ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ΛΕΠΤΑ: «Η χορήγηση πόρων της ΕΕ, της τάξεως των 500 εκατ. ευρώ, για το πρόγραμμα διανομής τροφίμων στους απόρους το 2013, ψηφίστηκε σήμερα από την αρμόδια Διαχειριστική Επιτροπή της ΕΕ. Αναμένεται ότι πάνω από 18 εκατομμύρια άνθρωποι, σε 19 κράτη - μέλη της ΕΕ, θα επωφεληθούν από τον προϋπολογισμό των 500 εκατ. ευρώ που είναι διαθέσιμος για τους απόρους. Το 2013 θα είναι το τελευταίο έτος εφαρμογής του προγράμματος με τη σημερινή μορφή του» (στο kapital.gr)

ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΣ: «Τα ευρωπαϊκά νοικοκυριά έγιναν φτωχότερα κατά 10,9 τρισεκατομμύρια δολάρια από τον Ιούνιο του 2011 έως τον Ιούνιο του 2012, σύμφωνα με στοιχεία της Εκθεσης Παγκόσμιου Πλούτου (Global Wealth Report) (...) το πορτοφόλι των νοικοκυριών σε όλο τον πλανήτη συρρικνώθηκε κατά 5,2% το ίδιο διάστημα φτάνοντας τα 223 τρισεκατομμύρια δολάρια (...) η τράπεζα προβλέπει ότι την επόμενη πενταετία ο πλούτος των νοικοκυριών θα αυξηθεί (...) θα κατανεμηθεί (...) κυρίως στους εκατομμυριούχους που αναμένεται να φτάσουν σε μια πενταετία τα 46 εκατομμύρια από τα 18!» (στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

«ΣΩΡΕΙΑ ΡΕΥΣΤΟΥ»: «Στις αρχές του ερχόμενου έτους, αυξήσεις φόρων και περικοπές δαπανών στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό αντίστοιχες με το 5% του ΑΕΠ θα τεθούν αυτομάτως σε ισχύ (...) Αν συμβεί το απευκταίο, αντί της ανάπτυξης οι ΗΠΑ θα βυθιστούν σε ύφεση, προβλέπει το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου. Ο βράχος υπάρχει γιατί πολλά και διάφορα προσωρινά μέτρα εκπνέουν ταυτόχρονα (...) Συν τοις άλλοις, οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν δημοσιονομικό έλλειμμα άνω των 600 δισ. δολ. σε ένα και μόνον ημερολογιακό έτος και 6,1 τρισ. σε 10 χρόνια. Πώς αντιδρούν οι εταιρείες; "Δεν προσλαμβάνουμε", υποστηρίζει ο κ. Κόουτ. (...) Οι παραγγελίες διαρκών αγαθών βυθίστηκαν κατά 13,2% τον Αύγουστο, εν μέρει γιατί οι εταιρείες φοβούνται πάρα πολύ ώστε να επενδύσουν τη σωρεία ρευστού τους αυξάνοντας την παραγωγή» (σε «The Economist» / ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

«ΜΙΑ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΗ ΒΑΣΗ»: «Γιατί όλες αυτές οι θυσίες (...) Μία φιλοσοφική προσέγγιση και όχι οικονομική, είναι ότι θέλουν (...) να δημιουργήσουν μία χαμηλότερη βάση ώστε από εκεί να ξεκινήσει η ανάκαμψη της οικονομίας, απαλλαγμένη από μεγάλες δαπάνες» (στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).