Ο άλλος έκανε λόγο, γενικά και αόριστα, για διάφορες σχετικές πληροφορίες και στοιχεία, οι οποίες υποτίθεται πως αποδείχνουν την ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ. Ανάμεσά τους, η μόνη συγκεκριμένη αναφορά αφορούσε στην προμήθεια, από την πλευρά της ιρακινής κυβέρνησης, σωλήνων αλουμινίου... Και δεν ξέρουμε, βέβαια, αν πράγματι αγόρασαν σωλήνες αλουμινίου και τι θα τους κάνουν, αλλά, πάντως, σχέση με όπλα απεμπλουτισμένου ουρανίου δεν μπορεί να έχουν. Και ο τελευταίος μαθητής του Γυμνασίου γνωρίζει ότι το αλουμίνιο δεν έχει ραδιενεργείς ιδιότητες.
Ο πρώτος είναι ο Τζορτζ Μπους, Πρόεδρος των ΗΠΑ. Ο δεύτερος είναι ο Ντικ Τσένι, αντιπρόεδρος των ΗΠΑ και δεξί χέρι του πρώτου. Τα σχόλια δικά σας.
Με τον υπουργό Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης συναντήθηκαν χτες ο υποψήφιος του ΣΥΝ για την υπερνομαρχία Αθήνας - Πειραιά, Μ. Γλέζος και οι υποψήφιοι νομάρχες του συνδυασμού του, διαβάσαμε σε σχετικό Δελτίο Τύπου. Ανάμεσα στα θέματα, λοιπόν, που έβαλαν στον υπουργό - σύμφωνα με το Δελτίο - ήταν και το εξής: «Την ανάγκη να επικρατήσει στην προεκλογική περίοδο απόλυτη ισονομία, ισοτιμία και ισηγορία, στην προβολή των υποψηφίων υπερνομαρχών από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Στα πλαίσια αυτά, ο Μανόλης Γλέζος επισήμανε ότι η προβολή των υποψηφίων από τα ΜΜΕ πρέπει να γίνεται με αλφαβητική σειρά και όχι με βάση την κοινοβουλευτική δύναμη των κομμάτων».
Είναι φανερό, ότι η ουσία της «απόλυτης ισονομίας, ισοτιμίας και ισηγορίας», σύμφωνα με τον Μ. Γλέζο, βρίσκεται στην πρόταση της αλφαβητικής σειράς - στο Δελτίο Τύπου είναι και υπογραμμισμένη. Τον καταλαβαίνουμε... Αλλωστε, οι απαράδεκτες διακρίσεις, που ήδη σφραγίζουν την καθημερινή τηλεοπτική προβολή των υποψηφίων δεν τον αφορούν...
Περίπου οκτώ χιλιάδες εργάτες και υπάλληλοι δουλεύουν στον Ατμοηλεκτρικό Σταθμό Μεγαλόπολης και τα εκεί ορυχεία. Και σύμφωνα, με τους σχετικούς νόμους, έπρεπε να υπάρχουν και να δουλεύουν στην επιχείρηση αυτή τουλάχιστον οκτώ γιατροί εργασίας, οι οποίοι θα επαγρυπνούσαν 24 ώρες το 24ωρο για την τήρηση των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας και θα έδιναν την απαραίτητη ιατρική βοήθεια και συμβουλή σε όποιον εργαζόμενο είχε την ανάγκη της.
Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; Στον ΑΗΣ Μεγαλόπολης υπάρχει μόνον ένας γιατρός εργασίας. Και μη μας αντιτάξουν οι κυβερνώντες το γνωστό και σε μας γεγονός, πως η ιατρική αυτή ειδικότητα σπανίζει στη χώρα μας και είναι ελάχιστοι οι υπάρχοντες γιατροί εργασίας. Οι ίδιοι και οι πολιτικές τους φταίνε και γι' αυτό και το γνωρίζουν πολύ καλά. Αλλωστε, ακόμη κι αν υπήρχαν γιατροί εργασίας και πάλι η κατάσταση στις μεγάλες επιχειρήσεις δε θα άλλαζε ουσιαστικά. Οπως όλοι γνωρίζουν - και πολύ περισσότερο όσοι έχουν δουλέψει ή δουλεύουν σε μεγάλες βιομηχανίες και επιχειρήσεις - οι κανόνες υγιεινής και ασφάλειας δε συμβαδίζουν με τη συνεχή εντατικοποίηση της δουλιάς και την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων. Αφήστε, που η πρόσληψη γιατρών εργασίας κοστίζει, όπως κοστίζουν και τα απαραίτητα έργα ασφάλειας, με αρνητικές συνέπειες στα κέρδη...
