« (...) Η επανίδρυση ή επαναθεμελίωση δε θα ξεκινήσει από το μηδέν, δε συνεπάγεται τη διάλυση. Μια διάλυση της σημερινής ΕΕ, χωρίς ένα ώριμο εναλλακτικό αριστερό σχέδιο, εμπεριέχει τον κίνδυνο μιας αρνητικής παλινδρόμησης, μιας επιστροφής σε εποχές καταστροφικών εθνικιστικών ανταγωνισμών. Αυτή είναι η προοπτική των ακροδεξιών και φασιστικών δυνάμεων που ισχυροποιούνται σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Ακόμη γιατί τα περισσότερα δεινά από μια διάλυση της ΕΕ θα τα πληρώσουν και πάλι οι πιο αδύνατοι, οι πιο αδύναμες χώρες, αλλά και οι πιο αδύναμοι στην κάθε χώρα ξεχωριστά» (Γ. Δραγασάκης, «Αυγή» 30/3/2014).

Τα περί επανίδρυσης της ΕΕ, τα έχουμε ακούσει 100 φορές από διάφορες δυνάμεις του ευρωμονόδρομου. Ο ΣΥΡΙΖΑ κοροϊδεύει το λαό ότι η ΕΕ μπορεί να αλλάξει. Ταυτόχρονα, όμως, τρομοκρατεί και το λαό, ότι «προς θεού» δεν πρέπει να παλέψει για τη διάλυση της ΕΕ, ότι αυτός θα πληρώσει τη διάλυση, ταυτίζοντας μάλιστα αυτόν το στόχο της διάλυσης με τις φασιστικές δυνάμεις. Τι να ζηλέψουν άραγε τα διάφορα «παπαγαλάκια» του κεφαλαίου; Ο Γ. Δραγασάκης θέτει το δίλημμα: «Ευρωπαϊστές» ή «ευρωσκεπτικιστές», καπιταλιστική Ελλάδα εντός ή εκτός ΕΕ, παίρνοντας βεβαίως τη θέση των «ευρωπαϊστών». Δίλημμα που όμως είναι ψεύτικο για το λαό, αφού είτε έτσι είτε αλλιώς ο λαός θα την πληρώσει. Ομως υπάρχει η πρόταση του ΚΚΕ που απαντά από τη σκοπιά των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων: Αποδέσμευση από την ΕΕ, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και εργατική-λαϊκή εξουσία. Βεβαίως μια τέτοια σκέψη ούτε καν περνά απ' το μυαλό του Γ. Δραγασάκη...