ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αγριος εμπαιγμός

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αν κάποιος έμπαινε στον κόπο να προσθέσει τους αριθμούς που δημοσιεύονται σχεδόν καθημερινά σε διάφορα πρωτοσέλιδα σαν ειδήσεις για τις επικείμενες προσλήψεις σε διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, θα κατέληγε στο συμπέρασμα πως στην Ελλάδα, εδώ και καιρό, όχι μόνο δεν έχουμε ανεργία, αλλά κάνουμε και αθρόα εισαγωγή εργατικού δυναμικού για να καλύψουμε τις ανάγκες. Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι πολύ διαφορετική και καταγράφεται σ' αυτές τις έστω και κουτσουρεμένες στατιστικές του ΟΑΕΔ, που αναφέρονται σε μια μάζα 500.000 ανθρώπων που είναι άνεργοι. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση ανακυκλώνει κάποιες θέσεις εργασίας ανάμεσα στους ανέργους δεν είναι αντιμετώπιση της ανεργίας. Ούτε καν πρόσκαιρη αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος των ανέργων είναι.

Τότε, τι είναι όλοι αυτοί οι αριθμοί προσλήψεων, που εξαγγέλλονται και ξαναεξαγγέλλονται; Είναι οι αριθμοί των θυμάτων της κυβερνητικής πολιτικής, από τα οποία το ΠΑΣΟΚ αξιώνει να σκύψουν ακόμα πιο πολύ το κεφάλι με την ελπίδα ότι ίσως κάπου βολευτούν σε κανένα προγραμματάκι μερικής απασχόλησης. Οσο τα ίδια τα θύματα αυτής της πολιτικής δε σηκώνουν κεφάλι, τόσο πιο άγριος θα είναι ο εμπαιγμός και ο εξευτελισμός.

Προς την εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ»

Παρατήρηση πρώτη: Καλό θα ήταν, όποιος από την εφημερίδα είχε τις ...αποκλειστικές πληροφορίες κι έκανε τις περισπούδαστες αναλύσεις του στο κυριακάτικο φύλλο της εφημερίδας «ΤΟ ΠΑΡΟΝ», σχετικά «με την αλλαγή φρουράς στην ηγεσία του ΚΚΕ και άλλα σχετικά», να υπογράφει τα άρθρα του και τα ρεπορτάζ του και να μην κρύβεται πίσω από την ανωνυμία του...

Παρατήρηση δεύτερη: Και η συγκεκριμένη εφημερίδα και οι συντάκτες της δε θα πρέπει να ξεχνάνε το εξής απλό: Την ηγεσία του ΚΚΕ δεν την καθορίζουν οι ευσεβείς πόθοι διαφόρων κύκλων, αλλά μόνον τα αρμόδια εκλεγμένα όργανα του Κόμματος...

Το υπουργικό σόι...

Πολλά ψιθυρίζονταν εδώ και καιρό στον τομέα Εμπορίου του υπουργείου Ανάπτυξης, σχετικά με το ρόλο στενού συγγενικού προσώπου και συγκεκριμένα του γαμπρού του υφυπουργού Χρ. Θεοδώρου, την περίοδο που κατείχε τη θέση του νομικού συμβούλου του υφυπουργού στο υπουργείο. Οι δημοσιογράφοι ρώτησαν χτες τον υφυπουργό για το γαμπρό του και για την αδελφή του, την οποία, επίσης, είχε διορίσει νομικό σύμβουλό του και του ζητήθηκε να σχολιάσει φήμες που ήθελαν τα συγγενικά του πρόσωπα να λύνουν και να δένουν σε θέματα κρατικών προμηθειών.

Οπως ήταν αναμενόμενο, ο υφυπουργός προσπάθησε να διαψεύσει οποιαδήποτε συμμετοχή ή ανάμειξη του γαμπρού και της αδερφής του σε επιτροπές που έχουν σχέση με τις κρατικές προμήθειες, υποστήριξε πως «η θέση του είναι λεπτή», ανέφερε πως «πρόκειται για προσωπικό θέμα» και ζήτησε τη... διακριτικότητα των δημοσιογράφων.

... και η «ασπίδα»

Πάντως, πρέπει να παραδεχτούμε πως έχει ...εντρυφήσει στο θέμα ο κ. υφυπουργός. Το 'χει σκεφθεί... Αναλύοντας, μάλιστα, γιατί είναι...«προσωπικό» ζήτημα, το ότι εγκατέστησε στο υπουργείο το σόι του, εξήγησε ότι η τοποθέτηση των συγγενών του στις θέσεις αυτές είναι επιβεβλημένη, ώστε να έχει «ασπίδα» ανθρώπους «της εμπιστοσύνης του».