Κυκλοφορεί: «Γιατί ο Παπαθεμελής δεν εξάρθρωσε τη "17 Ν"; Επειδή τα μέλη της ήταν παπαδοπαίδια»! Βεβαίως - για να σοβαρευτούμε - το γεγονός ότι, επί 27 χρόνια, δεν εξαρθρώθηκε η «17 Ν», δεν οφείλεται στις «χριστιανικές ευαισθησίες και συγγένειες» του Παπαθεμελή, ούτε στην «ανικανότητα» όλων - πλην Χρυσοχοΐδη - των υπουργών Δημοσίας Τάξεως των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Οφείλεται, κυρίως, στο ότι, όλο το προηγούμενο διάστημα, κάποιοι - εντός και, προπάντων, εκτός Ελλάδος - δεν ήθελαν την εξάρθρωση και προστάτευαν αυτήν την οργάνωση. Οσο, δε, αφορά στο ερώτημα «γιατί εξαρθρώνεται τώρα;», μια από τις απαντήσεις, που φαίνεται λογική και, πάντως, μη απορριπτέα, είναι η εξής: «Επειδή δεν εξυπηρετεί πια τους στόχους που εξυπηρετούσε μέχρι τώρα κι αποφασίστηκε η αναστολή, ή και η παύση της λειτουργίας της». Και μια άλλη, εξίσου λογική, λέει ότι «η εξάρθρωσή της προσφέρει περισσότερα στους εμπνευστές της, απ' όσα η συνέχιση της εγκληματικής δράσης της». Μπορεί, βέβαια, να ισχύουν και οι δυο μαζί...
Ακόμη και η πλειοψηφία της κοινής γνώμης στις ΗΠΑ δεν έχει πειστεί - μέχρι τώρα, τουλάχιστον - από τις πολεμόχαρες θέσεις και διακηρύξεις του Τζ. Μπους. Σύμφωνα με δημοσκόπηση, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στους «Νιου Γιορκ Τάιμς», το 64% εκφράζει επιφυλάξεις και δήλωσε ότι η κυβέρνηση Μπους δεν έχει εξηγήσει ακόμη σαφώς τη θέση της σε ό,τι αφορά στο Ιράκ. Ποσοστό, μάλιστα, το οποίο είναι μεγαλύτερο από αντίστοιχα προηγούμενων δημοσκοπήσεων. Ο Κ. Σημίτης, όμως, φαίνεται πως δεν έχει τον παραμικρό ενδοιασμό. «Αν τα Ηνωμένα Εθνη αποφασίσουν ότι πρέπει να γίνει μια επέμβαση, τότε κι εμείς, ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών, θα ακολουθήσουμε αυτή την απόφαση». Αυτή ήταν η θέση του πρωθυπουργού, στην πρόσφατη συνέντευξη Τύπου της Θεσσαλονίκης. Κι ας τον ρωτούσαν για τη θέση της κυβέρνησής του, και όχι για το τι θα κάνει μετά από ενδεχόμενη απόφαση του ΟΗΕ...
Προφανώς, ο Κ. Σημίτης έχει αφομοιώσει πλήρως τη γνωστή ρήση του Τζ. Μπους «όποιος δεν είναι με μας, είναι εναντίον μας» και πορεύεται ανάλογα. Το άκρως επικίνδυνο είναι, ότι στην πορεία αυτή τραβά και τη χώρα ολόκληρη.
