Στη Σαουδική Αραβία, το δικαστικό σύστημα βασίζεται στη Σαρία (Ισλαμικός Νόμος) και οι ποινές περιλαμβάνουν μαστίγωμα, ακρωτηριασμούς και εκτελέσεις. Πάνω από 300 εκτελέστηκαν το 2024, οι περισσότεροι όλων των εποχών. Οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως υποδεέστερες και υπόκεινται σε αυστηρούς περιορισμούς, ενώ κόλαση είναι η ζωή για τους χιλιάδες μετανάστες - θύματα καταπίεσης και άγριας εκμετάλλευσης. Η όποια κριτική απέναντι στο καθεστώς επισείει βαρύτατες ποινές και επιβάλλεται έντονη λογοκρισία στο τι γράφουν ή μεταδίδουν τα ΜΜΕ. Ολα αυτά, όμως, σε τίποτα δεν εμπόδισαν την ελληνική κυβέρνηση να υπογράψει δεκάδες εμπορικές και άλλες συμφωνίες με τους πετρελαιομονάρχες της Σαουδικής Αραβίας, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού, όπου συζήτησαν και για τον άλλο ...φάρο της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Μέση Ανατολή, τη Συρία των τζιχαντιστών. Κι ενώ τα μάτια των ευρωατλαντικών δακρύζουν όταν καταγγέλλουν την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε χώρες - ανταγωνιστές τους (Ιράν, Ρωσία κ.τ.λ.), οι ευαισθησίες τους πάνε περίπατο όταν πρόκειται για τους συμμάχους τους, όπως η Σαουδική Αραβία. Αλλη μια απόδειξη ότι οι «ανησυχίες» τους για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των λαών είναι «πέτσινες» και καθορίζονται από ισχυρά γεωπολιτικά συμφέροντα και ανταγωνισμούς, βγάζοντας στη σέντρα όσους προκλητικά κηρύττουν τις ...αξίες της Δύσης και δεν διστάζουν να οργανώνουν πολύχρωμες επαναστάσεις, ακόμα και πολεμικές επεμβάσεις στο όνομά τους.