Τις προάλλες αποδοκιμάστηκε έντονα σε μεγάλη συγκέντρωση κατοίκων της Νασαρίγια, όπου μίλησε, με την προστασία πάνοπλων Αμερικανών πεζοναυτών. Τώρα, πρέπει να βρίσκεται στη Βαγδάτη, όπου θα ασχοληθεί με την αποκατάσταση της τάξης, όπως μεταδίδουν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία και δίκτυα. Πρόκειται για τον Αχμέτ Τσαλαμπί πρόεδρο του Εθνικού Ιρακινού Κογκρέσου (ΕΙΚ), που ζούσε εδώ και αρκετά χρόνια τώρα στις ΗΠΑ και τη Μ. Βρετανία και έχει στενές σχέσεις με τον Ντ. Ράμσφελντ και τον Κ. Πάουελ. Ο κ. Τσαλαμπί είναι υποψήφιος για τη θέση του πρωθυπουργού του Ιράκ, μετά την «πρώτη φάση» και, σύμφωνα με όσα έχουν γραφτεί και σε αμερικανικές εφημερίδες, έχει «πλούσιο» παρελθόν, αφού στην Ιορδανία εκκρεμεί σε βάρος του καταδίκη 22 χρόνων για μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο και θεωρείται, ως ο κατάλληλος άνθρωπος, για να «φτιάχνει» τα λογιστικά βιβλία των διαφόρων μεγαλοεπιχειρηματιών. Οσο για το Εθνικό Ιρακινό Κογκρέσο υπάρχουν τα εξής: Αποτελείται από αντιπολιτευόμενους εξόριστους Ιρακινούς παράγοντες, ακόμη και εκπροσώπους του πρώην βασιλιά. Η συγκρότηση και δραστηριοποίησή του έγινε δυνατή τα τελευταία δύο χρόνια, με την περίσσεια βοήθεια των «αρμοδίων» αμερικανικών και βρετανικών υπηρεσιών. Την εκπροσώπησή του στις ΗΠΑ έχει αναλάβει εταιρία, η οποία ανήκει στον Τζ. Γούλσεϊ, πρώην διευθυντή της ΣΙΑ. Τα σχόλια περιττεύουν...
«Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης»...
Το υπενθύμισε ο ανταποκριτής της κρατικής τηλεόρασης από τη Ρωσία. Οτι από το 1916 ο Λένιν είχε μιλήσει για τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Και τι είχε πει ο Λένιν; Οτι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης σε καπιταλιστική βάση, δεν μπορεί παρά να είναι μια αντιδραστική ένωση κεφαλαιοκρατών, η οποία πρώτα και κύρια θα καταπιέζει τους δικούς της λαούς και στη συνέχεια τους λαούς όλου του κόσμου. Ο μεγάλος επαναστάτης είχε προειδοποιήσει από τότε ότι οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, είτε θα είναι σοσιαλιστικές, είτε - στην καπιταλιστική τους μορφή - θα είναι αντιδραστικές. 87 χρόνια μετά οι θέσεις του Λένιν επιβεβαιώνονται πλήρως...
Νέο χαράτσι και στους γάμους
Ξέρετε γιατί είναι υποβαθμισμένος ο θεσμός του πολιτικού γάμου στο Δημαρχείο της Αθήνας; Λόγω έλλειψης χρημάτων. Τουλάχιστον, αυτό ισχυρίζεται η αρμόδια αντιδήμαρχος Κ. Μπουρδάρα στο «Εθνος». Και επειδή, η νέα δήμαρχος της Αθήνας δεν αφήνει τα προβλήματα να χρονίζουν, πήραν και τα απαραίτητα μέτρα. Στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου η πλειοψηφία αποφάσισε την καθιέρωση ανταποδοτικού τέλους, για όποιους θέλουν να παντρευτούν με πολιτικό γάμο. Οι ετεροδημότες θα πληρώνουν 100 και οι δημότες Αθήνας 75 ευρώ. Σωστά... σκέφθηκαν οι άνθρωποι. Θέλεις να παντρευτείς; Πρέπει να πληρώσεις. Στο κάτω κάτω της γραφής, τι γίνεται τζάμπα σήμερα... Κι ακόμη βρισκόμαστε στην αρχή της νέας τετραετίας.
