ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η «ανήμπορη» ΓΣΕΕ...

Γρηγοριάδης Κώστας

Γιατί δεν κάνει ουσιαστικά τίποτε η ΓΣΕΕ ενάντια στην επίθεση κυβέρνησης και μεγαλοεργοδοσίας; Γιατί δεν προβάλλει την παραμικρή αντίσταση; Γιατί δε συνενώνει, όπως έχει υποχρέωση, όλα τα τμήματα του συνδικαλιστικού κινήματος σ' ένα πανίσχυρο μέτωπο αποτροπής της καταιγίδας των πολλών και διάφορων αντεργατικών μέτρων; Γιατί «μοιάζει εντελώς ανήμπορη»; (Μόνο ανήμπορη είναι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ή κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να βοηθήσει την κυβέρνηση;).

Τέλος πάντων, όμως, ποιος φταίει, για όλα τα παραπάνω; Μήπως, κάποιες ανώνυμες δυνάμεις; Οχι, βέβαια. Ποιος φταίει; Μα, ποιοι άλλοι; Αυτοί, που, μ' όσες δυνάμεις διαθέτουν, είναι καθημερινά στο δρόμο κι αντιστέκονται, παλεύοντας ταυτόχρονα για την ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, κόντρα στη συναίνεση και την υποταγή. Αυτή είναι η «επιστημονική» ανάλυση της πραγματικότητας που δημοσιοποίησε χτες η ομάδα Κωστόπουλου - Θεωνά ενόψει του συνεδρίου της ΓΣΕΕ. Χρειάστηκαν 13 αράδες για να χαρακτηρίσει ανήμπορη τη συμβιβασμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ και 22 για να φορτώσει με χαρακτηρισμούς όπως «τυχάρπαστοι», «ευκαιριακοί», «κούφιοι» όσους αντιστέκονται. Είναι να μην πάρεις τον κατήφορο...

... και οι σύμμαχοί της

Και τι πρέπει να κάνει το συνδικαλιστικό κίνημα για να μην πάει η κοινωνική ασφάλιση «στο εκτελεστικό απόσπασμα», για να μη σαρωθούν ολοκληρωτικά οι κατακτήσεις δεκαετιών, κλπ. κλπ.; «Το συνδικαλιστικό κίνημα διαλέγεται (...) πάει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων»!

Κι αυτό «επιστημονική» ανάλυση της πραγματικότητας είναι από την ίδια ομάδα. Και διατυπώνεται δημόσια μία μέρα πριν από έναν πανελλαδικό ξεσηκωμό κόντρα στον «κοινωνικό διάλογο». Μία μέρα πριν από 42 συλλαλητήρια σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας, για τα οποία οι Κωστόπουλος - Θεωνάς δε βρίσκουν λέξη να πουν. Είναι χειρότερα κι από κατήφορος και δε χρειάζεται κανένα «κρίμα». Είναι επιλογή τους.

Για μια χούφτα ... δεκάρες

Πολλά λέγονται για τα διάφορα χρυσοφόρα, υποτίθεται, προγράμματα ιδιωτικής ασφάλισης. Πολλά περισσότερα υπονοούνται στους διάφορους όρους των σχετικών συμβολαίων, που συνήθως, βέβαια, συσκοτίζουν την πραγματικότητα και μετατρέπουν τους πελάτες των ιδιωτικών εταιριών σε υποψήφια θύματα των επιδιώξεών τους.

Βέβαια, μερικές φορές, όσους κρυφούς όρους κι αν βάζουν οι ασφαλιστικές εταιρίες στα συμβόλαιά τους, η κοροϊδία δεν κρύβεται με τίποτα. Ενα απλό παράδειγμα το «αλιεύσαμε» από την ειδική έκδοση που είχε την Κυριακή το «Βήμα» και αναφέρεται στα προγράμματα της Alico.

