Και τολμάει να τα λέει αυτά την ώρα που ο ευρωπαϊκός Νότος σαρώνεται από ένα τσουνάμι αντεργατικών αντιλαϊκών μέτρων. Τη στιγμή που ο ένας μετά τον άλλο Μόντι, Ραχόι, Κοέλιο, Ολάντ ανακοινώνουν γιγαντιαία προγράμματα αιματηρής λιτότητας σε βάρος των λαών. Οχι βεβαίως γιατί τους τα επιβάλλει η Μέρκελ, όπως δεν τα επιβάλλει ούτε στο Σαμαρά. Αλλά γιατί μ' αυτό τον τρόπο έχουν συμφωνήσει να διαχειριστούν την κρίση προς όφελος των μονοπωλίων, τροφοδοτώντας τα συγχρόνως με τα απαραίτητα εργαλεία (κυρίως με πάμφθηνη εργατική δύναμη) ώστε στη φάση της ανάκαμψης να γιγαντώσουν τα κέρδη τους. Οποιες επιμέρους συμμαχίες κι αν διαμορφωθούν στο πλαίσιο της μεγάλης λυκοσυμμαχίας, θα αφορούν στην υπεράσπιση συμφερόντων εχθρικών προς αυτά των λαών, θα αφορούν στην ανάπτυξη των μονοπωλιακών κερδών που θα έρθουν δίχως όμως απασχόληση, δίχως ίχνος δικαιώματος για τους εργάτες. Αυτό το κάνει γαργάρα ο ΣΥΡΙΖΑ που βομβαρδίζει τα μυαλά του κόσμου με ψευδαισθήσεις, αποσπώντας τον απ' το να συνειδητοποιήσει το ρόλο της ΕΕ, αποπροσανατολίζοντάς τον απ' την ανάγκη να οργανώσει τη δική του συμμαχία, την πάλη του εναντίον των εκμεταλλευτών του και των πολιτικών τους εκπροσώπων.
Η προχτεσινή απάντηση της ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας σε Συνδικάτα και Επιτροπές Ανέργων που ζήτησαν συνάντηση με τον υπουργό για το φλέγον ζήτημα της ανεργίας, ότι ο υπουργός Γ. Βρούτσης δεν πρόκειται να δεχθεί κανέναν εκπρόσωπο εργαζομένων, συνταξιούχων ή ανέργων μέχρι την ημέρα ψήφισης των μέτρων, είναι αποκαλυπτική του τρόπου με τον οποίο η συγκυβέρνηση συμπεριφέρεται απέναντι στους εργάτες.
Παρά την επικοινωνιακή πολιτική της συγκυβέρνησης ότι δήθεν όλα όσα κάνει τα κάνει για το καλό του λαού, για να «ελαφρυνθούν οι πολίτες» από τα «σκληρά μέτρα», ότι δήθεν «η κοινωνία έχει φτάσει στο όριο αντοχής της», είναι σαφές ότι μόνο για το λαό δε νοιάζονται. Διότι αν πραγματικά νοιάζονταν -όπως ισχυρίζονται- τότε δε θα δέχονταν τον έναν μετά τον άλλο εκπροσώπους των επιχειρήσεων και της τρόικας. Δε θα είχαν ανοιχτές τις πόρτες μόνο για τους εκπροσώπους των μονοπωλίων και τους αρχηγούς των ιμπεριαλιστικών κρατών. Τουλάχιστον θα δέχονταν να συζητήσουν με τους εκπροσώπους όλων εκείνων που βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πρωτόγνωρη βαρβαρότητα.
Ο λαός δεν πρέπει να έχει καμιά εμπιστοσύνη στη συγκυβέρνηση. Πίσω απ' τα «παχιά λόγια» της επικοινωνιακής της πολιτικής κρύβεται η άγρια ταξική της πολιτική που στόχο έχει να υπηρετήσει τα κέρδη του κεφαλαίου και των μονοπωλίων. Καμιά εμπιστοσύνη καμιά ανοχή. Αγώνα και ρήξη με τις πολιτικές που βουλιάζουν το λαό.