Μέρες αστυνομοκρατίας
Οταν ο Κ. Μητσοτάκης είχε διακηρύξει πως «ο αστυνομικός είναι το κράτος», η θύελλα αντιδράσεων που δέχτηκε ήταν ομολογουμένως εντυπωσιακή. Μάλιστα το ΠΑΣΟΚ είχε βρει τότε την ευκαιρία να αποδείξει το βάθος της αντιδραστικότητας που διακρίνει τη σκέψη και τη δράση της επαράτου Δεξιάς - και του τότε αρχηγού της βεβαίως. Για μακρύ χρονικό διάστημα, μέλη και στελέχη του έκαναν το... αντιδεξιό τους καθήκον παραπέμποντας συνεχώς σ' εκείνη τη δήλωση του Κρητικού πολιτικού. Ο Κ. Μητσοτάκης είχε πει επίσης ότι η μνήμη στην Ελλάδα διαρκεί περί τα δέκα χρόνια. Και σε τούτο το ζήτημα είχε εισπράξει το χλευασμό των σημερινών κυβερνώντων. Επειδή όμως μάλλον είχε δίκιο, βρήκε στο πρόσωπό τους, τους καλύτερους μιμητές του. Εχουν περάσει περισσότερο από 10 χρόνια από τότε που η ΝΔ ήταν στην κυβέρνηση κι είναι το ΠΑΣΟΚ, που όχι μόνο διακηρύσσει αλλά κάνει και πράξη το κράτος του αστυνόμου.
Τα κρούσματα της αστυνομικής αυθαιρεσίας ποτέ δεν έλειψαν, αλλά τα τελευταία χρόνια μπαίνουμε όλο και περισσότερο σ' ένα καθεστώς αστυνομοκρατίας. Στις διαδηλώσεις οι αστυνομικοί - χαφιέδες με πολιτικά είναι καθεστώς, όπως καθεστώς είναι η παρακολούθηση της δράσης του μαζικού - λαϊκού, του συνδικαλιστικού κινήματος. Επιπλέον, Ο τρομονόμος και όλο το νομικό οικοδόμημα που φτιάχτηκε δήθεν για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας - με την αμέριστη φυσικά βοήθεια της CIA και της Σκότλαντ Γιαρντ - όχι μόνο κατέστησε την αστυνομία ρυθμιστή της κοινωνικής ζωής, αλλά ανέδειξε και τις αρχές της - το ψέμα, τη συκοφαντία, την απάτη, τη ρουφιανιά, το πρακτοριλίκι γενικώς - σε θέσφατο της ορθής κοινωνικής συμπεριφοράς. Ετσι, οι «αποκαλύψεις» τρομοκρατικών οργανώσεων και οι συλλήψεις μελών τους - αποτέλεσαν μια καλή ευκαιρία για να γεμίσει ο τόπος, τουλάχιστον στην πρωτεύουσα, από αστυνομικούς, που φυσικά δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να δηλώνουν την παρουσία τους και να την κάνουν αφόρητα αισθητή στον πολίτη. Ηδη, μάλιστα, έχουμε και το μόνιμο αστυνομικό της γειτονιάς. Με άλλα λόγια η ατομική τρομοκρατία, όπως ήταν φυσικό, αποτέλεσε για άλλη μια φορά το άλλοθι της τρομοκρατίας του κράτους, κάτι που είχαν την ευκαιρία να το βιώσουν σε πρωτοφανείς δόσεις οι Αθηναίοι τις ημέρες της άτυπης Συνόδου των ηγετών της ΕΕ.
