Τετάρτη 2 Απρίλη 2014
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κανονική ευρωπαϊκή χώρα...

Η κυβέρνηση, ο Αν. Σαμαράς και ο Ευ. Βενιζέλος, λένε, μετά και την ψήφιση από τη Βουλή του πολυνομοσχεδίου, ότι τώρα η Ελλάδα έγινε μια «κανονική ευρωπαϊκή χώρα». Εννοούν ότι με τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις σε μισθούς-συντάξεις, με τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, το άνοιγμα του δρόμου για μαζικές απολύσεις, με το τσεκούρωμα σε παροχές υγείας-πρόνοιας, τις αρνητικές αλλαγές στην παιδεία, την ένταση των ιδιωτικοποιήσεων αλλά και την απελευθέρωση της αγοράς στο λιανικό εμπόριο εφαρμόζεται - και στην Ελλάδα - ό,τι ισχύει εδώ και χρόνια σε άλλα κράτη της ΕΕ, ό,τι προβλέπεται με βάση τις Συνθήκες της ΕΕ, τις στρατηγικές της. Ενισχύεται δηλαδή η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, που σημαίνει τσακισμένα εργατικά λαϊκά δικαιώματα, τεράστια ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση για τους εργαζόμενους, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, σημαίνει κόλαση για το λαό, παράδεισο για τα μονοπώλια. Αυτά όμως είναι τα «ευρωπαϊκά κεκτημένα», οι «αξίες και οι αρχές της ιδρυτικής πράξης της Ενωμένης Ευρώπης», που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι, δήθεν, παραβιάζει η «διαχείριση της Μέρκελ» και η ελληνική κυβέρνηση...

Ρόλο στα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια

«Η ελληνική κυβέρνηση, αντίθετα από ό,τι η πολύ πιο προσεκτική κυβερνώσα κυπριακή Δεξιά, προσχώρησε χωρίς υποσημειώσεις και αστερίσκους στη γερμανική πολιτική, ενώ εμφανίστηκε στο Κίεβο ως γραμματοκομιστής του ΔΝΤ. Ουσιαστικά έχασε την ευκαιρία να λειτουργήσει ως υπεύθυνη ευρωπαϊκή δύναμη και να αναλάβει ρόλο διαμεσολαβητή, ώστε να διασφαλίσει έναν ειδικό και ταυτόχρονα θετικό ρόλο για τη χώρα.Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την ανάγκη η Αριστερά να αποκτήσει εικόνα των παγκόσμιων αλλαγών, καθώς και των αντιφατικών τάσεων που γεννούν οι εξελίξεις στην Κριμαία, προκειμένου να ξεφύγει από προσεγγίσεις που συσκοτίζουν παρά αναδεικνύουν το διεθνές γίγνεσθαι και τον επιδιωκόμενο ρόλο της Ελλάδας σε αυτό». («Αυγή», 30/3/2014).

Η «Αυγή» επικρίνει τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης στην Ουκρανία, από τη σκοπιά ότι δεν «έπαιξε» σωστά στο πλαίσιο των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Για να βγει βεβαίως αναβαθμισμένη η ελληνική αστική τάξη στην περιοχή. Εύγε, πολύ «αριστερή» τοποθέτηση και κυρίως «διεθνιστική». Τι σημαίνει άραγε «υπεύθυνη ευρωπαϊκή δύναμη» και τι ρόλο «διαμεσολαβητή» θα μπορούσε να αναλάβει η Ελλάδα, κινούμενη, μάλιστα, στο «ευρωατλαντικό πλαίσιο», το οποίο, άλλωστε, ο ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά αμφισβητεί, αν όχι περαιτέρω εμπλοκή στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις; Λογικό όμως για μια δύναμη που διεκδικεί το ρόλο του επόμενου κυβερνητικού διαχειριστή.

Εχει τη εμπειρία...