Εκεί, λοιπόν, υπάρχει ασφαλιστικό πρόγραμμα για μωρά 2 χρόνων, για τα οποία ο γονιός πρέπει να δίνει, επί 20 χρόνια, 23.500 δραχμές το μήνα, ενώ η εγγυημένη απόδοση του προγράμματος είναι 6 εκατομμύρια δραχμές. Για όσους βαριούνται να κάνουν από μόνοι τους τις σχετικές πράξεις, τις κάναμε εμείς. Εχουμε και λέμε λοιπόν: 23.500 δραχμές το μήνα επί δώδεκα μήνες το χρόνο, μας κάνουν 282.000 δραχμές. Το ποσό, αν το δίνουμε επί 20 χρόνια, σημαίνει 5.640.000 δραχμές. Με άλλα λόγια, δηλαδή, μιλάμε για ένα... φοβερό και... τρομερό πρόγραμμα, που σε 20 χρόνια θα μας αποδώσει 360.000 δραχμές εκείνης της εποχής... Ακόμη και στην τράπεζα να βάζει κανείς τα ίδια ακριβώς χρήματα, θα πάρει περισσότερα χρήματα στο τέλος της εικοσαετίας.

Αυταπάτες Βρυξελλών

Οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι ένας επίγειος παράδεισος, όπου ανθεί η κοινωνική φροντίδα και οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν διευρυμένες ασφαλιστικές παροχές! Την εντύπωση αυτή θα πρέπει να αποκόμισαν όσοι παρακολούθησαν τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου του προέδρου του ΣΥΝ, για την κοινωνική ασφάλιση. Εκεί, μεταξύ άλλων, μίλησε για χάσμα στους τομείς υγείας, περίθαλψης και κοινωνικής φροντίδας στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της ΕΕ, συμπληρώνοντας πως η χώρα μας είναι «ουραγός των "15" στα θέματα κοινωνικής πολιτικής και ασφαλιστικών παροχών»!

Νωρίτερα βέβαια, είχε πει πως «στις χώρες της ΕΕ η πίεση για μηδενισμό των ελλειμμάτων και συμπίεση των κοινωνικών δαπανών μετατρέπεται σε κυβερνητικά μέτρα»! Με τα παραπάνω ως δεδομένα, εύλογα μπορεί να αναρωτηθεί κανείς: Αραγε μόνο στην Ελλάδα αποδίδουν οι πιέσεις αυτές; Κι αν ναι, γιατί; Μήπως εξαιτίας των μειωμένων αντιστάσεων της ελληνικής κυβέρνησης; Οι συνειρμοί είναι, βέβαια, αποπροσανατολιστικοί. Αλλωστε πολλές χώρες της ΕΕ έχουν προχωρήσει προ πολλού στην ανατροπή κατακτήσεων που αφορούν στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα (Αγγλία, Ολλανδία). Η επίθεση είναι ενιαία, όπως και οι «πιέσεις», παρότι ο Ν. Κωνσταντόπουλος ξέχασε και να κατονομάσει όσους τις ασκούν, αλλά και να μας πει τι προτείνει για την απόκρουσή τους.

Ολοι μαζί...

Καλά, όταν τις προάλλες, ο Κ. Σημίτης είπε, «όλοι μαζί», οι πάντες κατάλαβαν και τι ήθελε να πει και σε ποιους απευθυνόταν. Το ραδιοφωνικό σποτάκι της ΓΣΕΕ, όμως, που μεταδίδεται ενόψει του συνεδρίου της και λέει «όλοι μαζί μπορούμε, για εργασιακές σχέσεις σύγχρονες, κλπ.», τι θέλει να πει; Ποιοι συμπεριλαμβάνονται σ' αυτό το «όλοι μαζί»; Οι εργάτες και οι υπάλληλοι μόνον, ή και οι βιομήχανοι και η κυβέρνηση; Και, τέλος πάντων, τι θα πει «σύγχρονες εργασιακές σχέσεις»; Η «ευλυγισία» και η μερική απασχόληση, για παράδειγμα, τι είναι; Αναχρονιστικές, σύγχρονες ή μελλοντικές; 'Η, μήπως, όλα όσα απαιτούν οι μεγαλοεργοδότες και προωθεί η κυβέρνηση δεν είναι σύγχρονα;

Δε νομίζει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ότι παρα-υποτιμά τη νοημοσύνη των εργαζομένων;

Τα «τρομοκρατικά»

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΩΡΑ ΜΑΛΙΣΤΑ, απ' ό,τι λέει η κυβέρνηση, το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης είναι για την πάταξη του «οργανωμένου εγκλήματος». Τι είναι όμως «οργανωμένο έγκλημα»;

Για παράδειγμα, στις μέρες του εκσυγχρονισμού το μεγαλύτερο έγκλημα - πάντα κατά την κυβέρνηση - θεωρείται το να είσαι αντίθετος στην κυβερνητική πολιτική! Ιδίως σε θέματα που έχουν να κάνουν με τις κεντρικές επιλογές του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αν αντιδράς σε αυτά, είσαι εγκληματίας κι αν αντιδράς μαζί με άλλους, τότε είσαι «οργανωμένο έγκλημα»!

