ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τα... ποτάμια και η πραγματικότητα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σαν ποτάμι έτρεχαν τα δεκάδες και εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από το στόμα του υπουργού Παιδείας, στη διάρκεια της χτεσινής παρέμβασής του στη Βουλή, για τον κρατικό προϋπολογισμό. Το ίδιο και οι χιλιάδες διορισμοί εκπαιδευτικών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Οποιος τον άκουγε και δε γνώριζε τι συμβαίνει στα Δημοτικά, στα Γυμνάσια και τα Λύκεια, θα πίστευε ότι η Ελλάδα είναι η χώρα της εκπαίδευσης. Είναι η χώρα, όπου το μεγαλύτερο ποσοστό από τον κρατικό προϋπολογισμό πηγαίνει για τις ανάγκες της Παιδείας.

Η αλήθεια, βέβαια, είναι διαφορετική. Τα κονδύλια για την Παιδεία, ως ποσοστό του ΑΕΠ και στο νέο κρατικό προϋπολογισμό παραμένει στο γνωστό... ύψος νάνου, όπως και τα προηγούμενα χρόνια. Χιλιάδες είναι ακόμη τα κενά στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, παρά το γεγονός πως έφτασαν τα Χριστούγεννα. Η «παραπαιδεία» ζει και βασιλεύει, ενώ κάθε χρόνο οι λαϊκές οικογένειες βάζουν όλο και βαθύτερα το χέρι στην τσέπη και σήμερα, εκπρόσωποι των ωρομισθίων, με τους οποίους η κυβέρνηση «μπάλωσε» ένα μέρος των κενών, κάνουν παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Παιδείας, αφού από τα τέλη Σεπτέμβρη ή τον Οκτώβρη δεν έχουν πάρει ακόμη ούτε ένα (1) ευρώ και θα κάνουν, όπως φαίνεται, μαύρα Χριστούγεννα.

«Αποκαλύψεων» συνέχεια

Ο ίδιος ο Οσάμα μπιν Λάντεν, λέει, «έδωσε την εντολή» σε κάποιον Αντνάν Ερσόζ - που «συνελήφθη» στην Τουρκία - να πραγματοποιηθούν οι επιθέσεις στην Ισταμπούλ στις 20 και στις 25 Νοεμβρίου και οι οποίες κόστισαν 62 νεκρούς και κάπου 700 τραυματίες. Αρχικά, «στόχος» ήταν η βάση του Ιντζιρλίκ, αλλά λόγω των αυστηρών εκεί μέτρων ασφαλείας, «επιλέχτηκαν πιο "απαλοί" στόχοι». Τάδε «ομολόγησε» ο Ερσόζ, και τα «διοχέτευσαν» στελέχη των αρχών στο πρακτορείο «Ανατολή» και την εφημερίδα «Χουριέτ». Μετά, η εν λόγω «ομολογία» αναπαρήχθη χθες από διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία κατά κόρον.

Σαφώς πολύ περισσότερο απαρατήρητη πέρασε μια άλλη «αποκάλυψη». Οι αρχές των ΗΠΑ «είχαν προειδοποιήσει εδώ και δύο χρόνια τις τουρκικές αρχές» για τις σχέσεις των ανθρώπων που παλιότερα συνεργάζονταν με τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, ως μέλη του Στρατού του Θεού (Χεζμπολάχ) με την αλ-Κάιντα. Η πληροφορία αν μη τι άλλο ενισχύει τις αμφιβολίες για το πώς είναι δυνατόν άνθρωποι ήδη γνωστοί και δακτυλοδεικτούμενοι από τις τουρκικές και τις αμερικανικές αρχές να μπόρεσαν να εκτελέσουν τέτοιες επιθέσεις.

'Η μήπως είμαστε κακοήθεις..;

Ας διαλέξει...

Εκδήλωση παρουσίασης των μελετών για την προστασία και ανάδειξη του ιστορικού χώρου της Γυάρου, με σκοπό την ανάδειξη της ιστορικής μνήμης, διοργάνωσε πρόσφατα ο υπουργός Αιγαίου. Οπως είναι γνωστό, το νησί έχει χαρακτηριστεί τόπος ιστορικής μνήμης καθώς εκεί μαρτύρησαν περισσότεροι από 20.000 αγωνιστές, κυρίως κομμουνιστές, αλλά και άλλοι δημοκράτες αντιφασίστες, ενώ πολλοί άφησαν εκεί την τελευταία πνοή τους από τα βασανιστήρια και τις κακουχίες. Και η οφειλόμενη μνήμη και τιμή γι' αυτούς τους αγωνιστές είναι χρέος ανεκπλήρωτο μέχρι σήμερα.

