Τα λεχθέντα από τον Ελληνα πρωθυπουργό στα εγκαίνια της ΔΕΘ κλήθηκε να σχολιάσει η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

-- Κυρία Παπαρήγα, ήθελα ένα σχόλιό σας για τη φετινή ομιλία του πρωθυπουργού κατά τα εγκαίνια της 67ης Διεθνούς Εκθέσεως, κυρίως για το κομμάτι εκείνο που αφορά εξαγγελίες για τα μεγάλα έργα υποδομών της Θεσσαλονίκης;

-- Νομίζω, ότι τα σχόλια πρέπει να τα κάνουν και την ομιλία αυτή να τη σκεφτούν οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης, και ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι.

Αναφορικά με τις υποδομές: Κατ' αρχάς υπάρχουν σημαντικά έργα, τα οποία έπρεπε να έχουν γίνει προ πολλού. Εδώ υπάρχουν έργα που γίνονται με καθυστέρηση 30 και 40 χρόνων και έχουν το θράσος να κάνουν και εγκαίνια. Και το λέω θράσος, γιατί στον τόπο μας έχουν κυβερνήσει συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις. Τα έργα είναι ακόμα στο «θα» ή στο μισό.

Το δεύτερο είναι ότι υπάρχουν έργα και έργα υποδομής. Υπάρχουν έργα υποδομής, τα οποία μπορεί να δίνουν μία προσωρινή δουλιά σε κάποιους, αλλά αυτά τα έργα υποδομής θα λειτουργήσουν από κει και πέρα εναντίον των συμφερόντων των εργαζομένων. Υπάρχουν, λοιπόν, έργα και έργα.

Υπάρχουν έργα που είναι αναγκαία να γίνουν και χρήσιμα και τα οποία αργούν να γίνουν, γίνονται με δυσβάστακτους οικονομικούς όρους, γίνονται με εντατικοποίηση, και εδώ οι κίνδυνοι είναι πάρα πολύ μεγάλοι. Και με την ευκαιρία, τα εργατικά ατυχήματα γιατί αυξήθηκαν στην Ελλάδα; Γιατί γίνονται σε μικρές προθεσμίες, με ανειδίκευτο προσωπικό σε ορισμένες περιπτώσεις, χωρίς να υπάρχει μελέτη της υγιεινής και ασφάλειας στους συγκεκριμένους χώρους δουλιάς, μελέτη συγκεκριμένη κατά έργο. Και με την εντατικοποίηση που γίνεται, υπάρχουν εργατικά ατυχήματα.

Επομένως, να μη μιλάμε μόνο για έργα υποδομής. Υποδομής μεν, αλλά, παράλληλα, ποιος θα ωφεληθεί, πώς θα γίνουν, ποιος θα πληρώσει. Αυτά είναι ζητήματα που εμείς επανειλημμένα έχουμε τοποθετήσει και η Κομματική Οργάνωση της Θεσσαλονίκης νομίζω έχει σημαντικές και συστηματικές παρεμβάσεις και στο τελευταίο διάστημα.

Το Μετρό της Θεσσαλονίκης, για παράδειγμα, να μην έχει τα ατυχήματα που είχε το Μετρό της Αθήνας. Αυτό είναι δεύτερο ζήτημα; Εγώ δεν ακούω να γίνεται λόγος για τέτοια. Θα γίνει το Μετρό, λένε οι διάφοροι αξιωματούχοι εδώ, είτε θέλουν να κάνουν αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, είτε όχι. Υπάρχει μελέτη του έργου που αφορά στις συνθήκες δουλιάς του εργαζόμενου; Υπάρχει ή θα τα ρίχνουν στον τεχνικό ασφάλειας, ο οποίος υπάγεται στον εργοδότη; Ο τεχνικός ασφάλειας, ο υπάλληλος του εργοδότη, θα φταίει;

-- Να ρωτήσω κάτι ακόμα: Ηθελα να σταθούμε λίγο περισσότερο στις δηλώσεις του πρωθυπουργού για τη διεθνή ύφεση. Λίγο-πολύ παρουσίασε την κατάσταση αυτή ως μοιραία και για την Ελλάδα βεβαίως επακόλουθο. Θέλω να μου το σχολιάσετε.

-- Στην πολιτική δεν είναι τίποτα μοιραίο. Η πολιτική έχει συγκεκριμένα αποτελέσματα. Για μας, έτσι για να το πω με λίγα λόγια, όλα αυτά τα συμπτώματα τα οποία ζούμε έχουν να κάνουν με τη συγκέντρωση κεφαλαίου και με την κερδοφορία. Οχι απλώς την κερδοσκοπία, που λένε. Υπάρχει η κερδοφορία. Από εκεί και πέρα άλλοι κερδίζουν παραπάνω, άλλοι κερδίζουν λιγότερο. Τι θα πει κερδοσκοπία; Είναι τα κέρδη.

Εδώ, λοιπόν, από τη μία πλευρά είναι τα κέρδη και από την άλλη μεριά είναι η υποκατανάλωση προϊόντων που κάνουν οι εργαζόμενοι. Διότι η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα γίνονται αντικείμενο ακόμη μεγαλύτερης εκμετάλλευσης, έχουν λιγότερα εισοδήματα και υποκαταναλώνουν. Στην ουσία αυτό γίνεται τώρα, προσπαθούν να κάνουν μείωση της παραγωγής, διότι δεν καταναλώνεται η παραγωγή.

Οταν όμως μειώσουν την παραγωγή, με τα τεράστια έξοδα λόγω τεχνολογικών εφαρμογών και με τον ανταγωνισμό που έχουν, πρέπει να ανεβάσουν την τιμή. Και επομένως έχουμε ανατιμήσεις. Με δυο λόγια, είτε πρέπει να μειώσουν την παραγωγή και να ανεβάσουν τις τιμές - πράγμα που σημαίνει πάλι μεγάλη δυσκολία για τους εργαζόμενους να αγοράζουν τα προϊόντα τους - είτε να αυξήσουν την παραγωγή και να ρίξουν τις τιμές. Αλλά την αυξημένη παραγωγή ποιος θα την αγοράζει;

Αυτή η ύφεση που παρουσιάζεται είναι σύμφυτη με τη λογική της συγκέντρωσης κεφαλαίου, της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων. Και το ζήτημα δεν είναι απλώς μια αναδιανομή στα ψίχουλα. Γι' αυτό και ωριμάζει η ανάγκη για βαθύτερες και πιο ουσιαστικές αλλαγές, πέρα από μία απλή αναδιανομή, που διεκδικούν οι εργαζόμενοι σαν το φάρμακο του σήμερα.

Ακόμη και οι χώρες που πέρασαν από την ύφεση, ακολούθησαν ορισμένες συνταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ή της Παγκόσμιας Τράπεζας κλπ. και ξαναμπαίνουν σε ύφεση, οι δε συνταγές που καλούνται να εφαρμόσουν περιέχουν ακόμα πιο σκληρά μέτρα κατά των εργαζομένων. Γι' αυτό λέμε έρχονται δύσκολες μέρες και γι' αυτό κάνουμε προσκλητήριο διεύρυνσης, ανάπτυξης της κοινής δράσης για να αντιμετωπίσουμε μία λαίλαπα, η οποία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αμυντικά, αλλά επιθετικά - επιθετικότατα.