 κλινών), πέντε χώρων υγειονομικού ενδιαφέροντος (εστιατόριο, ταβέρνα, ζυθοπωλείο και δύο καφετέριες) και καταστημάτων με τοπικά προϊόντα, όλα σε υφιστάμενα (διατηρητέα) κτίρια και για όλα η εκμετάλλευση παραχωρείται με μακροχρόνιες μισθώσεις σε ιδιώτες. Επίσης, προβλέπει να ανατεθεί σε ιδιώτες η αναβίωση του αμπελώνα, του ελαιώνα και μέρους της κτηνοτροφικής παραγωγής. Τέλος, μία πηγή εσόδων θα μπορούσε να είναι η ενοικίαση ποδηλάτων, μόνιππων κ.λπ., καθώς και η δημιουργία ενός πυρήνα με «δασικά παιχνίδια», από ιδιωτικές εταιρείες που θα πληρώνουν ενοίκιο.
Οσον αφορά στις «βραχονησίδες», προβλέπεται η αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου, που θα επιτρέπει τη δυνατότητα να προχωρήσουν οι διαδικασίες για τη μακροχρόνια μίσθωσή τους για 40 - 50 χρόνια σε ιδιώτες, καθώς το ισχύον δε δίνει τέτοια δυνατότητα. Ηδη μέσα από μελέτη που ανέθεσε η κυβέρνηση έχουν επιλεγεί δέκα ομάδες νησιών σε Σαρωνικό, Ευβοϊκό, Κυκλάδες, Αργολικό Κόλπο, Ιόνιο, κεντρικό και βόρειο Αιγαίο, που θα μπορούσαν να δοθούν με τον τρόπο αυτό σε ενδιαφερόμενους μεγαλοεπιχειρηματίες ή επιχειρηματικούς ομίλους. Το πρόγραμμα αφορά σε περισσότερα από 30 μικρά νησιά και νησίδες έκτασης από 100 έως 3.100 στρέμματα.
Οπως φαίνεται και από τις περιπτώσεις αυτές η κυβέρνηση δε διστάζει μπροστά σε τίποτα, προκειμένου να ανοίξει νέους δρόμους κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο.
Η κατάσταση στους δήμους είναι ήδη τραγική. Λεφτά δεν υπάρχουν για να καλυφθούν τα στοιχειώδη, όπως λειτουργικά έξοδα, μισθοδοσία προσωπικού, λειτουργία κοινωνικών δομών. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της ΚΕΔΕ, περίπου 160 δήμοι θα έχουν πρόβλημα ρευστότητας από τον επόμενο μήνα. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση επεξεργάζεται νέες περικοπές στην Τοπική Διοίκηση, στο πλαίσιο του νέου πακέτου μέτρων των 11,5 δισ. ευρώ. Είναι προφανές όσο και αναμενόμενο ότι τα επερχόμενα μέτρα δε θα προσκρούσουν σε μία ευαισθησία για τις συνέπειες που αυτά θα έχουν στις λαϊκές οικογένειες, καθώς όχι μόνο θα κληθούν να στερηθούν βασικών υπηρεσιών - όπως παιδικοί σταθμοί ή Βοήθεια στο Σπίτι - αλλά και θα φορολογηθούν αδρά ως η μόνη σταθερή «πηγή» εσόδων για τους δήμους.
Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο, οι δήμοι προχωρούν σε κινητοποιήσεις, εξαναγκασμένοι από τα πράγματα, με στόχο να διασώσουν τη λειτουργία τους. Οι ευθύνες της συντριπτικής πλειοψηφίας των δημάρχων και της ηγεσίας της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) είναι διαχρονικές, καθώς στήριξαν την αντιλαϊκή πολιτική και τα μέτρα που τη συνόδευαν και οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο το λαό. Μια πολιτική που ακόμη εξωραΐζουν όταν εγκαλούν την κυβέρνηση πως αν οι περικοπές που εφαρμόστηκαν στην Τοπική Διοίκηση είχαν γίνει «στο σύνολο του κράτους, η γενική κατάσταση της χώρας θα ήταν καλύτερη και δεν θα υπήρχε ανάγκη για πρόσθετα επώδυνα μέτρα»...
Ετσι λοιπόν, όπως την εισφορά αλληλεγγύης την εισπράττουν αναδρομικά, όπως μειώνουν τις αποδοχές των δημόσιων υπαλλήλων αναδρομικά, έτσι μειώνουν και τις ασφαλιστικές εισφορές για τους εργοδότες: Αναδρομικά...
Η μόνη διαφορά είναι πως οι μισθωτοί χάνουν αναδρομικά, ενώ οι εργοδότες κερδίζουν αναδρομικά. Αλλά αυτή είναι ...μικρολεπτομέρεια.
ΧΑΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ στον Τύπο αυτές τις μέρες για την περίφημη πρωτοβουλία Ντράγκι για απεριόριστη αγορά ομολόγων. «Σταθερότητα», «στήριξη», «ανάσα», «ελπίδα» και όλα τα σχετικά.
Οντως έτσι έχουν τα πράγματα. Αρκεί όμως να είναι κανείς ...τραπεζίτης, βιομήχανος, εφοπλιστής, μέτοχος πολυεθνικής και γενικώς πλούσιος.
Μόνο που αυτοί ούτως ή άλλως δεν είχαν πρόβλημα. Εχουν εδώ και καιρό ... «μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία».
Τι μένει για τους λαούς (και ιδίως για τον ελληνικό) από όλη αυτή την ιστορία; Η «δημοσιονομική σταθερότητα» και η «δημοσιονομική πειθαρχία».
Θεωρούνται απαράβατες προϋποθέσεις για να αγοράζει ομόλογα η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, και πρέπει να διατηρηθούν στον ...αιώνα τον άπαντα.
