ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αρχισαν τα προεκλογικά κόλπα

Το τοπίο μυρίζει όλο και πιο πολύ εκλογές. Ενα από τα κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης σε επικοινωνιακά τεχνάσματα, ο υπουργός Εργασίας, Δ. Ρέππας, κάλεσε προχτές τα επιτελεία του για να τους δώσει την εντολή να ξαναμοιράσουν στα χαρτιά τα χρήματα των χιλιοεξαγγελμένων περιφερειακών προγραμμάτων στις ομάδες του πληθυσμού (άνεργοι, υποβαθμισμένες περιοχές, αγροτικές περιοχές κ.ά.) από τις οποίες η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αναμένει μεγάλες αντιδράσεις λόγω της αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής που ακολουθεί...

Σε εφαρμογή της εντολής Ρέππα, λοιπόν, αναμένονται μια σειρά συνεντεύξεις, όπου για κάθε κατηγορία θα γίνεται και ξεχωριστή ανακοίνωση παροχών. Τι παροχών; Ακόμα κι αν μοιραστούν στα ίσα 5,8 δισ. ευρώ στους 1.000.000 ανθρώπους που η κυβέρνηση δηλώνει πως θα ευεργετηθούν, προκύπτει ένα επίδομα 65 ευρώ περίπου ή 22.000 δρχ. Και αυτά τα σκάρτα 65 ευρώ θα εξαγγελθούν ξανά και ξανά, μήπως και δεν καταλάβει κάποιος ότι το ΠΑΣΟΚ έχει κοινωνικό πρόσωπο. Δηλαδή, καλούνται τα θύματα αυτής της πολιτικής να καταδικάσουν τον εαυτό τους σε άλλα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ για ένα ποσό μικρότερο κι απ' όσα ξοδεύει ο Ρέππας για να τραπεζώσει έναν προς έναν τους δημοσιογράφους, που καλούνται να προβάλουν το κοινωνικό πρόσωπο της κυβέρνησής του...

Ο «εχθρός» λαός

Κινητοποίησαν 15.000 περίπου αστυνομικούς, πυροσβέστες, λιμενικούς και άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων, μαζί με τον αντίστοιχο αριθμό μέσων, κλπ., κλπ. «Εκοψαν» την πρωτεύουσα στα δυο, θέτοντας ένα μεγάλο μέρος του κέντρου της Αθήνας, όπως και μεγάλες οδικές αρτηρίες, σε καθεστώς ολοκληρωτικής απαγόρευσης. Ακόμη και ο ηλεκτρικός δε θα κάνει σήμερα κανονικά τα δρομολόγιά του, αλλά θα σταματά στο Θησείο, ερχόμενος από Πειραιά και στην Ομόνοια, ερχόμενος από Κηφισιά. Προφανώς, επειδή η κυβέρνηση θέλει ...να διευκολύνει τους διαδηλωτές...

Κι έχουν το θράσος από πάνω, να μιλάνε για ευρωπαϊκά ιδεώδη, αξίες, δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα. Λες και δεν καταλαβαίνουν οι πάντες ποιος είναι ο κύριος στόχος της προαναφερόμενης, τεράστιας επιχείρησης αστυνομο-τρομοκρατίας.

ΥΓ: Αργά το βράδυ και μετά από σχετικές διαμαρτυρίες και παραστάσεις, η διοίκηση του ΗΛΠΑΠ άλλαξε την απόφασή της. Τούτο, όμως, δεν αλλάζει την ουσία του σχολίου.

Οι καλλιεργούμενες προσδοκίες...

«Παρ' όλα αυτά, η αυριανή ημέρα είναι ελληνική και ταυτόχρονα ευρωπαϊκή. Η υπογραφή της διεύρυνσης ενισχύει την Ευρώπη, ενισχύει την Ελλάδα, διασφαλίζει την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας και αποτελεί βασική προϋπόθεση για την επανένωσή της. Τουλάχιστον, αυτές είναι οι σκέψεις και οι προσδοκίες της μέγιστης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Μόνο μια μικρή μειοψηφία βλέπει διαφορετικά τις εξελίξεις αυτές, με σεβαστές απόψεις και αξιόλογο προβληματισμό. Ομως, δεν έχει την ευθύνη των αποφάσεων». Το απόσπασμα είναι από το χτεσινό άρθρο του Αντ. Καρκαγιάννη στην «Καθημερινή».

