«Μετά την κατάληψιν των Αθηνών υπό του γερμανικού στρατού... δε δύναται να γίνει ουδείς πλέον λόγος περί συνεχίσεως του αγώνος (...)

»Πρέπει να αναλάβωμεν την τύχη της χώρας σθεναρώς εις τα χέρια μας και να ατενίζωμεν κατάματα τη σκληράν πραγματικότητα. Διά να ανταποκριθώμεν εις αυτά αποφάσισα (...) να σχηματίσω υπό την προεδρίαν μου κυβέρνησιν (...)

»Αυτή θα είναι η μόνη νόμιμος κυβέρνηση εν Ελλάδι και θα έχει ως εντολήν και μοναδικόν προορισμόν, τη συγκαταθέσει των δυνάμεων κατοχής, να αποκαταστήσει την ησυχίαν και την τάξιν εις τον δυστυχισμένον αυτόν τόπον και να χαρίσει στον ελληνικόν λαόν την ασφάλειαν διά μιας υπευθύνου και δραστηρίας ενεργείας, ώστε κανείς να μην αισθάνεται τον εαυτόν του (...) ως απροστάτευτον».

***

Αυτό που διαβάσατε παραπάνω είναι η προκήρυξη της κατοχικής «κυβέρνησης» Τσολάκογλου, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της «κυβέρνησης», στις 29 Απρίλη του 1941.

***

Και τότε, όπως και τώρα, Απρίλης ήταν. Η «ιστορική» σύνοδος των Αθηνών, η «Ευρώπη της Κοινότητας των Αξιών», κατά το σύνθημα του προεδρεύοντος κ. Σημίτη, «τίμησε» με τον τρόπο που αξίζει στην Ευρώπη «τους» και στην «ισχυρή Ελλάδα» του «εκσυγχρονισμού» εκείνη την «επέτειο»:

Αναγνωρίζοντας (!) και νομιμοποιώντας (!) το καθεστώς της εισβολής και της κατοχής στο Ιράκ. Μικρή η διαφορά: Ο Τσολάκογλου διορίστηκε από τη Βέρμαχτ. Οι Ιρακινοί «Τσολάκογλου» θα διοριστούν από τον ...σύμμαχο στρατηγό Φρανκς.