Ετσι ή αλλιώς, όμως, το πραγματικό και κρίσιμο ερώτημα παραμένει, στον ένα ή άλλο βαθμό, στο σκοτάδι: Από ποιον κινδυνεύει σήμερα η διεθνής ειρήνη και ασφάλεια; Από τον όποιον, πρώην ή νυν μισθοφόρο της ΣΙΑ, τύπου Μπιν Λάντεν ή από τις πολεμόχαρες πολιτικές των ΗΠΑ και των άλλων μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, τους μεταξύ τους, συνεχώς εντεινόμενους ανταγωνισμούς και αντιθέσεις;
Και δεν είναι μόνο το ερώτημα αυτό, που θέλουν σώνει και καλά να μπει στο περιθώριο. Υπάρχουν κι άλλα, εξίσου κρίσιμα και σοβαρά. Ποιοι είναι οι πραγματικοί διεθνείς τρομοκράτες και ο υπ' αριθμόν ένα σήμερα εχθρός των λαών; Ο όποιος, έστω φανατικός, που βάζει τις όποιες μικρές ή μεγάλες βόμβες ή όσοι επιβάλλουν και εφαρμόζουν, με τη δύναμη της ισχύος τους και συνήθως με ωμή βία, την πολιτική της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης, καταδικάζοντας δισεκατομμύρια ανθρώπους στην απόλυτη φτώχεια, την πείνα και την εξαθλίωση, προκαλώντας αμέτρητους θανάτους κάθε χρόνο και τη συνεχή χειροτέρευση των κάθε λογής, σοβαρότατων κοινωνικών και περιβαλλοντικών προβλημάτων του σύγχρονου κόσμου;
Και πέρα απ' αυτό, δεν είναι αρκούντως αποκαλυπτική η σχέση τους; Δεν είναι ολοφάνερο, ότι η απάνθρωπη ιμπεριαλιστική πολιτική αποτελεί βασική πηγή τροφοδότησης και αναπαραγωγής των κάθε λογής θρησκευτικών, εθνικιστικών και όποιων άλλων φανατισμών, τη δράση των οποίων χρησιμοποιεί εκ των υστέρων, ως πρόσχημα και επιχείρημα; Για να μην αναφερθούμε και στην εκ μέρους του ιμπεριαλισμού οργάνωση και αξιοποίηση σειράς τρομοκρατικών οργανώσεων, σε όλο τον κόσμο...
Δεν μπαίνουν, βέβαια, τυχαία στο περιθώριο τα προαναφερόμενα και άλλα παρόμοια κρίσιμα ερωτήματα. Η ανάδειξή τους οδηγεί στην ευθεία αμφισβήτηση των σημερινών κυρίαρχων λογικών και πολιτικών. Αμφισβητεί ευθέως την πολύμορφη «τρομο-φιλολογία» και ουσιαστικά αποκαλύπτει, ότι το πραγματικό περιεχόμενο που δίνουν στη «διεθνή τρομοκρατία» οι ιμπεριαλιστές είναι οι ίδιοι οι λαοί, ιδιαίτερα τα αντιιμπεριαλιστικά μαζικά κινήματα και οργανώσεις. Η ανάδειξη των ερωτημάτων αυτών ισοδυναμεί με το ξεκάθαρο και αποφασιστικό ξεσκέπασμα και αντιπάλεμα των σύγχρονων πολιτικών επιβολής της «νέας τάξης», είτε αυτές θέλουν μονόπλευρη από τις ΗΠΑ πολεμική επιδρομή στο Ιράκ, είτε κατόπιν της απόφασης-«φύλλου συκής» του ΟΗΕ. Είτε φοράνε τις «ειρηνιστικές» και «ανθρωπιστικές» προβιές τους, είτε όχι.
Σε τελευταία ανάλυση, η ανάδειξη των ερωτημάτων αυτών συμβάλλει ουσιαστικά στη συνειδητοποίηση των ταξικών και πολιτικών συμφερόντων των εργαζομένων, στη συσπείρωση και στη μαχητικοποίηση του λαού. Γεγονός, το οποίο εξηγεί και την περιθωριοποίησή τους, απ' όλους όσοι επιθυμούν τη διατήρηση του σημερινού ιμπεριαλιστικού στάτους, είτε το θέλουν με λιγότερο ή περισσότερο «ανθρώπινο» πρόσωπο.
Ενας νεκρός εργάτης και επτά τραυματισμένοι στη ΔΕΗ Μεγαλόπολης: Τελικός απολογισμός Δευτέρας 9 του Σεπτέμβρη.
Το πλοίο ήτανε σαπάκι,
μα είχε πάρει το «οκέι»
να κουβαλάει τον κοσμάκη
ως «αξιόπλοο» να πλέει
και εταξίδευε «έξτρα πρίμα»
αυτή η κάσα μες στο κύμα.
*
Κι ογδόντα
έπνιξε ένα βράδυ,
τάφος της θάλασσας ο πάτος,
μα οι δικαστές
έβγαλαν λάδι,
τους πλοιοκτήτες
και το κράτος,
έφταιξαν, είπανε, οι ναύτες
κι όχι οι μεγάλοι νεκροθάφτες.
*
Ογδόντα οι θάνατοι,
οι φόνοι
κι αθώοι, λέει,
οι δολοφόνοι,
κράτος, κεφάλαιο σκοτώνουν
δίχως ποτέ τους
να πληρώνουν!