Την υλοποίηση της κυρίαρχης πολιτικής - που στερεί πια από τα λαϊκά στρώματα ακόμη και τα στοιχειώδη για την επιβίωσή τους - και στο δήμο Αθηναίων, στην περίπτωση εκλογής του, «εγγυάται» ο υποψήφιος της ΝΔ, Α. Σπηλιωτόπουλος. Με χτεσινές δηλώσεις του, μάλιστα, κάλεσε τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου να τον εμπιστευτούν γιατί αυτός «έχει την εμπειρία». «Ξέρουμε από την εμπειρία μας, αφού έχουμε κάνει τα μεγάλα, πώς να τα χρησιμοποιήσουμε για τη γειτονιά μας και την περιοχή μας, για την πόλη μας και πώς να λύσουμε προβλήματα», είπε. Να αναμένουμε δηλαδή με σιγουριά ότι ενδεχόμενη δημαρχία του Α. Σπηλιωτόπουλου θα αποτελειώσει αυτό που και ο Γ. Καμίνης εφάρμοσε, στο πλαίσιο επίσης της υλοποίησης της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής, δηλαδή την ιδιωτικοποίηση του δήμου, τη συρρίκνωση των όποιων ισχνών κοινωνικών παροχών έδινε ο δήμος, το ξεθεμελίωμα των εργασιακών σχέσεων, την παραχώρηση δημόσιου χώρου στο ιδιωτικό κεφάλαιο για εκμετάλλευση και κερδοφορία. Αλλωστε, αμφότεροι είναι συνεπείς εκφραστές του πολιτικού συστήματος που προωθεί την αντεργατική λαίλαπα ΕΕ και κυβέρνησης.

Εμπόδια στη λαϊκή πάλη

« (...) Η επανίδρυση ή επαναθεμελίωση δε θα ξεκινήσει από το μηδέν, δε συνεπάγεται τη διάλυση. Μια διάλυση της σημερινής ΕΕ, χωρίς ένα ώριμο εναλλακτικό αριστερό σχέδιο, εμπεριέχει τον κίνδυνο μιας αρνητικής παλινδρόμησης, μιας επιστροφής σε εποχές καταστροφικών εθνικιστικών ανταγωνισμών. Αυτή είναι η προοπτική των ακροδεξιών και φασιστικών δυνάμεων που ισχυροποιούνται σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Ακόμη γιατί τα περισσότερα δεινά από μια διάλυση της ΕΕ θα τα πληρώσουν και πάλι οι πιο αδύνατοι, οι πιο αδύναμες χώρες, αλλά και οι πιο αδύναμοι στην κάθε χώρα ξεχωριστά» (Γ. Δραγασάκης, «Αυγή» 30/3/2014).

Τα περί επανίδρυσης της ΕΕ, τα έχουμε ακούσει 100 φορές από διάφορες δυνάμεις του ευρωμονόδρομου. Ο ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει το λαό ότι η ΕΕ μπορεί να αλλάξει. Ταυτόχρονα, όμως, τρομοκρατεί και το λαό, ότι «προς θεού» δεν πρέπει να παλέψει για τη διάλυση της ΕΕ, ότι αυτός θα πληρώσει τη διάλυση, ταυτίζοντας μάλιστα αυτόν το στόχο της διάλυσης με τις φασιστικές δυνάμεις. Τι να ζηλέψουν άραγε τα διάφορα «παπαγαλάκια» του κεφαλαίου; Ο Γ. Δραγασάκης θέτει το δίλημμα: «Ευρωπαϊστές» ή «ευρωσκεπτικιστές», καπιταλιστική Ελλάδα εντός ή εκτός ΕΕ, παίρνοντας βεβαίως τη θέση των «ευρωπαϊστών». Δίλημμα που όμως είναι ψεύτικο για το λαό, αφού είτε έτσι είτε αλλιώς ο λαός θα την πληρώσει. Ομως υπάρχει η πρόταση του ΚΚΕ που απαντά από τη σκοπιά των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων: Αποδέσμευση από την ΕΕ, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και εργατική-λαϊκή εξουσία. Βεβαίως μια τέτοια σκέψη ούτε καν περνά απ' το μυαλό του Γ. Δραγασάκη...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ

742 Γεννιέται ο Καρλομάγνος, βασιλιάς των Φράγκων και ιδρυτής του Αγίου Γερμανικού Κράτους, που εκτεινόταν από τη Βόρεια Θάλασσα έως τα Πυρηναία και τη Μεσόγειο. Πέθανε το 814.

1805 Γεννιέται ο κορυφαίος Δανός συγγραφέας ιστοριών για παιδιά, Χανς Κρίστιαν Αντερσεν. Εργα του «Ο μολυβένιος στρατιώτης», «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα», «Το ασχημόπαπο» κ.ά. Πέθανε το 1875.

1872 Πεθαίνει ο Αμερικανός εφευρέτης Σάμιουελ Μορς, ο δημιουργός του τηλέγραφου και των σημάτων Μορς.

1920 Ολοκληρώνεται η εκκαθάριση της Σιβηρίας και της σοβιετικής Απω Ανατολής από τα αμερικανικά στρατεύματα που συμμετείχαν στην ιμπεριαλιστική επέμβαση κατά της επαναστατημένης Ρωσίας.

