Αλλά εκεί που ξεπέρασε εαυτόν είναι τα περί συμμετοχής του «ΚΚΕ στις κυβερνήσεις Τζαννετάκη και Ζολώτα», «που προωθούσαν - όπως είπε - αυτό που λέμε ανακεφαλαιοποίηση και επιθετική πολιτική του κεφαλαίου στην Ευρώπη πολύ πριν ψηφιστεί το Μάαστριχτ»! Μόνο που και εδώ έχει επιλεκτική μνήμη. Γιατί αυτές οι κυβερνήσεις δεν είχαν προγραμματικό χαρακτήρα, δεν είχαν κοινό πρόγραμμα, στις οποίες βεβαίως συμμετείχε ο ΣΥΝ. Και επειδή το ΚΚΕ έχει βγάλει συμπεράσματα ακόμη και απ' αυτήν τη συμμετοχή, γι' αυτό και λέει καμιά συμμετοχή σε αστική κυβέρνηση. Αλλά πάει πολύ ένα ηγετικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που συναγελάζεται με τους καπιταλιστές, όπως στη χθεσινή συζήτηση για την παραγωγική ανασυγκρότηση με τον πρόεδρο του ΣΕΒ και είναι έτοιμος να τους υπηρετήσει και από κυβερνητική θέση, να αποδίδει στο ΚΚΕ, αυτά που προωθεί η στρατηγική τους, νομίζοντας πως θα κρυφτεί ο αντιλαϊκός της χαρακτήρας.

Οπως και να' χει, η είδηση (που καταγράφουν διεθνή πρακτορεία) ότι σε λίγα χρόνια η Κίνα θα έχει πολεμικές δαπάνες μεγαλύτερες από ό,τι Γαλλία, Γερμανία και Βρετανία μαζί δεν μπορεί να συνδέεται μόνο με τις μπίζνες στην πολεμική βιομηχανία. Οπως επιβεβαίωσε και το πρόσφατο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός, το ενδιαφέρον των μονοπωλίων και (άρα) και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων έχει ήδη στραφεί σε Ασία και Ειρηνικό. Εκεί όπου οι ενδοϊμπεριαλιστικές εντάσεις ανεβαίνουν, με επίκεντρο τον φυσικό πλούτο σε Ανατολική και Νότια Κινεζική Θάλασσα και με ισχυρά καπιταλιστικά κράτη να «διασταυρώνουν» τα ξίφη τους, σε μια περίοδο που τα σημάδια ύφεσης και/ή στασιμότητας στη διεθνή οικονομία γεννούν νέα ανησυχία στους αστούς. Τα μονοπώλια τρίβουν τα χέρια τους όταν αυξάνονται οι πολεμικές δαπάνες. Αφ' ενός ανεβαίνει η «απόδοση» του συγκεκριμένου κλάδου. Αφ' ετέρου, υπάρχουν και οι «διαφορές», που δεν αποκλείεται να λυθούν και με τα όπλα, για να ανοίξουν νέα πεδία για τις δικές τους επενδύσεις. Οι λαοί πρέπει όχι μόνο να επαγρυπνούν και να ετοιμάζονται να αποκρούσουν κάθε σχέδιο που τους θέλει να αιματοκυλιστούν για ξένα συμφέροντα. Να ενισχύσουν την οργάνωση και την πάλη τους ενάντια στα μονοπώλια και την εξουσία τους, που ό,τι δε «λύνουν» με την «ειρήνη» τους το λύνουν με τους πολέμους τους.

«(...) η λύση του Κυπριακού μοιάζει να εξαρτάται από νέες μεταβλητές, που καθιστούν αναγκαία, όχι βεβαίως την εκ προοιμίου συμφωνία, αλλά σίγουρα τη συζήτηση χωρίς το σύνδρομο περί "απόρριψης και ενδοτισμού"(...) Δεν χρειάζονται βιαστικές κρίσεις (...) Σ' αυτό το στάδιο κρίνεται η ποιότητα των πολιτικών ηγεσιών, στην Αθήνα και τη Λευκωσία, η ικανότητά τους να συνεισφέρουν στην υπέρβαση της κακοδαιμονίας που μαστίζει την Κύπρο. Δέκα χρόνια μετά το σχέδιο Ανάν, απομένει να αποδειχθεί εάν υπάρχει η πολιτική βούληση για μια δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική λύση. Η αν οι εμπλεκόμενες πλευρές έχουν σιωπηρά συνομολογήσει τη "λύση της μη λύσης", την ντε φάκτο επικράτηση της σημερινής διχοτομικής πραγματικότητας» («Αυγή», 8/2/2014). Αλήθεια, τι σημαίνει συζήτηση χωρίς «σύνδρομο απόρριψης ή ενδοτισμού», τι σημαίνει δίκαιη βιώσιμη και λειτουργική λύση, τι σημαίνει ότι με τη «μη λύση» επικρατεί «η σημερινή διχοτομική πραγματικότητα»; Ολ' αυτά έτσι γενικά; Πέρα και έξω από τη λύση που προτείνεται με τα «δύο συνιστώντα κράτη»; Φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το απορρίπτει, γι' αυτό μιλά «χωρίς σύνδρομο ενδοτισμού». Γι' αυτό είπαν ότι δε χρειάζονται βιαστικές κρίσεις, συγκαλύπτοντας την ουσία της προτεινόμενης λύσης.