Ακόμη και τώρα, όμως, η κυβέρνηση, απλώς, προβάλλει το ζήτημα, για ευνόητους προεκλογικούς λόγους. Το ίδιο έκανε και ο Κ. Σημίτης το 2001... Πριν τις δημοτικές - νομαρχιακές εκλογές ο υπουργός Αιγαίου ξαναθυμήθηκε το θέμα. Και, τώρα, το ξαναφέρνει στην επικαιρότητα... Και δεν είναι μόνον αυτό. Στις σχετικές αναφορές, κατά κανόνα αποσιωπάται ότι στο νησί μαρτύρησαν κομμουνιστές και αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και των δημοκρατικών αγώνων. Λες και όσοι μαρτύρησαν εκεί ήταν πολιτικά «άχρωμοι - άοσμοι» και δεν πάλευαν για συγκεκριμένα ιδανικά και οράματα, για δημοκρατία και σοσιαλισμό, όπως σωστά επισημάνθηκε από αγωνιστές, πρώην κρατούμενους στο «θανατονήσι» της Γυάρου.

Είναι κατανοητές οι δυσκολίες της κυβέρνησης, αλλά δεν μπορεί να είναι «και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ»! Ας διαλέξει...

Αποσιώπηση δε χωρά

Αξιο προσοχής, επίσης, είναι και το γεγονός πως, ο υπουργός Αιγαίου δεν απάντησε και στο ζήτημα που έθεσε ο Κ. Μαραγκουδάκης, πρώην κρατούμενος στη Γυάρο. Ιστορική μνήμη σημαίνει, ότι η Γυάρος δε θα είναι νεκρό και «ουδέτερο» τοπίο, σημείωσε ο Κ. Μαραγκουδάκης. Θα πρέπει να εκτεθούν στο νησί το ανάλογο ενθυμηματικό υλικό και τα αναγκαία ιστορικά ντοκουμέντα. Σ' αυτό το υλικό, για παράδειγμα, πρέπει να συμπεριληφθούν τα υπομνήματα διαμαρτυρίας των κρατουμένων. Και, βεβαίως, η παρουσίαση των σχετικών υπομνημάτων που έστειλε ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, το Φλεβάρη του 1947 προς τον τότε υπουργό Στρατιωτικών, Στράτο - όταν οι Αγγλοι ανακοίνωναν πως σταματάνε την παρουσία τους στην Ελλάδα και αναλάμβαναν οι Αμερικάνοι...- για τη δημιουργία των στρατοπέδων - κολαστηρίων της Γυάρου, της Μακρονήσου κλπ. από την «Κεντρώα» κυβέρνηση Σοφούλη. Αποσιώπηση δε χωρά, όταν πρόκειται για ιστορική μνήμη, είτε βολεύει είτε όχι!

Μέρες γιορτής και οργής

Πετάνε» σε δυσθεώρητα ύψη οι τιμές στην αγορά. «Απογειώνεται» και «πετάει» η κυβερνητική πρόκληση και διά στόματος υπουργού Ανάπτυξης, που χτες αποφάνθηκε πως «μπορεί ο κόσμος να αγοράσει ό,τι προϊόν επιθυμεί σε καλή τιμή». Τα λαϊκά εισοδήματα, όμως, παραμένουν «κολλημένα» με πτωτική τάση. Οι μισθοσυντήρητοι, που, όλο το χρόνο φτάνουν συχνά στα όρια της απόγνωσης κάθε φορά που διαπιστώνουν ότι αδυνατούν να ανταποκριθούν στις καθημερινά αυξανόμενες ανάγκες, τούτες τις μέρες, τις γιορτινές, που οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες, βρίσκονται κυριολεκτικά σε αδιέξοδο.

