Δεν μπαίνουν, βέβαια, τυχαία στο περιθώριο τα προαναφερόμενα και άλλα παρόμοια κρίσιμα ερωτήματα. Η ανάδειξή τους οδηγεί στην ευθεία αμφισβήτηση των σημερινών κυρίαρχων λογικών και πολιτικών. Αμφισβητεί ευθέως την πολύμορφη «τρομο-φιλολογία» και ουσιαστικά αποκαλύπτει, ότι το πραγματικό περιεχόμενο που δίνουν στη «διεθνή τρομοκρατία» οι ιμπεριαλιστές είναι οι ίδιοι οι λαοί, ιδιαίτερα τα αντιιμπεριαλιστικά μαζικά κινήματα και οργανώσεις. Η ανάδειξη των ερωτημάτων αυτών ισοδυναμεί με το ξεκάθαρο και αποφασιστικό ξεσκέπασμα και αντιπάλεμα των σύγχρονων πολιτικών επιβολής της «νέας τάξης», είτε αυτές θέλουν μονόπλευρη από τις ΗΠΑ πολεμική επιδρομή στο Ιράκ, είτε κατόπιν της απόφασης-«φύλλου συκής» του ΟΗΕ. Είτε φοράνε τις «ειρηνιστικές» και «ανθρωπιστικές» προβιές τους, είτε όχι.

Σε τελευταία ανάλυση, η ανάδειξη των ερωτημάτων αυτών συμβάλλει ουσιαστικά στη συνειδητοποίηση των ταξικών και πολιτικών συμφερόντων των εργαζομένων, στη συσπείρωση και στη μαχητικοποίηση του λαού. Γεγονός, το οποίο εξηγεί και την περιθωριοποίησή τους, απ' όλους όσοι επιθυμούν τη διατήρηση του σημερινού ιμπεριαλιστικού στάτους, είτε το θέλουν με λιγότερο ή περισσότερο «ανθρώπινο» πρόσωπο.