ΕΝΤΑΞΕΙ, το έκαναν σχεδόν «στη λούφα», προσπάθησαν τόσες μέρες να μας πείσουν για τη σπουδαιότητα της Συνόδου Κορυφής, που οδηγεί σε μια «νέα Ευρώπη» και άλλα τέτοια, όμως να μας το παρουσιάζουν και σαν ...επίτευγμα πάει πολύ!

Για το προσχέδιο απόφασης της Ελληνικής Προεδρίας που αφορά στο Ιράκ μιλάμε, το οποίο μόνο ...συγχαρητήρια δε δίνει στον Μπους και τον Μπλερ για τον πόλεμό τους. Το κείμενο που ζητάει «σταθερότητα» και «ασφάλεια» στο Ιράκ από αυτούς που σκότωσαν παιδιά και αμάχους.

Είτε τους αρέσει, είτε όχι, το μόνο που έκαναν οι «προεδρεύοντες» ήταν, ως γραμματείς, να συντάξουν καθ' υπαγόρευσιν ένα κείμενο νομιμοποίησης του πολέμου, ακολουθώντας συμβιβασμούς γερακιών και μεταμφιεσμένων περιστεριών!

Αυτά που λένε περί ανθρωπιστικών κινήτρων, φυσικά, δεν αντέχουν ούτε στην παραμικρή κριτική, αφού, ως γνωστόν, «ανθρωπιστική» αθώωση δολοφονιών σε διεθνές επίπεδο δεν υφίσταται με βάση καμιά λογική.

Κι όμως, αυτό μας το παρουσιάζουν ως «υπεράσπιση» των ελληνικών συμφερόντων. Ας γνωρίζουν, λοιπόν, πως το μόνο που θα κερδίσουν είναι η χλεύη του κόσμου και μια ακόμα έγγραφη απόδειξη της συμμετοχής τους στην όλη ιστορία.

Γιατί το έγκλημα παραμένει έγκλημα, ακόμα κι αν το υπογράφουν 15 ή 25 ή 125 πρωθυπουργοί.

ΜΑΛΛΟΝ σαν ειρωνικό σχόλιο και τίποτε άλλο μπορούμε να εκλάβουμε στο κείμενο αυτό που λέγεται για συνεργασία των «όμορων χωρών» στο μεταπολεμικό Ιράκ σε συνεργασία με τον ΟΗΕ. Φυσικά, αποκλείονται η Συρία και το Ιράν, αυτές ...δε λογίζονται ως χώρες.

Οπότε, μας μένουν Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, Ισραήλ και Τουρκία. Βρίσκετε κάτι κοινό ανάμεσά τους; Αν δυσκολεύεστε, αναζητήστε απλά τη σχέση και τις εξαρτήσεις τους από τις Ηνωμένες Πολιτείες και εύκολα θα βρείτε την άκρη.