Αρκεί να αναλογιστεί κανείς πόσα πράγματα πρέπει να γίνουν με τον 13ο μισθό. Οι οικογένειες των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων στρωμάτων καλούνται να «κλείσουν» τις «τρύπες» που όλο το χρόνο αναπόφευκτα μετατίθονταν για «τον άλλο μήνα». Να καλύψουν μια σειρά επιπλέον έξοδα που συνεπάγονται οι γιορτές. Κι όλα αυτά σε ένα καθεστώς αφόρητης ακρίβειας και συνεχών ανατιμήσεων.

Αυτές οι μέρες δεν είναι μόνο στολισμένες βιτρίνες και κρεμάμενα αστεράκια πάνω από τους δρόμους της πόλης. Είναι οι αφοπλιστικές παιδικές παραγγελιές προς τους ...«αγιο-βασιλογονείς». Αλλες αγορές που όλο τον προηγούμενο χρόνο φάνταζαν «πολυτέλεια» μέσα σε όλα τα ατέλειωτα έξοδα. Είναι, ακόμα, η ανάγκη των εργαζομένων για το πιο απλό πράγμα για το οποίο δεν υπάρχουν περιθώρια στο πλαίσιο της «ανάπτυξης» και της «ευημερίας των πολιτών», για τις οποίες δίνει κάλπικες υποσχέσεις η κυβέρνηση: το δικαίωμα στην ψυχαγωγία. Ολα αυτά, που κανονικά θα 'πρεπε να 'ναι αυτονόητα, σήμερα κοστίζουν πολύ περισσότερο απ' όσα μπορούν να διαθέσουν οι εργαζόμενοι.

Πετάει», λέει, η γαλοπούλα, που θέλει η παράδοση στο τραπέζι των Χριστουγέννων, στα 9 ευρώ το κιλό. «Σκαρφάλωσε» το κατσικάκι στα 11 ευρώ το κιλό. Και 1,50 ευρώ πουλιέται ένα κιλό ντομάτες της προκοπής. Και τι να πει κανείς για ρούχα, παπούτσια, παιδικά παιχνίδια κι ένα σωρό ανάγκες, που τις βάζει κανείς κάτω με μολύβι και χαρτί και «από πού να πρωτοκόψεις».

Είναι φανερό ότι στο πλαίσιο της εφαρμοζόμενης πολιτικής, αυτής που ευνοεί με κάθε τρόπο την αύξηση των επιχειρηματικών κερδών που καταφέρνεται μέσα από τη συγκράτηση των μισθών και τη συνεχή αύξηση των τιμών, οι εργαζόμενοι τίποτα καλό δεν έχουν να περιμένουν. Και η δικαιολογημένη αγανάκτηση, από μόνη της δεν οδηγεί πουθενά, αν μείνει στο επίπεδο της απλής οργής. Αν δε μετατραπεί σε αγωνιστική διεκδίκηση, με καθαρό αταλάντευτο προσανατολισμό ενάντια σε όσους κερδίζουν από τη χειροτέρευση της δικής τους θέσης. Οι εκλογές, που θα γίνουν αργά ή γρήγορα, μπορούν να αποτελέσουν όχημα για να εκφραστεί η λαϊκή αγανάκτηση. Οι κάλπες μπορούν να αποτελέσουν βήμα καταδίκης των κομμάτων που ασπάζονται αυτές τις πολιτικές και αποφασιστικής ενίσχυσης του ΚΚΕ, που με συνέπεια παλεύει για τα συμφέροντα του λαού.

Μελίνα ΖΙΑΓΚΟΥ

Τα δεδομένα

Γρηγοριάδης Κώστας

ΠΕΝΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ μέρες κράτησε η συζήτηση του νέου κρατικού προϋπολογισμού στη Βουλή και όλοι όσοι μίλησαν από την πλευρά της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ, έμειναν αταλάντευτοι και απαρασάλευτοι στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση.

Οι πρώτοι αράδιαζαν θετικά νούμερα, επιτυχίες, κατακτήσεις. Οι δεύτεροι αρνητικά νούμερα, αποτυχίες και λαϊκά προβλήματα.

Καταστροφολογείτε, ανταπαντούσαν οι πρώτοι και άντε πάλι, νέα θετικά νούμερα, νέες επιτυχίες και νέες κατακτήσεις. Ζείτε μακριά από το λαό, επανέρχονταν δριμύτεροι οι δεύτεροι και δώστου νέα αρνητικά νούμερα, νέες αποτυχίες και ακόμη περισσότερα λαϊκά προβλήματα.