Οσο για το τι ακριβώς σημαίνουν αυτοί οι όροι, το γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά μια και αυτά ακριβώς ζούμε τα τελευταία χρόνια.
ΣΤΟ 6,3% Η ΥΦΕΣΗ το 2οτρίμηνο του 2012, δηλαδή από το κακό στο χειρότερο. Και να φανταστείτε ότι είναι η περίοδος που μας υπόσχονταν ότι θα δούμε τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης.
Ο,τι ακριβώς λένε τώρα για το 2013, κι ό,τι θα λένε το 2013 για το 2014. Τουλάχιστον -ευτυχώς- κανείς δεν τους παίρνει στα σοβαρά.
Ωράριο εργασίας; Εξι ώρες το πρωί και τέσσερις το απόγευμα. Μηνιάτικο; 350 ευρώ το μήνα, μόνο όμως αν είσαι πάνω από 25 ετών. Αν δεν είσαι, το μηνιάτικο πάει στα 270... Αυτοί είναι οι όροι εργασίας σε ένα από τα νέα καταστήματα που άνοιξε πρόσφατα μεγάλη αλυσίδα με παιχνίδια και βρεφικά είδη.
Ετσι, η εταιρεία επεκτείνεται στο λιανικό εμπόριο προσδοκώντας ότι θα μπορέσει να μεγαλώσει το μερίδιο που έχει από την πίτα του κλάδου. Πώς γίνεται αυτό; Στις πλάτες των εργαζομένων που και 8ωρο δεν έχουν, και σπαστό ωράριο έχουν, και ούτε καν τα 430 ευρώ του βασικού μισθού δεν παίρνουν (όπως έχει διαμορφωθεί με τη γνωστή Υπουργική Απόφαση του περασμένου Φλεβάρη...). Τι έχουν ασφαλώς οι εργαζόμενοι; Την ευκαιρία να «παίρνουν μυρωδιά» από τις συνθήκες της πολυπόθητης «ανάπτυξης» που δήθεν θα σώσει το λαό. Της ανάπτυξης, στης οποίας μάλιστα το όνομα τα κόμματα της συγκυβέρνησης αλλά και γενικά του ευρωμονόδρομου ζητούν όλοι από το λαό να κάνει αιματηρές θυσίες.
Ετσι, θα ... αναπτυχθεί αληθινά η κερδοφορία μιας χούφτας πολυεθνικών, πάνω όμως στα πτώματα και του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου και του ίδιου του κατώτατου μισθού. Για το κεφάλαιο, δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Για να ξεκολλήσει ο τροχός της ανάπτυξης απ' τη λάσπη της κρίσης, πρέπει να κατρακυλήσει ακόμα περισσότερο η τιμή της εργατικής δύναμης. Γι' αυτό και η αντεργατική επίθεση θα είναι συνεχής και ανελέητη. Τα σχέδια (που επιβεβαιώθηκαν τη βδομάδα που πέρασε) τρόικας - κυβέρνησης, να επιβάλλουν μέχρι και 78 ώρες εργασίας μαρτυρούν ότι, για τους εργαζόμενους, η ανάπτυξη που έρχεται θα είναι μια βαρβαρότητα όλο και πιο εφιαλτική...
Βάναυση πρόκληση στη νοημοσύνη του λαού αποτελεί αναντίρρητα η επιστολή που έστειλε χτες ο πρωθυπουργός στον πρόεδρο του Νομικού Συμβουλίου, ζητώντας ...«να "καλύψει" νομικά τις αποκρατικοποιήσεις και συγχωνεύσεις δημοσίων φορέων και οργανισμών, στις οποίες προτίθεται να προβεί η κυβέρνηση, έτσι ώστε να μειωθεί η σχετική δαπάνη του Δημοσίου για παροχή νομικών υπηρεσιών από τρίτους». Χρειάζεται πράγματι μεγάλο θράσος να εμφανίζεται ο πρωθυπουργός ότι τάχα πασχίζει να μειώσει «το κόστος των νομικών υπηρεσιών» για τις ιδιωτικοποιήσεις, ενώ την ίδια στιγμή η κυβέρνηση πρωταγωνιστεί στο μεγάλο πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας. Υποκρίνεται, με άλλα λόγια, ο Α. Σαμαράς ότι θέλει να περιορίσει το «πάρτι» που έχει στηθεί με τις τεράστιες αμοιβές που παίρνουν διάφορα δικηγορικά γραφεία και εταιρείες για να παρέχουν... συμβουλές για τις ιδιωτικοποιήσεις στο πλάι του γνωστού Ταμείου Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), ενώ την ίδια στιγμή αδιαφορεί για την ανυπολόγιστη ζημιά που γίνεται σε βάρος της δημόσιας περιουσίας και της ζωής του λαού από την εγκληματική πολιτική της εκχώρησης των πάντων στους μονοπωλιακούς ομίλους. Ο,τι και αν λένε τα κυβερνητικά φερέφωνα, οι ιδιωτικοποιήσεις ούτε επενδύσεις ούτε θέσεις εργασίας θα φέρουν, όπως αποδεικνύει άλλωστε η ίδια η πείρα του παρελθόντος. Στη μόνη ανάπτυξη που συμβάλλουν είναι η ανάπτυξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ο λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχουν σήμερα οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για να ζήσει πολύ καλύτερα. Αυτό που χρειάζεται είναι να κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια που κυριαρχούν σήμερα σε όλες τις πτυχές της οικονομικής και κοινωνικής ζωής από μια κυβέρνηση λαϊκής εξουσίας που θα κάνει λαϊκή περιουσία τη σημερινή ιδιοκτησία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.