ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τα λόγια και η πράξη

Γρηγοριάδης Κώστας

«Το ζητούμενο είναι η κοινή δράση (σ.σ. της Αριστεράς), προκειμένου να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικότερα αυτήν την πολιτική (σ.σ. την κυβερνητική) και να δώσουμε προοδευτική πολιτική διέξοδο, ελπίδα και προοπτική στη δυσαρέσκεια που έχει προκαλέσει η κυβέρνηση σε ευρύτατα κοινωνικά στρώματα, στην ίδια την εκλογική βάση του και στον ίδιο τον κομματικό οργανισμό του ΠΑΣΟΚ». Αυτά έλεγε προχτές ο Ν. Κωνσταντόπουλος, σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία». Χτες τα επανέλαβε, μιλώντας σε πρωινή εκπομπή ραδιοφωνικού σταθμού.

Αναρωτιόμαστε, όμως, πόση σχέση έχουν τα λόγια αυτά με την πράξη. Για παράδειγμα, η υποστηριζόμενη από το ΣΥΝ παράταξη της «Αυτόνομης Παρέμβασης» στη ΓΣΕΕ στηρίζει τις αποφάσεις της πλειοψηφίας (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ), η οποία επιχειρεί - σχετικά με το Ασφαλιστικό - να συρρικνώσει τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων στη διατήρηση της σημερινής φτώχειας. Και αυτό, ως το ...μέγιστο των διεκδικήσεων. Ούτε καν η αύξηση των συντάξεων δεν έχει συμπεριληφθεί στα αιτήματα της ΓΣΕΕ, παρότι οι πάντες αποδέχονται πως η μεγάλη τους πλειοψηφία βρίσκεται στο όριο της επίσημης φτώχειας, ενώ τα κέρδη της ολιγαρχίας αυγαταίνουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Ετσι, θα δοθεί η προοδευτική διέξοδος, η ελπίδα και η προοπτική;.. Ας μας συγχωρεί ο πρόεδρος του ΣΥΝ, αλλά αυτό δε λέγεται προοδευτική ή αριστερή πολιτική. Αλλιώς το λένε...

Και εγένετο... σκότος

Δεν πρόλαβε να φύγει ο Κ. Σημίτης από τη Χίο και οι πολλές και διάφορες υποσχέσεις, που έδωσε στους Χιώτες... άρχισαν να εκπληρώνονται. Από προχτές το Ιωνικό Κολυμβητήριο είναι κλειστό, ύστερα από τη διακοπή παροχής του ηλεκτρικού ρεύματος από τη ΔΕΗ, λόγω των οφειλών του ΕΑΚ, με συνέπεια 350 παιδιά, που καθημερινά χρησιμοποιούν το κολυμβητήριο, να μείνουν στο... σκοτάδι. Το γεγονός καταγγέλλεται από τη χτεσινή, πρώτη σελίδα της τοπικής εφημερίδας «Αλήθεια», όπου εύστοχα σημειώνεται: «Μετά το... φως των υποσχέσεων Σημίτη, "μπλακ άουτ" στον Ιωνικό»...

Εσείς, τι καταλαβαίνετε;