Και επειδή, καταλάβαιναν και οι ίδιοι, ότι η συζήτηση ήταν αρκετά έως πολύ μονότονη, φρόντιζαν κάθε λίγο και λιγάκι, να «φουντώνουν τα αίματα». Κάποιος εκ των πρώτων, κατά κανόνα υπουργός ή υψηλόβαθμο στέλεχος, διακήρυσσε με στόμφο, ότι και του χρόνου πάλι μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα φέρει τον προϋπολογισμό στη Βουλή.

Γρήγορα, βέβαια, έπαιρνε την... αρμόζουσα και αποστομωτική απάντηση. Κάποιος εκ των δεύτερων -πάλι υψηλόβαθμο στέλεχος κατά προτίμηση - διακήρυσσε, ότι πολλά είναι τα κακά του προτεινομένου προϋπολογισμού, αλλά το κύριο είναι ότι άλλοι τον φέρνουν στη Βουλή και τον ψηφίζουν και άλλοι θα κληθούν να τον εφαρμόσουν, αφού η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επροσμέτρησε το ζην της...

Και πάντα, βέβαια, επακολουθούσαν τα απαραίτητα και ζωηρά χειροκροτήματα απ' όσους βουλευτές του ενός ή του άλλου κόμματος... είχαν το κουράγιο να παρακολουθούν τη συζήτηση τη δεδομένη κάθε φορά στιγμή.

Αυτά για τις πέντε μέρες ανταλλαγής... επιχειρημάτων του δικομματισμού στη Βουλή. Και μπορεί κανένας να μην μπορεί από τώρα να πει με σιγουριά ποιος θα φέρει του χρόνου τέτοιον καιρό το νέο προϋπολογισμό, αλλά το περιεχόμενο του τελευταίου θα είναι ίδιο, είτε κερδίσει τις επικείμενες εκλογές το ΠΑΣΟΚ, είτε η ΝΔ.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αυτό είναι το μόνο σίγουρο και δεδομένο. Οπως δεδομένο είναι και το εξής: Μόνον η αποφασιστική καταδίκη και του ενός και του άλλου και η εξίσου αποφασιστική ενίσχυση -και σε ψήφους- του ΚΚΕ μπορούν να αποτελέσουν μοχλό ανάσχεσης της αντιλαϊκής πολιτικής και ελπίδα αναζωογόνησης του απαραίτητου για την υπεράσπιση των λαϊκών κατακτήσεων μαζικού κινήματος.

Τα παζάρια

Γρηγοριάδης Κώστας

Με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών συναντήθηκαν χτες οι εκπρόσωποι του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Σούπερ Μάρκετ Ελλάδας (ΣΕΣΜΕ). Οσον αφορά στην επίσημη ενημέρωση γύρω από το πραγματικό περιεχόμενο της συνάντησης το τοπίο είναι «θολό». Ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Γ. Κανελλόπουλος περιορίστηκε στη λακωνική δήλωση ότι συζητήθηκαν θέματα φορολογικά. Ο ΣΕΣΜΕ εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία ενημερώνει ότι η συνάντηση είχε εθιμοτυπικό χαρακτήρα και βεβαιώνει ότι όλοι μαζί, κυβέρνηση και μεγαλοεπιχειρηματίες του λιανεμπορίου, συμφώνησαν για την «αναγκαιότητα συγκράτησης του πληθωρισμού».

Το ενδεχόμενο να υπάρχει ...σύγχυση μεταξύ των συμμετασχόντων στη συνάντηση γύρω από το λόγο για τον οποίο συναντήθηκαν είναι μάλλον απίθανο. Αυτό που μπορεί κανείς εύκολα να συμπεράνει είναι ότι μάλλον «παίζουν» και τα δύο θέματα. Δηλαδή, η κυβέρνηση που με την πολιτική της πυροδοτεί το νέο κύμα ανατιμήσεων και αναζωπύρωσης του πληθωρισμού από Γενάρη, παζαρεύει θορυβημένη με τους μεγαλοεπιχειρηματίες για συγκράτηση των ανατιμήσεων, οι οποίοι, με τη σειρά τους, εκβιάζουν, ζητώντας φορολογικές και διάφορες άλλες «διευκολύνσεις». Το σίγουρο σε κάθε περίπτωση είναι ότι οι εργαζόμενοι τίποτα καλό δεν έχουν να περιμένουν από τέτοιες συναντήσεις...

Το «πολυάσχολο» Στέιτ Ντιπάρτμεντ...

Σε οργασμό εργασίας φαίνεται ότι βρίσκεται στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τελευταίως, παρά το γεγονός ότι ο πολιτικός επικεφαλής του είναι κλινήρης λόγω εγχείρησης. Εκτός από τις διπλωματικές επαφές και ανακοινώσεις που σχετίζονται με τα «ανοιχτά μέτωπα» των ΗΠΑ ανά τον κόσμο, το αμερικανικό ΥΠΕΞ έχει επιδοθεί στη δημοσίευση αλλεπάλληλων εκθέσεων και απόψεων επί παντός του επιστητού.

Ετσι, στην τελευταία του έκθεση για τις θρησκευτικές ελευθερίες το Στέιτ Ντιπάρτμεντ επισημαίνει ότι στην πρώτη θέση της λίστας των χωρών που παραβιάζουν τις θρησκευτικές ελευθερίες βρίσκονται (τι περίεργο...) χώρες όπως η Κούβα, η ΛΔ Κορέας, το Βιετνάμ κλπ. ενώ ακολουθούν οι περισσότερες χώρες της Μέσης Ανατολής. Το συμπέρασμα είναι, προφανώς, ότι στην Κούβα ή στη ΛΔ Κορέας καταπιέζονται περισσότερο τα «θρησκευτικά πιστεύω» του λαού απ' ό,τι παραδείγματος χάρη στη Σαουδική Αραβία ή στο Ιράν που έχουν θρησκευτικό καθεστώς και βασικός νόμος είναι ο ισλαμικός...

... και τα ανακλαστικά των ΜΜΕ

Πέραν της προφανούς γελοιότητας και σκοπιμότητας τέτοιου είδους εκθέσεων, για να είμαστε δίκαιοι, αυτή η ξαφνική «θρησκευτική ευαισθησία», δεν εμπόδισε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να εκφράσει άποψη και για το αποτέλεσμα της δίκης της «17Ν» στην Ελλάδα, εκφράζοντας την ελπίδα ότι οι καταδικασθέντες θα εκτίσουν το σύνολο της ποινής τους. Και πέρα από τις εύλογες απορίες, που προκάλεσε η προαναφερόμενη δήλωση, αφού είναι αδύνατο να εκτίσει κάποιος ολόκληρη μια ποινή, όταν η τελευταία συμπεριλαμβάνει και 21 ισόβιες καθείρξεις, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ θεώρησε σκόπιμο να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο της αίτησης έκδοσης, παρ' ότι η ελληνική νομοθεσία υποτίθεται πως δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο.

Και σε ό,τι αφορά στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, βέβαια, κάνει τη «δουλιά» του. Τα δικά μας ΜΜΕ, για ποιον ακριβώς λόγο θεωρούν απαραίτητο να αναφέρονται με τόση σοβαρότητα και τόση δουλικότητα σε κάθε παρέμβασή του, δημιουργώντας την εντύπωση ότι αν δεν υπήρχε αμερικανική παρέμβαση, η εκάστοτε είδηση δε θα είχε, από μόνη της, αξία και αξιοπιστία;

Αλλη μια φορά για την «ενότητα»

Στόχοι όπως η ενότητα και η κοινή δράση, η συνεργασία και η συμμαχία αποτελούσαν ανέκαθεν για το ΚΚΕ προτεραιότητα, τόσο που η προώθησή τους συνοδευόταν πάντα από την ένδειξη «κατεπείγον». Η επίτευξή τους φυσικά δεν ήταν ποτέ εύκολη υπόθεση. Κυρίως γιατί ζητούμενο δεν ήταν ποτέ το άθροισμα δυνάμεων, αλλά η συσπείρωση με περιεχόμενο και προσανατολισμό τέτοιο που να απαντά κάθε φορά στις συνθήκες που γεννούσαν την ανάγκη της ενότητας. Αλλωστε απόσταγμα της 85χρονης εμπειρίας του ΚΚΕ είναι και η γνώση πως τέτοιοι στόχοι μπορεί να αποβούν μπούμερανγκ, πως το περιεχόμενό τους ή η έλλειψή του είναι καθοριστικός παράγοντας για το αν θα δράσουν ως τροχοπέδη για το λαϊκό κίνημα ή ως όχημα που θα οδηγήσει τις λαϊκές συνειδήσεις σε μια πορεία ριζοσπαστικοποίησης και τους λαϊκούς αγώνες σε ανάταση.

