«Οι ανεύθυνες πολιτικές ηγεσίες... κερδοσκοπούν πολιτικά με την επιστροφή στη δραχμή, αποσταθεροποιώντας τη χώρα, αποτρέποντας τις ιδιωτικές επενδύσεις και τορπιλίζοντας την προοπτική ανάκαμψης της οικονομίας»... Μη βιαστείτε να πείτε ότι πρόκειται για κάποιο απόσπασμα από παλαιότερη ομιλία του Αντ. Σαμαρά γιατί χάσατε. Πρόκειται για απόσπασμα από τη χτεσινή ομιλία του Αλ. Τσίπρα στο Ελληνοαμερικανικό Επιμελητήριο. Το γεγονός ότι γενικότερα η ομιλία του θύμισε έντονα παλαιότερες ομιλίες του προέδρου της ΝΔ, όταν επέκρινε τον ΣΥΡΙΖΑ ακριβώς για τα ίδια που επικρίνει τη συγκυβέρνηση ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, μόνο τυχαίο δεν είναι. Ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας προ πολλού αποφασίσει να διαχειριστεί την κρίση εντός των τειχών της ΕΕ και του καπιταλισμού, διεκδικεί τη στήριξη της εγχώριας πλουτοκρατίας και των ξένων συμμάχων της, προβάλλοντας ως εγγυητής των μακροπρόθεσμων συμφερόντων της και της σταθερότητας του αστικού πολιτικού συστήματος. Το είπε ευθέως χτες ο Αλ. Τσίπρας μπροστά στο εκλεκτό ακροατήριο του Ελληνοαμερικανικού Συνεδρίου, δηλώνοντας ότι «εγγυόμαστε τη συντεταγμένη και ασφαλή έξοδο από την κρίση, τη συλλογική πορεία προς το μεταμνημονιακό αύριο». Σε αυτήν ακριβώς τη βάση διεκδικεί την αναγνώριση και κυρίως τη στήριξη από την πλουτοκρατία και τους εταίρους και δανειστές. Προκειμένου να πείσει ότι μπορεί να φέρει σε πέρας τη «δουλειά» δε δίστασε να εμφανιστεί προστάτης των «επενδύσεων» των επιχειρηματικών ομίλων από το... «καρτέλ της διαπλοκής», το οποίο, όπως χαρακτηριστικά είπε, «νοθεύει τους κανόνες της αγοράς»! Από την άλλη, η μόνη δέσμευση που ανέλαβε είναι η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα επίπεδα που ήταν πριν από το Δεκέμβρη του 2011, παραπέμποντας... «σε βάθος χρόνου την ανάκαμψη των εισοδημάτων»... Πράγματι, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έτοιμος να αναλάβει την ιστορική ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας και το μήνυμα είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι έφτασε στο «ακροατήριο» που ήθελε.
Μόλις προχτές οι γιατροί της Λέσβου κατήγγειλαν τη διακίνηση εμετικού φυλλαδίου της Χρυσής Αυγής στο νησί με φωτογραφίες παιδιών μεταναστών που νοσηλεύονταν στο νοσοκομείο της Μυτιλήνης. Στο δε άθλιο κείμενο που τις συνόδευε τρομοκρατούσαν ότι «η υγεία των συμπολιτών μας τίθεται σε άμεσο κίνδυνο με τις σοβαρές ασθένειες που τους συνοδεύουν».
Το γεγονός αυτό και βέβαια αποτελεί τμήμα της γενικότερης τακτικής που ακολουθεί το φασιστικό αυτό μόρφωμα και έρχεται να καταδείξει κραυγαλέα ότι αποτελεί ουσιαστικά το εκτελεστικό όργανο του αστικού συστήματος. Γιατί το πώς έφτασε η Χρυσή Αυγή να έχει ξαμοληθεί σε πόλεις και γειτονιές για να «ξεβρωμίσει τον τόπο» από τους μετανάστες με τις επικίνδυνες ασθένειες είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένης πολιτικής προπαγάνδας που ξεκίνησε καιρό πριν. Της σημερινής εμετικής δράσης των φασιστοειδών είχαν προηγηθεί οι ενέργειες των πολιτικών εκπροσώπων του αστικού συστήματος με τις περίφημες «υγειονομικές βόμβες», όπως είχαν χαρακτηρίσει τα μέρη όπου διέμεναν οι μετανάστες τρομοκρατώντας για επικίνδυνες ασθένειες.
