Γρηγοριάδης Κώστας

Λίγο μετά τις πρωθυπουργικές ανακοινώσεις, ήρθε στη δημοσιότητα ο πόλεμος των εκδοτών στο «Μέγκα», το οποίο αποτελεί για πολλούς και διάφορους λόγους (περισσότερα σε άλλο σχόλιο) ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της ...διαφάνειας, που έχει εξασφαλίσει μέχρι σήμερα η κυβέρνηση και η πολιτική της. Οσο για την «κυβερνητική σταθερότητα» μεταφράζεται, όπως ο καθένας καταλαβαίνει, στην αυτοδυναμία των κυβερνήσεων, η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη «γνήσια αντιπροσώπευση των πολιτών». Γιατί, όπως γνωρίζουν και τα παιδιά των πρώτων τάξεων του δημοτικού σχολείου, όταν - για παράδειγμα - το 40% των ψήφων του λαού γίνεται με τους καλπονοθευτικούς νόμους 55% και 60% των εδρών του Κοινοβουλίου, δεν υπάρχει καμιά γνησιότητα. Υπάρχει μόνο νόθευση και διαστρέβλωση της λαϊκής θέλησης, κλεψιά και ληστεία των ψήφων και των εδρών άλλων κομμάτων. Αυτή είναι η αλήθεια και μόνον αυτή.

ΥΓ: Ας μην καταφεύγει στο θέατρο των ...εκπλήξεων και διάφορα άλλα, τόσο φτηνά, επιχειρήματα ο κ. Σκανδαλίδης. Είπαμε είναι ΠΑΣΟΚ, αλλά, στο κάτω κάτω της γραφής, είναι και υπουργός. Τι παράδειγμα δίνει στα παιδιά του νηπιαγωγείου και του δημοτικού...

Στάσιμος έμεινε ο επίσημος πληθωρισμός τον Ιούνη και, συγκεκριμένα στο 3,8%, σε σύγκριση με τον Ιούνη του 2002. Αυτό ανακοίνωσε προχτές η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδας (ΕΣΥΕ). Από τα υπόλοιπα στοιχεία, όμως, που ανακοίνωσε η ΕΣΥΕ, συνάγεται, ότι για την ίδια περίοδο οι πατάτες αυξήθηκαν κατά 65%, τα φρούτα κατά 35%, τα λαχανικά κατά 26,5%, οι δαπάνες για ύδρευση και αποχέτευση κατά 7,1%, οι δαπάνες για συντήρηση και επισκευή αυτοκινήτου κατά 10,4% και πάει λέγοντας...

Προφανώς, το πραγματικό «καλάθι της νοικοκυράς» έχει μεγάλη απόσταση από αυτό με το οποίο υπολογίζει η ΕΣΥΕ την αύξηση του πληθωρισμού.

Το σχετικό με τις τρέχουσες εξελίξεις ρεπορτάζ για το συνεχιζόμενο πόλεμο των εκδοτών στο «ΜΕΓΚΑ» υπάρχει σε άλλη σελίδα της εφημερίδας. Εδώ, θέλουμε να σημειώσουμε τα παρακάτω:

Βασικοί μεγαλομέτοχοι στο «ΜΕΓΚΑ» - σύμφωνα με τα προχτεσινά στοιχεία - ήταν οι εξής:

1. Γ. Μπόμπολας με 20% (αγοράζοντας τις τελευταίες μέρες ένα ακόμη 7%), η εταιρία του οποίου «ΠΗΓΑΣΟΣ» ελέγχει τις εφημερίδες «ΕΘΝΟΣ» και «ΗΜΕΡΗΣΙΑ», διάφορα περιοδικά, κλπ., ενώ «συνδέεται» με τη μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία «ΑΚΤΩΡ», η οποία παίρνει μεγάλη μερίδα των «μεγάλων» και «μικρών» δημοσίων έργων.

