«Η ανισορροπία στις διεθνείς οικονομικές και πολιτικές σχέσεις, το δημοκρατικό έλλειμμα που χαρακτηρίζει ορισμένες πρωτοβουλίες, η έλλειψη της απαραίτητης συναίνεσης για την ανάληψη παγκόσμιας δράσης, η διατήρηση άδικων και έξω από τη διεθνή νομιμότητα καταστάσεων (όπως στην περίπτωση της Κύπρου) αποτελούν κληρονομιά, από την οποία ο 21ος αιώνας πρέπει να απαλλαγεί οριστικά και δραστικά, γιατί αυτές είναι οι πηγές του φονταμενταλισμού και της τυφλής βίας, που στοίχισε τη ζωή χιλιάδων αθώων πέρυσι την ίδια μέρα».

Αυτό σημείωσε στο χαιρετισμό του ο Δ. Κατσαντώνης, γενικός διευθυντής της ΕΡΤ-3, στην ημερίδα με θέμα «11 Σεπτεμβρίου - ΜΜΕ και τρομοκρατία», που πραγματοποιήθηκε χθες στη Θεσσαλονίκη, με διοργανωτές το υπουργείο Μακεδονίας Θράκης και την ΕΡΤ-3, καθώς και τη συνεργασία του αμερικανικού προξενείου.

«Δεν είμαι βέβαιος, συνέχισε ο Δ. Κατσαντώνης, ότι το πάθημα της 11ης Σεπτεμβρίου για τα ΜΜΕ έχει γίνει μάθημα. Ακόμα και σήμερα σε πολλές περιπτώσεις διεθνών σχέσεων και βίαιων καταστάσεων ορισμένα Μέσα με τους αστέρες τους έχουν την πρακτική των δικηγόρων: "Δε με νοιάζει τι λέει ο νόμος, πες μου ποιος είναι ο δικαστής". Αυτή η αδιαφορία για το νόμο, στοίχισε πέρυσι τόσες χιλιάδες νεκρούς. Για να σταματήσουμε κάποτε να θρηνούμε, βίαιες πράξεις χωρίς αιτία, ας υποχρεώσουμε τους δικαστές να εφαρμόζουν το νόμο. Κ ι αυτό είναι μια μεγάλη ευθύνη των ΜΜΕ».

Η διεθνολόγος Μ. Μπόση τόνισε ότι «το δίκτυο της Αλ Κάιντα δημιουργήθηκε και λειτούργησε με την ανοχή της διεθνούς κοινότητας, ενώ η παρεμβατική του συμπεριφορά άρχισε να ενοχλεί μόνον όταν στράφηκε κατά αυτών, των οποίων υπό την αιγίδα λειτουργούσε».

Από την άλλη, ο Αμερικάνος πρέσβης συνεχάρη για άλλη μια φορά την ελληνική κυβέρνηση για τον αγώνα που κάνει με τις ΗΠΑ «για την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας», ενώ εμφανίστηκε ικανοποιημένος γιατί σε 90 χώρες, όπως είπε, έχουν συλληφθεί 2.400 άτομα που κατηγορούνται για τρομοκρατική δράση.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις μελλοντικές κινήσεις των Αμερικανών ιμπεριαλιστών παρουσιάζει η συνέντευξη που έδωσε χθες στο Μακεδονικό Πρακτορείο ο Jay Nordlinger, διευθύνων σύμβουλος του «National Review», ενός από τα περιοδικά με ιδιαίτερη επιρροή στον κόσμο των αποφάσεων της Ουάσιγκτον και ο οποίος βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη για την ημερίδα.

Στην αρχή, ο J. Nordlinger απαντά ως εξής στο ερώτημα, αν ο κόσμος έγινε ασφαλέστερος μετά τα όσα ακολούθησαν την 11η Σεπτέμβρη: «Είναι ασφαλώς σωστό και βοήθησε η ανατροπή των Ταλιμπάν, δυσκόλεψε την Αλ Κάιντα πολύ, αλλά η πιο απειλητική κατάσταση προέρχεται από το Ιράκ και τον Σαντάμ Χουσεΐν. Δεν ξέρω αν είμαστε ασφαλέστεροι, αλλά είμαι βέβαιος ότι δεν είμαστε αρκετά ασφαλείς και γι' αυτό συνεχίζεται ο πόλεμος».