«Θέλω ακόμα μια φορά να τονίσω ότι ουδέποτε η εργατική πλευρά αρνήθηκε να κουβεντιάσει με τους κατά περίπτωση αρμοδίους. Αρνηθήκαμε τις προσχηματικές διαδικασίες, την επίφαση διαλόγου, τις συναντήσεις που αποσκοπούν στην αποκόμιση εικόνων για μαζική κατανάλωση. Θα προσέλθουμε στη συνάντηση με τον υπουργό προκειμένου να υποστηρίξουμε τις θέσεις και τις προτάσεις της ΓΣΕΕ για το ασφαλιστικό και βεβαίως να επιχειρήσουμε να συνεννοηθούμε για την πραγματική εικόνα και την έκταση του προβλήματος στην κοινωνική ασφάλιση». Αυτά δήλωσε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, αποδεχόμενος την πρόσκληση του υπουργού Εργασίας για συνάντηση. Την ίδια στιγμή, ο Γ. Μανώλης, γραμματέας της Συνομοσπονδίας (ΔΑΚΕ) δήλωνε, ότι «η εντολή των εργαζομένων ήταν καμιά συζήτηση, χωρίς προηγούμενη δέσμευση της κυβέρνησης για επέκταση της τριμερούς χρηματοδότησης», ενώ ο Αλ. Καλύβης, αναπληρωτής πρόεδρος της ΓΣΕΕ («Αυτόνομη Παρέμβαση» - ΣΥΝ) σημείωνε ότι «θα είναι μεγάλο λάθος να δοθεί η εντύπωση ότι η ΓΣΕΕ διολισθαίνει σε ένα διάλογο που μόνο σύγχυση και ερωτηματικά δημιουργεί στους εργαζόμενους, αφού η κυβέρνηση δεν αποδέχεται το πλαίσιο που έχει θέσει η Συνομοσπονδία».

Εσείς, τι καταλαβαίνετε, πηγαίνει ή όχι η ΓΣΕΕ στη «συνάντηση», που ζήτησε ο υπουργός Εργασίας; Για να δούμε, τι θα πουν οι εκπρόσωποι της πλειοψηφίας και στη σημερινή συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της Συνομοσπονδίας;

Σοφίες...

«Εκτός από τη μνήμη του παρελθόντος υπάρχει και η μνήμη του ...μέλλοντος»!

Αυτή η ...απέραντη σοφία διατυπώθηκε χτες από τον κ. Κ. Λαλιώτη από τις συχνότητες του ρ/σ «Φλας». Σε ό,τι μας αφορά, θα προτείναμε στον ευφυέστατο υπουργό ΠΕΧΩΔΕ, την επόμενη φορά που θα θελήσει να συνομιλήσει με τον φίλο του πρωθυπουργού, τον κ. Βέλτσο, ας τον πάρει στο τηλέφωνο. Δεν είναι ανάγκη η συνομιλία να γίνεται μέσω ραδιοφώνου...

Ασκήσεις πειθαρχίας...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΝ ΔΥΟ, ΕΝ ΔΥΟ! Αυτό είναι το μήνυμα Σημίτη στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του. Σύμφωνα με τα σχετικά ρεπορτάζ, είχε χτες μια συζήτηση με ομάδα βουλευτών και ζήτησε «συντεταγμένη πορεία».

Τώρα, το γιατί αυτές οι ασκήσεις πειθαρχίας, μάλλον είναι προφανές: Κάτι δεν πάει καλά στο κυβερνών κόμμα και αρχίζουν να φεύγουν από δεξιά και αριστερά άπαντες, προσπαθώντας να ετεροκαθοριστούν από τις κυβερνητικές επιλογές. Ξέρετε τώρα, κάτι σαν τη συμπεριφορά των ποντικών, όταν το πλοίο πρόκειται να βουλιάξει. Οσο για τον καπετάνιο, μάλλον ματαιοπονεί.

ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ, πρέπει να «βγαίνουν» πιο συχνά στα τηλεοπτικά κανάλια «μονομαχίες» του είδους Κύρτσος - Χατζηνικολάου σαν αυτή που είδαμε χτες στον «Αλφα»! Μια συζήτηση 10 λεπτών και παρέλασαν όλα τα διαπλεκόμενα μπρος στα μάτια των τηλεθεατών...

Ποιον πήρε τηλέφωνο ο Βαρδινογιάννης, ποιος έκανε διακοπές στο κότερό του, ποιος στηρίζει τον Κόκκαλη, ποιον στηρίζει ο Μπόμπολας, από όλα είχε ο ...μπαξές! Ηταν, ομολογουμένως, ένα εξαίρετο πλήγμα στη μάσκα της «αντικειμενικότητας» και της «μαχόμενης δημοσιογραφίας», που πολλοί από τους «αστέρες» των μίντια φοράνε.