2. Χ.Κ. Τεγόπουλος με 11,3%, εκδότης της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ».

3. Χρ. Λαμπράκης με 10,8%, ιδιοκτήτης του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη (ΔΟΛ), που εκδίδει «ΤΑ ΝΕΑ», «ΤΟ ΒΗΜΑ», άλλες εφημερίδες και περιοδικά, ενώ ελέγχει και πλήθος άλλων εταιριών διαφόρων δραστηριοτήτων.

4. Β. Βαρδινογιάννης με 13% (αθροιστικά), της γνωστής οικογένειας (ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ, ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ, κλπ. κλπ.), ενώ στον έλεγχό τους βρίσκεται ένα ακόμη τηλεοπτικό κανάλι («ΣΤΑΡ»).

Οι υπόλοιπες μετοχές είναι διασκορπισμένες, αφού ο «ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ», η εταιρία που ελέγχει το «ΜΕΓΚΑ», έχει εισαχθεί στο Χρηματιστήριο, αντλώντας τεράστια ποσά από τους «επενδυτές», παρότι δεν έχει ακόμη αποκτήσει ούτε καν επίσημη και οριστική άδεια τηλεοπτικού σταθμού....

Οπως καταλαβαίνετε, η προαναφερόμενη και μόνο σύνθεση, σε συνδυασμό με τη χρονική στιγμή που ξέσπασε ο «εσωτερικός πόλεμος» στο «ΜΕΓΚΑ», κάνουν ολοφάνερο, τόσο το πολιτικό υπόβαθρο της αντιπαράθεσης όσο και τις αντίστοιχες επιδράσεις και παρενέργειές της στις κατοπινές πολιτικές εξελίξεις.

Δε λέμε, έχουν τη σημασία τους τα ...καμώματα του Ιταλού πρωθυπουργού και προεδρεύοντος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, όπως και οι αντιδράσεις του Γκ. Σρέντερ και όποιων άλλων. Η σημασία αυτή, όμως, δε βρίσκεται στην επιφάνεια των γεγονότων. Δε βρίσκεται στους φραστικούς διαξιφισμούς ή στο αν θα κάνει τελικά διακοπές στην Ιταλία ο Γερμανός καγκελάριος ή όχι, κλπ. Ολ' αυτά φανερώνουν τις υπάρχουσες και συνεχώς οξυνόμενες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, τόσο στα πλαίσια της ΕΕ, όσο και ανάμεσα στις ΗΠΑ και βασικές ιμπεριαλιστικές χώρες της Κοινότητας, όπως η Γερμανία και η Γαλλία.

Στην πραγματικότητα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες τσακώνονται, για την παραπέρα προώθηση και αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση των κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων, που ο καθένας αντιπροσωπεύει. Αλλωστε, την ίδια στιγμή, συμφωνούν στην εφαρμογή των καπιταλιστικών αντεργατικών διαρθρωτικών αλλαγών (εργασιακές σχέσεις, ασφαλιστικό, λιτότητα, κλπ.), όπως και των αντιδημοκρατικών και ανελεύθερων μέτρων («αντιτρομοκρατική» νομοθεσία, ηλεκτρονικό φακέλωμα, κλπ.). Οπως συμβαίνει πάντα, όμως, έχουν ανάγκη τον εγκλωβισμό των εργαζομένων στον τσακωμό τους και γι' αυτό και το ...θέατρο, που βλέπουμε.

Τώρα, όμως, το διαπίστωσαν ότι χωλαίνει το σύστημα; Ισως θα έλεγε κάποιος «κάλιο αργά παρά ποτέ». Δεν πρόκειται, όμως, περί αυτού. Εκείνο που τους ενδιαφέρει πραγματικά είναι η συντήρηση αυτού του σάπιου και βαθιά αντιλαϊκού συστήματος. Δηλαδή, τι θέλουν να μας πουν, ότι οι βουλευτές τους, υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα, αυτών που τους χρηματοδοτούν; Αυτό είναι το «φύλλο συκής», το οποίο το βάζουν μπροστά, για να κρύψουν το γεγονός ότι η εξαγορά δεν αφορά τους βουλευτές, αλλά εκπορεύεται από πολύ ψηλά, αφορά την ίδια την πολιτική γραμμή που υπηρετούν, την πολιτική των κομμάτων του συστήματος, την οποία και εκπροσωπούν οι βουλευτές του.