Ο Μιχάλης Σταθόπουλος, βέβαια, έκανε λόγο χτες και για την πάταξη του εμπορίου ναρκωτικών και όλα τα σχετικά. Ομως σε αυτά τα θέματα πάντα υπήρχε μια μεγάλη απόσταση ανάμεσα στο τι λέγεται και στο τι γίνεται.

Κι αν ακόμα θεωρήσουμε, δηλαδή, ότι ο υπουργός είπε απολύτως την αλήθεια όσον αφορά τις δικές του προθέσεις, είναι γεγονός ότι πρόσθεσε ένα ακόμα βέλος στη φαρέτρα των υπαρχόντων κατασταλτικών μηχανισμών που έχουν αποδείξει έμπρακτα εδώ και χρόνια ποιος είναι ο προσανατολισμός τους.

Για παράδειγμα, μετά τον εμφύλιο πόλεμο οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης καταδικάζονταν ως προδότες και οι ταγματασφαλίτες ανακηρύσσονταν πατριώτες...

Οσο για τους εμπόρους ναρκωτικών, αν θέλει η κυβέρνηση να κάνει κάτι, ας περιορίσει διάφορες απόψεις στελεχών της. Ολοι ξέρουν ποιους και γιατί...

ΓΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ στο ΠΑΣΟΚ μίλησε χτες σε βουλευτές του κόμματος, ο πρωθυπουργός σε συνάντηση που είχαν και μάλλον οι άνθρωποι θα πρέπει να κοιτάζονταν απορημένοι μεταξύ τους!

Η μόνη ενότητα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο ΠΑΣΟΚ είναι η κοινή τους θέση υπέρ των γευμάτων και των συνεντεύξεων σε κυριακάτικες εφημερίδες! Μέχρι και αυτές αποδείχτηκαν λίγες για να φιλοξενήσουν τα λαλίστατα στελέχη του κινήματος.

Γρηγοριάδης Κώστας

Βεβαίως, αρχηγός κόμματος είναι ο Σημίτης, τέτοια πρέπει να λέει. Ομως, βρε παιδί μου, σε βουλευτές μιλούσε, κάτι έχουν ψυλλιαστεί ακόμη κι αυτοί. Πόσο να τους κοροϊδέψει κανείς;

Τα «Φόρουμ» του «ΠΑΣΟΚισμού»

Η πολιτική ζωή του τόπου, ως έκφραση των κοινωνικών και οικονομικών θεμάτων που αφορούν τα εκατομμύρια των Ελλήνων, έχει εισέλθει σε μια άκρως επικίνδυνη και απολύτως αρνητική για τα λαϊκά συμφέροντα φάση: Οι εργασιακές σχέσεις κατακρεουργήθηκαν. Τα κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων ναρκοθετούνται. Οι δημοκρατικές ελευθερίες κονιορτοποιούνται με τον «τρομο-νόμο» και το νομοσχέδιο απαγόρευσης των διαδηλώσεων. Η προοπτική ενός καλύτερου αύριο ακυρώνεται στις ουρές της ανεργίας και στα μεροκάματα της λιτότητας. Παράλληλα, ο ελληνικός λαός ζει υπό το βάρος των κινδύνων που γεννά ο κυοφορούμενος «δεύτερος αιματηρός γύρος» στα Βαλκάνια.

Ωστόσο, ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, οι τηλεβόες της κυρίαρχης προπαγάνδας θέλουν να επιβάλουν στο λαό μια άλλου τύπου ενασχόληση με την πολιτική: Πολιτική - κατ' αυτούς - δεν είναι να ασχολείσαι με τα παραπάνω, αλλά να ασχολείσαι (το πολύ - πολύ) με το αν ο Σημίτης έχει «σημιτοφύλακες», με το αν ο Πάγκαλος θέλει να συνεργαστεί με εκείνα ή με τα άλλα «ρετάλια της κεντροαριστεράς», με το αν ο Λαλιώτης στηρίζει ή δε στηρίζει τον Σημίτη και τούμπαλιν, με το αν ο Τσοχατζόπουλος είναι περισσότερο ή λιγότερο ΠΑΣΟΚ από τον Πανταγιά...