Οσο για τον «Αλφα», που προέβαλε την όλη υπόθεση, είδαμε πολύ καλά και το δικό του ανεξάρτητο πρόσωπο την περίοδο της φασαρίας με τις άδειες των ραδιοφωνικών σταθμών.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ε, ΜΗ μας παραμυθιάζουν τώρα με τις υποτιθέμενες μειώσεις στην τιμή της βενζίνης! Χώρια, που αυξάνεται πάλι το πετρέλαιο κίνησης, η μείωση είναι μία και οι αυξήσεις 100. Οσο για τους ελέγχους του υπουργείου Ανάπτυξης, τους είδαμε τόσον καιρό.

Εν τω μεταξύ, σαν να μην μας έφτανε το ισχύον καθεστώς που έχει καταντήσει το ΙΧ είδος πολυτελείας, τώρα ετοιμάζουν και νόμο για περαιτέρω απελευθέρωση της αγοράς καυσίμων. Αντε να δούμε πού θα φτάσουμε...

Ο «διάλογός» τους οδηγεί σε σφαγή

Λυτοί και δεμένοι, σε ρόλους μοιρασμένους με ακρίβεια, έχουν μπει σε κίνηση, προκειμένου να μαντρώσουν τα συνδικάτα στη στρούγκα ενός «κοινωνικού διαλόγου» που σε τίποτα δε διαφέρει από το σφαγείο. H διακύβευση μεγάλη. Αφορά στο πρόβλημα των όρων αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, έτσι που το κεφάλαιο να πληρώνει γι' αυτό το μικρότερο δυνατό ποσοστό υπεραξίας. Λύνονταν πάντα στη βάση των συσχετισμών της συγκεκριμένης ιστορικής στιγμής. Η περιλάλητη «τριμερής» χρηματοδότηση των ταμείων προέκυψε σε συγκεκριμένες ιστορικές στιγμές σαν αποτέλεσμα επίσης συγκεκριμένων συσχετισμών.

Ποτέ, όμως, το πρόβλημα των πόρων της Κοινωνικής Ασφάλισης δε λύθηκε με συζήτηση, πόσο μάλλον με ψευδεπίγραφο «διάλογο». Η σύγκρουση ήταν πάντα σφοδρή για καθένα «σεντς» που θα έπρεπε να περάσει από το ταμείο του καπιταλιστή στο ασφαλιστικό ταμείο. Σαν πρόβλημα έχει και τις ιδεολογικές του διαστάσεις. Οι καπιταλιστές ονομάζουν κόστος την εργασία. Η εργατική τάξη γνωρίζει από την εποχή του Μαρξ πως η εργασία είναι παραγωγή πλούτου. Οι καπιταλιστές λογίζουν σαν φόρους τις εργοδοτικές εισφορές και ζητούν τη μείωσή τους. Η εργατική τάξη γνωρίζει πως οι εργοδοτικές εισφορές δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα τμήμα από την αρπαγμένη στο χώρο δουλιάς υπεραξία που παράχτηκε με κατανάλωση εργατικής δύναμης. Και σαν τέτοια - υπεραξία - διεκδικείται πάντα η επιστροφή της. Η έκβαση αυτής της διεκδίκησης ήταν πάντα θέμα συσχετισμών.

Εδώ βρισκόμαστε και σήμερα. Οι καπιταλιστές, για να τα φέρουν πέρα στο μεταξύ τους ανταγωνισμό θέλουν να παίρνουν από την εργατική δύναμη ακόμα μεγαλύτερη υπεραξία. Να κρατούν τον εργάτη περισσότερο χρόνο στη δουλιά με το μικρότερο δυνατό μισθό και κατά συνέπεια και με τη μικρότερη δυνατή σύνταξη. Η εργατική τάξη γνωρίζει πως με τη σημερινή ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων παράγει πλούτο τρομακτικά μεγαλύτερο απ' όποια άλλη εποχή. Γνωρίζει επίσης πως ακριβώς και γι' αυτό δικαιούται να ζήσει καλύτερα. Να δουλέψει λιγότερο, να απολαύσει περισσότερα.

