Στη Σαουδική Αραβία, το δικαστικό σύστημα βασίζεται στη Σαρία (Ισλαμικός Νόμος) και οι ποινές περιλαμβάνουν μαστίγωμα, ακρωτηριασμούς και εκτελέσεις. Πάνω από 300 εκτελέστηκαν το 2024, οι περισσότεροι όλων των εποχών. Οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως υποδεέστερες και υπόκεινται σε αυστηρούς περιορισμούς, ενώ κόλαση είναι η ζωή για τους χιλιάδες μετανάστες - θύματα καταπίεσης και άγριας εκμετάλλευσης. Η όποια κριτική απέναντι στο καθεστώς επισείει βαρύτατες ποινές και επιβάλλεται έντονη λογοκρισία στο τι γράφουν ή μεταδίδουν τα ΜΜΕ. Ολα αυτά, όμως, σε τίποτα δεν εμπόδισαν την ελληνική κυβέρνηση να υπογράψει δεκάδες εμπορικές και άλλες συμφωνίες με τους πετρελαιομονάρχες της Σαουδικής Αραβίας, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού, όπου συζήτησαν και για τον άλλο ...φάρο της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Μέση Ανατολή, τη Συρία των τζιχαντιστών. Κι ενώ τα μάτια των ευρωατλαντικών δακρύζουν όταν καταγγέλλουν την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε χώρες - ανταγωνιστές τους (Ιράν, Ρωσία κ.τ.λ.), οι ευαισθησίες τους πάνε περίπατο όταν πρόκειται για τους συμμάχους τους, όπως η Σαουδική Αραβία. Αλλη μια απόδειξη ότι οι «ανησυχίες» τους για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των λαών είναι «πέτσινες» και καθορίζονται από ισχυρά γεωπολιτικά συμφέροντα και ανταγωνισμούς, βγάζοντας στη σέντρα όσους προκλητικά κηρύττουν τις ...αξίες της Δύσης και δεν διστάζουν να οργανώνουν πολύχρωμες επαναστάσεις, ακόμα και πολεμικές επεμβάσεις στο όνομά τους.

«Υπάρχουν πολλά Κέντρα Υγείας τα οποία πιθανόν να μη γνωρίζουν οι πολίτες και να μην τα επισκέπτονται», σημείωσε η υφυπουργός Υγείας Ειρ. Αγαπηδάκη, στο πλαίσιο της συζήτησης για τα Επείγοντα των Νοσοκομείων που ασφυκτιούν, με τον χρόνο αναμονής να αγγίζει το 10ωρο. Φυσικά, η άγνοια δεν είναι των αρρώστων αλλά της υπουργού, που κάνει πως δεν ξέρει σε τι κατάσταση είναι τα Κέντρα Υγείας, με την τραγική υποστελέχωση ακόμη και σε βασικές ειδικότητες, τις μεγάλες ελλείψεις στα στοιχειώδη, τα στεγαστικά προβλήματα και τον ελλιπή εξοπλισμό. Ολα αυτά κουτσουρεύουν τις δυνατότητες της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που είναι ούτως ή άλλως διαλυμένη από την πολιτική της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, ειδικά σε ό,τι αφορά την πρόληψη. Και δεν είναι μόνο αυτό... Την ώρα που τα Κέντρα Υγείας λειτουργούν μόνο χάρη στην υπερπροσπάθεια του προσωπικού, η κυβέρνηση βάζει 9 από αυτά σε διαδικασία επικούρησης των εφημεριών των νοσοκομείων της Αττικής, χωρίς να τα ενισχύει ουσιαστικά, παρά τα διευρυμένα ωράρια και τις μεγαλύτερες απαιτήσεις. Αυτή είναι η πολιτική της Υγείας - εμπόρευμα, που στηρίζει τα κέρδη των μεγαθήριων της ιδιωτικής Υγείας και τη λειτουργία του δημόσιου συστήματος με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Πολιτική που αντιμετωπίζει την Πρωτοβάθμια Φροντίδα ως «τροχονόμο» περιστατικών και όχι ως βασικό συστατικό ενός σύγχρονου, αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας για όλους, με το αναγκαίο προσωπικό και εξοπλισμό, τις απαραίτητες υποδομές κ.ο.κ.