Οι παλιότεροι, που έχουν έντονες τις παραστάσεις του παρελθόντος λένε πως ούτε την εποχή της δικτατορίας δεν ήταν τόσο αστυνομοκρατούμενη η Αθήνα, όσο τις τελευταίες ημέρες. Πιθανόν να είναι έτσι. Η χούντα πάντως, όπως και το αστυνομικό κράτος που υπήρχε πριν απ' αυτήν, φαίνεται πως διδάσκει. Τα παραδείγματα άπειρα. Τι να πρωτοδιαλέξει κανείς; Την παρουσία των οργάνων της τάξης σε κάθε τετράγωνο το κέντρου της πόλης, πολύ μακριά από τα αποκλεισμένα μέρη, εν είδει προκλήσεως του λαού; Τα ΜΑΤ έξω από το βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής» που έκαναν έλεγχο στους πελάτες της; Την ομάδα, εκείνη, των ΜΑΤατζήδων που αφού ακινητοποίησαν πολίτη στο έδαφος άρχισαν να τον δέρνουν ανηλεώς με κλοτσιές και μπουνιές; Τα χημικά και τα δακρυγόνα, τα κλομπ κι όλα αυτά τα όργανα επιβολής του «κράτους δικαίου»; Το μήνυμα είναι σαφές. Το κράτος του νόμου είναι το κράτος του αστυνόμου και τα χειρότερα είναι μπροστά αν δεν υπάρξει οργανωμένη λαϊκή αντίδραση τώρα.
Γιώργος ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Γλοιώδης δουλικότητα
Αηδιαστική, συνάμα και αποκαλυπτική, η δουλικότητα με την οποία «αποχαιρετούν» τον μεγαλοκαπιταλιστή Γ. Λάτση οι ηγεσίες και τα στελέχη των δύο μεγάλων κομμάτων. Επιβεβαιώνοντας τις υπαλληλικές σχέσεις εξάρτησης από το μεγάλο κεφάλαιο, επιχειρούν ξετσίπωτα να εξαγνίσουν τον πλουτισμό των μεγαλοκαρχαριών επί των πτωμάτων, στην κυριολεξία, της εργατικής τάξης της χώρας. Κόλακες, γλοιώδεις και τσανακογλείφτες, δε διστάζουν να δείξουν τις αξίες που υπηρετούν και λατρεύουν. Παραθέτουμε ορισμένες, ενδεικτικές, δηλώσεις και οι εργαζόμενοι ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους: «Ηταν ένας άνθρωπος δυναμικός, ένας άνθρωπος λαϊκός, ένας άνθρωπος γνήσιος και ο θάνατός του είναι σίγουρα μία πολύ μεγάλη απώλεια» (Ε. Βενιζέλος). «Ο Κ. Καραμανλής εξαίρει τη συμβολή του εκλιπόντος στην ανάπτυξη της επιχειρηματικής δράσης στην Ελλάδα και τη μεγάλη κοινωνική του προσφορά». «Ηταν ένας καλός Ελληνας που είχε όλα τα προσόντα της φυλής μας» (Κ. Μητσοτάκης). «Η επιχειρηματική του δραστηριότητα μαζί με την κοινωνική του συνεισφορά τον εντάσσουν στη χορεία των παραδοσιακών εφοπλιστών, οι οποίοι μαζί με τα συμφέροντα των επιχειρηματικών τους δραστηριοτήτων υπηρέτησαν τη χώρα, τα συμφέροντα των ναυτικών τους» (Γ. Ανωμερίτης).
Υ.Γ.: Όλοι αυτοί -και όχι μόνο- δεν έστειλαν ούτε ένα συλλυπητήριο τηλεγράφημα για τους 13 νεκρούς δολοφονημένους εργάτες της «Πετρόλα» του Λάτση πριν μερικά χρόνια...
Συγχαρητήρια σε Μπους - Μπλερ!
Γρηγοριάδης Κώστας
ΕΝΤΑΞΕΙ, το έκαναν σχεδόν «στη λούφα», προσπάθησαν τόσες μέρες να μας πείσουν για τη σπουδαιότητα της Συνόδου Κορυφής, που οδηγεί σε μια «νέα Ευρώπη» και άλλα τέτοια, όμως να μας το παρουσιάζουν και σαν ...επίτευγμα πάει πολύ!
Για το προσχέδιο απόφασης της Ελληνικής Προεδρίας που αφορά στο Ιράκ μιλάμε, το οποίο μόνο ...συγχαρητήρια δε δίνει στον Μπους και τον Μπλερ για τον πόλεμό τους. Το κείμενο που ζητάει «σταθερότητα» και «ασφάλεια» στο Ιράκ από αυτούς που σκότωσαν παιδιά και αμάχους.
Είτε τους αρέσει, είτε όχι, το μόνο που έκαναν οι «προεδρεύοντες» ήταν, ως γραμματείς, να συντάξουν καθ' υπαγόρευσιν ένα κείμενο νομιμοποίησης του πολέμου, ακολουθώντας συμβιβασμούς γερακιών και μεταμφιεσμένων περιστεριών!
Αυτά που λένε περί ανθρωπιστικών κινήτρων, φυσικά, δεν αντέχουν ούτε στην παραμικρή κριτική, αφού, ως γνωστόν, «ανθρωπιστική» αθώωση δολοφονιών σε διεθνές επίπεδο δεν υφίσταται με βάση καμιά λογική.
Κι όμως, αυτό μας το παρουσιάζουν ως «υπεράσπιση» των ελληνικών συμφερόντων. Ας γνωρίζουν, λοιπόν, πως το μόνο που θα κερδίσουν είναι η χλεύη του κόσμου και μια ακόμα έγγραφη απόδειξη της συμμετοχής τους στην όλη ιστορία.
Γιατί το έγκλημα παραμένει έγκλημα, ακόμα κι αν το υπογράφουν 15 ή 25 ή 125 πρωθυπουργοί.
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΜΑΛΛΟΝ σαν ειρωνικό σχόλιο και τίποτε άλλο μπορούμε να εκλάβουμε στο κείμενο αυτό που λέγεται για συνεργασία των «όμορων χωρών» στο μεταπολεμικό Ιράκ σε συνεργασία με τον ΟΗΕ. Φυσικά, αποκλείονται η Συρία και το Ιράν, αυτές ...δε λογίζονται ως χώρες.
Οπότε, μας μένουν Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, Ισραήλ και Τουρκία. Βρίσκετε κάτι κοινό ανάμεσά τους; Αν δυσκολεύεστε, αναζητήστε απλά τη σχέση και τις εξαρτήσεις τους από τις Ηνωμένες Πολιτείες και εύκολα θα βρείτε την άκρη.
Κύμα πτωχεύσεων στην ΕΕ
Παπαγεωργίου Βασίλης
Ακόμη μεγαλύτερος αριθμός πτωχεύσεων σημειώθηκε το 2002 στις χώρες - μέλη της ΕΕ, σε σύγκριση με το 2001, που υπήρξε η πρώτη μεγάλη αύξηση, αποκαλύπτει η έκθεση της «Creditrefrom», μιας γερμανικής υπηρεσίας παροχής πληροφοριών προς τις επιχειρήσεις. Σύμφωνα, με την έκθεση αυτή, οι εταιρικές πτωχεύσεις το 2002 έφθασαν στις 150.275 περιπτώσεις, σημειώνοντας αύξηση 11%, σε σύγκριση με τον προηγούμενο χρόνο, ενώ, αν συνυπολογιστούν και οι πτωχεύσεις φυσικών προσώπων, τότε η αύξηση φτάνει στο 22% περίπου. Το κύμα των πτωχεύσεων χτυπά ιδιαίτερα τις μικρο-μεσαίες επιχειρήσεις, που απασχολούν μέχρι 250 εργάτες, υπογραμμίζει, επίσης, η έκθεση και εκτιμά, ότι το 2003 προβλέπεται ακόμη δυσκολότερο, ενώ, δεν παραλείπει να σημειώσει, πως στις λεγόμενες μικρομεσαίες επιχειρήσεις απασχολούνται 95 εκατομμύρια εργατοϋπάλληλοι.
Και να σκεφθείτε, ότι ο παραπάνω αριθμός είναι σίγουρα μικρότερος του πραγματικού. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα και την Ισπανία, οι πολύ μικρές επιχειρήσεις, με προσωπικό κάτω των 9 ατόμων, δεν έχουν δικαίωμα να κηρύξουν πτώχευση. Γεγονός, που εξηγεί και τον πολύ μικρό αριθμό πτωχεύσεων, που ανέφεραν οι δύο αυτές χώρες για το 2002 (512 και 448 αντίστοιχα).
