Τι σχέση μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στο σκάνδαλο των λεγόμενων «τρελών αγελάδων» και στα βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου; Ο αδιόρατος μίτος της Αριάδνης, που μπορεί να συνδέει δύο άσχετα μεταξύ τους θέματα, έχει να κάνει με τις... περιβόητες επιστημονικές έρευνες... και τα χαρακτηριστικά σχόλια ευρω-ατλαντικών αξιωματούχων για τις «υπερβολές» και τις «συναισθηματικές προσεγγίσεις» του Τύπου...

Αντί οποιουδήποτε άλλου σχολίου παραθέτουμε λίγες από τις φράσεις που περιλαμβάνονται σε έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, με ημερομηνία 12 του Οκτώβρη 1990, και αναφέρονται στο σάλο που είχαν προκαλέσει οι «τρελές αγελάδες»:

«Είναι απαραίτητο να υποβαθμιστεί το πρόβλημα της σπογγώδους εγκεφαλοπάθειας των βοοειδών μέσω της παραπληροφόρησης. Είναι καλύτερα να πούμε, ότι ο Τύπος έχει την τάση να υπερβάλλει... Θα ζητήσουμε επισήμως από το Ηνωμένο Βασίλειο να μη δημοσιεύσει άλλα συμπεράσματα των ερευνών του», τονίζεται στο επίσημο (!) έγγραφο που αναφέρεται στα συμπεράσματα συνεδρίασης (9 και 10 του Οκτώβρη '90) της Διαρκούς Κτηνιατρικής Επιτροπής.

Ποιος αποκλείει τέτοιες κυνικές αποκαλύψεις σε ανάλογες επίσημες - και «για τα μάτια τους μόνον»... - ΝΑΤΟικές εκθέσεις και για τα... «ακίνδυνα» απεμπλουτισμένα βλήματα ουρανίου;

«... με την οικονομική πολιτική της προηγούμενης επταετίας, γιατί τόσα χρόνια είμαι υπουργός Εθνικής Οικονομίας, πετύχαμε δύο κεντρικά ζητήματα ως ΠΑΣΟΚ. Το πρώτο είναι ότι βάλαμε τη χώρα στην ΟΝΕ και εξυγιάναμε την οικονομία. Το δεύτερο είναι ότι κερδίσαμε και δύο εκλογικές αναμετρήσεις, το 1996 και το 1999».

Αυτά και πολλά άλλα, είπε τις προάλλες μεταξύ άλλων, ο επί των Οικονομικών της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ υπουργός Γ. Παπαντωνίου σε ραδιοφωνική συνέντευξη, προκαλώντας- αν μη τι άλλο- την κοινή γνώμη και όλους εκείνους που έδωσαν την ψήφο τους στο ΠΑΣΟΚ, πιστεύοντας στα «κάλπικα τα λόγια τα μεγάλα» του κυβερνώντος κόμματος. Γιατί, πώς να το κάνουμε, είναι πραγματική πρόκληση να τα λες όλ' αυτά, σε χιλιάδες Ελληνες ψηφοφόρους, από τους οποίους το ΠΑΣΟΚ απέσπασε την ψήφο με υποσχέσεις για τερματισμό της πολύχρονης αντιλαΪκής πολιτικής και την εφαρμογή μέτρων και πολιτικών που θα αναβάθμιζαν υποτίθεται το βιοτικό επίπεδο των μη εχόντων και κατεχόντων.

Τα όσα είπε ο κύριος υπουργός και ειδικότερα η αναφορά του πως με τη συγκεκριμένη πολιτική «κερδίσαμε και δύο εκλογικές αναμετρήσεις», μας έφεραν στο νου τη λαΪκή παροιμία που λέει πως το «ψέμα έχει κοντά ποδάρια»...

Associated Press

«Η ελευθερία των διαδηλωτών σταματά όταν θέτουν σε κίνδυνο την ελευθερία άλλων ανθρώπων», δήλωσε εκπρόσωπος του κρατιδίου του Γκραουμπάντεν, όπου ανήκει και το Νταβός, για να δικαιολογήσει την αυταρχική και αντιδημοκρατική απαγόρευση της εκεί διαδήλωσης. Αλήθεια, η ελευθερία (διάβαζε ασυδοσία) των «νόμων της αγοράς», των πολυεθνικών και των οικονομικά ισχυρών γενικότερα, πού σταματάει..;