Το κατά πόσον τα όσα καταμαρτυρούν οι παροικούντες το ...υπουργείο στον κύριο γαμπρό -Θεοφανίδης στο όνομα- αληθεύουν ή όχι, δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, πολύ δε περισσότερο να τα αποδείξουμε. Δεν μπορούμε, όμως, να μη σημειώσουμε την πρόκληση των κυβερνητικών στελεχών που αντιμετωπίζουν ως τσιφλίκι τους το Δημόσιο και τη Δημόσια Διοίκηση, στην οποία τόσα και τόσα χρεώνουν για να προωθούν την αντιλαϊκή πολιτική τους, τη στιγμή που οι ίδιοι με «ανθρώπους της εμπιστοσύνης τους», κάνουν τα πάντα για να δημιουργούνται διάφορα ευτράπελα, περίεργα έως και προκλητικά για να μην πούμε ύποπτα και τίποτα άλλο.

Πάντως, για την ιστορία, να αναφέρουμε ότι η «ανθρώπινη ασπίδα» που υποτίθεται ότι επέλεξε ο κ. Θεοδώρου για να τον προστατεύει, αν πιστέψουμε τα λεγόμενά του, τον «πούλησε», αφού -όπως είπε- η απομάκρυνση της αδελφής του και του συζύγου της τις τελευταίες μέρες από το υπουργείο, έγινε με δική τους πρωτοβουλία. Οπως εξήγησε ο ίδιος, είχαν ...παραμελήσει το δικηγορικό τους γραφείο, εξαιτίας των υποχρεώσεών τους στο υπουργείο.

Οχι κι αθώος ο κ. Σημίτης!

Οτι η λειτουργία του πολιτικού συστήματος στη χώρας μας - όπως και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, άλλωστε - επιδοτείται, παντοιοτρόπως, από την οικονομική ολιγαρχία του τόπου, είναι γνωστό και, εν πολλοίς, ομολογημένο. Απόδειξη αποτελεί και το γεγονός ότι πλείστοι υποψήφιοι των δυο κομμάτων εξουσίας «εκλέγονται» βουλευτές, ξοδεύοντας πακτωλό χρημάτων κατά την προεκλογική περίοδο, χωρίς να είναι πλούσιοι. Είναι, δε, «κοινό μυστικό» πως «πρόσθετο επίδομα» καρπούνται κάποιοι από το πολιτικό προσωπικό που βρίσκονται σε κυβερνητικές θέσεις, ή σε άλλα καίρια «πόστα» του κρατικού μηχανισμού, καθότι από εκεί μπορούν να «προσφέρουν» περισσότερα στους επιδοτούντες.

Γνωστό είναι, επίσης, ότι το ΠΑΣΟΚ, αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση της χώρας το 1981 κι έκτοτε διαχειριζόμενο, συνεχώς, την κυβερνητική εξουσία, μ' ένα διάλειμμα τριών ετών, συνδέθηκε με πολλά από τα «παλιά τζάκια» της πλουτοκρατίας, ενώ έφτιαξε και «νέα τζάκια», με τα οποία ανέπτυξε «δεσμούς αίματος». Από τη δεκαετία του '80, όταν φοριόταν ακόμα το «ζιβάγκο», υπήρχαν κυβερνητικά και άλλα στελέχη του «σοσιαλιστικού κινήματος», που ξημεροβραδιάζονταν σε κότερα μεγαλοεφοπλιστών και σε βίλες μεγαλοβιομηχάνων, ενώ, ως γνωστόν, επί διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ δημιουργήθηκε και προβλήθηκε ως «επιχειρηματικό πρότυπο» το «φαινόμενο Κοσκωτά».