Αυτή ακριβώς είναι και η σύγκρουση γύρω από το ασφαλιστικό σύστημα. Και υπ' αυτό το πρίσμα προσφέρουν κάκιστες υπηρεσίες στους εργαζόμενους, όσοι από το εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος αφήνουν έστω και μία χαραμάδα ανοιχτή για «διάλογο» με το κεφάλαιο και την κυβέρνησή του. Αυτό που ζητά το κεφάλαιο και προωθεί η κυβέρνηση είναι οι εργαζόμενοι να πληρώσουν κι από πάνω διπλά και τριπλά για τη ρημαγμένη ήδη στους χώρους δουλιάς ζωή τους. Να πληρώσουν ξανά και ξανά με την ελπίδα πως ίσως κάποτε φτάσουν σε ηλικία συνταξιοδότησης και τότε -πάντα, ίσως - εισπράξουν κάποια ψίχουλα που θα τους επιτρέπουν να βλέπουν, όσο αντέξουν, την ανατολή. Μια χειρότερη ζωή για τους εργάτες ζητά το κεφάλαιο. Μια καλύτερη ζωή ζητάνε οι εργάτες. Είναι απόλυτα έτσι μαύρο - άσπρο το πράγμα.

Εδώ μπαίνει σε κίνηση όλος αυτός ο μηχανισμός της ποδηγέτησης των εργατικών συνειδήσεων, ο μηχανισμός που ανεξάρτητα από το τι παπαγαλίζει το κάθε γρανάζι του, καταλήγει πάντα στην εντολή «να πάνε οι εργάτες στο διάλογο», δηλαδή στη σφαγή. Οι πρωτοπόρες δυνάμεις του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος μπορούν να ανατρέψουν αυτό το σχεδιασμό για μια ακόμα φορά. Με την καλύτερη οργάνωση της πάλης, την καθημερινή βασανιστική δουλιά που απαιτείται να γίνει άνθρωπο τον άνθρωπο, έτσι που όχι μόνο όλο και περισσότεροι να γνωρίζουν, αλλά ακόμα περισσότεροι να χρησιμοποιούν αποφασιστικά το μόνο αποτελεσματικό εργαλείο «διαλόγου» που ανταποκρίνεται -δοκιμασμένα αντέχει -στις συνθήκες ενός ανειρήνευτου ταξικού αγώνα. Ενός αγώνα που όλα μαρτυρούν πως θα διεξάγεται όλο και περισσότερο με όρους «ο θάνατός σου, η ζωή μου». Χωρίς καμιά συμπάθεια για τη «ζωή» των καπιταλιστών, όσο πιο οργισμένοι γίνεται, ας κάνουμε τα πάντα για τη δική μας ζωή.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

«Ταύτιση απόψεων» διαπίστωσε ο Γ. Παπανδρέου, με δημόσια δήλωσή του, μετά το πέρας της συνάντησής του με τον Αμερικανό ομόλογό του, Κ. Πάουελ. Προφανώς, θα εννοεί, ότι ο Κ. Πάουελ μίλαγε και ο ίδιος κράταγε σημειώσεις των... καθηκόντων που αναλάμβανε...