Απλωσαν φόβο και πανικό στα λαϊκά στρώματα για να έρθει στη συνέχεια η Χρυσή Αυγή με εντελώς χυδαίο τρόπο να παίξει το δικό της παιχνίδι στην υπηρεσία του συστήματος. Να προκαλέσει οργή και αγανάκτηση στα λαϊκά στρώματα για τους μετανάστες. Να στρέψουν εκεί την αντίδρασή τους ώστε την ίδια στιγμή να υλοποιηθεί άνετα η πολιτική από την οποία πραγματικά κινδυνεύει η υγεία τους. Αυτή που δίνει άδεια και επιτρέπει στους βιομηχάνους τροφίμων να πουλάνε τα ληγμένα προϊόντα τους, που κλείνει νοσοκομεία, αφήνει παιδιά ανασφάλιστων χωρίς εμβόλια και να λιποθυμάνε από ασιτία στα σχολεία.
Είναι πολύ χρήσιμο εργαλείο, λοιπόν, για το σύστημα η Χρυσή Αυγή γιατί ο στόχος της δεν είναι άλλος από το να αποπροσανατολίσει τμήματα εξαθλιωμένου λαού. Κάνει τα πάντα για να μην αγωνιστούν συσπειρωμένοι να ανατρέψουν αυτό το σύστημα που τους φτωχοποιεί αλλά να παραμείνουν αδρανείς και έρμαια να αναζητούν λύσεις στο κυνηγητό των μεταναστών. Κάνει κάτι πολύ πιο επικίνδυνο. Ετοιμάζεται, μετά το τσάκισμα των μεταναστών, να χτυπήσει και την πρωτοπορία του κινήματος που καλεί τους εξαθλιωμένους από το κεφάλαιο να ξεσηκωθούν ενάντιά του. Απομόνωση θέλουν.
Ποια κόμματα, παραμονές των εκλογών του Μάη του 2012, μιλούσαν για «υγειονομικές βόμβες», αναφερόμενα στους μετανάστες; ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Ποιοι, με την ίδια ακριβώς αιτιολογία, προβαίνουν τώρα σε επιθέσεις και τραμπουκισμούς ενάντια σε μετανάστες στα νοσοκομεία; Τα φασιστοειδή της Χρυσής Αυγής...
Ποιο κόμμα ενδιαφερόταν για την ενίσχυση του ΛΑ.Ο.Σ. γιατί έκοβε ψήφους από τη ΝΔ; Το ΠΑΣΟΚ.
Ποιο κόμμα είχε βασικό του σύνθημα παλιότερα το «η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες»; Το ΠΑΣΟΚ. Ποιο κόμμα προβάλλει τώρα το ίδιο σύνθημα; Η Χρυσή Αυγή...
Ποιος έλεγε πριν τις εκλογές του Ιούνη ότι οι παιδικοί σταθμοί έχουν γεμίσει με παιδιά μεταναστών; Ο πρόεδρος της ΝΔ, Αντ. Σαμαράς. Ποιοι κάνουν τώρα χρήση της βουλευτικής τους ιδιότητας και ζητούν στοιχεία για τα μεταναστόπουλα που πάνε στους σταθμούς, σπέρνοντας το δηλητήριο του διχασμού; Οι χρυσαυγίτες βουλευτές...
Τέλος, ποιοι είναι αυτοί που και πριν και μετά αλλά και τώρα, φωνάζουν για τα λεγόμενα «άκρα» και ταυτίζουν τη φασιστική δολοφονική δράση της Χρυσής Αυγής με τις κινητοποιήσεις και τις διεκδικήσεις του εργατικού - λαϊκού κινήματος; Τα αστικά κόμματα, τα επιτελεία τους, ο αστικός Τύπος...
Δε μένουν όμως μόνο εκεί. Ο Ε. Βενιζέλος, προχτές, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης να προτείνει διάταξη για να τίθενται εκτός νόμου κόμματα που σύμφωνα με τον ίδιο έχουν «αντισυνταγματικό χαρακτήρα». Ο συγκεκριμένος όρος είναι βούτυρο στο ψωμί του συστήματος, που θα ήθελε να τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί το εργατικό - λαϊκό κίνημα που παλεύει κόντρα στα μονοπώλια...
Επίσης, το θέλουν «λειτουργικό», «εύληπτο», «σταθερό», «ευέλικτο», «ηθικό», «προσαρμοστικό» και άλλα πολλά. Ακούμε εκθέσεις ιδεών σαν να μιλάνε για κάτι άνευ ιδιαίτερης σημασίας, που φτιάχνουν με την ησυχία τους.
Τη ...μικρή λεπτομέρεια του ότι ένα φορολογικό σύστημα - στην «ελεύθερη αγορά» τους - έχει ως βασικό σκοπό να τα παίρνει από κάποιους και να τα δίνει σε κάποιους άλλους την προσπερνούν αδιάφορα.
Μόνο που κι ένας ανόητος καταλαβαίνει πως αυτό που σχεδιάζουν είναι ένα σύστημα που θέλει να ελαφρύνει φορολογικά το κεφάλαιο και να «αρπάξει» περισσότερα από το λαό.
Κι αυτά που θα «αρπάξει» μέσω των κρατικών ταμείων να πάνε πάλι στο κεφάλαιο, αφού οι «ιδιωτικές επενδύσεις» είναι αυτές που θα φέρουν την περίφημη «ανάπτυξη», έτσι όπως την εννοούν.
Οφείλουμε να αποδώσουμε μάλιστα στον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ, Φ. Κουβέλη, τη ...μεγαλύτερη εφευρετικότητα στο όλο «μπέρδεμα» αφού μπόρεσε να διατυπώσει τη φράση ότι από το νέο φορολογικό πρέπει να προκύπτουν «περισσότεροι φόροι από όλους και λιγότεροι φόροι από τον καθένα»!
Αν συνδυάσουμε αυτή την... «εξυπνάδα» με το ότι τα κέρδη των πολυεθνικών, των εφοπλιστών, των βιομηχάνων και των τραπεζιτών πρέπει να μείνουν ανέγγιχτα, καταλαβαίνουμε όλοι τι ακριβώς σημαίνει.
ΝΕΑ ΠΑΡΑΤΑΣΗ - έως σήμερα - στο μεταξύ έδωσε η εφορία σε όσους χρωστούν για να μπορέσουν να εξοφλήσουν τις οφειλές τους. Κάτι μας λέει πως θα δώσει πολλές ακόμα και μπόλικες ρυθμίσεις θα κάνει.
Μόνο που πρέπει να τους θυμίσουμε ότι το πρόβλημα των ανθρώπων που χρωστάνε δεν είναι πως ...δεν προλαβαίνουν να πάνε στα γκισέ των ΔΟΥ. Το πρόβλημα είναι πως ...δεν έχουν να καταβάλουν τις υπέρογκες φορολογικές επιβαρύνσεις.