«Εργολαβία» πήρε την κοροϊδία των φτωχών πολύτεκνων αγροτών, κτηνοτρόφων και ψαράδων, ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Μ. Χαρακόπουλος τάζοντας επιδόματα από το κόψιμο της χρηματοδότησης των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων ΠΑΣΕΓΕΣ - ΓΕΣΑΣΕ - ΣΥΔΑΣΕ. Χτες Μ. Χαρακόπουλος είχε συνάντηση με τη διοίκηση της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος για εμφανώς επικοινωνιακούς λόγους. Αμέσως μετά δήλωσε πως ζήτησε τη λίστα με τους πολύτεκνους του πρωτογενή τομέα σε ορεινές, μειονεκτικές, νησιωτικές και ακριτικές περιοχές, πράγμα που θα μπορούσε να έχει χωρίς να πραγματοποιήσει τη χτεσινή συνάντηση. Ομως το πιο προκλητικό σημείο της δήλωσής του είναι το εξής: «Την ώρα που η ελληνική κοινωνία υποβάλλεται σε θυσίες, σε επώδυνα, πλην όμως, αναγκαία μέτρα για να παραμείνει η χώρα όρθια, στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων εργαζόμαστε προς την κατεύθυνση της στήριξης των πιο αδύναμων κοινωνικών ομάδων που μοχθούν στον πρωτογενή τομέα, όπως είναι οι πολύτεκνοι αγρότες και κτηνοτρόφοι». Επίσης σε προηγούμενη δήλωσή του ο Μ. Χαρακόπουλος είχε δηλώσει πως θα δοθούν σε 5.000 περίπου από 1.000 ευρώ το χρόνο. Το ποσό αυτό δε λύνει κανένα ουσιαστικό πρόβλημα ακόμα και αν τελικά δοθεί... Γίνεται φανερό πως και οι χτεσινές δηλώσεις του Μ. Χαρακόπουλου εντάσσονται στην πολιτική δημιουργίας επικοινωνιακού κλίματος για να περάσουν τα νέα σκληρά μέτρα σε βάρος της αγροτιάς που έχουν προσυμφωνήσει κυβέρνηση και τρόικα. Η φτωχομεσαία αγροτιά, θα δεχτεί ακόμα πιο σκληρά πλήγματα με τα νέα μέτρα των πακέτων, των μνημονίων, της κυβέρνησης συνεργασίας και της τρόικας. Ερχεται νέα άγρια φορολόγηση σε βάρος της αγροτιάς, σε εισοδήματα και χωράφια, θα κοπούν μέχρι και οι φοροαπαλλαγές για παιδιά, ενώ έρχονται νέα χαράτσια, έρχεται περικοπή στη σύνταξη του ΟΓΑ, έρχεται περικοπή στην επιστροφή του ΦΠΑ και του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο πετρέλαιο. Η ολέθρια αυτή πολιτική δεν κρύβεται με τέτοια φτηνά τερτίπια...
Την προηγούμενη βδομάδα η «Χρυσή Αυγή» κατέθεσε στη Βουλή Ερώτηση ζητώντας, μεταξύ άλλων, από τη συγκυβέρνηση στοιχεία για το πόσα παιδιά μεταναστών πηγαίνουν σε δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, τις χώρες προέλευσής τους, πόσα είναι από κάθε χώρα. Η συγκυβέρνηση, από τη μια, τάχα όρθωσε ανάστημα υποστηρίζοντας ότι η ιθαγένεια δεν αποτελεί κριτήριο επιλογής παιδιών στους σταθμούς, από την άλλη, ζήτησε από τους δήμους στοιχεία για τον ακριβή αριθμό φιλοξενούμενων μεταναστόπουλων ανά χώρα προέλευσης, προκαλώντας οξύτατες αντιδράσεις.