Η πολιτική επικαιρότητα εισήλθε στη διαδικασία των ...«τεστ κοπώσεως». Η αποστροφή του πρωθυπουργού στα Χανιά για τα «κουρασμένα παλικάρια» τροφοδότησε σενάρια επί σεναρίων. Και βεβαίως, όσο κι αν ο Κ. Σημίτης επιχείρησε την επόμενη μέρα να απαλύνει τις εντυπώσεις, υποστηρίζοντας ότι το «ιατρικό δελτίο» που εξέδωσε αφορούσε την αντιπολίτευση, είναι σαφές ότι η αναφορά του είχε ως κύριους αποδέκτες τους πρωτοκλασάτους της κυβέρνησής του. Ωστόσο, πολύ λίγη αξία έχει να συμμετάσχουμε κι εμείς στο γαϊτανάκι των ερμηνειών: Να εννοούσε τον Τσοχατζόπουλο ή τον Λαλιώτη ο πρωθυπουργός, να «φωτογράφιζε» την Βάσω ή τον Παπαντωνίου; Η ουσία της αναφοράς του Κ. Σημίτη έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι ο ίδιος αντιπαρατάσσει στην εικόνα των «κουρασμένων» υφισταμένων του το μοντέλο του ...«χαλκέντερου» πρωθυπουργού.

«Χαλκέντερος», λοιπόν, ο κ. Σημίτης. Οπως ο Κ. Μητσοτάκης, που συνηθίζει να κάνει μακροβούτια στις παραλίες και ορειβασία μαζί με τις κάμερες, στέλνοντας το μήνυμα «εγώ είμαι υγιής και δυνατός και σεις οι άλλοι τρέξτε να με πιάσετε»... Αλλά, προς τι χρειαζόταν η ανάγκη της υπόμνησης εκ μέρους του Κ. Σημίτη ότι χρειάζεται περισσότερο «σφρίγος»; Η απάντηση δόθηκε από τον ίδιο: Για να συνεχίσουμε και «θα συνεχίσουμε», όπως είπε στην ομιλία του, την ήδη δρομολογηθείσα πολιτική. Αλλά εδώ γεννάται ένα πιο ουσιαστικό ερώτημα: Γιατί η ακολουθούμενη πολιτική έχει ανάγκη τους «χαλκέντερους»; Γιατί η ακολουθούμενη πολιτική «κουράζει» ακόμα και τους εκπροσώπους της;

Η απάντηση στο ερώτημα βρίσκεται σε ευθεία συνάρτηση με την αντανάκλαση που έχει στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ η εντεινόμενη κοινωνική αγανάκτηση. Οσο, δε, θα δυναμώνει αυτή η αγανάκτηση, όσο τα λαϊκά στρώματα θα συνειδητοποιούν την πολιτική ταυτοσημία των εταίρων του δικομματισμού και των παραφυάδων τους (συμπεριλαμβανομένων των αβραμοπουλικών), όσο τα «κεντροαριστερά» κολπάκια (σ.σ.: βλέπε τις δραστηριότητες Τσοχατζόπουλου) θα αφήνουν παγερά αδιάφορα τα λαϊκά στρώματα και - κυρίως - όσο η κοινωνική οργή θα παίρνει χαρακτήρα πολιτικής ριζοσπαστικοποίησης και θα περνά στη φάση της συγκρότησης του Μετώπου πάλης του λαού κατά των «κεντρο-αριστερο-δέξιων» νεοφιλελεύθερων, ένα είναι βέβαιο: Οι υπηρέτες της αντιλαϊκής πολιτικής θα «κουράζονται», ο ένας μετά τον άλλον, όλο και περισσότερο. Και αυτό είναι το ζητούμενο: Να «κουραστούν» μέχρι τελικής και οριστικής «εξάντλησης»...

Με την αποκάλυψη του αντιδραστικού περιεχομένου της προωθούμενης πολιτικής, σε όλα τα μέτωπα. Εργασιακά, υγεία, παιδεία, τρομονόμος, ευρω-ατλαντισμός, ασφαλιστικό, είναι το «ριγκ» που επέλεξε η κυβέρνηση για να τσακίσει το λαό. Εκεί πρέπει να πάρει και την απάντηση. Ετσι ώστε τα μέλη και οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να αποδεσμευτούν μια ώρα αρχύτερα από τις αυταπάτες. Για να πάψουν η υποκρισία, η ψευτιά και ο αποπροσανατολισμός να δίνουν ανάσες ζωής στα «κουρασμένα παλικάρια».

Αυτό είναι το ζητούμενο για το λαϊκό κίνημα: Να μετατρέψει το «κουρασμένο» πολιτικό προσωπικό της ολιγαρχίας σε «ράκος»!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι μόνοι, βέβαια, δικαιολογημένα κουρασμένοι είμαστε εμείς που τους ακούγαμε!