Η προσπάθεια να στραφεί το ενδιαφέρον στα εσώψυχα του ΠΑΣΟΚ, η επιδίωξη να καρφωθεί η κοινή γνώμη στη θέση της, αναμένοντας τη σωτηρία της από τους «περιστρεφόμενους κύκλους» του κ. Αβραμόπουλου, η επιχείρηση να παγιδευτεί ο λαός στα σίριαλ που σχετίζονται με το πώς τα διάφορα «γκρουπούσκουλα» που τιτλοφορούνται «αριστερά», θα συγκυβερνήσουν με τον Σημίτη ή με τους άλλους «κεντροαριστερούς», είναι προφανούς στόχευσης: Τα επιτελεία της άρχουσας τάξης θέλουν η πολιτική ενασχόληση των λαϊκών στρωμάτων να αρχίζει με την ενατένιση των πολιτικών «κορυφών» και να τελειώνει με την ενατένιση της όποιας τσιριμόνιας ή της οποίας διεργασίας εκτυλίσσεται στα «σαλόνια». Αλλά, μέχρι εκεί! Για το λαό, το περισσότερο που του αναγνωρίζουν οι κύριοι της κυρίαρχης πολιτικής είναι ο ρόλος του θεατή στις κερκίδες των δικών τους σικέ παιγνίων. Ομως, αυτό το παιχνίδι έχει τελικά όνομα: Πρόκειται για το παιχνίδι της εξαπάτησης και του εγκλωβισμού των λαϊκών στρωμάτων σε ένα πολιτικό σύστημα που καταπνίγει τα λαϊκά συμφέροντα.

Το δικό τους ρόλο σε αυτή τη στημένη παράσταση έχουν διάφορες ομάδες και ξεχωριστά άτομα που αυτοαναγορεύονται σε «αριστερές υπάρξεις» και θέλουν να καταγραφούν σαν η «αριστερή εγγύηση» για την πορεία του τόπου. Μεταξύ αυτών συνωθούνται χειροκροτητές του ΝΑΤΟ, εξωκοινοβουλευτικοί «ΠΑΣΟΚάνθρωποι» (τύπου ΑΕΚΑ), και διάφοροι άλλοι περιφερόμενοι εδώ και χρόνια στους διαδρόμους της κυβερνητικής εξουσίας στην πλειοψηφία τους πρώην στελέχη του ΚΚΕ, που επί μια δεκαετία τώρα, εξαργυρώνουν τα «αργύρια» της ιδιότητας του «πρώην» στην ποδιά του συστήματος, φυσική κατάληξη και αυτό των ιδεολογικών και πολιτικών τους απόψεων που εξέφραζαν και κατά το πέρασμά τους από το ΚΚΕ.

Ολοι αυτοί - μια χούφτα άνθρωποι για να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις - βολεμένοι από καιρό, παριστάνουν τη συνείδηση της «Αριστεράς», φτιάχνουν «φόρουμ» για να αποκτήσουν και «θεσμική» έκφραση... έναντι του Κ. Σημίτη και φιλοδοξούν, λέει, να μας «κεντροαριστερίσουν» ομαδικώς...

Αν, όμως, κάποιοι έχουν βάλει στόχο να παρατείνουν και να αναπαραγάγουν το υπάρχον πολιτικό σύστημα, διεκδικώντας για το εαυτό τους τη θέση που έχει το κερασάκι στην αναπαλαιωμένη «τούρτα» της συντήρησης, του νεοφιλελευθερισμού και της πολιτικής σοσιαλδημοκρατικής παρακμής, ο λαός δεν έχει κανένα όφελος να τους ακολουθήσει. Οι αυταπάτες που θέλουν να γεννήσουν αυτοί οι κύριοι και τα αφεντικά τους, πρέπει να λάβει απάντηση. Που σημαίνει ότι στο δικό τους ερωτηματικό, που δεν είναι άλλο από το αν θα πάνε όλοι μαζί ή ένας - ένας στο ΠΑΣΟΚ, η δική μας απάντηση ας είναι σαφής: Κύριοι, μπορείτε να «ΠΑΣΟκιστείτε» και να «ΠΑΣΟΚίζεστε», όπως εσείς νομίζετε...