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι δυο πλευρές (συγκυβέρνηση/«Χρυσή Αυγή») αλληλοσυμπληρώνονται για να καλλιεργήσουν το ρατσισμό αποπροσανατολίζοντας από τα πραγματικά αίτια των προβλημάτων των εργατικών λαϊκών οικογενειών. Των «παρελάσεων» και καταγγελλόμενων επιθέσεων Χρυσαυγιτών κατά βιοπαλαιστών μεταναστών, προηγήθηκαν κυβερνητικές δηλώσεις περί «ανάγκης ανακατάληψης των πόλεων», «αντιμετώπισης των λαθρομεταναστών». Στο μεταξύ, κυκλώματα όπου μετέχουν θησαυρίζοντας Ελληνες και ξένοι, γιγαντώνονται ανενόχλητα, λυμαίνονται γειτονιές ολόκληρες υποβαθμίζοντάς τες. Των ερωταπαντήσεων «Χρυσής Αυγής»/συγκυβέρνησης περί του πόσα μεταναστόπουλα φιλοξενούνται στους σταθμούς, προηγήθηκαν μέτρα οδοστρωτήρας όπως: Κατακόρυφη μείωση των «δαπανών» για την προσχολική αγωγή, συρρίκνωση του προσωπικού τους, ανατροπή αναλογίας παιδιών ανά βρεφονηπιοκόμο, απολύσεις συμβασιούχων, παύση προσλήψεων, ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή, ελαστικοποίηση σχέσεων εργασίας, αύξηση ωραρίου εργασίας, κλείσιμο τμημάτων και συγχωνεύσεις σταθμών, μετατροπή των κοινωνικών δομών σε «κοινωφελείς επιχειρήσεις» που φέρνουν ιδιωτικοποιήσεις κ.ά. Μέτρα που οδηγούν στο κλείσιμο τους παιδικούς σταθμούς, που έχουν οδηγήσει στον αποκλεισμό πάνω από 35.000 παιδιών. Οι κυβερνήσεις πρώην και νυν, κατ' επιταγή του ευρωμονόδρομου τα έκαναν και τα κάνουν, η «Χρυσή Αυγή» επικεντρώνει στα μεταναστόπουλα...
Τώρα η καλή και αδιάβλητη εφορία μας και όλες οι σχετικές υπηρεσίες θα κάνουν το καθήκον τους. Θα βρουν τα πραγματικά εισοδήματα και θα φορολογήσουν τον πλούτο.
Βέβαια, το υπουργείο Οικονομικών δε μας είπε τι ποσό περιμένει να προκύψει στο τέλος από αυτή την ιστορία. Μάλλον γιατί δεν είναι άξιο λόγου.
Ομως, γιατί όλα αυτά τα φοβερά πράγματα και οι εξονυχιστικοί έλεγχοι γίνονται μόνο στα φυσικά πρόσωπα; Γιατί δεν κάνουν το ίδιο και στα νομικά πρόσωπα, δηλαδή στις εταιρείες, τις τράπεζες, τα εφοπλιστικά γραφεία και τις πολυεθνικές;
Μήπως αυτοί δε στέλνουν εμβάσματα στο εξωτερικό; Μήπως δεν έχουν καταθέσεις; Μήπως δεν πραγματοποιούν καθημερινές συναλλαγές και μάλιστα με αμύθητα ποσά;
`Η πάλι δε χρειαζόμαστε τέτοιους ελέγχους καθότι δεν υπάρχει ανάγκη από ρευστό σε αυτή τη χώρα; Είμαστε εντάξει δηλαδή;
Προφανώς, τίποτε από τα δύο δε συμβαίνει. Αυτό που ισχύει είναι ότι το... πραγματικά μεγάλο κεφάλαιο, αυτοί που όντως απομυζούν κάθε μέρα τον πλούτο, απολαμβάνουν πλήρη ελευθερία.
Μπορούν να βάζουν και να βγάζουν όσα χρήματα θέλουν, να τα πηγαίνουν όπου θέλουν χωρίς κανένας να τους ελέγχει.
Κι όλα αυτά απολύτως νόμιμα. Χωρίς το παραμικρό ίχνος παρατυπίας. Βλέπετε, ζούμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση της... ελευθερίας διακίνησης προσώπων, κεφαλαίων, εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Αυτό είναι και το μεγάλο παραμύθι για να δικαιολογήσει την ασυδοσία.
Εξ ου και ισχύουν όλα τα επιχειρηματικά απόρρητα, οι μετοχές των εταιρειών είναι ανώνυμες και οι οφσόρ εταιρείες έχουν πάγιο, νομιμοποιημένο και ακλόνητο καθεστώς.