Προς τι, λοιπόν, τόσος «ντόρος» για τα καταγγελλόμενα Κουρή σε βάρος στελεχών της κυβέρνησης και του «Κινήματος»; Λέτε να υπάρχει Ελληνας που να πιστεύει πως, ξαφνικά και άνευ λόγου, «οι εργολάβοι της πολιτικής» σταμάτησαν να πληρώνουν το πολιτικό προσωπικό τους, ή ότι, όλως περιέργως, οι πολιτικοί του «καθεστώτος» - και «καθεστώς» στην Ελλάδα είναι ο δικομματισμός - αποφάσισαν να στραφούν κατά των αφεντικών τους, διακινδυνεύοντας να «περάσουν» σε μόνιμη «πολιτική ανεργία»; Και προς τι, πάλι, τα περί «κάθαρσης και εξυγίανσης» - και, μάλιστα, με πρωτοβουλία του «βρώμικου αυριανισμού» - όταν είναι αποδεδειγμένο πως ο καπιταλισμός, μολυσμένος μέχρι το μεδούλι, δεν καθαρίζεται με τίποτα κι είναι αδύνατο να υπάρξει καθαρός;

Και τι θέλουν να μας πουν όσοι επισημαίνουν πως ο Κ. Σημίτης, εν αντιθέσει με προκατόχους του, δε φέρεται αναμειγμένος σε οικονομικό σκάνδαλο προσωπικά; Οτι ήταν ανήξερος; Μα, όταν ένας πρωθυπουργός δεν «παίρνει μυρωδιά» τι και πώς γίνεται στην κυβέρνησή του και στο κόμμα του, είναι ανίκανος και επικίνδυνος. Πάντως, ο Κ. Σημίτης, ως καθηγητής πανεπιστημίου κι έμπειρος πολιτικός, ήξερε ότι από τη «δουλιά» του Χρηματιστηρίου, που ο ίδιος και η κυβέρνησή του «έστησαν» και για να εξασφαλίσουν πολιτικά οφέλη, θα κέρδιζε το μεγάλο κεφάλαιο και κάποια «πολιτικά λαμόγια» και θα έχανε ο απλός κόσμος. Και ως προς αυτό είναι, έτσι κι αλλιώς, και προσωπικά μπλεγμένος στα μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα.

Ας πέσει, λοιπόν, ο «μύθος» πως ο κ. Σημίτης είναι «έξω και πάνω» από το «μολυσμένο» ΠΑΣΟΚ. Σαρξ εκ της σαρκός του, πρωτοκλασάτο στέλεχός του στα χρόνια της «παπανδρεϊκής» περιόδου και τώρα, επί 7 χρόνια, πρόεδρός του και πρωθυπουργός, συνέβαλε, τα μάλα, στην πλήρη μετάλλαξη του «αριστερού» ΠΑΣΟΚ σε «νεοσυντηρητικό» κόμμα και σε υπόδειγμα οικονομικής συναλλαγής και πολιτικής διαφθοράς. Και, βεβαίως, αυτός φέρει την πρώτη ευθύνη για όλα όσα «οι άνθρωποι του περιβάλλοντός» του» κατηγορούνται πως έχουν πράξει...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Τα αναδείξιμα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΔΕ ΛΕΜΕ, ΝΑ ασχοληθεί με την ανάδειξη της Ελλάδας ο Σημίτης, όπως δήλωσε. Σε ποιους, όμως, την αναδεικνύει και για ποιο σκοπό; Γιατί στους Ελληνες δεν έχει καταφέρει να το επιτύχει, αφού μάλλον έχουν τη χειρότερη γνώμη...

Βεβαίως, τον καταλαβαίνουμε από την άλλη, που δε θέλει να ασχοληθεί με τα «μπερδέματα» του Νεονάκη, του Μανίκα, του Πρωτόπαππα και του Μαλέσιου. Μόνον, που δεν ήταν τόσο απαξιωτικός, όταν τους επέλεγε για στενούς συνεργάτες του.

Φυσικά, όσο η όλη ιστορία της κόντρας με το «Κουρέικο» βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, ουδείς ασχολείται τώρα, όπως και στο παρελθόν, με το πραγματικό σκάνδαλο της Σοφοκλέους, όπου τα λεφτά των εξαπατημένων πήγαν στις τσέπες των μεγαλο-καρχαριών.

Γιατί, μπροστά σ' αυτήν την «κονόμα», το τι πήραν, ή δεν πήραν οι στενοί συνεργάτες του Σημίτη είναι σταγόνα στον ωκεανό.

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΠΙΔΕΙΞΗ... δημοκρατικής διακυβέρνησης από τους Αμερικανούς στο Ιράκ: Διόρισαν διοικητές σε Μοσούλη και Βασόρα, προσέχοντας ο μεν να είναι εγχώριος και ο δε ...Δανός!

Προφανώς, τώρα ...δικαιώνεται ο αγώνας των «Συμμάχων», για την εκδίωξη ενός «απολυταρχικού καθεστώτος», όπως μας έλεγαν. Διότι, μπορεί οι εξελίξεις να ξεδιπλώνονται ακόμη υπό την απειλή των όπλων, αλλά πού θα πάει, κάποια στιγμή θα πάρει και η στρατιωτική κατοχή περισσότερο ...πολιτισμένη έκφραση.