Διπλάσιες ήταν τελικά οι παραιτήσεις στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού το 2024 σε σχέση με το 2023, φτάνοντας τις 291, περισσότερες από κάθε άλλη φορά. Πρόκειται για ένα ακόμα «ρεκόρ», την ώρα μάλιστα που η κυβέρνηση και το ΥΠΕΘΑ «τρέχουν» την «Ατζέντα 2030» για τις Ενοπλες Δυνάμεις. Δεν είναι τυχαίο ότι το κύμα των παραιτήσεων κλιμακώνεται μαζί με τους κινδύνους και την εντατικοποίηση που κουβαλάει η κλιμάκωση της συμμετοχής της χώρας στα θέατρα του ιμπεριαλιστικού πολέμου: Από τις αποστολές στην Ερυθρά και στα ανοιχτά της Λιβύης, μέχρι τις αμέτρητες ΝΑΤΟικές ασκήσεις στις οποίες συμμετέχει το ΠΝ, κατάσταση που θα χειροτερέψει τα επόμενα χρόνια. Θυμίζουμε ότι η κυβέρνηση με δυσκολία κατάφερε να στελεχώσει τις φρεγάτες που συμμετέχουν στην αποστολή «Ασπίδες» της ΕΕ, πολεμώντας τους Χούθι στην Ερυθρά. Οι παραιτήσεις λοιπόν αποτυπώνουν έως έναν βαθμό τη δικαιολογημένη δυσαρέσκεια που εκφράζει μερίδα των ένστολων για την εμπλοκή της χώρας στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Δίνουν ταυτόχρονα απάντηση στη συναίνεση των άλλων κομμάτων του ευρωατλαντισμού με την κυβέρνηση, αλλά και σε όλους όσοι παρουσιάζουν τη βαθιά ΝΑΤΟική εμπλοκή σαν υπόθεση που «ενώνει τους πάντες», ενώ η πραγματικότητα τους διαψεύδει.

1622 Γεννιέται ο Γάλλος συγγραφέας Ζαν Μπατίστ Ποκελέν (Μολιέρος).

1822 Η Αϊτή γίνεται η πρώτη χώρα που αναγνωρίζει την επαναστατημένη Ελλάδα.

1892 Ο Τζέιμς Νάισμιθ δημοσιεύει τους πρώτους κανόνες του μπάσκετ σε εφημερίδα της Μασαχουσέτης.

1919 Δολοφονούνται στο Βερολίνο οι κομμουνιστές ηγέτες Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζα Λούξεμπουργκ.

1919 Το Ελληνικό Εκστρατευτικό Σώμα αναχωρεί για την Ουκρανία προκειμένου να συμμετάσχει στην ιμπεριαλιστική επέμβαση κατά των επαναστατημένων λαών της Ρωσίας.

1920 Πραγματοποιείται στη Σόφια η ιδρυτική Διάσκεψη της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας (BKO).

1934 Οι Ιρέν και Φρεντερίκ Ζολιό - Κιουρί ανακαλύπτουν την τεχνητή ραδιενέργεια, γεγονός για το οποίο την επόμενη χρονιά τιμήθηκαν με το Βραβείο Νόμπελ Χημείας.

1941 Δυόμισι μήνες μετά το 1ο και 50 μέρες μετά το 2ο, ο Νίκος Ζαχαριάδης, από τα μπουντρούμια της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών, απευθύνει το 3ο κατά σειρά γράμμα του, αυτήν τη φορά προς τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ.

1962 Πεθαίνει στο Βερολίνο ο καθηγητής της Ιατρικής Πέτρος Κόκκαλης, στέλεχος του ΚΚΕ, γραμματέας Υγείας και Πρόνοιας της Πολιτικής Επιτροπής Εθνικής Απελευθέρωσης (ΠΕΕΑ), υπουργός Παιδείας στην Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση (ΠΔΚ) και κατόπιν πρόεδρος της Επιτροπής Βοήθειας για το Παιδί (ΕΒΟΠ).

1969 Η Σοβιετική Ενωση εκτοξεύει τον «Σογιούζ-5», ο οποίος πραγματοποιεί την πρώτη πρόσδεση με άλλο διαστημόπλοιο και την πρώτη μεταφορά πληρώματος στο Διάστημα στην Ιστορία.

1975 Επειτα από 14 χρόνια σκληρού εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα η Αγκόλα αποκτά την ανεξαρτησία της από την Πορτογαλία. Σημαντικός παράγοντας σε αυτήν την εξέλιξη υπήρξε η ηθική αλλά και έμπρακτη υποστήριξη της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών κρατών (της Κούβας, κ.ά.).

1981 Ο Πάπας Ιωάννης ο Β' δέχεται στο Βατικανό αντιπροσωπεία του πολωνικού συνδικάτου «Αλληλεγγύη» με επικεφαλής τον Λεχ Βαλέσα, μιας οργάνωσης που θα έπαιζε κεντρικό ρόλο στην αντεπανάσταση στην Πολωνία.

1992 Η «διεθνής κοινότητα» αναγνωρίζει την ανεξαρτησία της Κροατίας και της Σλοβενίας από τη Σοσιαλιστική Ομόσπονδη Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας.