Οπως μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, οι εργαζόμενοι στα ταχυφαγεία των ΗΠΑ απεργούν ταυτόχρονα σε 50 πόλεις, διαμαρτυρόμενοι για τον κατώτατο μισθό τους και ζητώντας αύξηση στα 15 δολάρια την ώρα, από 7,25 που παίρνουν σήμερα. Παρόμοιες διαμαρτυρίες είχαν γίνει και στο παρελθόν στη Νέα Υόρκη, στο Σικάγο, στο Κάνσας, στο Ντιτρόιτ και άλλες πόλεις. Οι εργαζόμενοι στα «fast food» των ΗΠΑ ζητούν, επίσης, τη δημιουργία κλαδικού σωματείου χωρίς το φόβο της απόλυσης των συνδικαλιστών από τους εργοδότες τους, γεγονός που δεν έχει αφήσει μέχρι σήμερα περιθώρια για τη δημιουργία συνδικάτου εργαζομένων στα ταχυφαγεία. «Εάν παίρνεις 7,35 δολάρια την ώρα και δουλεύεις 20 - 25 ώρες τη βδομάδα, που είναι ο μέσος όρος εδώ, κερδίζεις το χρόνο 10.000 δολάρια. Δεν είναι δυνατόν να επιβιώσουμε με αυτά τα χρήματα», δήλωσε ένας εργαζόμενος από το Μιζούρι, δείχνοντας τις δυσκολίες που έχουν οι μερικώς απασχολούμενοι στις ΗΠΑ να τα βγάλουν πέρα. Από την πλευρά του, ο Εθνικός Σύνδεσμος Εστίασης των ΗΠΑ, που περιλαμβάνει εστιατόρια και αλυσίδες fast food, προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ισχυριζόμενος ότι οι επιχειρήσεις που εκπροσωπεί παρέχουν δουλειά σε 13 εκατομμύρια Αμερικανούς. Λένε, δηλαδή, ότι τους κάνουν και χάρη που τους ξεζουμίζουν για τα κέρδη τους! Οπως και να 'χει, οι συνθήκες δουλειάς και ζωής στις ΗΠΑ του Ομπάμα, της «ανάπτυξης» και του «άλλου μείγματος» διαχείρισης, που διαφημίζει στη χώρα μας και ο ΣΥΡΙΖΑ, πάνε από το κακό στο χειρότερο, δείχνοντας πως ο καπιταλισμός και η λαϊκή ευημερία είναι έννοιες ασύμπτωτες...

Σύμφωνα με ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η ανταγωνιστικότητα της καπιταλιστικής οικονομίας στην Ελλάδα κατέγραψε «έκρηξη» της τάξης του 3,3% το πρώτο εξάμηνο του 2013. Ο πλέον κρίσιμος δείκτης που σημειώνει η Κομισιόν, είναι το λεγόμενο «μοναδιαίο κόστος εργασίας» στο σύνολο της οικονομίας, το οποίο βασίζεται κυρίως στη μείωση των μισθών, ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα, να ανέβουν οι εξαγωγές και να έρθουν οι επενδύσεις και η καπιταλιστική ανάκαμψη. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία της Κομισιόν, ο στόχος περιορισμού του κόστους εργασίας κατά 15% που είχαν θέσει οι δανειστές υπερκαλύφθηκε ήδη, καθώς από την αρχή του 2010 έως και το πρώτο εξάμηνο του 2013, μειώθηκε κατά 17% και η πτώση συνεχίζεται (κατά 3,3% το πρώτο εξάμηνο). Ειδικά στη μεταποίηση, η πτώση είναι πολύ πιο μεγάλη, καθώς καταγράφεται μείωση μισθών (μοναδιαίου κόστους εργασίας) κατά 29% από το 2010 μέχρι σήμερα... Με άλλα λόγια, η Κομισιόν ομολογεί κυνικά ότι η «ανταγωνιστικότητα» της ελληνικής οικονομίας βελτιώνεται, εξαιτίας της μείωσης του λεγόμενου «κόστους εργασίας», δηλαδή της μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης. Να τι σημαίνει για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα να εναποθέτουν τις ελπίδες για τη σωτηρία τους στην «ανάκαμψη» της ελληνικής οικονομίας με βελτίωση της ανταγωνιστικότητας: Ολοένα και φτηνότεροι εργάτες, ολοένα και μεγαλύτερη εξαθλίωση για να κερδίζουν τα μονοπώλια...

