Εύλογα είναι τα ερωτήματα που προκαλούν ορισμένα από τα επεισόδια, τα οποία περιλαμβάνονται στην άσκηση «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - 2001». Πρόκειται για μεγάλης κλίμακας ετήσια εθνική διακλαδική άσκηση, η οποία, από 5 μέχρι 9 Φλεβάρη, διεξάγεται «επί χάρτου», δηλαδή χωρίς στρατεύματα, αλλά συμμετέχουν σ' αυτήν, εκτός από στελέχη των τριών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, και στελέχη των Σωμάτων Ασφάλειας, όπως και Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Δημόσιοι Οργανισμοί. Το σενάριο της άσκησης αφορά το χειρισμό κρίσεων και επιχειρήσεων και το συντονισμό των παραπάνω φορέων σε θέματα πολιτικής κινητοποίησης και υποστήριξης επιχειρήσεων.

Εδώ ακριβώς προκύπτουν και τα ερωτήματα, αφού η όλη κινητοποίηση του πολιτικού μηχανισμού περιλαμβάνει και επεισόδια που παραπέμπουν σε σενάρια αντιμετώπισης των «εσωτερικού» εχθρού. Περιλαμβάνονται υποτιθέμενες ενέργειες του εχθρού, μέσω «πρακτόρων του και συνεργατών του», όπως δολιοφθορές στο δίκτυο της ΔΕΗ, προσβολή του δικτύου ύδρευσης και καλλιεργήσιμων εκτάσεων με επικίνδυνες χημικές ουσίες κλπ. Η όλη κινητοποίηση του πολιτικού μηχανισμού ΠΣΕΑ και ΠΑΜ (Πολιτικός Σχεδιασμός Εκτακτης Ανάγκης και Παλλαϊκή Αμυνα) προσανατολίζεται, σύμφωνα με το σενάριο που έχει ήδη διανεμηθεί σε διάφορες υπηρεσίες, οι οποίες συμμετέχουν στην άσκηση, στο κυνήγι πρακτόρων «των ΕΡΥΘΡΩΝ που καιροφυλακτούν», για να προκαλέσουν, σύμφωνα με πληροφορίες των υπηρεσιών ασφαλείας, δολιοφθορές, αποδιοργάνωση της λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού, αλλά και «δημιουργία πανικού και κάμψη του ηθικού του πληθυσμού».

Από όλα αυτά, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς τι μπορεί να χωρέσει ένα τέτοιο σενάριο. Ετσι λοιπόν, κάτω από ορισμένες πολιτικές συνθήκες, οι υπηρεσίες ασφαλείας (Ελληνική Αστυνομία - Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών) θα μπορούν να κυνηγάνε πράκτορες και δολιοφθορείς, καθώς και όποιον άλλο θεωρούν ότι μπορεί να κλονίζει το ηθικό του πληθυσμού. Μάλιστα, στο παιχνίδι αυτό, εμπλέκονται, τόσο οι Ενοπλες Δυνάμεις, όσο και το σύνολο του κρατικού μηχανισμού. Με τη συμμετοχή τους αυτή, διαπαιδαγωγούνται και εθίζονται στο χειρισμό κρίσεων, ο οποίος χειρισμός κυρίως προσανατολίζεται στον κυνήγι πρακτόρων που καιροφυλακτούν από παντού. Δημιουργείται έτσι το υπόβαθρο για να στραφούν, όταν κριθεί αναγκαίο, οι Ενοπλες Δυνάμεις και, συνολικά, ο κρατικός μηχανισμός στην αντιμετώπιση, όχι όποιου επιβουλεύεται την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, αλλά σε τελική ανάλυση ενάντια στον «εσωτερικό εχθρό», χαρακτηρισμός που εύκολα προσάπτεται σε όσους αντιδρούν στις κυρίαρχες επιλογές. Εξάλλου, η εμπειρία του παρελθόντος διδάσκει.