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΣ ΜΗΝ ΕΠΙΧΑΙΡΟΥΝ και τόσο με το περίφημο γκάλοπ της «Μέτρον Ανάλυσις» οι κυβερνώντες που φέρεται να δικαιώνει την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας και να την αποδέχεται ο κόσμος.

Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, να περιείχε το εν λόγω γκάλοπ και την ερώτηση «ποια είναι η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας» στα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, για να βλέπαμε τι ακριβώς γίνεται αντιληπτό.

Οσο για τις διευκολύνσεις προς τις ΗΠΑ στον τελευταίο πόλεμο ενάντια στο Ιράκ και τις σχέσεις της Ελλάδας με τους υπερατλαντικούς «συμμάχους», δεν περιέχονταν, επίσης, στο ερωτηματολόγιο. Φαίνεται, ούτε αυτά συνιστούν θέματα της «εξωτερικής πολιτικής»...

Αποκαλυπτικές αποδοκιμασίες

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το νέο σχέδιο του Γερμανού καγκελάριου, Γκ. Σρέντερ, ονομάζεται «Ατζέντα 2010» και έχει, υποτίθεται, στόχο «να καταστήσει δυναμική τη Γερμανία μέσα στην επόμενη επταετία». Στην πραγματικότητα, το νέο σχέδιο της «αριστερο-πράσινης» συγκυβέρνησης του Βερολίνου αποτελεί μια παραπέρα κλιμάκωση της αντεργατικής πολιτικής της, αφού τα βασικά του σημεία προβλέπουν μειώσεις στα επιδόματα ανεργίας και στις παροχές του συστήματος Υγείας, απελευθέρωση του καθεστώτος απολύσεων και αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης. Κι απ' ό,τι φαίνεται, οι Γερμανοί εργαζόμενοι δεν ξεγελιούνται από τα «μεγάλα και ωραία» λόγια των κυβερνώντων, περί ανάπτυξης, κλπ., κλπ. Χαρακτηριστικά ήταν τα όσα έγιναν πρόσφατα, στην εκδήλωση της Εργατικής Πρωτομαγιάς της Γερμανικής Συνομοσπονδίας Εργατικών Συνδικάτων (DGB) στο Νόι - Ανσπαχ, κοντά στη Φραγκφούρτη. Με έντονες αποδοκιμασίες, πυκνά σφυρίγματα και κορναρίσματα, υποδέχτηκαν τον Γκ. Σρέντερ οι χιλιάδες Γερμανοί εργάτες, που συμμετείχαν στην εκδήλωση. Αποδοκιμασίες, οι οποίες συνεχίστηκαν και στη διάρκεια της ομιλίας του Γερμανού καγκελάριου, διακόπτοντάς τον αρκετές φορές και ...κατευοδώνοντάς τον, αφού την τέλειωσε.

Ο ΣΕΒ και η ΝΔ

Αυτή είναι είδηση με σημασία. Ο λόγος για το ποιος θα είναι φέτος ο εκλεκτός της ηγεσίας του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ) που προσκλήθηκε και θα μιλήσει στη φετινή πρωινή κλειστή συνεδρίαση της ετήσιας γενικής συνέλευσης των μεγαλοβιομηχάνων. Οπως ανακοινώθηκε επίσημα, στην ετήσια γενική συνέλευση του ΣΕΒ (που θα γίνει στις 14 Μάρτη) «στο δεύτερο μέρος της πρωινής κλειστής συνεδρίασης, ομιλία θα κάνει, ως είθισται, ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Κώστας Καραμανλής»!

Ισως αναρωτηθείτε γιατί αυτό είναι είδηση. Μα, απλά, γιατί με την κίνηση αυτή, η ηγεσία του ΣΕΒ - που πολλές φορές μέχρι σήμερα χειροκρότησε δημόσια την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη και δήλωνε πως δεν την ενδιαφέρει ποιο κόμμα κυβερνά τον τόπο, αλλά η πολιτική που εφαρμόζει το συγκεκριμένο κόμμα - κάτι θέλει να δείξει. Και σίγουρα, τούτη τη φορά πληγώνει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, παρά το γεγονός πως η τελευταία κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να διασφαλίσει και να διευρύνει τα προνόμια του μεγάλου κεφαλαίου.