Χρειάζεται, άραγε, να προβλέψουμε ότι οι προαναφερόμενες και καλλιεργούμενες από τις κυρίαρχες δυνάμεις του τόπου προσδοκίες, θα παραμείνουν απλώς και μόνον προσδοκίες;

... και το ιστορικό προηγούμενο

Μια και ασχολείται, όμως, με προσδοκίες ο κ. Καρκαγιάννης, θα του προτείναμε να επιχειρήσει έναν απολογισμό των προσδοκιών, που είχαν καλλιεργήσει οι ίδιες δυνάμεις στο λαό μας το 1981, με την εισδοχή της Ελλάδας ως πλήρους μέλους της τότε ΕΟΚ και νυν ΕΕ. Ποια από τις προσδοκίες εκείνες έγινε πραγματικότητα, μετά από 22 ολόκληρα χρόνια; Μήπως η διασφάλιση της εθνικής ανεξαρτησίας; Παρούσα είναι η εξ ανατολών απειλή από τη σύμμαχο στο ΝΑΤΟ και υποψήφια προς ένταξη στην ΕΕ Τουρκία. Μήπως η μεγάλη κοινοτική αγορά των 350 εκατομμυρίων, όπου θα πωλούνταν τα ελληνικά προϊόντα και, ιδιαίτερα, τα αγροτικά; Μάλλον, το αντίθετο έγινε. Μήπως η σύγκλιση μισθών, μεροκαμάτων και βιοτικού επιπέδου της λαϊκής οικογένειας, γενικότερα; Οι ανισότητες στους μισθούς παραμένουν - αν δε διευρύνονται... - ενώ συγκλίνουν οι τιμές των προϊόντων και ο βαθμός εκμετάλλευσης. Για να μη μιλήσουμε για τα χρυσά κουτάλια και πιρούνια...

Μία και μόνη προσδοκία υλοποιήθηκε τις δυο αυτές δεκαετίες. Μόνον που αυτή δεν αφορούσε τους εργαζόμενους και το λαό μας. Αφορούσε την ντόπια ολιγαρχία και τα κέρδη της, που σημείωσαν πανευρωπαϊκό ρεκόρ αύξησης...

Για ποια «ασφάλεια»;

Ο πόλεμος στο Ιράκ ήταν η αφορμή για να έρθει στο επίκεντρο των συζητήσεων, στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το θέμα της άμυνας και της ασφάλειας. Οι εγχώριοι θιασώτες της ΕΕ βρήκαν την ευκαιρία να επαναλάβουν τον ισχυρισμό τους, ότι, δήθεν, η Ελλάδα με την ένταξη και τη συμμετοχή της στην ΕΕ ενισχύει την ασφάλειά της. Ομως, επειδή γνωρίζουν ότι στα 23 χρόνια που μεσολάβησαν από την ένταξη της χώρας μέχρι σήμερα τα στοιχεία μιλούν για το αντίθετο, προβάλλουν τον ισχυρισμό τους με την αρνητική του μορφή. Λένε, δηλαδή, ότι το μέλλον της Ελλάδας είναι ιδιαίτερα επισφαλές εκτός της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Δε χρειάζεται να καταφύγουμε σε θεωρητικές κατασκευές, για να δούμε πόσο ασφαλής είναι η χώρα ως μέλος της ΕΕ. Επικαλούμαστε απλώς τη μνήμη του ελληνικού λαού για το τι συνέβη τα τελευταία χρόνια.

Δε θα αναφερθούμε στη δεκαετία του '80, όταν η άρχουσα τάξη και το πολιτικό της προσωπικό επέσειαν τον «από βορράν κίνδυνο» για να δικαιολογήσουν την ένταξη στην ΕΟΚ. Είναι σε όλους γνωστό ότι τέτοιος κίνδυνος δεν υπήρξε ποτέ και ότι χρησιμοποιήθηκε για να δικαιολογηθεί ο «ψυχρός πόλεμος» και η αντισοσιαλιστική εκστρατεία.

Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι όσες φορές υπήρξε αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, η Ευρωπαϊκή Ενωση όχι μόνο δεν ενίσχυσε την ασφάλεια της Ελλάδας, αλλά, αντιθέτως, είτε διάλεξε το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου, είτε συνέπραξε σε βάρος των συμφερόντων της.

Είναι νωπή ακόμη η πλήρης σιωπή της ΕΕ στην υπόθεση των Ιμίων και ακόμη πιο πρόσφατη η στάση των «εταίρων» στην υπόθεση του Ευρωστρατού, όταν αποδέχτηκαν τη Συμφωνία της Κωνσταντινούπολης, η οποία έδινε το δικαίωμα στην Τουρκία να εξαιρεί το Αιγαίο από τα πεδία δράσης της κοινής ευρωπαϊκής στρατιωτικής δύναμης. Ετσι, η ΕΕ νομιμοποίησε ουσιαστικά τις διεκδικήσεις της Αγκυρας.

Το πραγματικό στήριγμα της ασφάλειας της χώρας, της ανεξαρτησίας και της ακεραιότητάς της είναι ο ίδιος ο λαός της. Η πλούσια ιστορική πείρα του ελληνικού λαού επιβεβαιώνει ότι η συμμετοχή είτε στο ΝΑΤΟ, είτε στην ΕΕ, όχι μόνο δεν εξυπηρέτησε τα εθνικά συμφέροντα, τα συμφέροντα του λαού, αλλά, αντίθετα, σε αρκετές περιπτώσεις τα έβλαψε. Κορυφαίο, βέβαια, παράδειγμα παραμένει η στρατιωτικοφασιστική δικτατορία και το δράμα της Κύπρου.

Αν, πάλι, οι θιασώτες της ΕΕ θέλουν να πουν ότι η ασφάλεια της χώρας ενισχύεται με τη συμμετοχή στα εγκλήματα, που κατά καιρούς διαπράττουν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, όπως στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, τότε η απάντηση είναι ότι ο ελληνικός λαός ποτέ δε ζήτησε μια «ασφάλεια» βαμμένη στο αίμα των λαών, γειτονικών και μη.

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Τα... σεντόνια

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΟΑ του Αττάλου, στο Θησείο, εκεί που θα γίνει η κεντρική φιέστα της διεύρυνσης, όποιο σπίτι ή κτίριο δεν ταιριάζει με την ευρωπαϊκή αισθητική, το καλύπτουν με κάτι τεράστια μπλε η άσπρα σεντόνια και το πρόβλημα θεωρούν ότι λύνεται. Αυτό ακριβώς προσπαθούν να κάνουν και στη χώρα.

Επιχειρούν να καλύψουν τη συμμετοχή της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης στον πόλεμο και την «ανασυγκρότηση», όπως λένε, του Ιράκ, μ' ένα τεράστιο ευρω-σεντόνι...

Κι ακόμα χειρότερα, θέλουν το ίδιο σεντόνι να σκεπάσει και την Ελλάδα που έχουν δημιουργήσει και τα αποτελέσματα των πολιτικών τους. Ούτε τρεις μέρες δεν πέρασαν από την τραγωδία των Τεμπών, ούτε τρεις βδομάδες από το έγκλημα στα «Σωληνουργεία Κορίνθου» κι αυτοί μας λένε για την Ελλάδα που είναι το κέντρο της Ευρώπης.

Εδώ που τα λέμε, ίσως να έχουν ένα δίκιο. Η Ευρώπη που έχουν δημιουργήσει δεν είναι καλύτερη και κατά τα πρότυπά της χειροτερεύουμε κι εμείς ολοένα και περισσότερο και τώρα πολλοί ακόμα θα μπλέξουν στην ίδια ιστορία, με κίβδηλες υποσχέσεις προς τους λαούς και άσχημο παζάρι κάτω από το τραπέζι.

