Γρηγοριάδης Κώστας

Λογαριάζουν, πάντως, χωρίς τον ξενοδόχο. Οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να δεχτούν να πληρώσουν, ακόμα μια φορά, και μάλιστα εκεί που τους χρωστάνε. Γι' αυτό έγκαιρα οργανώνουν τον αγώνα τους και προετοιμάζουν το Μέτωπό τους.

Την αντιπολιτευτική τακτική της ηγεσίας της ΝΔ περιέγραψε με το δικό του «αποκαλυπτικό» τρόπο ο Κ. Μητσοτάκης: «Η ΝΔ πρέπει να κάνει προτάσεις που είναι σωστές, προς το συμφέρον του λαού και να βοηθούν την κυβέρνηση. Ισα - ίσα έχουμε κάθε λόγο να τη βοηθάμε την κυβέρνηση. Δύο κόμματα μεγάλα υπάρχουν, δεν έχουμε λόγο να θέλουμε μια Ελλάδα διαλυμένη όταν έρθουμε στην εξουσία». Δε θέλουν, βέβαια, κυβέρνηση και ΝΔ μια «Ελλάδα διαλυμένη», αλλά από κοινού εργάζονται για τη «διάλυση» και εξαθλίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού.

Ο πραγματικός κίνδυνος για την Αριστερά για το εργατικό, προοδευτικό κίνημα είναι η πολιτική που οδηγεί στη συστηματική υποβάθμιση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, την οικονομική εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων των λαϊκών στρωμάτων, την αφαίρεση των θεμελιωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων στην εργασία και την ασφάλιση, την επίθεση κατά των ατομικών και των λαϊκών ελευθεριών, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Μ' αυτόν τον κίνδυνο πρέπει να αναμετρηθεί το μαζικό λαϊκό κίνημα και η Αριστερά, μ' αυτόν τον κίνδυνο πρέπει να συγκρουστεί, ενάντια σ' αυτόν πρέπει να αντεπιτεθεί.

Την περασμένη Πέμπτη συμπληρώθηκαν 22 ολόκληρα χρόνια από τη στυγνή δολοφονία του αρχισυντάκτη της εφημερίδας « Milliyet», Αμπντί Ιπεκτσί, που ακόμη και σήμερα παραμένει «ανεξιχνίαστη» στο αρχείο των τουρκικών αρχών ασφαλείας. Ολοι ξέρουν αυτό που πρέπει να ξέρουν: Ο Ιπεκτσί δολοφονήθηκε από τους «Γκρίζους Λύκους», σε καιρούς που η ακροδεξιά έσφαζε αριστερούς στους δρόμους. Ο σημαντικότερος ύποπτος του φόνου του είναι ο Μεχμέτ Αλί Αγκτσά, ο ασπρομάλλης γοητευτικός κύριος που πρόκειται να αμνηστευτεί από το τουρκικό κράτος στο πλαίσιο του νομοσχεδίου της «γενικής αμνηστίας».

Η Νουκέτ Ιπεκτσί, κόρη του Αμπντί, ζητά από τον πρωθυπουργό Μπουλέντ Ετσεβίτ, που εργαζόταν στην « Milliyet» όταν ο πατέρας της δολοφονήθηκε, να κάνει τις αναγκαίες νομικές ρυθμίσεις, προκειμένου ο ένοχος και οι ηθικοί αυτουργοί του φόνου να δικαστούν. Δεν τρέφει όμως και ψευδαισθήσεις. «Ποτέ δεν άκουσα ούτε μια λέξη αυτοκριτικής από το κράτος» γι' αυτή την υπόθεση, είπε στο μνημόσυνο του πατέρα της. Πώς να γίνει αυτό; Οι «τρομοκράτες», για το τούρκικο πολιτικό κατεστημένο και το κράτος, που διοικούν οι στρατηγοί από το παρασκήνιο, με την υψηλή καθοδήγηση της Ουάσιγκτον, είναι οι αριστεροί, που το ίδιο κατακρεουργεί ακόμη και σήμερα στις φυλακές...

Ακόμη και με αμερικανικές μετρήσεις, όπου έστω και μια εργάσιμη ώρα θεωρείται ως ...απασχόληση, η ανεργία στις ΗΠΑ πραγματοποίησε πραγματικό άλμα, φθάνοντας στο επίπεδο του 4,2% για τον πρώτο μήνα του διανυόμενου έτους. Ούτως ειπείν, το υψηλότερο επίπεδο εδώ και δεκάξι μήνες. Την ίδια στιγμή, οι μισθοί σε όσους έχουν την τύχη να απασχολούνται παραμένουν καιρό τώρα στάσιμοι, ενώ η τάση για χιλιάδες απολύσεις είναι αυξητική, τόσο στην αυτοκινητοβιομηχανία, όσο και σε άλλους κλάδους της βιομηχανίας...