Τι ακριβώς σημαίνει η κίνηση αυτή της ηγεσίας του ΣΕΒ, μέλλει να το δούμε στην πορεία του χρόνου.

ΥΓ.: Θυμίζουμε, πάντως, ότι ο Κ. Καραμανλής έχει ξαναπροσκαλεστεί άλλη μια φορά από την ηγεσία του ΣΕΒ να μιλήσει στην πρωινή κλειστή συνεδρίαση του συνδέσμου. Ηταν το Μάη του 2001, όταν πικαρισμένη η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είχε χαρακτηρίσει τον ΣΕΒ «παραμάγαζο της Ρηγίλλης και της ΝΔ»...

Ακόμη ψάχνουν...

Κοντεύουν να κλείσουν δύο χρόνια από τα τρομοκρατικά χτυπήματα στη Νέα Υόρκη και την Ουάσιγκτον και δεν έχει δοθεί ακόμη στη δημοσιότητα το παραμικρό ουσιαστικό στοιχείο, σχετικά με τις αντίστοιχες έρευνες, που διεξάγουν οι μυστικές και φανερές αμερικανικές υπηρεσίες, το Κογκρέσο, κλπ., κλπ. Θυμηθήκαμε το γεγονός, διαβάζοντας το απόσπασμα της πρόσφατης ομιλίας του Τζ. Μπους, σχετικά με τα όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ, που έκανε από το αεροπλανοφόρο «Αβραάμ Λίνκολν» και φορώντας στολή πιλότου πολεμικού αεροπλάνου. «Αρχίσαμε την αναζήτηση κρυμμένων χημικών και βιολογικών όπλων και ήδη γνωρίζουμε εκατοντάδες σημεία που πρέπει να ερευνηθούν», τόνισε ο Τζ. Μπους.

Βέβαια, ίσως σκεφθείτε ότι, τόσες βδομάδες τώρα, οι εκατοντάδες χιλιάδες δυνάμεις στρατιωτικής κατοχής του Ιράκ μπορούσαν να είχαν ψάξει τα «εκατοντάδες σημεία». Σωστά το σκέφτεστε και να 'στε σίγουροι ότι το έχουν ήδη κάνει...

Δεν πουλιούνται όλα

Η εμπορευματοποίηση της παράδοσης δεν είναι κάτι καινούριο. Ωστόσο, ο ΕΟΤ αποφάσισε να «εκσυγχρονίσει» παραπέρα τις σχετικές μεθόδους, ώστε το γνήσιο να γίνει φτιαχτό και, ταυτόχρονα, ικανό στην προσέλκυση... τουριστών. Ετσι, αναλαμβάνει τα έξοδα για το «γάμο αλά ελληνικά» ενός ζευγαριού Αμερικανών, το καλοκαίρι, στη Στεμνίτσα Αρκαδίας. Ο τίτλος της σχετικής προσφοράς δεν είναι τυχαίος. Εχει να κάνει με τη γνωστή ταινία που «έσπασε» ταμεία και τη συνεργασία που υπήρξε ώστε να διεξαχθεί ο σχετικός διαγωνισμός στις ΗΠΑ για την τουριστική προβολή της Ελλάδας.

Ομως άλλο είναι να παρακολουθείς μια κωμωδία, πολύ περισσότερο αν είναι καλή και άλλο να γίνεσαι εσύ, η πατρίδα σου και τα έθιμά της, πρωταγωνιστές μιας γελοίας παρωδίας για ένα, έτσι κι αλλιώς, αμφισβητήσιμο τουλάχιστον κέρδος.

Ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα

Παράλληλα με την ολοένα και πιο επίμονη συζήτηση για το παρόν και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ξεδιπλώνεται και αυτή που αφορά στη δημιουργία ευρωπαϊκών κομμάτων, η οποία, εκ μέρους των κυρίαρχων δυνάμεων της ΕΕ, υποκρύπτει τη χρόνια επιδίωξή τους για παραπέρα χειραγώγηση των πολιτικών εξελίξεων μέσω και της διαμόρφωσης νέων συγκεντρωτικών αυταρχικών μηχανισμών. Εν προκειμένω κομμάτων εντός του καπιταλιστικού «κλωβού». Η προσπάθεια αυτή στοχεύει, εκτός των άλλων, και στην υποβάθμιση του εθνικού πεδίου πάλης, με μετατόπιση των καθηκόντων του εργατικού και λαϊκού κινήματος της κάθε χώρας σε ένα γενικό, αφηρημένο, «πολύχρωμο» υπερεθνικό επίπεδο.