Μηχανισμοί χειραγώγησης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σιγά, μην καθυστερούσε να στηθεί ο μηχανισμός της προπαγάνδας για να βοηθήσει στο «χώνεμα» του νέου νομοθετήματος της κυβέρνησης για τα ΤΕΙ και της δήθεν «άνοιξης της Πράγας». Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η προχτεσινή εκπομπή «Διαξιφισμοί» στο MEGAλo κανάλι. Καλεσμένοι των Χατζηνικολάου - Καψή ήταν ο υπουργός Π. Ευθυμίου, ο Γ. Βουλγαράκης από τη ΝΔ, η εκπαιδευτική συντάκτης των «Νέων», Σ. Ράπτη, οι δύο παραιτηθέντες πρυτάνεις Θ. Ξανθόπουλος (ΕΜΠ) και Γ. Φίλης (Πολυτεχνείο Κρήτης) και ο Γ. Αναστασίου πρόεδρος του ΤΕΙ Λαμίας. Στη διάρκεια της εκπομπής ήταν φανερή η προσπάθεια να στηριχτεί η λογική της κυβέρνησης, ενώ ήταν φανερό το ασφυκτικό πρέσινγκ στους πανεπιστημιακούς δασκάλους, που εξηγούσαν τους λόγους για τους οποίους αντιτίθενται στην ονομαστική και μόνο «ανωτατοποίηση» των ΤΕΙ και ζητούσαν μέτρα ουσιαστικής αναβάθμισης της ανώτατης παιδείας. Αυτό, πάντως, που μας εντυπωσίασε (αν και αναμενόμενο) ήταν ο υπερβάλλων ζήλος της δημοσιογράφου των «Νέων», η οποία μιλούσε ως... εκπρόσωπος Τύπου του υπουργείου Παιδείας. Για όσους δεν είδαν την εκπομπή, αναφέρουμε την... εκτίμηση της εν λόγω κυρίας για την αντιπαράθεση στην ανώτατη εκπαίδευση: «Είναι μάχη κορυφής και για τα σαλόνια» υπογράμμισε με ύφος. Εύγε..!

Και... γιατρός

Κατ' αρχάς διευκρινίζουμε ότι δεν ήμασταν παρόντες στη χτεσινή συνάντηση του πρωθυπουργού με τους 11 βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Ωστόσο αυτό που κυκλοφόρησε έντονα ήταν το εξής: Ο παραβρισκόμενος στη συνάντηση Στ. Σουμάκης θέλησε να περιγράψει μεταφορικώς την κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ, αναφέροντας πως όταν μια εγχείρηση πάει καλά, τότε όλο το ιατρικό συμβούλιο είναι παρόν και όλα είναι μια χαρά. Αντίθετα - συνέχισε - αν η εγχείρηση δεν πετύχει, τότε το βάρος πέφτει αποκλειστικά στον θεράποντα ιατρό, ο οποίος είναι ο μόνος που συνομιλεί με τον ασθενή και το πολύ - πολύ με το περιβάλλον του... Εκείνη λοιπόν τη στιγμή - σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες - ο πρωθυπουργός τον διέκοψε, δηλώνοντας με έμφαση: «Ημουν και θα είμαι ο θεράπων ιατρός»!!!

Αν αυτό ισχύει, αν ο πρωθυπουργός μετά τη γνωστή του δήλωση για τους... αερόσακους στα αυτοκίνητα, με αφορμή την υπόθεση του «Σαμίνα» (!) ή την προτέρα προτροπή του στους διαμαρτυρόμενους αγρότες να φυτέψουν σπαράγγια - αν, ξαναλέμε, η φράση «ήμουν και θα είμαι ο θεράπων ιατρός» ειπώθηκε κι αυτή από τον κ.Σημίτη - ε, τότε το μόνο που έχουμε να παρατηρήσουμε είναι ότι πλέον «η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά»...

«Θύματα» οι θύτες...

Δεν είναι και πρωτοφανές το γεγονός ότι η διοίκηση της Ενωσης Αστυνομικών Λάρισας επιχειρεί, με ανακοίνωσή της στα τοπικά ΜΜΕ, να υπερασπίσει τα μέλη της, δικαιολογώντας τη βάρβαρη αστυνομική επίθεση εναντίον των ειρηνοδρόμων, οι οποίοι βρέθηκαν έξω από το Δημοτικό Ωδείο Λάρισας για να καταγγείλουν τη φιλοΝΑΤΟική «καλλιτεχνική» εκδήλωση που είχε διοργανωθεί από το ΝΑΤΟικό στρατηγείο του Τυρνάβου και το Δήμο Λάρισας. Βεβαίως, η εκδήλωση συναδελφικής αλληλεγγύης είναι εύλογη και, εν πολλοίς, αναγκαία, όταν δεν ξεκινάει από μια συντεχνιακή αντίληψη, δε διαστρέφει τα γεγονότα - στην ανακοίνωση της Ενωσης Αστυνομικών Λάρισας, οι θύτες εμφανίζονται σαν θύματα - και δεν παραγνωρίζει τα αυτονόητα.

