Ιδιόχειρο σημείωμα του Κ. Μαμέλη, γραμματέα της ΝΕ ΠΑΣΟΚ Θεσσαλονίκης, προς τον Χρ. Λιακόπουλο, μέλος της ΚΕ του ίδιου κόμματος και πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, σύμφωνα με το οποίο ζητούνταν από τον δεύτερο να «τακτοποιήσει» την εγγραφή μιας «συντρόφισσας.., που είναι δικιά μας - δικιά μας...» στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο της Πάτρας, είχε αποκαλύψει ο «Ρ» την περασμένη βδομάδα και το σχολίαζε ανάλογα. Προχθές, η αποκάλυψή μας αναδημοσιεύτηκε από την εφημερίδα της Πάτρας «Πελοπόννησος», η οποία ζήτησε και τη γνώμη του Χρ. Λιακόπουλου. Θαυμάστε, λοιπόν, απάντηση: «Δεν καταλαβαίνω αυτή την... αποκάλυψη του "Ριζοσπάστη". Σε όλα τα κόμματα δε γίνονται μεταξύ των συντρόφων τέτοιου είδους εξυπηρετήσεις; Γιατί στο ΚΚΕ δε γίνονται; Τι θέλουν να μας πουν τώρα;».

Ούτε λίγο ούτε πολύ, δηλαδή, ο Χρ. Λιακόπουλος όχι μόνο δεν τολμά να αμφισβητήσει την καταγγελία μας και - εμμέσως πλην σαφώς - την παραδέχεται, αλλά και θεωρεί τη ρουσφετολογία μια συνηθισμένη και καθημερινή πρακτική. Μπορείτε, επομένως, να φανταστείτε τι γίνεται στην πραγματικότητα και ακόμη δεν έχουμε μπει, για τα καλά, στην προεκλογική περίοδο...

Οσο για το αν γίνονται τα ίδια στο ΚΚΕ, ας έχει υπόψη του ο Χρ. Λιακόπουλος πως δεν είναι όλα τα κόμματα ίδια...

Δεν υπάρχει τελειωμός στην ταλαιπωρία των ασφαλισμένων που επισκέπτονται ιατρεία του ΙΚΑ για ν' αντιμετωπίσουν προβλήματα της υγείας τους. Συνέβη σε ασθενή της Θεσσαλονίκης που είχε μόλις βγει από το νοσοκομείο και επισκέφθηκε τα κεντρικά ιατρεία του ΙΚΑ για να πάρει από τον γιατρό συνταγή να προμηθευτεί τα φάρμακα που του είχαν συστήσει από το νοσοκομείο.

Δυστυχώς, έπρεπε να κλείσει ραντεβού για την επόμενη μέρα. Οταν όμως ζήτησε από τον υπάλληλο να του κλείσει το ραντεβού, διαπίστωσε με έκπληξη ότι αυτό μπορούσε να γίνει μόνο τηλεφωνικά, γιατί σύμφωνα με τον κανονισμό του ΙΚΑ ραντεβού γιατρού κλείνεται μόνο από το τηλέφωνο!

Ο ασφαλισμένος υποχρεώθηκε να βγει από το κτίριο, να πάει στο πρώτο καρτοτηλέφωνο που συνάντησε και να ζητήσει από τον ίδιο υπάλληλο, τηλεφωνικά πλέον, να του κλείσει το ραντεβού. Ο ανορθολογισμός σ' όλο του το μεγαλείο. Ο «εκσυγχρονισμός» των κρατούντων φαίνεται ότι περνά μέσα από την τριτοκοσμική αντιμετώπιση των πολιτών.

Η είδηση δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς» και φανταζόμαστε πως θα απασχολεί, ήδη, τα επιτελεία της κυβέρνησης και, ιδιαίτερα, αυτά του υπουργείου Εργασίας και Πρόνοιας. Πώς να το κάνουμε... Κάτι τέτοια τ' αρπάζουν αμέσως.

Η είδηση, λοιπόν, λέει τα εξής: Περιχαρής ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης ανακοίνωσε ότι εκπλήρωσε την υπόσχεσή του να καταργήσει την κοινωνική πρόνοια στην πόλη των 15 περίπου εκατομμυρίων ανθρώπων, όπως προσφερόταν μέχρι σήμερα, ωθώντας τους παραλήπτες κοινωνικών παροχών να αναζητήσουν εργασία, εκπαίδευση, νοσηλεία ή να παραιτηθούν του δικαιώματός τους. «Η σημερινή ημέρα σηματοδοτεί την αντικατάσταση της κουλτούρας της εξάρτησης στη Νέα Υόρκη με αυτή της εργασίας» υπογράμμισε ο δήμαρχος, Ρούντολφ Τζουλιάνι, δίνοντας τη γενικότερη διάσταση του μέτρου.

Ισως, ρωτήσετε, βέβαια, πώς κατάφερε το μεγάλο αυτό επίτευγμα ο προαναφερόμενος δήμαρχος. Ηταν πολύ απλό. Οσοι έπαιρναν κοινωνικά βοηθήματα έλαβαν μια επιστολή, με την οποία ενημερώνονταν για το νέο πρόγραμμα και, βέβαια, ότι τερματίζονται οι κοινωνικές παροχές. Η στατιστική υπηρεσία της δημαρχίας τούς ονόμασε νέους εργαζόμενους και τους διέγραψε από τους ανέργους, αστέγους κτλ. Τα δε δημοτικά κέντρα κοινωνικής πρόνοιας μετονομάστηκαν σε κέντρα απασχόλησης και δίνουν πληροφορίες για όποιες θέσεις εργασίας υπάρχουν ή μοιράζουν φυλλάδια, για προγράμματα μετεκπαίδευσης, εξειδίκευσης κτλ.