Το πρώτο ζήτημα που εγείρεται είναι η ανάγκη οι λαοί της Ευρώπης και τα κινήματά τους να συντηρούν ανοιχτό το μέτωπο απέναντι σε τέτοιου είδους επιδιώξεις, αντιμετωπίζοντάς τες σαν αυτό που πραγματικά είναι. Δηλαδή, προσπάθεια να περάσει πάση θυσία η πολιτική του κεφαλαίου με τις πλάτες ή το «δημοκρατικό» άλλοθι ευρωπαϊκών κομμάτων που δε θα αμφισβητούν την εξουσία του, δε θα θίγουν τα ιερά και όσια της ιμπεριαλιστικής Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Είναι φανερό - κι ας κάνουν κάποιοι όπως ο ΣΥΝ, πως δεν καταλαβαίνουν - ότι οι σαφείς αυτές επιδιώξεις της ΕΕ για την οικοδόμηση ενός πιο συγκεντρωτικού και αυταρχικού μηχανισμού με όχημα και τα ευρωπαϊκά κόμματα, ουδεμία σχέση μπορεί να έχουν με την αντικειμενική ανάγκη της όλο και πιο στενής συνεργασίας και του συντονισμού κομμάτων και κινημάτων με ίδιες ή παραπλήσιες κοσμοθεωρητικές και πολιτικές αντιλήψεις.

Ετσι, λοιπόν, είναι προς απάντηση το ερώτημα για το πώς μπορεί διαφορετικά να ικανοποιηθεί η επιτακτική ανάγκη του συντονισμού και της κοινής δράσης των κομμουνιστικών και γενικότερα αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων της Ευρώπης. Γιατί είναι κατανοητό πως αν για τις δυνάμεις του μεγάλου κεφαλαίου είναι μια φορά ανάγκη να κατασκευάσουν κόμματα της άμεσης επιρροής τους, για τις δυνάμεις της αντίστασης, τις δυνάμεις που δε βολεύονται στην ενσωμάτωση, δεν απεμπολούν αξίες και ιδανικά που ενέπνευσαν λαούς και κινήματα στην ήπειρο και παγκόσμια, είναι χίλιες φορές ανάγκη η κοινή πανευρωπαϊκή δράση, η κοινή ταξική πάλη.

Οσοι ειλικρινά επιδιώκουν να ικανοποιήσουν αυτή την ανάγκη δεν μπορούν παρά να στέκονται πολέμιοι στην προσπάθεια δημιουργίας μιας νέας βαθμίδας πολιτικού και κρατικού υπερσυγκεντρωτικού αυταρχισμού της ΕΕ, που εκδηλώνεται και μέσα από τη θεσμοθέτηση των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων. Δεν έχουν παρά να συμβάλλουν σε προβληματισμούς και αναζητήσεις για πανευρωπαϊκό συντονισμό και κοινή δράση, για αναζήτηση των κατάλληλων μορφών που πατάνε στη σημερινή πραγματικότητα και βεβαίως δεν αναιρούν την αυτοτελή ευθύνη των κομμάτων και των κινημάτων στις χώρες τους. Δεν έχουν παρά να καταθέσουν εμπράκτως τη συμβολή τους στην ανάπτυξη των αγώνων σε εθνικό επίπεδο άρρηκτα συνδεδεμένη και διαπλεκόμενη με την ανάπτυξη των αγώνων σε διεθνικό επίπεδο με αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό, με καθαρό μέτωπο εναντίον της εξουσίας του κεφαλαίου.

Και βεβαίως μια τέτοια συζήτηση και μια τέτοια προσπάθεια τορπιλίζεται εν τη γενέσει της αν αφεθεί να διεξαχθεί υπό τη σκέπη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που από τη φύση της είναι εχθρός κάθε ιδέας χειραφέτησης και συσπείρωσης ενάντια στη σημερινή τάξη πραγμάτων, κομμάτι της οποίας αποτελεί και η ίδια.

Αδιάντροποι

Ποτάμια, θάλασσες, βουνά

ακρογιαλιές, νησάκια

τα ξεπουλούν ασύστολα

στους «γύπες», στα «κοράκια»

κι έπειτα συγκεντρώνονται

οι νεκροθάφτες όλοι

τη Γη τάχα να σώσουνε,

βρε ουστ ερυθροκώλοι!

* * *

Με νόμους που ψηφίζουνε

χωρίς ντροπή και τύψη