Γρηγοριάδης Κώστας

Είναι προφανές ότι οι κυβερνώντες προετοιμάζονται σε όλα τα επίπεδα για εκλογές και κυρίως διαμορφώνοντας τους όρους διεξαγωγής τους: Θέμα πρώτο ο εκλογικός νόμος, θέμα δεύτερο η εξασφάλιση της υποστήριξης των ΜΜΕ (εξ ου και οι φασαρίες στο ΜΕΓΚΑ). Ο κρατικός μηχανισμός ...«βγαίνει» στην πίστα αμέσως μετά.

Οσο για το ...«κίνημα», υπό την ηγεσία του «λαοπρόβλητου» Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ετοιμάζει, λέει, επισκέψεις κυβερνητικών κλιμακίων στην επαρχία. Τους συνιστούμε, πάντως, να αποφεύγουν τις αγροτικές περιοχές, όπου καθόλου δεν τους συμπαθούν. Οπως και τις νησιωτικές, μετά από όσα έκαναν με τα δρομολόγια των πλοίων και την ανάπτυξή τους. Επίσης, τις περιοχές που έχουν πληγεί από φυσικές καταστροφές και τα μέρη που έχουν κατασκευάσει δρόμους που χάλασαν...

Τι τους μένει; Ισως η κορυφή κανενός βουνού. Μόνο να προτιμούν τα ψηλότερα. Υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι ακατοίκητα...

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ Ανάπτυξης συσκέπτεται, προκειμένου να στείλει επιστολή. Οι τραπεζίτες συνεδρίαζαν χτες όλη μέρα. Η κυβέρνηση το σκέπτεται και γενικώς υπάρχει ένας προβληματισμός. Λόγος γίνεται, σχετικά με την τελευταία δικαστική απόφαση για τους παράνομους όρους χορήγησης στεγαστικών δανείων... Βλέπετε, ορισμένες δικαστικές αποφάσεις είναι διαφορετικές από τις άλλες.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αλλωστε, δεν είναι λίγες οι αποφάσεις, τα διατάγματα, οι εγκύκλιοι, ακόμα και οι νόμοι που ουδέποτε εφαρμόστηκαν από τα τραπεζικά ιδρύματα. Δεν έχουν κανένα λόγο να μην εκμεταλλεύονται την ανοχή - και συνενοχή - των αρμοδίων.

Γρηγοριάδης Κώστας

Δε λύνονται τα προβλήματα των εργαζομένων και του λαού, όσο οι «νόμοι της αγοράς» και το μεγάλο κεφάλαιο αποτελούν το θεμέλιο της κοινωνίας μας. Η οποιαδήποτε πραγματικά φιλολαϊκή πολιτική - και όχι οι ελεημοσύνες στους «κοινωνικά αποκλεισμένους», κλπ., κλπ., που εφαρμόζονται και σήμερα - βρίσκεται αντικειμενικά σε πλήρη αντίθεση και σύγκρουση με τις «κεφαλαιοκρατικές ελευθερίες» του Μάαστριχτ, που θεμελιώνουν την πορεία της λεγόμενης ενοποίησης, την οποία ψήφισε και στηρίζει ο ΣΥΝ. Οπως και σε πολλά άλλα.