Το παραπάνω ...απαύγασμα διαστρέβλωσης ανήκει στον συντάκτη της «Εφημερίδας των Συντακτών» Νίκο Σβέρκο, ο οποίος παραποιεί τις θέσεις του ΚΚΕ μέχρι του σημείου να επιχειρεί να εμφανίσει το ΚΚΕ ως υποστηρικτή του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστή. Φυσικά, κάτι τέτοιο ούτε συμβαίνει ούτε προκύπτει από καμία τοποθέτηση του ΚΚΕ. Ο συντάκτης διαστρεβλώνει τις θέσεις του ΚΚΕ και επιχειρεί να συσκοτίσει το γεγονός ότι το ποιος έχει κάνει χρήση χημικών όπλων στη Συρία δεν εξαρτάται από τη θέση της μιας ή της άλλης ιμπεριαλιστικής δύναμης, αλλά προκύπτει από τα ντοκουμέντα και τα στοιχεία, που εδώ και μήνες δείχνουν παραγωγή και χρήση χημικών όπλων από τους λεγόμενους αντικαθεστωτικούς στη Συρία. Το γεγονός ότι τα παραπάνω στοιχεία παραδέχεται η Ρωσία και τα αξιοποιεί, για τα δικά της συμφέροντα, δεν αναιρεί ότι αυτή είναι η αλήθεια. Αλλά, για τον συντάκτη, ή θα είναι κανείς με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους ή με τη Ρωσία και τους δικούς της συμμάχους. Το να υπερασπίζεται κανείς το δικαίωμα του κάθε λαού να είναι αφέντης στον τόπο του, το να παλεύει κανείς ενάντια στον καπιταλισμό με προσανατολισμό και στόχο την ανατροπή του, δεν του περνάει καν από το μυαλό. Ας μην κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια ο συντάκτης της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του ραδιοσταθμού «Στο Κόκκινο».

Το ΚΚΕ δε σέρνεται πίσω από τις πολεμικές κορόνες των διαφόρων ιμπεριαλιστικών λυκοσυμμαχιών, ούτε εγκλωβίζεται στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Αυτό που δεν μπορούν να χωνέψουν οι υποστηρικτές των διαφόρων ιμπεριαλιστικών «ανθρωπιστικών» επεμβάσεων είναι ότι το ΚΚΕ αποκαλύπτει στο λαό τα προσχήματα που αξιοποιούνται κάθε φορά για να δικαιολογήσουν τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις, με θύματα τους λαούς, και καλεί τον ελληνικό λαό και όλους τους λαούς να αντιπαλέψουν τη δολοφονική δράση των ιμπεριαλιστικών πολεμικών μηχανών. Με άλλα λόγια, ψωνίσατε από ...σβέρκο!

Την ατάκα από γνωστή διαφήμιση, «όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι, εκτός από εκείνους που...» θυμίζει η κατάσταση στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς. Γιατί μετά από μια διήμερη πασαρέλα υποσχέσεων υπουργών και εκπροσώπων της κυβέρνησης ότι «κανένα παιδί δε θα μείνει εκτός παιδικών σταθμών» και την κατάλληλη βοήθεια από τα ΜΜΕ, επιχειρείται να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι κανένα παιδί δε θα μείνει εκτός παιδικών σταθμών.