Στις σημερινές συνθήκες του μονοπωλιακού καπιταλισμού το ΚΚΕ όχι μόνο δεν απεμπολά το στόχο της ενότητας, αλλά αντίθετα πιο αποφασιστικά από ποτέ και με αυταπάρνηση θέτει όλες του τις δυνάμεις στην επίτευξή του. Και είναι αυτές ακριβώς οι συνθήκες και όχι η «ξεροκεφαλιά» του ΚΚΕ που υποδεικνύουν και το περιεχόμενο που πρέπει να έχει σήμερα η ενότητα και η συμμαχία. Περιεχόμενο αντιμονοπωλιακό αντιιμπεριαλιστικό. Αυτού του είδους την ενότητα χρειάζεται και ο λαός και ο τόπος. Και είναι απορίας άξιον το γεγονός ότι δυνάμεις που πίνουν νερό στο όνομά της αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι να μιλήσουν για το περιεχόμενο και την κατεύθυνσή της. Να απαντήσουν στο πώς είναι δυνατόν μια συμμαχία που δε θίγει την κύρια αιτία ύπαρξης και όξυνσης των λαϊκών προβλημάτων να ανοίγει προοπτική προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Το πώς είναι εφικτό να συνυπάρχουν αρμονικά τα μονοπωλιακά κέρδη και η ευημερία των εργαζομένων.

Στο κρίσιμο ερώτημα λοιπόν για το περιεχόμενο, την ταυτότητα της ενότητας, το ΚΚΕ έχει απαντήσει προ πολλού. Προτείνει συσπειρώσεις και μέτωπο πάλης λαϊκό για λαϊκή εξουσία και οικονομία. Και δεν είναι διατεθειμένο να αρνηθεί το κύριο, την ουσία χάριν μιας ενότητας συγκυριακής, αθροιστικής, που δεν ανοίγει καμία διέξοδο και αποτελεί θρίαμβο του συμβιβασμού με τη σημερινή τάξη πραγμάτων. Η πρότασή του αποτελεί συμπύκνωση της γνώσης πως τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού είναι όχι απλώς ασυμφιλίωτα με τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, αλλά υπονομεύονται από πολιτικές επιλογές που προάγουν τα δεύτερα. Επιλογές όπως το Μάαστριχτ, η ΟΝΕ, η στρατιωτικοποίηση της ΕΕ και τόσα άλλα τα οποία οι διάφοροι θιασώτες της ενότητας κάνουν «γαργάρα», όταν δεν τα υπερασπίζονται φανατικά.

Αυτή του η πρόταση για κάποιους συνιστά απομονωτισμό, άρνηση, δογματισμό. Το ΚΚΕ ωστόσο ποτέ δεν καθόρισε την πολιτική συμμαχιών του με βάση το πόσο αρεστή αυτή ήταν. Δεν έθεσε ούτε θέτει ως προϋπόθεση την πλήρη συμφωνία για την επίτευξη της ενότητας. Πιστεύει όμως ακράδαντα πως αυτή δεν μπορεί παρά να οικοδομηθεί σε αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση. Και θα οικοδομηθεί γιατί είναι απαίτηση των καιρών, θα αποτελέσει το «ώριμο τέκνο» διεργασιών που ήδη υπάρχουν μέσα στο λαό, τη συμμαχία κοινωνικών δυνάμεων που θα βρει την έκφρασή της και στο πολιτικό επίπεδο.

Φτιασίδωμα

Φάτνες, δέντρα

και στολίδια

έλαμψ' όλη η Αθήνα,

με γιρλάντες

και φτιασίδια

τη γριά κάναν ...Φαντίνα,

της εκρύψαν

τα κουσούρια

για να μοιάζει

σαν καινούρια.

* * *