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Δε γιατρεύεται η καπιταλιστική κρίση

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Αν επρόκειτο για πρόβλημα διαχείρισης -σημειώνει η Αλέκα Παπαρήγα σε συνέντευξή της στη χτεσινή "Μακεδονία"- σχετικά με την καπιταλιστική κρίση, θα γιατρευόταν. Και έχει μπόλικους διαχειριστές. Δεξιούς, κεντρώους, αριστερούς, νέους μεσσίες. Μπόλικους. Γιατί όλοι αυτοί δεν αποτρέπουν την κρίση;

Και δε συμβαίνει αυτό μόνο στην Ελλάδα. Συμβαίνει στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στις ΗΠΑ, στις λεγόμενες "τίγρεις" της Ανατολής, παντού.

Τα προβλήματα είναι πολύ οξυμένα. Ανεργία, φτώχεια, ναρκωτικά, εγκληματικότητα, συνεχείς εξοπλισμοί, παιδική πορνεία, τεράστια διαφθορά, μεταναστεύσεις και άλλα. Αυτοί που κυβερνούν τόσα χρόνια, είτε είναι σοσιαλδημοκράτες είτε νεοδημοκράτες, είτε ενδιάμεσοι, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν τα λαϊκά προβλήματα, αλλά και έχουν κάνει μέτωπο κατά του λαού. Υπερασπίζονται τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, καθένας με τον τρόπο του. Το ένα χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο...».

Ο... εξανθρωπισμός του συστήματος...

«Νομιμοποιείται και μέχρι ποίου σημείου ένα κόμμα να υποστηρίζει την "ενσωμάτωσή" του στο σύστημα, με απώτερο στόχο τον εξανθρωπισμό του;» ρωτά ο δημοσιογράφος. Και η απάντηση της Αλέκας Παπαρήγα: «Είναι δυνατό να εξανθρωπιστεί ένα σύστημα, που είναι απάνθρωπο από τη φύση του; Αν κάποτε ο καπιταλισμός είχε περιθώρια να κάνει ελιγμούς, που βεβαίως δεν έχουν σχέση με κανέναν εξανθρωπισμό του, σήμερα αυτά τα περιθώρια έχουν στενέψει πολύ. Δείτε τις κυβερνήσεις της Γαλλίας, της Ιταλίας και άλλων χωρών. Μέχρι και στους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ πήραν μέρος κατά της Γιουγκοσλαβίας. Αυτό και μόνο καταρρίπτει τη λογική που λέει "συμμετέχω σε κυβέρνηση, για να επηρεάσω θετικά"... Αστεία πράγματα! Πλην όμως τραγικά για τους λαούς...».

... και ο «τρίτος πόλος»

Ο δημοσιογράφος, όμως, επιμένει και επαναφέρει ουσιαστικά το ίδιο ζήτημα, ρωτώντας για «τη συνεργασία των κομμάτων της Αριστεράς και τη δημιουργία του λεγομένου "τρίτου πόλου"». Και η Αλέκα Παπαρήγα απαντά: «Ποιοι είναι οι άλλοι δυο πόλοι; Ο δικομματισμός; Μα αυτός αποτελεί τη βασική δύναμη του ενός και ίδιου πόλου. Της ΟΝΕ, του ΝΑΤΟ, κλπ. Το ίδιο και το σχήμα "κεντροδεξιά - κεντροαριστερά". Δεν υπάρχουν στρατηγικές διαφορές μεταξύ τους. Το ζητούμενο είναι να ενισχυθεί αποφασιστικά το αντίπαλο δέος, δηλαδή το λαϊκό μέτωπο. Να φύγει ο λαϊκός κόσμος από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Και να συσπειρωθεί ενωμένος και αποφασισμένος να συγκρουστεί με τα μεγάλα συμφέροντα, για το μέλλον του και το μέλλον των παιδιών του.