Η κατάσταση, βέβαια, είναι εντελώς διαφορετική, γιατί όταν η κυβέρνηση κομπάζει ότι εξασφάλισε μεγαλύτερη χρηματοδότηση για να μπουν «όλα τα παιδιά» στους παιδικούς σταθμούς, εννοεί ότι θα καλύψει τις θέσεις όσων έκαναν αίτηση μέσα από το πρόγραμμα ΕΣΠΑ και πληρούν τα αυστηρά κριτήρια που αυτό θέτει. Να θυμίσουμε ότι το πρόγραμμα αυτό επιδοτεί θέσεις τόσο σε δημοτικούς όσο και σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς.

Αυτός ο κομπασμός, αυτή η πρεμούρα, δεν αφορά ούτε στο ελάχιστο τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά σε όλη την Ελλάδα που περιμένουν να γίνουν δεκτά σε έναν δημοτικό παιδικό σταθμό, αλλά δεν πληρούσαν τα κριτήρια του ΕΣΠΑ. Οχι όλοι, λοιπόν. Γιατί υπάρχουν χιλιάδες παιδιά που σήμερα, στα τέλη του Αυγούστου, περιμένουν και θα περιμένουν καρτερικά μέχρι τα μέσα του Σεπτέμβρη, για να δουν αν και πότε θα προσληφθεί νέο προσωπικό με δίμηνες συμβάσεις, ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί και να ανακοινώσουν στη συνέχεια ποια παιδιά γίνονται δεκτά στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς. Ας μην κοροϊδεύουν οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης. Και φέτος, χιλιάδες παιδιά θα μείνουν εκτός παιδικών σταθμών και γι' αυτήν την κατάσταση ευθύνεται η πολιτική που εφαρμόζει η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες με τη μεταφορά αρμοδιοτήτων στους δήμους, την υποχρηματοδότηση, την πρόσληψη προσωπικού με ολιγόμηνες συμβάσεις κ.λπ. Η ζωή, η μόρφωση και η διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας, όμως, δεν μπορούν να κοστολογούνται με δημοσιονομικούς όρους. Δεν είναι πολυτέλεια, είναι δικαίωμα.

Εχει γίνει φάμπρικα το πλυντήριο εργατοπατέρων. Σε μια σειρά χώρους η μία ΠΑΣΚΕ καταγγέλλει την άλλη για απραξία. Χτες ήταν η σειρά μιας μερίδας κυβερνητικών συνδικαλιστών στο ΕΚΑ να καταγγείλουν όσους μέχρι χτες μαζί προωθούσαν τον εργατοπατερισμό, για ...κυβερνητισμό. Θα περίμενε κάποιος μια αυτοκριτική έστω. Τίποτα. Οι άνθρωποι παίρνουν θέση ενόψει των νέων σχημάτων του κυβερνητικού συνδικαλισμού που είναι στα σκαριά κι αυτό που τους ενδιαφέρει μόνο είναι να βγάλουν από πάνω τους το γεγονός ότι μέχρι χτες ήταν ομοτράπεζοι του Παναγόπουλου της ΓΣΕΕ τον οποίο σήμερα -που είναι ήδη κουτσό άλογο- καταγγέλλουν. Για την εργατική τάξη της Αθήνας τίποτα καλό δεν προμηνύει η μετάλλαξη των χτεσινών κυβερνητικών συνδικαλιστών σε αυριανό κυβερνητικό συνδικαλισμό. Η οξύτητα της επίθεσης που δέχονται τα δικαιώματα των εργατών επιβάλλει οργάνωση των εργατών από τα κάτω σε κάθε χώρο δουλειάς, συσπείρωση στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, χτύπημα του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού με όποια μορφή κι αν εμφανίζεται, ανασύνταξη του εργατικού κινήματος ώστε αυτό να γίνεται όλο και πιο ικανό να αντεπεξέλθει στα σημερινά καθήκοντα της ταξικής πάλης, στην πράξη οργάνωση των εργατών έτσι που ως τάξη να μπορούν να αντιμετωπίσουν τον αντίπαλο: τους καπιταλιστές, τις κυβερνήσεις τους, τα στηρίγματά τους μέσα στα συνδικάτα. Για να δημιουργούνται προϋποθέσεις να ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας - οικονομίας.