Στη συνέχεια υπογραμμίζει: «Πολλοί άνθρωποι προειδοποιούν για το ενδεχόμενο υπερβολών, εγώ προειδοποιώ για το ενδεχόμενο να υποβαθμίσουμε μία απειλή. Ποτέ δε θα υπάρξει παγκόσμια συναίνεση. Ούτε στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο δεν υπήρξε». Στο ερώτημα αν μία ενδεχόμενη παρέμβαση στο Ιράκ αποτελεί το δεύτερο βήμα στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, απαντά: «Ναι, αν κι είχαμε ορισμένα ενδιάμεσα βήματα, στις Φιλιππίνες. Πολλά από αυτά, τα οποία κάνει η αμερικανική κυβέρνηση, δε γίνονται γνωστά. Είναι το ζήτημα της προστασίας των συνόρων μας, το οποίο δεν είναι απόλυτα εφικτό και γι' αυτό, άλλωστε, νομίζω ότι μία χώρα ζυγίζει έναν επιθετικό πόλεμο. »Πάντα οι μυστικές υπηρεσίες δουλεύουν στη σκιά. Κάποια πράγματα πρέπει να γίνονται χωρίς να γίνονται γνωστά. Δεν μπορούν να γίνονται όλα γνωστά, διότι αυτό θα έκανε πολλές πράξεις, που στηρίζονται σε αυτά τα πράγματα, αδύνατες. Δεν πιστεύω ότι το κοινό πρέπει να ξέρει τα πάντα». »Είναι υστερική η άποψη ότι στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας θυσιάζονται ανθρώπινα δικαιώματα. Οι ΗΠΑ πέρασαν έναν εμφύλιο και δυο παγκόσμιους πολέμους, κατά τη διάρκεια των οποίων τα ανθρώπινα δικαιώματα περιστάλησαν. Είναι φλυαρία ανθρώπων, που δεν έχουν θέληση να πολεμήσουν. Πρόβλημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπάρχει στο εξωτερικό, όχι στο εσωτερικό. »Οπου πετυχαίνει η Αμερική, τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν μεγαλύτερη τύχη. Οταν απελευθερωθεί το Ιράκ και το Ιράν, οι σκηνές στην Καμπούλ δε θα είναι τίποτε μπροστά τους. Τέλος, ο J. Nordlinger, αφού ισχυριστεί ότι διαμαρτύρονται για την αμερικάνικη πολιτική «οι κομμουνιστές και οι επαγγελματίες αντιαμερικανοί», δηλώνει και τα παρακάτω εξωφρενικά: «Αν ο κόσμος δεν έχει αγαπήσει τις ΗΠΑ με όσα έχουν κάνει μέχρι τώρα, δε θα τις αγαπήσει ποτέ. Ενα έθνος είναι όπως ένας άνθρωπος. Δεν μπορεί να το αγαπήσουν όλοι. Κι οι Αμερικάνοι θέλουν να είναι δημοφιλείς. Απλώς, είναι καλύτερα να είναι ασφαλείς. »Στους ανθρώπους αρέσουν τα θύματα. Τους αρέσει το Ισραήλ όταν είναι αδύνατο και όχι όταν αμύνεται. Το ίδιο και με την Αμερική. Να λένε για τους ταλαίπωρους Αμερικανούς. Οι Αμερικανοί μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα, που άλλα έθνη δεν μπορούν κι όλος ο κόσμος ευεργετείται, είτε τους αρέσει είτε όχι. Το να είσαι η μοναδική υπερδύναμη, δεν είναι ευχάριστη υπόθεση. Μας κατηγορούν ότι αναμειγνυόμαστε. Δεν το κάνουμε. Μας το ζητάνε. Δεν το επιζητάμε».