Και πέρα απ' αυτά, όμως, ποια είναι η διέξοδος που προσφέρει ο ΣΥΝ, εάν - για παράδειγμα - οι εργαζόμενοι πιστέψουν τα όσα λέει ο Ν. Κωνσταντόπουλος και δώσουν ένα σχετικά ψηλό ποσοστό στο κόμμα του; Μήπως, μια κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ; Μα, όπως είπε χτες ο πρόεδρος του ΣΥΝ, το ΠΑΣΟΚ πλέον «προσομοιάζει με το Νέο Εργατικό Κόμμα του Μπλερ και το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ. Μοιάζει σαν δύο σταγόνες νερό με τη ΝΔ». Πώς, επομένως, θα γίνει δυνατή μια τέτοια κυβέρνηση συνεργασίας και, μάλιστα, σε φιλολαϊκή και προοδευτική κατεύθυνση; Τι είναι, τέλος πάντων, το ΠΑΣΟΚ, ώστε προεκλογικά να χαρακτηρίζεται ίδιο με τη ΝΔ και μετεκλογικά να... μεταλλάσσεται αυτόματα στο ακριβώς αντίθετο;

Και τέλος, εάν δεν προτείνουν μια τέτοια διέξοδο, τότε τι προτείνουν; Γιατί δεν ξεκαθαρίζουν τη θέση τους; Πολύ περισσότερο που στο πρόσφατο, προγραμματικό συνέδριο του ΣΥΝ καταψηφίστηκε πρόταση, η οποία απέκλειε ρητά και κατηγορηματικά τη μετεκλογική συνεργασία του με το ΠΑΣΟΚ.

Ας σταματήσει, λοιπόν, το ψάρεμα στα θολά νερά η ηγεσία του ΣΥΝ. 'Η, μήπως, δε γνωρίζει, ότι τέτοιες τακτικές ήταν πάντα κατηγορηματικά κατακριτέες και καταδικαστέες από τις δυνάμεις της Αριστεράς, στις οποίες ισχυρίζεται ότι συμπεριλαμβάνεται;

Πέρσι, δυο μήνες πριν τις δημοτικές εκλογές, η κυβέρνηση παρέδωσε το άλσος Ριζάρη στο «Ιδρυμα Β. και Ε. Γουλανδρή», παρά τις τότε λαϊκές διαμαρτυρίες και το πασίγνωστο σε όλους γεγονός ότι οι οάσεις πρασίνου στην πολύπαθη πρωτεύουσα αποτελούν είδος προς εξαφάνιση. Λίγο μετά και συγκεκριμένα στις 10 Οκτώβρη - όπως θυμίζει η «Ελευθεροτυπία» - η τότε υποψήφια δήμαρχος Αθηναίων, Ντ. Μπακογιάννη, δήλωνε: «Δεν έχουμε περιθώρια να χάσουμε άλλους χώρους και αυτή είναι η αλήθεια. Αυτό ισχύει και για το άλσος Ριζάρη. Δεν έγινε το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και σήμερα πρέπει να αναζητηθεί άλλος χώρος. Αυτή είναι η πραγματικότητα, τελεία και παύλα». Και γενικεύοντας συμπλήρωνε: «Ο ευεργέτης της Αθήνας θα είναι αυτός ο οποίος θα γκρεμίσει για να φυτέψει και όχι αυτός που θα χτίσει».

Τώρα, η κ. Μπακογιάννη ισχυρίζεται ότι ο δήμος δεν μπορεί να παρέμβει και να κάνει οτιδήποτε για να σώσει το άλσος Ριζάρη, επειδή έχει παραδοθεί με νόμο στο Ιδρυμα. Τούτο, όμως, είχε γίνει - και το γνώριζε αυτό - πριν ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος και αρκετά γρηγορότερα των προεκλογικών της υποσχέσεων.

Οπως καταλαβαίνετε, ακόμη και σε ζητήματα όπως το πράσινο, η προεκλογική πραγματικότητα και η μετεκλογική πρακτική της δημάρχου Αθηναίων έχουν μεταξύ τους τεράστια απόσταση. Τελεία και παύλα...