Παρ' όλα αυτά, Αμερικανοί αναλυτές ερίζουν ότι η «απασχόληση εξακολουθεί να μην έχει χάσει τη σφριγηλότητά της», σε σύγκριση πάντα με τις άλλες βασικές συνιστώσες της οικονομίας, οι οποίες φαίνεται να πραγματοποιούν «ελεύθερη πτώση». Για παράδειγμα, η δραστική μείωση που παρουσίασε η βιομηχανική δραστηριότητα και το τέταρτο τρίμηνο του 2000, συμπαρασύροντας γενικότερα την αμερικανική οικονομία, που, έτσι κι αλλιώς, δείχνει να «τσιτώνεται» και η οποία απέτυχε να σημειώσει κάποια δείγματα ανάπτυξης, για πρώτη φορά εδώ και 117 μήνες!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ανεξαρτήτως αν είναι αληθινό ή όχι το σχετικό δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας», αναδεικνύει μια πλευρά, που είναι αληθινή πέρα για πέρα: Το ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει την ανεργία, όχι σαν ένα ουσιαστικό πρόβλημα της κοινωνίας, αλλά σαν έναν ακόμα δείκτη απαραίτητο για τη διαφήμιση του κυβερνητικού έργου.

Αν είναι δυνατόν να στριμώξουν τρεις εργαζόμενους σε μια θέση εργασίας με το ένα τρίτο του μισθού και της ασφάλισης, χωρίς δικαιώματα και προοπτικές, θα το κάνουν, μόνο και μόνο για να πέσουν τυπικά οι δείκτες της ανεργίας. Με τέτοιους έχουμε να κάνουμε.

ΕΤΣΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ πού το πάνε το πράγμα, χτες ο υφυπουργός Εργασίας, ο Χρήστος Πρωτόπαπας, είπε ότι θα προωθήσει νομοθετική ρύθμιση για να νομιμοποιήσει τα γραφεία ενοικιάσεως εργαζομένων! Αυτά τα περίφημα γραφεία, που πουλάνε κι αγοράζουν τον κόσμο σαν να είναι μηχανήματα!

Αμ, όταν έλεγε για «απασχολήσιμους» ο πρωθυπουργός, κακώς, απ' ό,τι φαίνεται, χρησιμοποιούσε το αρσενικό γένος στο ουσιαστικό. Επρεπε να χρησιμοποιεί το ουδέτερο «απασχολήσιμο». Γιατί έτσι αντιλαμβάνονται τους εργαζόμενους. Σαν πράγματα και σαν αριθμητικούς δείκτες!

Προσθέστε τώρα σε αυτά και τα συστήματα της Συνθήκης Σένγκεν, με βάση τα οποία μας καταγράφουν όλους με έναν κωδικό αριθμό, και έχετε πλήρες το παζλ της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Ούτε ταινία επιστημονικής φαντασίας να ήτανε.

Αλλά να ξέρουν ότι όλα αυτά καταγράφονται στη συνείδηση του κόσμου και αρχίζουν να καταλαβαίνουν τι γίνεται. Και είπαμε. Μπορεί αυτός ο λαός να ανέχεται πολλά, όχι όμως και τα πάντα.

Γρηγοριάδης Κώστας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πέρα από τα ταξίδια των Τζόραν Τζίντζιτς, Ιμπραΐμ Ρουγκόβα και Μίλο Τζουκάνοβιτς, αυτές τις ημέρες στην Ουάσιγκτον και τις συναντήσεις όλων ή έστω ορισμένων εξ αυτών με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ, υπάρχει και μία κινητικότητα «ταξιδευτών» από την Ουάσιγκτον προς το Βελιγράδι...

Προχτές, δεύτερη φορά μέσα σε δύο μήνες, αντιπροσωπεία μελών του αμερικανικού Κογκρέσου, με επικεφαλής το γνωστό υποψήφιο αντιπρόεδρο των Δημοκρατικών, γερουσιαστή Τζόζεφ Λίμπερμαν και το Ρεπουμπλικανό γερουσιαστή Τζον Μακ Κέιν από την Αριζόνα, μετέβη στο Βελιγράδι, πραγματοποιώντας «αθόρυβα» συναντήσεις με υψηλόβαθμους αξιωματούχους της νέας γιουγκοσλαβικής και σερβικής κυβέρνησης.

