Ο ΣΥΝ σε πρόσφατη επιστολή του στο ΔΗΚΚΙ αναφέρεται σε ενδεχόμενα επίκαιρα ζητήματα, στα οποία θα μπορούσε να υπάρξει συνεργασία των δύο κομμάτων. Ως τέτοια αναφέρονται το 35ωρο (με τον τρόπο που το προτείνει ο ΣΥΝ και είναι ψευδεπίγραφο), η απλή αναλογική (που είναι έτσι και αλλιώς ζήτημα που προωθείται στη Βουλή), η αναθεώρηση του Συντάγματος στα ζητήματα σχέσεων Εκκλησίας- Κράτους και περιβάλλοντος, η εξυγίανση του πολιτικού βίου και η πάλη ενάντια στη διαφθορά και τη διαπλοκή, ο αγώνας για την οργανωτική ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος (την οποία κατά τον ΣΥΝ διασπά το ΠΑΜΕ, επιδιώκοντας ουσιαστικά συνεργασία και στήριξη με τις συγκεκριμένες πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ). Με αυτά γίνεται ξεκάθαρο ότι στην οπτική του ΣΥΝ υπάρχουν θέματα που ούτε ακροθιγώς αγγίζουν τους πυλώνες των εφαρμοζόμενων αντιλαϊκών πολιτικών στήριξης των μονοπωλιακών συμφερόντων και των ιμπεριαλιστικών τους ενώσεων που βασικά ευθύνονται για τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα. Αντίστοιχη λογική εμφανίζεται σε διάφορες «εκσυγχρονιστικές» δυνάμεις, από το χώρο της ΑΚΟΑ και του εντύπου της, αλλά και από το ΠΑΣΟΚ, «εκσυγχρονιστικό» και «κεντροαριστερό».

Ο κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος, που αντιδρά σήμερα στη ζοφερή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και είναι διατεθειμένος να «βάλει πλάτη», για να αλλάξει αυτή η κατάσταση, και με αυτή την ευκαιρία, μπορεί να διαπιστώσει την υποκρισία. Μπορεί επίσης να συνειδητοποιήσει ότι τέτοια «επίκαιρα ζητήματα» σαν και αυτά που προβάλλει ο ΣΥΝ, δεν προσφέρουν το παραμικρό για την ουσιαστική λαϊκή παρέμβαση που απαιτείται σήμερα, για να αναχαιτιστεί η πολυμέτωπη επίθεση του κεφαλαίου που προωθεί η κυβέρνηση. Αυτά που συντελούνται στα εργασιακά, στην κοινωνική ασφάλιση, στην υγεία, στην παιδεία, στο περιβάλλον δεν αντιμετωπίζονται με διαχειριστικές προτάσεις και συνεργασίες ενσωμάτωσης στο σύστημα.

Η συνεχιζόμενη ιμπεριαλιστική επέλαση στα Βαλκάνια, η ραδιενεργός μόλυνση, οι στρατοί κατοχής, η φτώχεια και η δυστυχία δεν αντιμετωπίζονται με προτάσεις δήθεν «εξυγίανσης του πολιτικού βίου». Σκόπιμα ο ΣΥΝ δεν κάνει καμία αναφορά στην αντίθεση στην ευρω-ΝΑΤΟική ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων. Αλλωστε τι να πει, όταν θεωρεί τον ελληνικό στρατό κατοχής που βρίσκεται στη Βοσνία και το Κόσσοβο, ως στρατό... ειρηνευτικό; Τι να πει για αντίθεση στον ευρωστρατό όταν θεωρεί απαραίτητη την «κοινή πολιτική ασφάλειας και άμυνας» της ΕΕ ως δήθεν αντίπαλο δέος στους Αμερικάνους;