Η επίθεση που δέχεται ο λαός μας, όπως έχουμε υπογραμμίσει, είναι εφ' όλης της ύλης. Επομένως και η κοινή δράση μπορεί να υπάρξει μέσα σ' αυτά τα κινήματα. Κανένας δεν εμπόδισε το ΔΗΚΚΙ να συμμετάσχει στο αντιΝΑΤΟικό κέντρο στη Θεσσαλονίκη, στο ΠΑΜΕ και αλλού. Συμμετέχει και αυτό είναι καλό. Παράλληλα το ΚΚΕ, όπου υπήρξε σύμπτωση με το ΣΥΝ στη Βουλή, προχώρησε από κοινού, π.χ. για την απλή αναλογική. Τα κινήματα του λαού μας χωρούν όλους. Ιδιαίτερα, το λαϊκό κόσμο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που είναι και οι πολλοί».

Απατηλό «φιλολαϊκό» προσωπείο

«Φιλολαϊκό» προφίλ μέσω της δημαγωγίας επιχειρεί απεγνωσμένα να προσδώσει στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της η ηγεσία της ΝΔ. Η μέθοδος είναι γνωστή και δικασμένη. Αναλυτική περιγραφή με τα πιο μελανά χρώματα της υπάρχουσας κατάστασης, απόδοση των αιτιών στην «κακή» και «ανίκανη» κυβέρνηση, ενώ ταυτόχρονα προβάλλει ως «λύση» ακριβώς την εφαρμοζόμενη πολιτική σε πιο νεοφιλελεύθερη εκδοχή! Για παράδειγμα, στην προχτεσινή ομιλία του για την απασχόληση, ο Κ. Καραμανλής απαρίθμησε όλα τα γνωστά στατιστικά στοιχεία για την ανεργία, τη φτώχεια, την κατασπατάληση των κοινοτικών κονδυλίων, για να καταλήξει στο «διά ταύτα» με προτάσεις ταυτόσημες με αυτές που υλοποιεί η κυβέρνηση (άνοιγμα των αγορών στον ανταγωνισμό, αποκρατικοποιήσεις, απελευθέρωση αγορών σε τράπεζες, μεταφορές, τηλεπικοινωνίες, ενέργεια, φορολογική μεταρρύθμιση, εννοείται προς όφελος των επιχειρήσεων κ.α.). Μέσα σε αυτό το πλαίσιο των αντιλαϊκών μέτρων «πέταξε» την κορόνα ότι δε θα δεχτεί «ούτε αύξηση των ορίων ηλικίας ούτε άλλη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών». Αλήθεια, ποια βαρύτητα και αξιοπιστία έχει μια τέτοια «υπόσχεση», όταν αποδέχεται και έχει ως ευαγγέλιό της τις σχετικές οδηγίες του ΔΝΤ και της ΕΕ, τάσσεται υπέρ της ιδιωτικοποίησης της κοινωνικής ασφάλισης, κ.ο.κ.; Καμία, αλλά η ηγεσία της ΝΔ επιχειρεί να παραπλανήσει και εξαπατήσει τις λαϊκές μάζες, μήπως και υποκλέψει την ψήφο τους.

ΝΑΤΟικός χωρίς σύνορα

Ενα ακόμα «ταμπού» εμφανίζεται να έχει ξεπεράσει, στο όνομα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης προφανώς, ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου. Είναι αυτό της διατήρησης των σημερινών συνόρων. Μέσα από συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα διατυπώνονται απόψεις, οι οποίες για πρώτη φορά, τουλάχιστον από επίσημα χείλη, εκφράζονται, ανοίγοντας επικίνδυνους δρόμους, ενώ μέσα από μια, εκ πρώτης όψεως, αφελή διατύπωση, περνάει στην ουσία την ιδεολογία και την πολιτική της νέας τάξης των ιμπεριαλιστών αψηφώντας τα ελληνικά συμφέροντα.

Θεωρεί, λοιπόν, ότι «πρέπει να τελειώνουμε με τους μεγαλοϊδεατισμούς στην περιοχή των Βαλκανίων», διαμορφώνοντας σταδιακά ένα διαφορετικό πλαίσιο σχέσεων, το οποίο εξ αντικειμένου «θα μειώνει τη σημασία των συνόρων». Για να καταλήξει στο συμπέρασμα: «Αν μέσα από δημοκρατικό διάλογο και ειρηνικά μέσα, οι δύο πλευρές αποφασίσουν να πάρουν ένα "βελούδινο διαζύγιο", είτε Μαυροβούνιο λέγεται αυτό, είτε Κόσσοβο, αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να αποτρέψουμε».

