Δε νομίζουμε, ότι το κύριο ζήτημα είναι οι... ιδιαίτερες εκλογικές προτιμήσεις του κ. Χριστόδουλου. Σε ποιον συγκεκριμένα αναφερόταν, δηλαδή, με όσα είπε στα κηρύγματά του το Σάββατο και την Κυριακή. Αν «κατακεραύνωσε το Γ. Τζανετάκο» κι αν «πριμοδότησε τον εκλεκτό της κυβέρνησης» ή «τον Γ. Καρατζαφέρη». Το βασικό και κύριο ζήτημα είναι η τουλάχιστον απαράδεκτη -κυρίως στο περιεχόμενό της- παρέμβαση του προκαθήμενου της ελληνικής Εκκλησίας. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο κ. Χριστόδουλος δήλωσε, ότι όποιος δεν έχει θρησκευτική πίστη, «δεν μπορεί να διεκδικεί την εμπιστοσύνη και την υποστήριξη του λαού». Και μπορεί, σε κάποιο άλλο σημείο της ομιλίας του να σημείωσε, ότι «αυτό το έθνος ανήκει σε όλους», αλλά, ήδη, είχε χωρίσει τους Ελληνες πολίτες σε δυο τουλάχιστον κατηγορίες.
Σημειώνουμε ακόμη, ότι είναι η πολλοστή φορά, που παρεμβαίνει διχαστικά και αποπροσανατολιστικά στη δημόσια ζωή ο αρχιεπίσκοπος; Οτι, είναι η πολλοστή φορά, που επιχειρεί να εκμεταλλευτεί τα θρησκευτικά συναισθήματα, καλλιεργώντας το φανατισμό και προσφέροντας τη συνδρομή του στη γενικότερη επιχείρηση απόκρυψης της ουσίας των οξυμένων κοινωνικών προβλημάτων. Κι όπως φαίνεται, δεν κάνουν λάθος, όσοι συνδέουν την τελευταία του παρέμβαση, με το πρόσφατο δείπνο μεταξύ κυβερνητικών παραγόντων και αρχιεπισκόπου, στα πλαίσια μιας προσπάθειας αποκατάστασης των σχέσεων...
Περί αντικειμενικότητας...
Η αντικειμενικότητα της ενημέρωσης σε όλο της το μεγαλείο!!! Μόνον έτσι θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει την εκπομπή του Φίλιππου Φιλιππακόπουλου στο «ALTER» για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Ο δημοσιογράφος στη σημερινή του εκπομπή και στην εκπομπή της Τετάρτης καλεί υποψήφιους δημάρχους στο Δήμο Γλυφάδας και στο Δήμο Αγίας Παρασκευής. Παρ' όλα αυτά, «ξέχασε» να καλέσει τους υποψηφίους δημάρχους που στηρίζει το ΚΚΕ και στους δύο αυτούς δήμους. Οταν, μάλιστα, ο υποψήφιος δήμαρχος Αγίας Παρασκευής, Ανδρέας Γκιζιώτης, τον πήρε τηλέφωνο και τον ρώτησε γιατί δεν έχει κληθεί στην εκπομπή του, ξέρετε τι απάντηση πήρε; «Το στούντιο χωράει μόνο τρεις υποψηφίους!!!» Εμείς τι να πούμε... Ντροπή!
«Υπάρχω»
Την πρώτη τακτική συνάντησή του με τους συντάκτες Υγείας είχε χτες ο υπουργός Υγείας Κ. Στεφανής και η πρώτη επισήμανση ήταν η εξής: «Υπάρχω». Με αυτόν τον τρόπο ο Κ. Στεφανής θέλησε να απαντήσει σε ορισμένα σχόλια για ανυπαρξία πολιτικής στο υπουργείο Υγείας. Μάλιστα, σε κάποια στιγμή, ο υπουργός είπε ότι προτιμά την «ανυπαρξία», αν έχει από πίσω του μια κάμερα για επικοινωνιακούς λόγους.