1922 Συνέρχεται στο Βερολίνο η συνδιάσκεψη των τριών Διεθνών, της 3ης Διεθνούς (Κομμουνιστικής), της 2ης Διεθνούς (Σοσιαλδημοκρατικής) και της 2½ Διεθνούς (που ιδρύθηκε το 1921 από ορισμένα Σοσιαλιστικά και Εργατικά Κόμματα και το 1923 συγχωνεύτηκε με τη 2η Διεθνή). Με τις επίμονες προσπάθειες, αλλά και τις σοβαρές υποχωρήσεις από τη μεριά της Κομμουνιστικής Διεθνούς, επιτυγχάνεται συμφωνία που προβλέπει την κοινή δράση ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση, τη δημιουργία ενιαίων προλεταριακών μετώπων σ' όλες τις χώρες, την παροχή βοήθειας στη Σοβιετική Ρωσία που απειλούνταν από την πείνα, κ.ά. Γρήγορα όμως αποδείχθηκε πως οι ηγέτες της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας δεν είχαν σκοπό να ακολουθήσουν τίποτε από όλα αυτά, συνεχίζοντας την έως τότε πολιτική τους σε όφελος της αστικής τάξης.

1944 Ξεκινά η ανοιχτή καταστολή των βρετανικών δυνάμεων κατά των Ελλήνων στρατιωτών, ναυτών και αεροπόρων στη Μέση Ανατολή, που είχαν ταχθεί υπέρ της ΠΕΕΑ (με το ΕΑΜ τασσόταν σχεδόν το 90% των ελληνικών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή, οι οποίοι συσπειρώνονταν στις οργανώσεις Αντιφασιστική Στρατιωτική Οργάνωση - με επικεφαλής τον κομμουνιστή Γιάννη Σαλά - Αντιφασιστική Οργάνωση Ναυτικού και Αεροπορίας). Οι επιχειρήσεις κράτησαν πάνω από ένα μήνα, μέχρι τις 4/5/1944, με αποτέλεσμα να διαλυθεί ολόκληρος σχεδόν ο στρατός ξηράς (Ι και ΙΙ ταξιαρχίες, σύνταγμα τεθωρακισμένων και άλλες μικρότερες μονάδες) συνολικής δύναμης 15.000 ανδρών, καθώς και μονάδες του ναυτικού και της αεροπορίας. Μόνο κατά την επέμβαση εναντίον του ναυτικού στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας σκοτώθηκαν 30 ναύτες. Πάνω από 15.000 Ελληνες στρατιώτες και αξιωματικοί όλων των όπλων κλείστηκαν από τους Βρετανούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στις ερήμους της Λιβύης και της Ερυθραίας.

Δυστυχώς, όμως, η ηγεσία του ελληνικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος δεν έβγαλε τα σωστά συμπεράσματα από τα γεγονότα στη Μέση Ανατολή. Ετσι, λίγες μέρες μετά τη συντριβή του κινήματος, αντιπροσωπεία του ΕΑΜ, της ΠΕΕΑ και του ΚΚΕ υπέγραψε το σύμφωνο του Λιβάνου και δέχτηκε χάριν της λεγόμενης εθνικής ενότητας - παρά τις επιφυλάξεις που εξέφρασε - να καταδικάσει το κίνημα της Μέσης Ανατολής χαρακτηρίζοντάς το «στάση».

1949 Ισχυρές δυνάμεις του Δημοκρατικού Στρατού ενεργούν επιθετικό ελιγμό στη βόρεια Πίνδο, αιφνιδιάζουν τον κυβερνητικό στρατό και καταλαμβάνουν τα υψώματα Προφήτη Ηλία Φούρκας, Ταμπούρια, Γύφτισσα, Πουλιάνα, Πύργο Στράτσανης, Αμάραντο, κ.ά.

1962 Πεθαίνει ο Μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ, στέλεχος του ΕΑΜ και εθνοσύμβουλος της ΠΕΕΑ. Μετά την απελευθέρωση αρνήθηκε να αναθεματίσει τους κομμουνιστές και διώχτηκε από την Εκκλησία.

1974 Πεθαίνει ο Ζορζ Πομπιντού, εν ενεργεία Πρόεδρος της Γαλλίας από το 1969 και πρώην πρωθυπουργός (1962 - 1968).

1982 Οι Αργεντινοί εισβάλλουν και καταλαμβάνουν τα νησιά Φόκλαντ, βρετανικό προτεκτοράτο από το 1832. Η Βρετανία απαντά με στρατιωτική επέμβαση. Η σύγκρουση κατέληξε με βρετανική νίκη στις 14/6.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