Τώρα η καλή και αδιάβλητη εφορία μας και όλες οι σχετικές υπηρεσίες θα κάνουν το καθήκον τους. Θα βρουν τα πραγματικά εισοδήματα και θα φορολογήσουν τον πλούτο.
Βέβαια, το υπουργείο Οικονομικών δε μας είπε τι ποσό περιμένει να προκύψει στο τέλος από αυτή την ιστορία. Μάλλον γιατί δεν είναι άξιο λόγου.
Ομως, γιατί όλα αυτά τα φοβερά πράγματα και οι εξονυχιστικοί έλεγχοι γίνονται μόνο στα φυσικά πρόσωπα; Γιατί δεν κάνουν το ίδιο και στα νομικά πρόσωπα, δηλαδή στις εταιρείες, τις τράπεζες, τα εφοπλιστικά γραφεία και τις πολυεθνικές;
Μήπως αυτοί δε στέλνουν εμβάσματα στο εξωτερικό; Μήπως δεν έχουν καταθέσεις; Μήπως δεν πραγματοποιούν καθημερινές συναλλαγές και μάλιστα με αμύθητα ποσά;
`Η πάλι δε χρειαζόμαστε τέτοιους ελέγχους καθότι δεν υπάρχει ανάγκη από ρευστό σε αυτή τη χώρα; Είμαστε εντάξει δηλαδή;
Προφανώς, τίποτε από τα δύο δε συμβαίνει. Αυτό που ισχύει είναι ότι το... πραγματικά μεγάλο κεφάλαιο, αυτοί που όντως απομυζούν κάθε μέρα τον πλούτο, απολαμβάνουν πλήρη ελευθερία.
Μπορούν να βάζουν και να βγάζουν όσα χρήματα θέλουν, να τα πηγαίνουν όπου θέλουν χωρίς κανένας να τους ελέγχει.
Κι όλα αυτά απολύτως νόμιμα. Χωρίς το παραμικρό ίχνος παρατυπίας. Βλέπετε, ζούμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση της... ελευθερίας διακίνησης προσώπων, κεφαλαίων, εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Αυτό είναι και το μεγάλο παραμύθι για να δικαιολογήσει την ασυδοσία.
Εξ ου και ισχύουν όλα τα επιχειρηματικά απόρρητα, οι μετοχές των εταιρειών είναι ανώνυμες και οι οφσόρ εταιρείες έχουν πάγιο, νομιμοποιημένο και ακλόνητο καθεστώς.