«Οι αποφάσεις από εδώ και πέρα δεν μπορεί παρά να είναι στρατηγικού χαρακτήρα. 'Η θα αντέξουμε το βάρος και την όποια πίεση προκειμένου να παραμείνουμε στην ευρωζώνη ή θα αποδεχθούμε ότι δεν μπορούμε να σηκώσουμε το κόστος, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και θα κινηθούμε προς άλλες κατευθύνσεις». Το παραπάνω απόσπασμα από το κύριο άρθρο της χτεσινής ηλεκτρονικής έκδοσης του «Βήματος», κάτω μάλιστα από τον χαρακτηριστικό τίτλο «Η ώρα των μεγάλων επιλογών έφτασε!», επιβεβαιώνει ότι τα αστικά επιτελεία θέτουν με ένταση εκ νέου το γνωστό εκβιαστικό ψευτοδίλημμα «παραμονή πάση θυσία στο ευρώ ή έξοδο με ό,τι συνεπάγεται», προκειμένου να τρομοκρατήσουν το λαό για να περάσουν τα βάρβαρα μέτρα και τις αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές που τον καταδικάζουν σε αιώνια φτώχεια και δυστυχία. Θα συμφωνήσουμε ότι είναι η ώρα των μεγάλων και στρατηγικού χαρακτήρα αποφάσεων, αλλά αυτές σε καμία περίπτωση δεν έχουν να κάνουν με το παραπάνω ψευτοδίλημμα, δηλαδή «μέσα ή έξω από το ευρώ», γιατί και στις δύο περιπτώσεις ο λαός είναι ο μεγάλος χαμένος, αν παραμείνει κάτω από το ζυγό της εξουσίας των κεφαλαιοκρατών. Το πραγματικό δίλημμα που μπαίνει για το λαό είναι ένα, το έχει θέσει εξαρχής και ευθέως το ΚΚΕ και αφορά τους δύο δρόμους ανάπτυξης: από τη μια, ο δρόμος που χαράσσεται από το μονοπώλια και τα κόμματά τους και, από την άλλη, ο δρόμος του αγώνα των αποφασιστικών και ανυποχώρητων μαζών, με κλιμάκωση που οδηγεί στη ρήξη, στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Είναι απαραίτητο λοιπόν ο λαός να αποδείξει ότι έχει το κουράγιο, ότι είναι σε θέση να απαλλαγεί από τις αυταπάτες που καλλιεργούν οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, να γυρίσει την πλάτη στα τρομοκρατικά και εκβιαστικά διλήμματα.
Πριν λίγες μέρες ήταν οι εφοπλιστές που έβγαιναν να εμφανιστούν ως ευεργέτες που θα αναλάβουν -λένε- μέχρι και περίθαλψη να προσφέρουν σε άνεργους ναυτεργάτες και τις οικογένειές τους. Προχτές ήταν μεγάλη επιχείρηση από τον κλάδο του πετρελαίου που βγήκε να δηλώσει ότι θα χαρίζει πετρέλαιο σε οικογένειες απόρων. Πήξαμε ...στους ευεργέτες! Οι ίδιοι που σφάζουν τους μισθούς και τσακίζουν κάθε δικαίωμα των εργαζομένων με αποτέλεσμα να μη μπορούν οι εργατικές οικογένειες να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες τους, βγαίνουν μετά και αναλαμβάνουν φιλανθρωπική δράση. Τι επιδιώκουν; Να βρουν μια μάσκα που θα κρύβει το αληθινό τους πρόσωπο, αυτό της εκμεταλλεύτριας τάξης που ληστεύει το μόχθο των εργαζομένων ενώ εκείνοι εξαθλιώνονται. Να ρίξουν τον πήχη των προσδοκιών και των απαιτήσεων της εργατικής τάξης τόσο χαμηλά, έτσι που να βολεύονται οι παραγωγοί του πλούτου με ψίχουλα και ελεημοσύνες. Ούτε να προβληματίζονται για τους λόγους που η ζωή τους χειροτερεύει, ούτε και να οργανώνονται ενάντια σ' αυτούς που τη χειροτερεύουν. Τι να κάνουν; Αντί να υψώνουν τη γροθιά τους και να παλεύουν, να απλώνουν το χέρι και να ζητιανεύουν...
Η Σύνοδος των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ 9-10/10 στις Βρυξέλλες ήρθε να επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά το ρόλο αυτού του ιμπεριαλιστικού οργανισμού ως εμπροσθοφυλακής του κεφαλαίου. Επίσης επιβεβαίωσε τη διαχρονική διαθεσιμότητα των αστικών κυβερνήσεων της Ελλάδας για ανά πάσα στιγμή εμπλοκή στους οποιουσδήποτε εγκληματικούς σχεδιασμούς. Ο υπουργός Αμυνας της τρικομματικής κυβέρνησης ήταν ξεκάθαρος. Για λογαριασμό της ελληνικής πλουτοκρατίας, που αξιοποιεί τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας για την ενίσχυση των συμφερόντων του κεφαλαίου, προσφέροντας υπηρεσίες συμμετοχής στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, έκανε αυτό που θα έκανε ένας εκπρόσωπος των μονοπωλίων: Πλάσαρε τη χώρα ως εφαλτήριο για τα σχέδια της λυκοσυμμαχίας.