Στις ολιγόλογες ανακοινώσεις, κατά τη διάρκεια ή στο τέλος της επίσκεψης των αντιπροσωπειών του αμερικανικού Κογκρέσου στο Βελιγράδι, δεν επικρατεί μόνον το γνωστό αίτημα, σχετικά με τη «συνεργασία» του Βελιγραδίου με το Δικαστήριο της Χάγης και την παράδοση του Μιλόσεβιτς, αλλά και μία άλλη φράση: «Οι μελλοντικές δημοκρατικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις στην ΟΔ Γιουγκοσλαβίας».

Παρά το γενικότερο κλίμα εντυπώσεων και πιέσεων, οι Αμερικανοί δεν καίγονται αποκλειστικά και μόνον για την παραπομπή Μιλόσεβιτς... Εχουν και άλλες «κερδοφόρες» έγνοιες στο μυαλό τους, όπως η εξασφάλιση της πλήρους άλωσης της «νέας» σερβικής - και όχι μόνον... - «αγοράς»... Μόνον που τέτοιες επιδιώξεις δε θέλουν και πολλή «δημοσιότητα»...

Ακρως ...διδακτική φαίνεται πως ήταν για την κυβέρνηση η τριήμερη συζήτηση για το Χρηματιστήριο στη Βουλή. Ο Γ. Παπαντωνίου, ειδικά, φαίνεται πως πήρε, τόσο το μήνυμα της κριτικής που του ασκήθηκε από τη ΝΔ, όσο και τις παρατηρήσεις που τις τελευταίες μέρες διατυπώνουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι από νωρίς το πρωί της Παρασκευής είχε διαδοχικές συναντήσεις με συναδέλφους του, με θέμα το παραπέρα ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

Είπαμε, όμως. Το παιχνίδι είναι σικέ. Και αφού η κυβέρνηση φέρεται να έχει χάσει κάποιους πόντους απέναντι στα πραγματικά αφεντικά του δικομματισμού, μετά τις κοκορομαχίες στο Κοινοβούλιο και τη στάχτη που προσπάθησε να ρίξει στα μάτια των πολιτών που κλαίνε τις αποταμιεύσεις τους, ήρθε η ώρα για τον πραγματικό διαγκωνισμό. Να δείξει, δηλαδή, προς τους εκπροσώπους της οικονομικής ολιγαρχίας ότι, όχι μόνο εξακολουθεί να διατηρεί προβάδισμα φερεγγυότητας έναντι της ΝΔ, αλλά και ότι είναι αποφασισμένη εδώ και τώρα να ξεμπερδεύει με ό,τι απέμεινε στο δημόσιο τομέα...

Στις κάλπες προσέρχονται σήμερα οι Ισραηλινοί, για να εκλέξουν τον νέο πρωθυπουργό τους, μετά από την πρόωρη παραίτηση του Εχούντ Μπαράκ. Με την Ιντιφάντα να είναι σε εξέλιξη και το παλαιστινιακό να κυριαρχεί ως μοναδικό θέμα σε όλη την προεκλογική εκστρατεία, οι Ισραηλινοί ψηφοφόροι καλούνται να διαδραματίσουν και πάλι το ρόλο του άλλοθι σε μια εκλογική διαδικασία και σε ένα σύστημα που φαίνεται να σείεται συθέμελα.

Η πλειοψηφία των Ισραηλινών -την οποία οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν να μην επιλέγει κανέναν από τους δύο υποψήφιους- θα χαθεί απλώς στην αφάνεια, αφού, από το 1996, δεν καταμετριούνται καν τα λευκά ψηφοδέλτια. Ετσι, η αναγκαία πλειοψηφία του 50% + 1 υπολογίζεται μόνο από όσους επιλέξουν ένα από τα δύο κυρίαρχα κόμματα. Τέλος, σε πρακτικό επίπεδο και μόνο, όποιος και αν είναι ο νικητής, δε θα διαθέτει -αφού δε γίνονται παράλληλα και βουλευτικές εκλογές- την πλειοψηφία των εδρών. Ετσι, μια, εξίσου... ρηξικέλευθη εκλογή, άνευ σαφούς προσανατολισμού και προγράμματος με αυτήν του καταρρέοντα Μπαράκ, θα αναλάβει το καθήκον να «ταιριάξει τα ασυνταίριαστα».

Οσο για το Παλαιστινιακό; Αν και φαίνεται να είναι το βασικό θέμα της αντιπαράθεσης, επί της ουσίας διόλου δεν απασχολεί σοβαρά τους δύο επίδοξους πρωθυπουργούς. Γιατί και οι δύο δε στοχεύουν παρά στην προώθηση και διαιώνιση του «μεγάλου Ισραήλ» και στη διατήρηση των συμφερόντων του στα κατειλημμένα αραβικά εδάφη. Απλώς, ο Σαρόν το ξεκαθαρίζει χωρίς αιδώ και ο Μπαράκ επιλέγει την «ήπια μέθοδο» του «διαλόγου», στον οποίο πάντα «οι Αραβες θα διαφωνήσουν». Κατά τα άλλα, διεξάγονται πρόωρες εκλογές και ο ισραηλινός λαός καλείται να αποφασίσει για το μέλλον του και τη «συνύπαρξη» με τους γείτονές του...