Εκτός απ' τις διαβεβαιώσεις του υπουργού, υπάρχει η συνολική κυβερνητική πολιτική που εφαρμόζεται και στο χώρο της υγείας. Ετσι λοιπόν και εκχωρήσεις τομέων σε ιδιώτες έγιναν - όπως η υγιεινή και ασφάλεια στο Α΄ Περιφερειακό Σύστημα Υγείας - ενώ ήδη συζητείται και η εκχώρηση της διατροφής, καθώς και άλλων υποστηρικτικών υπηρεσιών των δημόσιων νοσοκομείων. Αυτές τις εκχωρήσεις ο Κ. Στεφανής τις δικαιολόγησε με το επιχείρημα της αποτελεσματικότερης διαχείρισης, που θα αξιολογηθεί αν είναι προς όφελος του πολίτη. Και για να ενισχύσει το επιχείρημά του, πρόσθεσε ότι στην Ελλάδα δεν πουλήθηκαν νοσοκομεία όπως έγινε στη Σουηδία και στην Ολλανδία.
Οταν όμως ξεπουληθούν όλες οι λειτουργίες, τι θα μείνει ως δημόσιο; Μόνον οι σκελετοί των κτιρίων; Αλλά κι αυτοί την ίδια τύχη θα έχουν τελικά, καθώς τρώγοντας έρχεται η όρεξη...
Με ξένα κόλλυβα
Τα νέα χρέη των νοσοκομείων προς τους προμηθευτές ο υπουργός Υγείας Κ. Στεφανής τα δικαιολόγησε με το βασικό επιχείρημα των προκατόχων του: Δεν πληρώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία, είπε, σημειώνοντας, ότι το πραγματικό έλλειμμα -που λογιστικά ξεπερνά τα 235 δισ. δραχμές- είναι περίπου 80-85 δισ. δραχμές. Αλλωστε, πρόσθεσε ο Κ. Στεφανής, τα χρέη των νοσοκομείων αποτελούν και δείκτη της ευαισθησίας του ελληνικού κράτους προς τους ανασφάλιστους, τους άπορους και τους μετανάστες που δεν έχουν να πληρώσουν.
Θα αποτελούσε όντως εκδήλωση της κοινωνικής ευαισθησίας αν το ελληνικό κράτος πλήρωνε και τις δαπάνες. Ετσι λοιπόν ο κρατικός προϋπολογισμός πληρώνει κάθε χρόνο γύρω στα πέντε δισ. δραχμές και τα νοσοκομεία ξοδεύουν γύρω στα τριάντα δισ. το χρόνο για τη νοσηλεία των ανασφάλιστων και των απόρων. Διαφορά η οποία καλύπτεται είτε από τα νοσήλια των καθημαγμένων ασφαλιστικών ταμείων είτε από περικοπές των λειτουργικών δαπανών των νοσοκομείων.
Για να μπορεί, βέβαια, η κυβέρνηση να κομπορρημονεί για την κοινωνική της ευαισθησία ή να κάνει μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα, που λέει κι ο λαός μας.
Τα αχώνευτα...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΔΥΟΜΙΣΙ και πλέον μήνες έχουν περάσει από το βράδυ του Σαββάτου, που έσκασε ο πυροκροτητής στα χέρια του Σ. Ξηρού και ξεκίνησε η «εξάρθρωση» της «17 Ν» κι ακόμη το θέμα αυτό βρίσκεται καθημερινά στις πρώτες σελίδες των περισσοτέρων εφημερίδων.
Και να υπήρχαν κάποιες ουσιαστικές εξελίξεις, γύρω από την υπόθεση αυτή, θα λέγαμε χαλάλι τους. Εδώ και καιρό, όμως, τίποτε τέτοιο δε συμβαίνει. Απλώς, το ...τραβάνε από δω, το ...τραβάνε από κει, προσπαθώντας να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο για ενασχόληση, εκτός από το τι λέει ο αγιογράφος εγκληματίας και τι σκέπτεται το υποκείμενο, που ονομάζεται Κουφοντίνας...
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα χτεσινά φύλλα των «Νέων» και της «Ελευθεροτυπίας»: «Γιατρός του "Ευαγγελισμού" αποκαλύπτει στα "ΝΕΑ" - "Τι φάρμακα δώσαμε στον Σάββα"», έλεγε ο πρωτοσέλιδος τίτλος της μιας και «Ο Σάββας θυμήθηκε τηλεφωνικώς "φάρμακα" και "επανάσταση" - ΞΗΡΗ ΤΡΟΦΗ για ξεκάρφωμα» έλεγε της άλλης.