Σα να μην έχει καταλάβει τίποτα, λοιπόν. Λες και οι «μεγαλοϊδεατισμοί» και οι «εθνικισμοί» είναι αυτοί που από μόνοι τους έχουν προκαλέσει την ανάφλεξη στα Βαλκάνια. Δεν υπάρχουν ούτε ΝΑΤΟ, ούτε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ούτε ζώνες επιρροής των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Τίποτα απ' όλα αυτά. Μάλιστα, όπως λέει, μπορεί να γίνει αλλαγή συνόρων μέσα από ένα «βελούδινο διαζύγιο», με «ειρηνικά μέσα». Φυσικά, δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο πραγματικής ειρηνικής αλλαγής συνόρων, πολύ περισσότερο χωρίς ευρύτερες επιπτώσεις και ανακατατάξεις στην περιοχή.

Αυτά τα γνωρίζει πολύ καλά και ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου. Ούτε βέβαια σε αφέλεια μπορούν να αποδοθούν αυτές οι δηλώσεις. Αλλού στοχεύει. Αμεσα, στο να περάσει την αμερικανοΝΑΤΟική πολιτική, η οποία προωθεί αλλαγές συνόρων και ευρύτερη αποσταθεροποίηση στα Βαλκάνια αλλά και πέρα από αυτά. Στοχεύει ταυτόχρονα στο να περάσει την ιδεολογία της νέας τάξης, που αντιμετωπίζει με το δικό της τρόπο αυτό που έχει καθιερωθεί να λέγεται σύνορα. Θέλει μ' αυτόν τον τρόπο να προετοιμαστεί η κοινή γνώμη γι' αυτού του είδους τις ανακατατάξεις, τις οποίες, όπως παραδέχεται, «δεν μπορούμε να αποτρέψουμε».

Οταν λοιπόν είναι «αναπόφευκτη» - μετά από βομβαρδισμούς και επεμβάσεις - η αλλαγή συνόρων, δεν αποτελεί ταμπού... Αυτό μας θυμίζει και κάτι άλλο που έχει σχέση με τις απόψεις που πρεσβεύει ο υπουργός Εξωτερικών. Είχε πει πριν από καιρό, ότι δεν αποτελεί ταμπού για τον ίδιο και την κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει, η παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε υπερεθνικά κέντρα και όργανα, όπως αυτά της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ. Αυτή είναι η λογική της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, δηλαδή της «παγκόσμιας κοινωνίας» των πολυεθνικών, του «παγκόσμιου χωριού», όπως κατ' ευφημισμό λένε. Αυτή την ιδεολογία προάγει και ο πολιτικός λόγος που εκφράζει ο Γ. Παπανδρέου. Παρά τον ισχυρισμό του ότι «πρέπει να τελειώνουμε με τους μεγαλοϊδεατισμούς», στην ουσία πλασάρει τον μεγαλοϊδεατισμό της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης ή αλλιώς τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου.

Οι απόψεις αυτές του υπουργού Εξωτερικών και η λογική που εκφράζουν είναι, χωρίς άλλο, επικίνδυνες για την ειρήνη στην περιοχή και αποτελούν «νάρκη», που απειλή να τινάξει τα Βαλκάνια στον αέρα και της Ελλάδας περιλαμβανομένης. Το ζητούμενο δεν είναι ο τρόπος που θα γίνει η αλλαγή των συνόρων - αφού ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών έχει αποδεχτεί το ενδεχόμενο τέτοιων αλλαγών - αλλά η διατήρηση των σημερινών συνόρων. Οι απόψεις αυτές του Γ. Παπανδρέου μπορεί και πρέπει να λειτουργήσουν και σαν ένα καμπανάκι κινδύνου που θα κινητοποιήσει τις λαϊκές δυνάμεις ενάντια στο ΝΑΤΟ και στα σχέδια της νέας τάξης των ιμπεριαλιστών.

Κλοπή ολκής

Μια ζωή

ρέστος, ταπί

απ' του αφέντη

την κλοπή

κι όταν κυρτώσει

πια η πλάτη

άλλη κλοπή

κι άλλη απάτη,

λειψή η σύνταξη

και σκάρτη!

Μια ζωή