Θα περίμενε κανείς, όμως, από το συνδικαλιστικό όργανο των Λαρισαίων αστυνομικών, εκτός των διαμαρτυριών του για τις «επιθέσεις» πολιτών κατά της Αστυνομίας, ν' αναφερθεί στην ανακοίνωσή του και στις ευθύνες της τοπικής αστυνομικής ηγεσίας και, προπάντων, του υπουργείου Δημόσιας Τάξης που χρησιμοποιούν τους αστυνομικούς για να χτυπήσουν το λαϊκό κίνημα και να τρομοκρατούν τους πολίτες. Το γεγονός ότι γι' αυτές τις ευθύνες δεν υπάρχει ούτε λέξη στην ανακοίνωση της Ενωσης Αστυνομικών Λάρισας σημαίνει πολλά...

Το μέγεθος του «ατοπήματος»

Μπορεί η προσπάθεια των συνδικαλιστών να δικαιολογήσουν τα μέλη της Ενωσης που συμμετείχαν στην επίθεση κατά των ειρηνοδρόμων να μην είναι περίεργη, είναι, όμως, περίεργο και απαράδεκτο το γεγονός ότι το συνδικαλιστικό όργανο - όπως και η Αστυνομική Διεύθυνση Λάρισας - δε φαίνεται να συνειδητοποιεί το μέγεθος του «ατοπήματος» που συνεπάγεται η αστυνομική επίθεση και ο ξυλοδαρμός ενός εκπροσώπου του ελληνικού Κοινοβουλίου την ώρα του καθήκοντός του. Οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των Λαρισαίων αστυνομικών θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι ο ξυλοδαρμός από αστυνομικά όργανα του βουλευτή Λάρισας του ΚΚΕ, Τάκη Τσιόγκα, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί επ' ουδενί, ούτε με το γελοίο ισχυρισμό ότι οι αστυνομικοί βρίσκονταν σε «θέση άμυνας» έναντι των «επιτιθέμενων διαδηλωτών». Και βεβαίως, δεν αρκεί η «αίτηση» που περιλαμβάνεται ως «υποσημείωση» στην ανακοίνωση της Ενωσης Αστυνομικών Λάρισας, στην οποία αναφέρεται ότι θα πρέπει να διερευνηθεί η υπόθεση «ως προς τυχόν υπερβολές αστυνομικών σε βάρος Ελληνα βουλευτή και διαδηλωτών πολιτών».

Εν πάση περιπτώσει, οι αστυνομικοί θα πρέπει να γνωρίζουν - κι αν το αγνοούν, ή το παραβλέπουν είναι υποχρέωση της φυσικής και πολιτικής ηγεσίας τους, αλλά και των συνδικαλιστικών οργάνων τους να τους ενημερώσουν - ότι όποιος «σηκώσει χέρι» κατά βουλευτή την ώρα που αυτός επιτελεί τα καθήκοντά του, παρανομεί βαριά και η τιμωρία του θα είναι σκληρή...

Γκιόργκο και τζένεραλ Πάουελ

Οι δηλώσεις υποτέλειας στις μέρες μας συνήθως δε διατυπώνονται με τον απερίφραστο και σαφέστατο τρόπο του παρελθόντος. Σήμερα, για παράδειγμα, είναι δύσκολο να ακουστεί δημόσια η περίφημη φράση «ιδού ο στρατός σας». Αυτό όμως που κατά κόρον ακούγεται στον υπερθετικό βαθμό είναι ότι «τα ελληνικά και τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή συμπίπτουν». Και ακούγεται απ' όσους βρίσκονται επάνω στον κυβερνητικό θώκο, ή δίπλα του, αναμένοντας τη σειρά τους.