Στάχτη στα μάτια
Τουλάχιστον, ως «στάχτη» στα μάτια της κοινής γνώμης θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει τις κατά καιρούς «ανακοινώσεις» των ΗΠΑ περί της «βοήθειας που προτίθενται» να χορηγήσουν σε χώρες της Αφρικής για την αντιμετώπιση προβλημάτων όπως το AIDS, που έχει μειώσει το μέσο όρο ζωής πολλών λαών του αφρικανικού νότου σε επίπεδα που θυμίζουν εποχές ευρωπαϊκού μεσαίωνα...
Πρόσφατα, η Αντίτι Σάρμα, εκπρόσωπος της μη κυβερνητικής οργάνωσης αλληλεγγύης των φορέων και ασθενών με AIDS στη Ν. Αφρική, «ACT SA», που παραβρέθηκε στην Αθήνα στο πλαίσιο διεθνούς διάσκεψης για τα δικαιώματα, τη δημοκρατία και την ανάπτυξη των νοτιοαφρικανικών λαών κατέστησε το παραπάνω σαφές με μια μόνο φράση: «Απ' τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβρη και μετά η κυβέρνηση των ΗΠΑ δαπάνησε περισσότερα από 70 δισεκατομμύρια δολάρια για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας... Προ μερικών μηνών, ανακοίνωσε πως θα χορηγήσει... μόλις επτά δισ. δολάρια για την αντιμετώπιση της μάστιγας του AIDS παγκοσμίως. Είναι φανερό πως ορισμένες κυβερνήσεις, όταν θέλουν, μπορούν να βρουν υπέρογκα κονδύλια. Κάτι που δεν ισχύει, ωστόσο, όταν αναφέρονται στη μάστιγα του AIDS στον Τρίτο Κόσμο»...
Δεν είναι μόνον τα λεφτά...
Ομως, η «απροθυμία» των κυβερνήσεων της Δύσης να συνδράμουν τους λαούς αναπτυσσόμενων χωρών σε μία σειρά από προβλήματα, που η αποικιοκρατική και η νεοαποικιοκρατική, η ιμπεριαλιστική πολιτική τους δημιούργησε και δημιουργεί, είναι μία από τις παραμέτρους του όλου ζητήματος.
Η άλλη παράμετρος αναφέρεται στη συστημική σχέση ανάμεσα στις κυβερνήσεις ιμπεριαλιστικών χωρών και το καλά οργανωμένο πολυεθνικό κεφάλαιο... Δεν είναι μόνον οι υποσχέσεις των κυβερνώντων για την οικονομική «βοήθεια», που παραμένουν στα χαρτιά... Είναι και τα νομικά εμπόδια που τα ιμπεριαλιστικά κέντρα θέτουν ακόμη και όταν επιτευχθούν σχετικές διεθνείς συμβάσεις ή οργανισμοί. Ο ρόλος των πολυεθνικών του φαρμάκου -για παράδειγμα και εν προκειμένω, η πρόσφατη αγωγή που κατέθεσαν κατά της νοτιοαφρικανικής κυβέρνησης, επειδή αυτή θέλησε να κάνει εισαγωγές φτηνών αντιγράφων φαρμάκων για ασθένειες όπως το AIDS- είναι χαρακτηριστικός. Ακόμη χαρακτηριστικότερα είναι τα εμπόδια που έθεσε αργότερα η κυβέρνηση του Τζ. Μπους, σε πρόσφατη σχετική απόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου στην Ντόχα για εισαγωγές φθηνότερων φαρμάκων - αντιγράφων σε χώρες του Τρίτου Κόσμου. Δεν είναι μόνον τα λεφτά, αλλά και οι «νόμοι» που κόβονται ραμμένοι στα συμφέροντα, όχι βεβαίως των λαών, αλλά του πολυεθνικού κεφαλαίου...