Από ουσία, βέβαια, δεν υπήρχε το παραμικρό άξιο λόγου και ενημέρωσης. Τουλάχιστον, για πρωτοσέλιδο θέμα. Οποιοι, δε, ξεγελάστηκαν από τον ...πονηρό τίτλο των «Νέων» και νόμισαν ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα, απλώς έπεσαν μέσα (στο λάκκο...) και την πάτησαν... Εκτός και αν ήταν γιατροί και ήθελαν τον κατάλογο των φαρμάκων, που δόθηκαν στον Ξηρό, για να πλουτίσουν τις ιατρικές τους γνώσεις...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Βέβαια, την ίδια δουλιά κάνει και η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των τηλεοπτικών ...δελτίων ειδήσεων. Ολες οι κινητές μονάδες και τα τηλεοπτικά εξωτερικά συνεργεία παρακολουθούν κατά πόδας την Αγγελική Σωτηροπούλου, την Αλίθια Ρομέρο, τους δικηγόρους των κατηγορουμένων, κλπ., ή βρίσκονται μονίμως εγκατεστημένα έξω από τη ΓΑΔΑ και τις φυλακές Κορυδαλλού ή αναζητούν ...πιθανούς τρομοκράτες ανά τη χώρα...
Και μετά, όλο αυτό το υλικό, μας το ρίχνουν κατακέφαλα, συνήθως στα βραδινά τηλεοπτικά δελτία, συνοδεύοντάς το και με τα απαραίτητα τηλε-παράθυρα, ώστε να γίνεται λιγότερο δύσπεπτο. Με άλλα λόγια, δηλαδή, ματαιοπονούν... Το υλικό αυτό δε χωνεύεται με τίποτε πλέον...
Ανέξοδα λόγια των ΣΥΝ αυτώ...
Εκλογές ενόψει και πολλοί από τους διεκδικητές των δημαρχιακών και νομαρχιακών θώκων διαφημίζουν την υποψηφιότητά τους με την αμέριστη βοήθεια των φίλιων τους ΜΜΕ. Για τους υποψηφίους του δικομματισμού δε χρειάζονται πολλά σχόλια, είναι γνωστός ο βίος και η πολιτεία τους, εκ των προτέρων δεδομένη η στοχοπροσήλωσή τους στην αντιλαϊκή ρότα των κομμάτων που εκπροσωπούν και γι' αυτό επιβεβλημένη η καταψήφισή τους από το λαό. Για ορισμένους ωστόσο, που θέλουν να παρουσιάζονται ως ανεξάρτητοι και υπερκομματικοί, έχει αξία να σταθούμε λίγο περισσότερο. Ενας απ' αυτούς είναι ο Μ. Γλέζος, υποψήφιος του ΣΥΝ για την υπερνομαρχία Αθήνας - Πειραιά (και για να είμαστε απολύτως δίκαιοι, στηριζόμενος και από κάποιους συγκεκριμένους διαθέσιμους κατά περίσταση, οι οποίοι προσφάτως ανακάλυψαν τον «ορθό δρόμο» και αποχώρησαν από το ΚΚΕ, συκοφαντώντας το με τον πλέον ανήθικο τρόπο). Κι επειδή κάποιοι ίσως βιαστούν να μας χαρακτηρίσουν ασεβείς απέναντι στις αγωνιστικές περγαμηνές του, απλά σημειώνουμε πως στα διαβατήρια αγώνων δεν υπάρχουν εφάπαξ θεωρήσεις, απαιτείται η συχνή και συνεχής ανανέωσή τους (όχι από κάποιον, μόνο από την ίδια την πράξη, ασφαλές κριτήριο πάντα των γενικών θεωρήσεων και ενατενίσεων).
Ο συνδυασμός του ΣΥΝ λοιπόν για την υπερνομαρχία εισάγει κάτι το «καινοτόμο» και «ρηξικέλευθο», όπως προσπαθεί να πείσει; Λέμε πως όχι. Διαβάσαμε αρκετές από τις δημόσιες παρεμβάσεις του επικεφαλής του και την τελευταία στην Κυριακάτικη «Ελευθεροτυπία». Μάταια αναζητήσαμε μια καταγγελτική τοποθέτηση απέναντι στις βαθιά αντιδραστικές τομές που έκανε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στο θεσμικό πλαίσιο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, καθιστώντας την το μακρύ χέρι της εκάστοτε κεντρικής εξουσίας για την αποκέντρωση μιας ταξικής, αντιλαϊκής πολιτικής. Εντοπίσαμε απλά και μόνο τη διαπίστωση πως «της στέρησαν τις εξουσίες». Κι όμως η ΤΑ έχει εξουσίες, αρκετές για να ασκήσει αντιλαϊκή πολιτική.