Αυτή τη διαπίστωση περί σύμπτωσης «ελληνικών» και «αμερικανικών» συμφερόντων στην περιοχή την είχε κάνει ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Ανδρέας Παπανδρέου, δίνοντας τα διαπιστευτήριά του στον Πρόεδρο Κλίντον. Ο υιός του Ανδρέα Παπανδρέου και υπουργός Eξωτερικών της χώρας σήμερα δεν είχε κανένα λόγο να αμφισβητήσει την πατρική διαπίστωση. Η υποβολή διαπιστευτηρίων υποτέλειας στην Ουάσιγκτον - γνωρίζει και από οικογενειακή παράδοση ο Γιώργος Παπανδρέου - είναι η βασικότερη υποχρέωση για κάποιον που κινείται γύρω από τον κυβερνητικό θώκο και φιλοδοξεί να παίξει τον πρώτο ρόλο στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό.

Η διάρκειας σαράντα λεπτών της ώρας συνάντηση του Γ. Παπανδρέου με τον Κόλιν Πάουελ φυσικά δεν επαρκεί για μια σε βάθος και εφ' όλης της ύλης συζήτηση. Συζήτηση, ως γνωστόν, σημαίνει ανταλλαγή επιχειρημάτων και απόψεων. Σε σαράντα λεπτά, λοιπόν, δεν είναι δυνατό να συζητήσουν δύο άνθρωποι για ακανθώδη και πολύπλοκα ζητήματα, όπως η κατάσταση στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, το Κυπριακό ή τα Ελληνοτουρκικά. Τα σαράντα λεπτά της ώρας είναι αρκετά μόνο για να δοθούν οδηγίες και γενικές κατευθύνσεις από τον «άρχοντα» στον «φόρου υποτελή».

Ο νέος Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών προφανώς φρόντισε τα σαράντα λεπτά της ώρας, που αφιέρωσε στον Ελληνα συνάδελφό του, να μην πάνε χαμένα. Του ζήτησε, όπως αναφέρουν οι σχετικές πληροφορίες, να τελειώνει η Ελλάδα με την εκκρεμότητα της ονομασίας της Μακεδονίας (όπως αποκάλεσε τη γειτονική χώρα) και να πραγματοποιήσει βήματα στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Ο Αμερικανός υπουργός, ίσως και για λόγους που επιβάλλει η διπλωματική αβρότητα, να «συγκράτησε» τα όσα περί Κυπριακού και Ελληνοτουρκικών τού ανέφερε (αν βρήκε το χρόνο να το κάνει) ο Γ. Παπανδρέου.

Ομως, ούτε το Κυπριακό, ούτε τα Ελληνοτουρκικά, ούτε η έκρυθμη κατάσταση στα Βαλκάνια περιγράφουν την ουσία της συζήτησης Πάουελ-Παπανδρέου. Ολα αυτά τα ζητήματα απλώς αποτελούν το πρόσχημα και την ευκαιρία να υποβάλλονται οι δηλώσεις υποτέλειας, από υπουργούς και πρωθυπουργούς χωρών της περιοχής που εκλιπαρούν για ένα ταξίδι στην Ουάσιγκτον, προκειμένου να λάβουν την «ευλογία».

Ο Γ. Παπανδρέου, όπως μερικά χρόνια πριν και ο πατέρας του, δεν είχε καμία δυσκολία να μιλήσει περί ταυτότητας απόψεων με την Ουάσιγκτον, έστω κι αν η αμερικανική διπλωματία διέλυσε τα Βαλκάνια βυθίζοντας ολόκληρη την περιοχή στην ένταση και την αβεβαιότητα, έστω κι αν η Ουάσιγκτον υποθάλπει με τη στάση της την τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο και την Κύπρο. Ολα αυτά για τον Γ. Παπανδρέου μάλλον είναι ήσσονος σημασίας ζητήματα μπροστά στην αμερικανική «ευλογία» που με αγωνία επιζητεί, ενόψει και του εσωκομματικού πολιτικού παιχνιδιού που βρίσκεται σε εξέλιξη στο ΠΑΣΟΚ.

Δε μας εκπροσωπούν

Ας πάνε

στο «διάλογο»

κάποιοι να βάλουν

πλάτη,

ας παν να δώσουν

«άλλοθι» στη νέα

την απάτη,

έτσι κι αλλιώς

εκπρόσωποι

δεν ειν' αυτοί

του εργάτη.