Πρόσφατα ο Αλ. Τσίπρας έσπευσε να πάρει το μέρος του ΔΝΤ για τη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα, υποδεικνύοντας στους Ευρωπαίους να πάρουν σοβαρά υπόψη τους τις εκτιμήσεις του ότι το δανειακό πρόγραμμα «δεν βγαίνει» και ότι το χρέος θα διαμορφωθεί σε πολύ υψηλότερα επίπεδα απ' όσο υπολογίζεται. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, αν το χρέος δεν καταστεί βιώσιμο, τότε δε θα συνεχίσει να συμμετέχει στη χρηματοδότηση της Ελλάδας. Γι' αυτό προτείνει ένα νέο «κούρεμα» με τη συμμετοχή αυτή τη φορά και της ΕΚΤ και των κρατών - μελών δανειστών. Ετσι, το ΔΝΤ φιλοδοξεί να μετακυλίσει τις ζημιές από την αδυναμία διαχείρισης του χρέους της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να αποσυρθεί από τη χρηματοδότηση του προγράμματος. Από αυτή τη σκοπιά, καμιά εντύπωση δεν προκαλούν τα «γλυκά μάτια» που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στο ΔΝΤ, όπως είχε κάνει άλλωστε και με τον Ομπάμα. Τα ίδια επανέλαβε πρόσφατα και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Σταθάκης στον ρ/σ «Βήμα»: «Χρειάζεται υποχρεωτικό "κούρεμα" του χρέους (...) Ντε φάκτο. Επιμένω σ' αυτό. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος το ΔΝΤ, το 2013, σε ένα χρόνο από σήμερα, να συνεχίσει να χρηματοδοτεί το ελληνικό πρόγραμμα, αν δεν έχει συμβεί κάτι δραματικά διαφορετικό».

Ο ΣΥΡΙΖΑ δε λέει τίποτα διαφορετικό απ' αυτό που έχουν πει πολλοί αστοί οικονομολόγοι και που αποτελεί ένα σενάριο αστικής διαχείρισης του κρατικού χρέους. Ενδεχομένως και το πιο πιθανό να συμβεί. Διαφορετικά υπάρχει και το ενδεχόμενο ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Βεβαίως, νέο «κούρεμα» του χρέους σημαίνει νέο «κούρεμα» ασφαλιστικών ταμείων, νοσοκομείων, δημόσιων οργανισμών, άρα και νέα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα, ακόμη πιο βαριά απ' αυτά που ακολούθησαν το προηγούμενο «κούρεμα». Σημαίνει το σφαγιασμό του λαϊκού εισοδήματος, των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα και την πλήρη ισοπέδωση κεκτημένων δεκαετιών. Βεβαίως, σημαίνει και νέο «κούρεμα» τραπεζών. Αντικειμενικά σημαίνει νέα υποτίμηση και ας την ξορκίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, σημαίνει δηλαδή νέα καταστροφή και κεφαλαίου, αλλά κυρίως εργατικής δύναμης. Αλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόταση και για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Από το μηχανισμό της ΕΕ, λέει, και να μη λογαριάζεται στο κρατικό χρέος. Ενώ έχει ζητήσει να μπει στο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων η ΕΚΤ γιατί τα αγόρασε υποτιμημένα. Ενώ υπάρχει και η συγκεντροποίηση του τραπεζικού κεφαλαίου, που αντιμετωπίζει τέτοια ενδεχόμενα, όπως η εξαγορά της «Αγροτικής» από την «Πειραιώς» και η συζήτηση για συγχώνευση «Εθνικής» και «Γιούρομπανκ». Αρα, το νέο «κούρεμα» του χρέους δε σημαίνει ανάσα για το λαό, λιγότερο επώδυνα μέτρα, επειδή τάχα θα μειωθεί το κρατικό χρέος. Η πιο πάνω τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ, υπό την απειλή του ΔΝΤ να σταματήσει τη χρηματοδότηση, αποτελεί ένα πρώτης τάξεως επιχείρημα στήριξης της δικής του στρατηγικής διαχείρισης της κρίσης. Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ; Προκειμένου να συνεχιστεί η χρηματοδότηση, να «κουρευτεί» κι άλλο το χρέος, να γίνει βιώσιμο όπως λένε και οι αστοί, γιατί αφενός με τη συνέχιση της χρηματοδότησης θα υπάρχουν λεφτά στα κρατικά ταμεία από τα οποία θα δίνονται λιγότερα για το χρέος, άρα θα περισσεύουν για να δοθούν στη λεγόμενη πραγματική οικονομία, άρα στην παραγωγή και έτσι θα υπάρχει ανάπτυξη. Καπιταλιστική, βεβαίως, αφού θα τα πάρουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Και πασχίζει μ' αυτό να πείσει το λαό να στηρίξει αυτό το ενδεχόμενο με όλα τα δεινά, στο όνομα μιας καπιταλιστικής ανάκαμψης κραδαίνοντας τον μπαμπούλα της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. `Η Σκύλλα ή Χάρυβδη, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Δε βλέπει άλλη λύση. Μόνο που και στη μια και στην άλλη περίπτωση πτωχεύει ακόμη περισσότερο ο λαός.

Ταυτόχρονα, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλοντας τον «μπαμπούλα» της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας που συζητιέται στους κόλπους και της ΕΕ και του ΔΝΤ και άλλων αστικών επιτελείων, δείχνει ότι προετοιμάζεται και γι' αυτό. Δηλαδή, να αναλάβει τη διακυβέρνηση για να διαχειριστεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο, χειραγωγώντας το λαό στο όνομα της σωτηρίας του. Και δίνει διαπιστευτήρια ότι ο ίδιος είναι ο καλύτερος και ο ικανότερος γι' αυτό το ενδεχόμενο. Εδώ κολλάει το «πάθος» του με την Αργεντινή και το μείγμα που επέλεξαν οι αστικές δυνάμεις εκεί για να διαχειριστούν την κρίση στη δεκαετία του 2000. Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνεται στους Ευρωπαίους εταίρους να υιοθετήσουν τα εργαλεία που τους προτείνει το ΔΝΤ, ενώ κάποτε τα ξόρκιζε ασκώντας τάχα πολεμική στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που έβαλε τη χώρα στο ΔΝΤ, όταν και η Γερμανία και οι άλλες ηγετικές καπιταλιστικές δυνάμεις στην ΕΕ το επιδίωξαν ώστε να μην επωμιστούν όλο το δανεισμό της Ελλάδας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει επίσης να «παίζει» με τους ανταγωνισμούς, ιδιαίτερα ανάμεσα σε ΗΠΑ - Γερμανία, ουσιαστικά προβάλλει στο λαό τη λογική επιλογής ιμπεριαλιστή συμμάχου, αν και στο ΔΝΤ δε διαφεντεύουν αποκλειστικά οι ΗΠΑ. Αλλωστε, υπάρχουν ανακατατάξεις στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, η Κίνα είναι αναβαθμισμένη, ενώ ως σύνολο οι χώρες της Ευρωζώνης έχουν σημαντική δύναμη. Ετσι υπάρχει διαπάλη και συμβιβασμός ταυτόχρονα. Γι' αυτό και οι διάφορες δηλώσεις με αντιφάσεις, ακόμη και της ίδιας της Λαγκάρντ. Δεν πρόκειται εδώ να αναλύσουμε τέτοια ζητήματα. Η ουσία είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σταθερά προσηλωμένος σε πολιτική διαχείρισης της κρίσης σε όφελος του κεφαλαίου.