Διαβάσαμε ακόμη και για το φιλόδοξο στόχο του να «υπηρετήσει την αυτοδιοίκηση και μόνο αυτή». Την αυτοδιοίκηση, όχι το λαό, όχι τους εργαζόμενους, όχι να σταθεί στο πλευρό των λαϊκών αγώνων βοηθώντας την οργάνωση και ανάπτυξή τους. Κάνει λόγο ο Μ. Γλέζος για την ανάγκη οι πολίτες να δώσουν το δικό τους μήνυμα, να σπάσουν το δικομματισμό. Πλην όμως αρνείται να καλέσει το λαό σε συγκεκριμένη στάση στο δεύτερο γύρο, ενώ τον καλεί στο πρώτο επίπεδο της ΤΑ να ψηφίσει όποιον δήμαρχο θέλει! Σιωπά για το γεγονός ότι το κόμμα που τον στηρίζει συνεργάζεται σχεδόν σε πάνω από τις μισές νομαρχίες της χώρας με το κυβερνών κόμμα. Αραγε, μπορεί η υπερνομαρχία Αθήνας - Πειραιά να αποτελέσει νησίδα ευημερίας, εάν όλες οι υπόλοιπες νομαρχίες και οι δήμοι ελέγχονται από τα δύο μεγάλα κόμματα; Η απάντηση είναι αυτονόητη, όμως αν και τέτοια, ο Μ. Γλέζος και ο συνδυασμός του επιμένουν να περιορίζουν σκόπιμα τη συζήτηση, ρίχνοντας νερό στο μύλο του δικομματισμού.
Ισως γι' αυτό τυγχάνουν της «προσοχής» των ΜΜΕ. Σε αντίθεση με τη «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία», η δυναμική της οποίας και το εύρος όσων συσπειρώνονται σ' αυτήν, πολιτικών δυνάμεων και προσωπικοτήτων, απλών ανθρώπων του μόχθου, φαίνεται πως τους ανησυχεί ιδιαίτερα. Ο λαός, οι εργαζόμενοι της Αθήνας και του Πειραιά έχουν τον τελευταίο λόγο. Αν πράγματι επιθυμούν νομαρχίες μετερίζια των δικών τους αγώνων και διεκδικήσεων, τότε ψηφίζουν μαζικά «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία».
Βάσω ΝΙΕΡΡΗ
Πανεπιστήμιο με δίδακτρα
Γρηγοριάδης Κώστας
Ολοι πλέον το γνωρίζουν. Οι περισσότεροι, μάλιστα, δε διστάζουν και να το ομολογήσουν, με τον έναν ή άλλον τρόπο. Σε τι αναφερόμαστε; Στην έννοια της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης και της συνεχούς αποψίλωσής της. Χρόνο με το χρόνο, είναι ακόμη λιγότερο δημόσια, λιγότερο δωρεάν και λιγότερο εκπαίδευση. Αυτό είναι το αποτέλεσμα των κυβερνητικών υποσχέσεων περί «κοσμογονίας», των αντίστοιχων πολιτικών τους, των αλλεπάλληλων και συνεχιζομένων ακόμη σχετικών μεταρρυθμίσεων. Και θα 'ρθουν ακόμη χειρότερα. Εγγυώνται γι' αυτό, τόσο οι κυβερνώντες και οι πολιτικές τους, όσο και η ΝΔ, που θεωρεί άτολμα και καθόλου γενναία τα μέτρα της κυβέρνησης. Απαιτεί την πιο γρήγορη αποψίλωση της «δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης», απ' οτιδήποτε ουσιαστικό περιέχει αυτή η έννοια. Οι της ΝΔ, μάλιστα, δεν περιορίζονται μόνο στα λόγια. Είναι αποφασισμένοι να βοηθήσουν και στην πράξη τη γρηγορότερη εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η υποψήφια δήμαρχος Αθηναίων, Ντ. Μπακογιάννη. Εάν εκλεγεί δήμαρχος, λέει, θα ιδρύσει Οικονομικό Πανεπιστήμιο. Με τι χρήματα; Ε, τόσοι κεφαλαιοκράτες υπάρχουν. Κάποιοι θα βρεθούν... Με το αζημίωτο, φυσικά, μια και το μόνο ουσιαστικά καινούριο που θα φέρει το υποσχόμενο από την κ. Μπακογιάννη πανεπιστήμιο είναι τα δίδακτρα, που θα πληρώνουν όσοι θα φοιτούν σ' αυτό.