Ομως, τι πάθανε έτσι ξαφνικά όλοι, είναι ένα ερώτημα προς απάντηση. Τι τους κούρασε, δηλαδή; Η κυβέρνηση δεν παράγει πολιτική είναι γνωστό, πάει με τον αυτόματο της ΕΕ, η αξιωματική αντιπολίτευση πάλι, ούτως ή άλλως, αντιπολίτευση επί της ουσίας δεν κάνει, αφού συμφωνεί με τα παραπάνω. Μόνο τα εσωκομματικά τους έχουν!

Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι κι εύκολο πράγμα να τα βάλει ο μεν Σημίτης με τον Πάγκαλο κι ο Καραμανλής με τον Μητσοτάκη, αλλά, βρε παιδί μου, αρχηγοί κομμάτων είναι, να αντιμετωπίζουν και καμιά δοκιμασία, πού και πού, έτσι είναι το σωστό.

ΣΙΓΑ ΜΗ διαφωνούσε η Νέα Δημοκρατία με τα μέτρα πάταξης της τρομοκρατίας του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και έτσι, φυσικά, συμφώνησαν στη χτεσινή τους συνάντηση Καραμανλής και Χρυσοχοΐδης. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτά είναι αποφασισμένα από την περίοδο των συναντήσεων του υπουργού Δημόσιας Τάξης με τους Αμερικανούς αξιωματούχους.

Και, φυσικά, δε μιλάμε τώρα για κολπάκια και μεθόδους σύλληψης οργανώσεων και τέτοια πράγματα. Για ένα συνολικό σχέδιο αστυνόμευσης της κοινωνίας μιλάμε, που, όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, μπορεί να αστυνομευτεί ακόμα περισσότερο.

Ακόμα κι αν σας φαίνονται φοβερά τα μέτρα της ύπαρξης ενός αστυνομικού ανά 10 μέτρα στους δρόμους της Αθήνας και της βιντεοκάμερας σε κάθε κεντρικό δρόμο, υπάρχουν και χειρότερα. Ρίξτε μια μάτια τι γίνεται στις «προηγμένες» ευρωπαϊκές χώρες, για να καταλάβετε.

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Μια συνεργασία που θα στοχεύει μόνο στη μείωση του δικομματισμού, θα είναι σε βάρος του λαού», σημειώνει η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και συνεχίζει: «Γιατί ο δικομματισμός μπορεί να μειώνεται, αλλά η αντιλαϊκή πολιτική να συνεχίζεται.

Εκτός από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, υπάρχει και το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, υπάρχει η πλουτοκρατία. Δίχως τη ρήξη και την ανατροπή τους, δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική. Παράδειγμα: Θα βγει η Ελλάδα από τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς; Θα εφαρμοστεί δημόσιο σύστημα ασφάλισης - υγείας; Θα υπάρχει δουλιά για όλους; Θα πούμε "όχι" στον ευρωστρατό; Πώς θα γίνουν αυτά; Με τον εκσυγχρονισμό(!) του πολιτικού συστήματος; Με μια εναλλακτική πρόταση που δήθεν θα αμβλύνει τις πιο οξυμένες γωνίες της αντιλαϊκής πολιτικής, διατηρώντας και ενισχύοντας την ουσία, δηλαδή την κυριαρχία των μονοπωλίων; Για να προκόψει ο λαός, πρέπει να αφαιρεθεί η πίτα της πλουτοκρατίας. Και η πίτα δική της και ο σκύλος χορτάτος, δε γίνεται».

«Αρνείσθε όμως κάποιες συμμαχίες...», σημειώνει ο δημοσιογράφος.

«Πάρτε παράδειγμα τον ΣΥΝ, σημειώνει η Αλέκα Παπαρήγα. Ενώ η ηγεσία του αρνείται κάθε ιδέα μετώπου, ταυτόχρονα με ελιγμούς και κόλπα επιχειρεί να πείσει ότι το ΚΚΕ αρνείται τις συμμαχίες! Το ΚΚΕ, βέβαια, αρνείται τις συμμαχίες με δυνάμεις που το πρόγραμμά τους συγκλίνει με του ΠΑΣΟΚ, όπως του ΣΥΝ. Από την άλλη, το ΚΚΕ δεν αρνείται την κοινή δράση, όπου είναι δυνατό. Και το κάνει (απλή αναλογική, κ.α.). Αλλοι την αποφεύγουν και απέχουν από τις διαδηλώσεις κατά του πολέμου και άλλες, ενώ συμπλέουν με το ΠΑΣΟΚ στη ΓΣΕΕ και αλλού».