Οσο για την Κύπρο και το Κυπριακό, ας αφήσουν τις μεγαλοστομίες. Εδώ θα είμαστε κι αύριο και θα διαπιστώσουμε όλοι μαζί τις εξελίξεις που θα υπάρξουν και δεν προμηνύονται καθόλου καλές.

Δυστυχώς για τους κυβερνώντες, τους προέκυψε και η «μπόχα» που αναδύεται από την υπόθεση της παραίτησης του Ευάγγελου Μαλέσιου...

Εκτός των άλλων, για να θυμηθούμε κι από πού προέρχονται («Αυριανή») και με ποιους διαπλέκονται και πώς...

Πάντως, εκτός της υπόθεσης «ασφάλειας της Ολυμπιάδας», η οποία δεν είναι μόνο επικίνδυνη για τις δημοκρατικές ελευθερίες αλλά και αρκετά βρώμικη, πολλά ακόμη λέγονται περισσότερο ή λιγότερο ψιθυριστά, γύρω από την παραίτηση του υφυπουργού Δημόσιας Τάξης...

Για το χρηματιστήριο, όταν το τελευταίο ήταν στις δόξες του και διάφορους, περί την εξουσία, που τα κονόμησαν γερά, κλπ. κλπ...

Τα εθνικά συμφέροντα...

Περισσεύουν τις μέρες αυτές οι αταξικές κορόνες και αναλύσεις, με αφορμή τις φιέστες για τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι βαρύγδουπες εκτιμήσεις, περί μεγάλης μέρας, ιστορικής στιγμής, με εθνική σημασία κλπ, κλπ, πάνε κι έρχονται, λες και η ΕΕ και οι 15 (ή οι 25) χώρες - μέλη της αποτελούνται από κοινωνίες με ενιαία και όχι ριζικά αντίθετα ταξικά συμφέροντα και επιδιώξεις. Λες και δεν είναι η ΕΕ μια ιμπεριαλιστική ένωση των δυτικοευρωπαϊκών πολυεθνικών. Λες και η όποια διεύρυνσή της δεν αποτελεί στην πραγματικότητα μια διεύρυνση, τόσο σε έκταση όσο και σε βάθος, της άγριας καπιταλιστικής εκμετάλλευσης των εργαζομένων και των λαών, τόσο των παλιών όσο και των όποιων νέων χωρών - μελών. Μια νέα αφετηρία ενίσχυσης του δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου και του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της ΕΕ, πολλαπλασιασμού και όξυνσης των αντιθέσεων, τόσο στο εσωτερικό της, όσο και με τα υπόλοιπα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Δε μας παραξενεύει, βέβαια, το γεγονός. Πάντα οι άρχουσες τάξεις αναγόρευαν τα στενά, ταξικά τους συμφέροντα σε εθνικά. Πάμπολλα είναι τα εγχώρια παραδείγματα. Από τις εκστρατείες στην Ουκρανία, τη Μικρά Ασία και την Κορέα, μέχρι τον εγκλωβισμό της χώρας στο ΝΑΤΟ, την ΕΟΚ και τις πρόσφατες διευκολύνσεις στον πόλεμο των ΗΠΑ ενάντια στο Ιράκ...

Οι αυταπάτες του ΣΥΝ...

«Η Ευρώπη μπορεί να είναι μια μεγάλη δύναμη στο σύγχρονο κόσμο. Για να γίνει, όμως, αυτό, πρέπει η σημερινή ΕΕ με τη συνεννόηση των λαών της να προχωρήσει στην πολιτική της ενοποίηση, στην κοινή εξωτερική πολιτική και την κοινή αμυντική πολιτική, πρέπει να προχωρήσει στην πολιτική και αμυντική χειραφέτησή της από τις ΗΠΑ». Αυτά δήλωσε προχτές ο Ν. Κωνσταντόπουλος, σύμφωνα με τη χτεσινή «Αυγή».