Φούμαρα και ασύστολο εμπαιγμό αποτελούν οι κορόνες που ακούγονται από νυν και επίδοξους σωτήρες περί «δίκαιου» και «αποτελεσματικού» φορολογικού συστήματος, ενώ κατεξοχήν ύποπτες και επικίνδυνες είναι οι προτάσεις περί «φορολογικής μεταρρύθμισης από μηδενική βάση». Ολοι αυτοί που εξεγείρονται τώρα για τα «ακραία» μέτρα του φορολογικού νομοσχεδίου, μόλις πριν μερικές βδομάδες είχαν υπερψηφίσει ή στηρίξει τον προϋπολογισμό και το μεσοπρόθεσμο που καθορίζουν σαφώς ποιος σηκώνει τα φορολογικά βάρη. Στον προϋπολογισμό του 2013, για παράδειγμα, προβλέπεται ότι τα φυσικά πρόσωπα, δηλαδή οι μισθωτοί, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι, θα πληρώσουν μέσω άμεσων και έμμεσων φόρων 42,828 δισ. ευρώ, ενώ τα νομικά πρόσωπα (Ανώνυμες Εταιρείες) μόλις 1,47 δισ. ευρώ. Επίσης, στο μεσοπρόθεσμο αναφέρεται σαφώς ότι με το νέο φορολογικό πρέπει να «εξοικονομηθούν» 2,5 δισ. ευρώ για την επόμενη διετία. Είναι ολοφάνερο λοιπόν πως ό,τι και αν κάνουν οι κυβερνώντες, όπως και αν ανακατέψουν την τράπουλα, η πραγματικότητα δεν πρόκειται να αλλάξει: Στο τέλος το λογαριασμό θα τον πληρώσει ο εργαζόμενος λαός. Αντίθετα, μεγάλοι κερδισμένοι θα είναι οι επιχειρήσεις, των οποίων η συνολική φορολογική επιβάρυνση προβλέπεται να μειωθεί κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες. Είναι ασυγχώρητη αφέλεια να περιμένει ο λαός «δικαιότερη κατανομή βαρών» ειδικά στη φάση της καπιταλιστικής κρίσης που η πλουτοκρατία τον ξεζουμίζει απ' όλες τις πλευρές προκειμένου να βγει η ίδια με τις λιγότερες απώλειες από την κρίση, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα τις προϋποθέσεις για τη θωράκιση της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Ακόμα και αν πάρουν πίσω κάποια κραυγαλέα ακραία φορολογικά μέτρα, το σίγουρο είναι ότι θα πάρουν από αλλού. Δεν υπάρχει σωτηρία για το λαό όσο κάνουν κουμάντο τα μονοπώλια και δικές τους κυβερνήσεις. Φως στο τούνελ θα υπάρξει μόνο με την ανατροπή της εξουσίας τους και την κοινωνικοποίησή τους από μια λαϊκή εξουσία.
Η συζήτηση, στην οποία «σπρώχνουν» οι κυβερνώντες τους εργαζόμενους, με βάση τα δύο σενάρια φορολογικής πολιτικής που αυτοί επεξεργάζονται, είναι αποπροσανατολιστική και επικίνδυνη. Αποπροσανατολιστική γιατί, ενώ έχουμε μπροστά μας δύο σενάρια που έτσι κι αλλιώς λεηλατούν το λαϊκό εισόδημα, και το ένα είναι χειρότερο από το άλλο, κάποιοι επιστράτευσαν κιόλας τις ζυγαριές για το ...λιγότερο κακό. Τέτοιες συζητήσεις είναι όμως και επικίνδυνες, γιατί περιορίζοντας τον ορίζοντα του προβληματισμού στις αντιδραστικές - αντιλαϊκές επιλογές της συγκυβέρνησης, λησμονούμε ότι ακόμα και στις σημερινές συνθήκες, οι κομμουνιστές διατυπώνουν προτάσεις που δεν είναι ισοδύναμες με την πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, γι' αυτό και συμβάλλουν αποφασιστικά στην ανακούφιση των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Σε ό,τι αφορά στο φορολογικό, η πρόταση του ΚΚΕ προβλέπει αφορολόγητο εισόδημα στα επίπεδα των αναγκών διαβίωσης ενός νοικοκυριού, 40.000 ευρώ για κάθε οικογένεια, μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων ή αγροτών, συν 5.000 ευρώ για κάθε παιδί. Προτείνεται, ακόμα, κατάργηση των επαίσχυντων χαρατσιών που έχουν επιβληθεί με τα μνημόνια, φορολόγηση των αυτοαπασχολούμενων με βάση τα λογιστικά τους βιβλία, κατάργηση του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων σε πετρέλαιο θέρμανσης, αγροτικής κίνησης, στα είδη διατροφής, εκπαίδευσης κ.λπ. Φορολογία 45% στα διανεμόμενα και αδιανέμητα κέρδη των επιχειρήσεων. Αυτές, μάλιστα. Είναι προτάσεις που μπορούν πράγματι να απαλύνουν κάπως την ολομέτωπη επίθεση, που έχουν δεχτεί τα λαϊκά στρώματα.