- Μα δεν μπορεί σε ένα-δυο ζητήματα να υπάρξει συνεργασία, επιμένει ο Γ. Διακογιάννης.

«Η λογική που λέει "να συνεργαστούμε πολιτικά έστω σε ένα ή δύο σημεία που συμφωνούμε", στην ουσία αφήνει στο απυρόβλητο την αντιλαϊκή πολιτική. Γιατί η επίθεση που δέχεται ο λαός είναι ολομέτωπη. Αγκαλιάζει τα πάντα. Μία πολιτική συμμαχία, επομένως, πρέπει να χτυπάει την κατεύθυνση της αντιλαϊκής πολιτικής. Οταν αυτό δε συμβαίνει, τι σόι συμμαχία θα είναι αυτή; Θα είναι της διαχείρισης.

Κι ένα τελευταίο: Υποστηρίζει ο ΣΥΝ, ότι επιδιώκει να συμβάλει στη δημιουργία προοδευτικής κυβέρνησης. Αυτή η κυβέρνηση θα κοινωνικοποιήσει τις επιχειρήσεις που ιδιωτικοποιήθηκαν ή ιδιωτικοποιούνται (ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΑΒ, «Ολυμπιακή», κλπ.); Θα καταργήσει τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις; Στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις θα θεσμοθετήσει τον εργατικό κοινωνικό έλεγχο; Θα διώξει τις βάσεις και τα πυρηνικά; Θα απορρίψει το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ με πρακτικά μέτρα; Θα ακυρώσει τα μισθοφορικά στρατιωτικά σώματα; Θα καταγγείλει το "Σύμφωνο Σταθερότητας"; Ασφαλώς όχι. Δεν έχει τέτοιους στόχους ο ΣΥΝ. Αρα, θα είναι κυβέρνηση εκσυγχρονισμού της δικτατορίας των μονοπωλίων».

Η αναθεώρηση του συγκεκριμένου άρθρου αποκαλύπτει τον πραγματικό χαρακτήρα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας σ' όλο της το μεγαλείο. Η υγεία, το περιβάλλον, το οξυγόνο του λαού, οι ανάγκες για ποιότητα ζωής περνούν, με την πολιτική των δύο βασικών κομμάτων της άρχουσας τάξης, στο περιθώριο. Στο προσκήνιο, βρίσκονται οι μεγαλοκατασκευαστές της ιδιωτικής πολεοδόμησης, το «δημόσιο συμφέρον» των μεγάλων έργων του κεφαλαίου, που κατά σύμπτωση δεν μπορούν να κατασκευαστούν ποτέ, χωρίς, παράλληλα, να καταστρέψουν οριστικά και αμετάκλητα το περιβάλλον. Στο προσκήνιο, για την κυβέρνηση, για την αξιωματική αντιπολίτευση και τους συνοδοιπόρους τους, βρίσκονται όσοι έχουν συμφέρον από την καταστροφή των δασών, οι κάθε λογής κερδοσκόποι γης.

«Για μας τους σοσιαλιστές η ηθική μετράει όταν τα λόγια συμβαδίζουν με τα έργα»!

Πρόκειται για φράση που ειπώθηκε από τον Α. Τσοχατζόπουλο, στην προχτεσινή του αρχηγική συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη. Θυμίζουμε ότι βάσει των λόγων - και του Α. Τσοχατζόπουλου - οι «σοσιαλιστές» μας δε συμμετείχαν στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας! Βγάλτε τώρα τη «μεζούρα» της ηθικής και μετρήστε τα παραπάνω λόγια τους με τα έργα τους...

Αντιδρούμε

μεν εντόνως,

μα συχνά

ο καθείς μας

μόνος

κι έτσι τίποτε

δε βγαίνει,

η φωνή μας

πάει χαμένη,

μια μουρμούρα

μόνο μένει.

* * *

Αντιδρούμε

για τα ζόρια

μα ασυντόνιστα

και χώρια

κι έτσι η οργή

που σ' όλους

βράζει,

πουθενά, φίλοι,

δε βγάζει

ούτε τίποτε

αλλάζει.

* * *

Αντιδρούμε,

ναι, με πάθος,

μα ο τρόπος

είναι λάθος,

εδώ θέλει

λύση άλλη,

ένα «Μέτωπο»

ατσάλι

να οδηγεί

αυτό την πάλη!