Ας υποθέσουμε, λοιπόν - παρά τις υπάρχουσες περί του αντιθέτου βάσιμες αναλύσεις - ότι η σημερινή ΕΕ κατορθώνει να αποκτήσει μια «κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική άμυνας». Πρώτον, η κοινή αυτή πολιτική θα σφραγίζεται από τις σημερινές κυρίαρχες ταξικά και πολιτικά δυνάμεις της ΕΕ, δηλαδή από το μεγάλο κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους. Θα είναι, επομένως, μια φιλομονοπωλιακή και ιμπεριαλιστική πολιτική. Δεύτερον, το βήμα αυτό θα οδηγήσει στην «πολιτική και αμυντική χειραφέτηση» του δυτικοευρωπαϊκού μεγάλου κεφαλαίου από τις ΗΠΑ. Τρίτον, το κύριο που θα σημάνει η χειραφέτηση αυτή θα είναι η ακόμη μεγαλύτερη όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών με τα υπόλοιπα ιμπεριαλιστικά κέντρα (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ρωσία, κλπ.). Σε ακόμη περισσότερες και κάθε είδους συγκρούσεις (πολεμικές ή όχι), για το μοίρασμα και ξαναμοίρασμα αγορών και ζωνών επιρροής, ακόμη μεγαλύτερη καταλήστευση των λαών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών, κλπ., κλπ.

Και η μεν ηγεσία του ΣΥΝ θέλει και ζει με τις αυταπάτες της, οι εργαζόμενοι όμως, γιατί να γιορτάζουν ή να αγωνιστούν για όλα τα προηγούμενα;

... και τα λόγια του αέρα

Ισως, βέβαια, ισχυριστούν κάποιοι, ότι διαστρεβλώσαμε τις θέσεις του προέδρου του ΣΥΝ. Ο προαναφερόμενος θέλει την προώθηση της πολιτική ενοποίηση της ΕΕ, «με τη συνεννόηση των λαών της», όπως χαρακτηριστικά λέει.

Εμείς λέμε ότι αυτά είναι λόγια του αέρα. Οπως ακριβώς, τα όσα πολλά παρόμοια, που έλεγε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, πριν το 1981. Για να «συνεννοηθούν οι λαοί της Ευρώπης» πρέπει να κατακτήσουν την εξουσία οι πολιτικές δυνάμεις, που εκπροσωπούν τα λαϊκά συμφέροντα. Και αυτό γίνεται μόνον στο εθνικό επίπεδο, στην κάθε χώρα χωριστά και προϋποθέτει -εκτός άλλων- την πολιτική χειραφέτηση της αντίστοιχης εργατικής τάξης και του λαού, τον απεγκλωβισμό τους από τις κάθε λογής αυταπάτες και ψευδαισθήσεις των ευρω-μονόδρομων. Διαφορετικά, η μόνη συνεννόηση, που μπορούν και πρέπει να κάνουν οι λαοί, θα αφορά στην κοινή δράση τους, στο συντονισμό της πάλης και των αγώνων τους ενάντια και στην ΕΕ των πολυεθνικών.

Κι ας είναι σίγουρος, ο Ν. Κωνσταντόπουλος, ότι, όταν υπάρξουν λαϊκές εξουσίες σε ευρωπαϊκές χώρες και γίνει δυνατή η τέτοια συνεννόηση των λαών, δεν πρόκειται να οικοδομήσουν μια ιμπεριαλιστική ένωση συμφερόντων, σαν την ΕΕ...

Ανεπιθύμητοι!

Ολοι αυτοί που άρχισαν να μαζεύονται από χτες στην Αθήνα, όλοι αυτοί με τα χέρια βαμμένα στο αίμα, όλα αυτά τα λευκά κολάρα με τις κατάμαυρες συνειδήσεις, όλοι αυτοί που κύρια δουλιά τους είναι να διατάσσουν καθημερινά εγκλήματα, όλοι αυτοί που τρέμουν στο ενδεχόμενο να συναντηθούν στο δρόμο με κάποιο από τα θύματά τους και γι' αυτό μετατρέπουν κάθε τόπο συνάντησής τους σε στρατόπεδο, όλοι αυτοί είναι ανεπιθύμητοι! Μα, πιο πολύ ανεπιθύμητο είναι ό,τι εκφράζουν-εκπροσωπούν. Ανεπιθύμητη είναι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτή η Ενωση των καπιταλιστών που διευρύνεται για να έχει περισσότερα εκατομμύρια εργατών κάτω από την μπότα της. Που διευρύνεται για να εξασφαλίσει μεγαλύτερο ζωτικό χώρο δράσης το κεφάλαιο, για να γίνει πιο ισχυρός ο ιμπεριαλισμός.

