Εχει γίνει φάμπρικα το πλυντήριο εργατοπατέρων. Σε μια σειρά χώρους η μία ΠΑΣΚΕ καταγγέλλει την άλλη για απραξία. Χτες ήταν η σειρά μιας μερίδας κυβερνητικών συνδικαλιστών στο ΕΚΑ να καταγγείλουν όσους μέχρι χτες μαζί προωθούσαν τον εργατοπατερισμό, για ...κυβερνητισμό. Θα περίμενε κάποιος μια αυτοκριτική έστω. Τίποτα. Οι άνθρωποι παίρνουν θέση ενόψει των νέων σχημάτων του κυβερνητικού συνδικαλισμού που είναι στα σκαριά κι αυτό που τους ενδιαφέρει μόνο είναι να βγάλουν από πάνω τους το γεγονός ότι μέχρι χτες ήταν ομοτράπεζοι του Παναγόπουλου της ΓΣΕΕ τον οποίο σήμερα -που είναι ήδη κουτσό άλογο- καταγγέλλουν. Για την εργατική τάξη της Αθήνας τίποτα καλό δεν προμηνύει η μετάλλαξη των χτεσινών κυβερνητικών συνδικαλιστών σε αυριανό κυβερνητικό συνδικαλισμό. Η οξύτητα της επίθεσης που δέχονται τα δικαιώματα των εργατών επιβάλλει οργάνωση των εργατών από τα κάτω σε κάθε χώρο δουλειάς, συσπείρωση στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, χτύπημα του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού με όποια μορφή κι αν εμφανίζεται, ανασύνταξη του εργατικού κινήματος ώστε αυτό να γίνεται όλο και πιο ικανό να αντεπεξέλθει στα σημερινά καθήκοντα της ταξικής πάλης, στην πράξη οργάνωση των εργατών έτσι που ως τάξη να μπορούν να αντιμετωπίσουν τον αντίπαλο: τους καπιταλιστές, τις κυβερνήσεις τους, τα στηρίγματά τους μέσα στα συνδικάτα. Για να δημιουργούνται προϋποθέσεις να ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας - οικονομίας.