Την ατάκα από γνωστή διαφήμιση, «όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι, εκτός από εκείνους που...» θυμίζει η κατάσταση στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς. Γιατί μετά από μια διήμερη πασαρέλα υποσχέσεων υπουργών και εκπροσώπων της κυβέρνησης ότι «κανένα παιδί δε θα μείνει εκτός παιδικών σταθμών» και την κατάλληλη βοήθεια από τα ΜΜΕ, επιχειρείται να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι κανένα παιδί δε θα μείνει εκτός παιδικών σταθμών.

Η κατάσταση, βέβαια, είναι εντελώς διαφορετική, γιατί όταν η κυβέρνηση κομπάζει ότι εξασφάλισε μεγαλύτερη χρηματοδότηση για να μπουν «όλα τα παιδιά» στους παιδικούς σταθμούς, εννοεί ότι θα καλύψει τις θέσεις όσων έκαναν αίτηση μέσα από το πρόγραμμα ΕΣΠΑ και πληρούν τα αυστηρά κριτήρια που αυτό θέτει. Να θυμίσουμε ότι το πρόγραμμα αυτό επιδοτεί θέσεις τόσο σε δημοτικούς όσο και σε ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς.

Αυτός ο κομπασμός, αυτή η πρεμούρα, δεν αφορά ούτε στο ελάχιστο τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά σε όλη την Ελλάδα που περιμένουν να γίνουν δεκτά σε έναν δημοτικό παιδικό σταθμό, αλλά δεν πληρούσαν τα κριτήρια του ΕΣΠΑ. Οχι όλοι, λοιπόν. Γιατί υπάρχουν χιλιάδες παιδιά που σήμερα, στα τέλη του Αυγούστου, περιμένουν και θα περιμένουν καρτερικά μέχρι τα μέσα του Σεπτέμβρη, για να δουν αν και πότε θα προσληφθεί νέο προσωπικό με δίμηνες συμβάσεις, ώστε να μπορέσουν να λειτουργήσουν οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί και να ανακοινώσουν στη συνέχεια ποια παιδιά γίνονται δεκτά στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς. Ας μην κοροϊδεύουν οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης. Και φέτος, χιλιάδες παιδιά θα μείνουν εκτός παιδικών σταθμών και γι' αυτήν την κατάσταση ευθύνεται η πολιτική που εφαρμόζει η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες με τη μεταφορά αρμοδιοτήτων στους δήμους, την υποχρηματοδότηση, την πρόσληψη προσωπικού με ολιγόμηνες συμβάσεις κ.λπ. Η ζωή, η μόρφωση και η διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας, όμως, δεν μπορούν να κοστολογούνται με δημοσιονομικούς όρους. Δεν είναι πολυτέλεια, είναι δικαίωμα.