Ετσι χτες η «Αυγή» έγραφε: «Σε θετικό κλίμα η πρώτη συνάντηση Ερογλου - Αναστασιάδη με κοινό ανακοινωθέν». Τι λέει το κοινό ανακοινωθέν; «Τα συνιστώντα κράτη θα ασκούν πλήρως και οριστικά όλες τις εξουσίες τους, μακριά από επεμβάσεις από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση». Αλλά για δύο συνιστώντα κράτη μιλούσε το «σχέδιο Ανάν». Και τότε και τώρα η λύση προωθείται με τις παρεμβάσεις κυρίως των ΗΠΑ, αλλά και της ΕΕ. Ο πυρήνας της τωρινής λύσης είναι ο πυρήνας του «σχεδίου Ανάν», υπέρμαχος του οποίου ήταν και ο ΣΥΝ, πρόγονος του ΣΥΡΙΖΑ. Αν η λύση με τα δύο συνιστώντα κράτη δεν είναι ουσιαστική διχοτόμηση, τι είναι; Αυτό όμως ο ΣΥΡΙΖΑ το κάνει γαργάρα. Τέτοιες υπηρεσίες προσφέρει στον κυπριακό λαό, Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους...

1884 Γεννιέται στον Πύργο (Μπουργκάς) της Βουλγαρίας ο κομμουνιστής ποιητής Κώστας Βάρναλης. Το 1919 πήγε στο Παρίσι με υποτροφία και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας, φιλολογίας και κοινωνιολογίας. Τότε προσχώρησε στο μαρξισμό και το διαλεκτικό υλισμό και αναθεώρησε τις προηγούμενες απόψεις του για την ποίηση, τόσο σε θεωρητικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Διετέλεσε για πολλά χρόνια καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, ενώ εργάστηκε για βιοποριστικούς λόγους και ως δημοσιογράφος. Υπήρξε κομμουνιστής με διαρκή προσφορά και συμμετοχή στους αγώνες της εργατικής τάξης. Τιμήθηκε με το Βραβείο «Λένιν» για την Ειρήνη το 1959 στη Μόσχα. Πέθανε στις 16 Δεκέμβρη 1974, πλήρης ημερών και έργου.

1896 Ο Εβραίος δημοσιογράφος Τέοντορ Χερτζλ δημοσιεύει το μανιφέστο «Der Judenstaat» («Το κράτος των Εβραίων»), σηματοδοτώντας την εμφάνιση του σιωνισμού που αφορούσε τη δημιουργία στην περιοχή της Παλαιστίνης ενός νέου εβραϊκού κράτους, το οποίο θα συγκέντρωνε όλους τους Εβραίους της διασποράς.

1946 Τίθεται σε λειτουργία στο αμερικανικό Πεντάγωνο, ο πρώτος ηλεκτρονικός υπολογιστής, κατασκευασμένος από την IBM.

1950 Υπογράφεται το σινο-σοβιετικό Σύμφωνο Αμυνας και Αμοιβαίας Αλληλοβοήθειας.

1956 Αρχίζουν οι εργασίες του 20ού Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ενωσης - ΚΚΣΕ (14 - 25/2/1956), στο οποίο κυριάρχησαν οι οπορτουνιστικές - αναθεωρητικές δυνάμεις, τόσο στο ΚΚΣΕ όσο και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα γενικότερα. Η κριτική που άσκησε το Συνέδριο στην προηγούμενη περίοδο (και ειδικά στον Ι. Β. Στάλιν) δε συνιστούσε αντικειμενική εξέταση της πορείας οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Το 20ό Συνέδριο αμαύρωσε τη συμβολή του Στάλιν στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, υποβάθμισε το ρόλο του στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και στη γρήγορη μεταπολεμική ανόρθωση. Οι ενέργειες αυτές συμβόλιζαν την απάρνηση της θετικής πείρας του κόμματος στην πάλη με τον οπορτουνισμό, στην επαναστατική επαγρύπνηση για την υπεράσπιση του σοσιαλιστικού συστήματος, για τη νίκη του σοσιαλιστικού τρόπου παραγωγής απέναντι στις επιβιώσεις του παρελθόντος. Μεταξύ άλλων, η κριτική αυτή τροφοδότησε μια μηδενιστική και συκοφαντική επίθεση συνολικά εναντίον του σοσιαλισμού. Οι εκτιμήσεις του 20ού Συνεδρίου προκάλεσαν όξυνση της εσωκομματικής διαπάλης σε μια σειρά κομμουνιστικά κόμματα ανά τον κόσμο, ενώ τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματά τους στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα αλλά και στην πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες αποδείχθηκαν καταστροφικά.

1973 Συγκέντρωση των φοιτητών που απείχαν από τα μαθήματα στο Πολυτεχνείο με αίτημα την ανάκληση του διατάγματος της χούντας για την επιστράτευση. Η αστυνομία παραβιάζει το άσυλο και επιτίθεται βίαια εναντίον των φοιτητών. Το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με Απόφασή του, στέκεται στο πλευρό των φοιτητών, καλώντας τον εργαζόμενο λαό σε συμπαράσταση.

1987 Πεθαίνει ο μεγάλος Ελληνας σκηνοθέτης Κάρολος Κουν. Δημιουργός της «Λαϊκής Σκηνής» το 1933, του «Θεάτρου Τέχνης» το 1942, κ.λπ.