Υμνος στο θάνατο είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα στο Ζάππειο. Κι ας ορκίζονται πως κάτι νέο γεννιέται. Μόνον πόνος και θλίψη, μόνον πιο άγρια εκμετάλλευση εκατομμυρίων εργατών μπορεί να γεννηθεί απ' αυτήν την άρρωστη μήτρα της Ευρώπης του κεφαλαίου. Γι' αυτό διαδηλώνουμε σήμερα. Διαδηλώνουμε γιατί σφαγείς παιδιών δεν είναι μόνο μόνο ο Μπλερ, ο Αθνάρ και ο Μπερλουσκόνι, αλλά και οι ορντινάντσες τους, αυτοί που ασκούν καθήκοντα επιμελητείας στον πόλεμο κατά του Ιράκ. Γιατί στις συνειδήσεις μας ο Σημίτης δεν μπορεί να είναι πια μόνον πρωθυπουργός των αντεργατικών μέτρων αλλά και αυτός που φόρτωνε πυραύλους «Τόμαχοκ» στα αμερικανικά υποβρύχια. Στις συνειδήσεις μας ο Σιράκ δεν είναι αυτός που αντιστάθηκε στους Αμερικανούς, αλλά αυτός που μαζί με τον Σρέντερ θέλουν η σφαγή να γίνει με τους κανόνες των μονοπωλίων που εκπροσωπούν. Στις συνειδήσεις μας το ανθρωπάριο από τη Σλοβακία που πήγε να συγχαρεί τον Μπλερ δεν είναι ένας αθώος πρωθυπουργός μιας χώρας που ψάχνει την ελευθερία της, αλλά ένας αντεπαναστάτης που προσφέρει την εργατική τάξη της χώρας του στο σύγχρονο σφαγείο.

Σ' αυτούς απέναντι διαδηλώνουμε. Αυτοί κι αυτή τους η Ενωση είναι ανεπιθύμητοι! Οσο κι αν προσπαθούν διάφοροι Κωνσταντόπουλοι να χρυσώσουν το χάπι με κούφια λόγια περί ενιαίας ασφαλούς Ευρώπης, αυτό που δεν μπορούν να κρύψουν είναι πως σήμερα νομιμοποιείται η ευρω-διχοτόμηση της Κύπρου και πως το όραμα των τραστ του Μεσοπολέμου για εξάπλωση έως τη Ρωσία επίσης υλοποιείται με αυτή τη διεύρυνση.

Τίποτα, κανένα ψέμα, δεν μπορεί πια να σταθεί για πολύ. Ο πόλεμος που ξεκίνησαν στο Ιράκ για να τον συνεχίσουν όπου αλλού, έβαλε κάθε κατεργάρη στον πάγκο του. Αυτοί - όλη αυτή η συμμορία - απέναντι. Και μεις στα συλλαλητήρια. Στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη στο Σύνταγμα στις 11 το πρωί και στις 5 το απόγευμα και στις πορείες που θα ακολουθήσουν προς τα γραφεία της ΕΕ και τις πρεσβείες της Βρετανίας και των ΗΠΑ.

«Νέα τάξη»

Οπου πατάει η μπότα της

χορτάρι δε φυτρώνει,

πνίγει στο αίμα άμαχους

κι όλα τα κάνει σκόνη,

ερείπια και θάνατος

σ' όλα τα βήματά της

κι άπειρα στην υφήλιο

τ' άτυχα θύματά της!

* * *

Οπου περνούν τ' ασκέρια της

φωτιά και καταιγίδα,