Τίποτε δε λέγεται τυχαία
Κατά 18% αυξήθηκαν τα πραγματικά εισοδήματα των εργαζομένων από το 1994, ισχυρίστηκε τις προάλλες στη Βουλή ο υφυπουργός Οικονομικών, Απ. Φωτιάδης, απαντώντας στην απολύτως δικαιολογημένα σκληρή κριτική της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτών του ΚΚΕ. Και το σημειώνουμε, όχι μόνον, ή κυρίως, ως μια ακόμη απόδειξη της ολοκληρωτικής αδυναμίας των κυβερνώντων να απαντήσουν, αφού μόνον τα προκλητικά ψέματα τούς έχουν απομείνει πλέον, αλλά και γιατί τίποτε δε λέγεται τυχαία. Οταν η κυβέρνηση θεωρεί ότι οι εργαζόμενοι έχουν γίνει ...πλουσιότεροι κατά 18%, τα τελευταία οχτώ χρόνια, να 'στε σίγουροι ότι μεθοδεύει ήδη τις απαραίτητες, για την ...αποκατάσταση των ανισοτήτων, νέες πολιτικές και μέτρα. Προς όφελος ποιων; Μα ποιων άλλων, των μονίμως ...αδικημένων και ...δυσπραγούντων βιομηχάνων και μεγάλων επιχειρηματιών.
Δ.
Το στοίχημα του Πειραιά
Σε καθεστώς πλήρους «καραντίνας» έχουν βάλει οι τοπικές εφημερίδες του Πειραιά τη Δημοτική Κίνηση «Πειραιάς Αναγέννηση» και τον υποψήφιο δήμαρχο Κώστα Τζατζάνη. Τίποτε δε γράφουν από τις πολύμορφες, καθημερινές δραστηριότητες του συνδυασμού, από τις ανακοινώσεις και τα δελτία Τύπου, σε αντίθεση με αυτές των αντιπάλων του. Προφανώς, ο αγωνιστικός προσανατολισμός της Κίνησης, ο ξεκάθαρος πολιτικός προσανατολισμός της, οι φιλολαϊκές θέσεις και προτάσεις της και, κυρίως, η εμμονή της στην ανάδειξη της λαϊκής συσπείρωσης και κινητοποίησης σε πρωταγωνίστρια της δημόσιας ζωής του πρώτου λιμανιού της χώρας, προκαλεί έντονη αλλεργία και «αναστάτωση» στους τοπικούς εκδότες και τους κάθε λογής πολιτικούς τους «φίλους».
Δε θα τους περάσει, όμως. Τα μηνύματα του συνδυασμού «Πειραιάς Αναγέννηση» θα φτάσουν και στον τελευταίο εργαζόμενο της πόλης. Ηδη, οι κομμουνιστές, οι συνεργαζόμενοι μαζί τους, αγωνιστές του ΔΗΚΚΙ, της Κομμουνιστικής Ανανέωσης, αρκετοί ακόμη ανένταχτοι αριστεροί, οικολόγοι, κλπ., οργώνουν τους χώρους δουλιάς και τις συνοικίες, ξεδιπλώνοντας έναν πολύμορφο διάλογο με τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Με τον καλύτερο και τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο: Συζητώντας μαζί τους, πρόσωπο με πρόσωπο. Μοιράζοντας τα υλικά του συνδυασμού, όπως την εφημερίδα του (φωτό). Εχουν βάλει στοίχημα, να κουρελιάσουν το «πέπλο σιωπής» και όλα δείχνουν πως θα το κερδίσουν.