Ο ΣΥΝ σε πρόσφατη επιστολή του στο ΔΗΚΚΙ αναφέρεται σε ενδεχόμενα επίκαιρα ζητήματα, στα οποία θα μπορούσε να υπάρξει συνεργασία των δύο κομμάτων. Ως τέτοια αναφέρονται το 35ωρο (με τον τρόπο που το προτείνει ο ΣΥΝ και είναι ψευδεπίγραφο), η απλή αναλογική (που είναι έτσι και αλλιώς ζήτημα που προωθείται στη Βουλή), η αναθεώρηση του Συντάγματος στα ζητήματα σχέσεων Εκκλησίας- Κράτους και περιβάλλοντος, η εξυγίανση του πολιτικού βίου και η πάλη ενάντια στη διαφθορά και τη διαπλοκή, ο αγώνας για την οργανωτική ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος (την οποία κατά τον ΣΥΝ διασπά το ΠΑΜΕ, επιδιώκοντας ουσιαστικά συνεργασία και στήριξη με τις συγκεκριμένες πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ). Με αυτά γίνεται ξεκάθαρο ότι στην οπτική του ΣΥΝ υπάρχουν θέματα που ούτε ακροθιγώς αγγίζουν τους πυλώνες των εφαρμοζόμενων αντιλαϊκών πολιτικών στήριξης των μονοπωλιακών συμφερόντων και των ιμπεριαλιστικών τους ενώσεων που βασικά ευθύνονται για τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα. Αντίστοιχη λογική εμφανίζεται σε διάφορες «εκσυγχρονιστικές» δυνάμεις, από το χώρο της ΑΚΟΑ και του εντύπου της, αλλά και από το ΠΑΣΟΚ, «εκσυγχρονιστικό» και «κεντροαριστερό».

Ο κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος, που αντιδρά σήμερα στη ζοφερή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και είναι διατεθειμένος να «βάλει πλάτη», για να αλλάξει αυτή η κατάσταση, και με αυτή την ευκαιρία, μπορεί να διαπιστώσει την υποκρισία. Μπορεί επίσης να συνειδητοποιήσει ότι τέτοια «επίκαιρα ζητήματα» σαν και αυτά που προβάλλει ο ΣΥΝ, δεν προσφέρουν το παραμικρό για την ουσιαστική λαϊκή παρέμβαση που απαιτείται σήμερα, για να αναχαιτιστεί η πολυμέτωπη επίθεση του κεφαλαίου που προωθεί η κυβέρνηση. Αυτά που συντελούνται στα εργασιακά, στην κοινωνική ασφάλιση, στην υγεία, στην παιδεία, στο περιβάλλον δεν αντιμετωπίζονται με διαχειριστικές προτάσεις και συνεργασίες ενσωμάτωσης στο σύστημα.

Η συνεχιζόμενη ιμπεριαλιστική επέλαση στα Βαλκάνια, η ραδιενεργός μόλυνση, οι στρατοί κατοχής, η φτώχεια και η δυστυχία δεν αντιμετωπίζονται με προτάσεις δήθεν «εξυγίανσης του πολιτικού βίου». Σκόπιμα ο ΣΥΝ δεν κάνει καμία αναφορά στην αντίθεση στην ευρω-ΝΑΤΟική ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων. Αλλωστε τι να πει, όταν θεωρεί τον ελληνικό στρατό κατοχής που βρίσκεται στη Βοσνία και το Κόσσοβο, ως στρατό... ειρηνευτικό; Τι να πει για αντίθεση στον ευρωστρατό όταν θεωρεί απαραίτητη την «κοινή πολιτική ασφάλειας και άμυνας» της ΕΕ ως δήθεν αντίπαλο δέος στους Αμερικάνους;

Σε λίγο

θα το φέρουνε

και τούτο

στο τραπέζι

και θα αρχίσει

ο υπουργός

τον κόσμο

να εμπαίζει

«ελάτε για

διάλογο,

κοινωνικοί εταίροι»

και θα κρατάει

πίσω του έτοιμο

το μαχαίρι!

* * *

Σε λίγο

η παράσταση

θ' αρχίσει,

ετοιμάσου

και κλόουν,

χατζηαβάτηδες

θα εμφανιστούν

μπροστά σου,

που «άλλοθι»

θα δώσουνε

και θα προσφέρουν

πλάτη

για να περάσει

η πιο χοντρή

η πιο αισχρή απάτη!