«Ομοιος ομοίω... »
Το μελάνι της σουπιάς που θολώνει το νερό και τη διευκολύνει να διαφεύγει, αυτό το «μελάνι» έριχναν όλες αυτές τις μέρες οι εκπρόσωποι όλων των κομμάτων, εκτός από το ΚΚΕ, σχετικά με το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Από κοντά φυσικά και οι ειδικοί απολογητές της ιμπεριαλιστικής φύσης της Ενωσης που παρέλασαν από τα τηλεοπτικά παράθυρα. Ολοι τους ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ, έκλεισαν τη «φιλειρηνική Ευρώπη» σε όλες τις πτώσεις και επίσης όρισαν την ελπίδα στην «κοινή εξωτερική πολιτική και άμυνα...».
Μόνο το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή αποκάλυπτε πως «όμοιος ομοίω αεί πελάζει» και πως τα κίνητρα των Ευρωπαίων ηγετών, που τάχα αντιστέκονταν, είναι ίδια και απαράλλαχτα με εκείνα της διοίκησης των ΗΠΑ και πως διέφεραν μόνο στη μορφή. Μια μορφή που είχε άμεση σχέση με το περιεχόμενο, αφού οι Ευρωπαίοι, αν περνούσε το δικό τους, θα είχαν τη δυνατότητα να συμμετέχουν από την αρχή στη μοιρασιά της λείας του προτεκτοράτου, όπως σκόπευαν να μετατρέψουν «ειρηνικά» το Ιράκ. Εκεί βρισκόταν το περιεχόμενο της ενδοϊμπεριαλιστικής αντίθεσης και όχι στη «διαφορετική κουλτούρα, ιστορία, νοοτροπία» και άλλα που ακούστηκαν. Η διαφορά ήταν στα μέσα που διέθετε η μία και η άλλη πλευρά του ιμπεριαλισμού και στο πώς θα τα χρησιμοποιούσε για να έχει τα περισσότερα κέρδη (οικονομικά και γεωστρατηγικά).
Εγκαίρως επίσης είχε προβλέψει το ΚΚΕ πως αργά ή γρήγορα οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές θα ψάξουν τρόπο, να μη μείνουν έξω από τη μοιρασιά. Αλλωστε τα σημάδια είχαν φανεί, αφού σχεδόν όλοι τους «κρατούσαν τις γέφυρες ανοιχτές», παρέχοντας όλων των λογιών τις διευκολύνσεις. Πριν καλά - καλά ολοκληρωθεί η κατοχή από τους άμεσους εισβολείς, άρχισαν ήδη να διατυπώνουν τη «φόρμουλα ΟΗΕ» προκειμένου να τους επιτραπεί να ορμήξουν μέσα. Αποκορύφωμα - αποκάλυψη ήταν η χτεσινή δήλωση της Ελληνικής Προεδρίας της ΕΕ. Ουσιαστικά νομιμοποιούν την εισβολή και κατοχή, συντάσσονται με τις ΗΠΑ για την τρομοκρατία, που ασκεί σε όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής και ταυτόχρονα διεκδικούν πάλι μέσω ΟΗΕ το μικρότερο (αναγκαστικά τώρα) μερίδιό τους. Οι εκπρόσωποι των κομμάτων του γαλλογερμανικού άξονα θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένοι από την εξέλιξη, για την οποία κοπίασαν. Θεμελιώνεται με αυτές τις ανακοινώσεις η φιλοδοξία τους.
Το ζήτημα είναι: Τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετούνται τελικά ακόμα και να γίνει το χατίρι των Ευρωπαίων; Αντιμετωπίζεται το πρόβλημα πόλεμος ή ειρήνη ή θεμελιώνονται αντικειμενικά τοπικοί πόλεμοι και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις; Ακόμα και αν καταφέρει η ΕΕ να ξεπεράσει τα εσωτερικά της και φτιάξει «τον άλλο πόλο» αυτός δε θα έχει δεδομένο ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα; Είναι ποτέ δυνατόν να είναι εγγύηση ειρήνης η ισορροπία του τρόμου και η πιθανότητα μεγάλου πολέμου; Το ΚΚΕ έχει απαντήσει εγκαίρως σ' αυτά τα ερωτήματα και δεν έχει αυταπάτες καλού ή κακού ιμπεριαλιστή. Αγωνίζεται για το αληθινό αντίπαλο δέος, που διατυπώνεται από άλλα συμφέροντα. Εκείνα των λαών ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό.
Feeds