Μποϊκοτάζ στην αντιλαϊκή πολιτική
Κυβέρνηση, «κίνημα καταναλωτών», επιχειρηματίες, με το τετραήμερο μποϊκοτάζ στις λαϊκές και το προηγούμενο «μονοήμερο» στην αγορά «ενάντια στην ακρίβεια και τις ανατιμήσεις», παίζουν καλά το παιχνίδι τους. Θολώνουν τα νερά και αποκρύπτουν τις πραγματικές αιτίες για όσα βιώνουν τα λαϊκά στρώματα. Οι ανατιμήσεις και υπερτιμολογήσεις προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης και υπηρεσιών δε γίνονται επειδή κάποιοι ασυνείδητοι κερδοσκοπούν ασύστολα. Ασύστολη είναι η ίδια η κυβερνητική επίθεση. Αυτό το δρόμο ανοίγει η ΟΝΕ, που σημαίνει κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο και νέα βάρη για τους εργαζόμενους. Γι' αυτό και οι εργαζόμενοι με τα ταξικά τους συνδικάτα διαδηλώνουν όλο το χρόνο, ενάντια στην ακρίβεια αλλά και ενάντια σ' αυτές τις πολιτικές που τη γεννούν.
Η κυβέρνηση υποκρίνεται όταν καλεί τους εργαζόμενους να αποκλείσουν την αγορά, τη στιγμή που η ίδια δημιουργεί τις πολιτικές προϋποθέσεις για την ακρίβεια, αυξάνει τις τιμές των προϊόντων των ΔΕΚΟ αλλά και με τη συνολικότερη πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και υποχρηματοδότησης της υγείας, παιδείας και των υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας. Η κυβέρνηση λοιπόν και άλλοι φορείς όπως το Ινστιτούτο Καταναλωτών «ρίχνουν στάχτη στα μάτια» των λαϊκών στρωμάτων ότι ο καθορισμός των τιμών ή ο έλεγχος των ανατιμήσεων είναι και ατομική ευθύνη του καταναλωτή, ότι μπορεί να εξαρτηθεί και από τη δική του καταναλωτική συμπεριφορά.
Οσοι επικαλούνται τη «δύναμη του καταναλωτή», υπονομεύουν τη δύναμη της εργατικής λαϊκής διεκδίκησης και αυτό κυρίως γιατί σπέρνουν την αυταπάτη ότι με ρυθμίσεις στη σφαίρα της κυκλοφορίας μπορούν να δοθούν λύσεις στην ακρίβεια. Μόνο που οι τιμές καθορίζονται από αυτούς που κατέχουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους, τους βιομηχάνους, τους μεγαλέμπορους. Διαμορφώνονται στην παραγωγή, είναι απότοκο και της υπερεκμετάλλευσης των εργαζομένων, που υφίστανται διπλή εκμετάλλευση πουλώντας την εργατική τους δύναμη και ως αγοραστές εμπορευμάτων για την ικανοποίηση βασικών αναγκών τους.
Οι συμβολικές κινήσεις τύπου «μποϊκοτάζ της αγοράς», μπορούν μόνο να «χαϊδέψουν» το πρόβλημα. Αυτό που απαιτείται είναι συνολική απόρριψη αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής που εξυπηρετεί το ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο και την ΕΕ, όποιος και αν είναι ο εκφραστής της. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να επαναπαυτούν στις διακηρύξεις της κυβέρνησης, αλλά μαζικά και αποφασιστικά να συσπειρωθούν ενάντια στις ανατιμήσεις, για τη μείωση της έμμεσης φορολογίας στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, για κοινωνική ασφάλιση και παιδεία αποκλειστικά δημόσιου χαρακτήρα όπου δε θα υπάρχει κανένας λόγος ή αιτία να πληρώνει από την τσέπη της η λαϊκή οικογένεια.
Ο δρόμος των εργαζομένων είναι ο δρόμος της οργανωμένης πάλης, της συμμετοχής στο σωματείο, της στήριξης της ταξικής αγωνιστικής γραμμής στο συνδικαλιστικό κίνημα, των μαζικών αγώνων, που κλιμακώνονται σε στόχους πάλης, μέσα και μορφές, που αποκρυσταλλώνονται και σε ταξικά συνειδητή πολιτική ψήφο στις επερχόμενες Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές, με τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΚΚΕ.
Feeds