Υπάρχουν δουλιές, όμως, για όλους; Ε, μην τα περιμένετε κι όλα απ' το κράτος... Αλλωστε, για τη χώρα της... ελευθερίας μιλάμε.

Τα παρακάτω στοιχεία είναι γνωστά, αφού έχουν ξαναδημοσιευτεί, αλλά καθώς ο απόηχος των φαντασμαγορικών σόου, για το 2000, συνεχίζεται ακόμη, όπως και η πολύμορφη καλλιέργεια της τεχνητής ευφορίας, θεωρήσαμε σκόπιμο να τα θυμίσουμε.

Εχουμε και λέμε, λοιπόν: Ο 21ος αιώνας βρίσκει τον πλανήτη μας με 6 δισεκατομμύρια ανθρώπους, ενώ το 1900 υπήρχαν 1,6 δισ.. Και ναι μεν είναι γεγονός πως μέσα στον αιώνα αυτό η επιστήμη και η τεχνική έκαναν τεράστιες προόδους, προσφέροντας στον άνθρωπο απεριόριστες δυνατότητες, η παγκόσμια κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής δεν επέτρεψε την κοινωνικά δίκαιη αξιοποίηση των δυνατοτήτων αυτών. Ενα και πλέον δισεκατομμύρια άνθρωποι είναι σήμερα εντελώς αναλφάβητοι. Οι άνθρωποι που ζουν στο πλουσιότερο 20% των χωρών ελέγχουν το 86% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενώ αυτοί που ζουν στο φτωχότερο 20% ελέγχουν μόνο το 1%. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ των πλουσιότερων οικονομιών είναι σήμερα 74 φορές μεγαλύτερο εκείνου των φτωχότερων, ενώ το 1900 η αντίστοιχη σχέση βρισκόταν στο 10 προς 1. Οι τρεις πλουσιότεροι δισεκατομμυριούχοι του πλανήτη έχουν περισσότερα απ' ό,τι οι 600 εκατομμύρια φτωχότεροι του κόσμου συνολικά. Η ετήσια δαπάνη για τροφές κατοικιδίων ζώων στην Ευρώπη και την Αμερική ξεπερνά τα 10 δισ. στερλίνες, ενώ περισσότεροι από 1 δισ. άνθρωποι - κυρίως στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική - προσπαθούν να επιβιώσουν με λιγότερο από ένα δολάριο τη μέρα.

«Η πορεία της ελληνικής οικονομίας προς την ΟΝΕ θωρακίζεται μόνο με μείωση των δαπανών του δημοσίου τομέα», υποστηρίζει ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βόρειας Ελλάδας, Β. Τακάς, σε άρθρο του στο τελευταίο Δελτίο του ΣΒΒΕ. Προσθέτει δε ότι «επιβάλλεται να ακολουθηθεί τους επόμενους μήνες μια σφιχτή δημοσιονομική πολιτική, με περιορισμό των δαπανών του Δημοσίου».

Στο ίδιο έντυπο, όμως, ο ΣΒΒΕ ανακοινώνει ότι σε συνάντηση που είχε με την ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας υποστήριξε το αίτημα για αύξηση των πόρων στη βιομηχανία και κατόρθωσε να αποσπάσει υπόσχεση από τον υφ. Χ. Πάχτα τη δέσμευση ότι «ώριμες προτάσεις του ιδιωτικού τομέα θα μπορούσαν να χρηματοδοτηθούν από ένα σύνολο 1,5 τρισ. δρχ. το οποίο δεν έχει ακόμη κατανεμηθεί».

Δεν εξηγεί ο ΣΒΒΕ, το 1,5 τρισ. που θα πάρουν οι βιομήχανοι - και θα βγει από τους κρατικούς πόρους - συμβάλλει άραγε στη μείωση των δαπανών του δημοσίου; Οι βιομήχανοι φυσικά όταν λένε μείωση των δημόσιων δαπανών εννοούν μείωση των δαπανών για κοινωνικές παροχές, για ανακούφιση των ανέργων, των συνταξιούχων, για την παιδεία, δημόσια υγεία κτλ. και αύξηση των δαπανών για τις δικές τους τσέπες.

Γνωστή και παλιά αυτή η θέση της πλουτοκρατίας να θέλει και την «πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο». Οπως γνωστή είναι και η θέση όλων των αστικών κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένων και των «σοσιαλιστικών» τύπου ΠΑΣΟΚ, να ικανοποιούν πάντα τα εξωφρενικά αιτήματα και να εξυπηρετούν μ' όλα τα μέσα τα συμφέροντα των βιομηχάνων.

ΤΕΛΙΚΑ, η πρώτη γεύση της νέας χιλιετίας για την Ελλάδα είναι μάλλον... κρύα! Οπως και να το κάνουμε, δεν έχουμε συνηθίσει τα θερμόμετρα σε αυτή τη χώρα να φτάνουν τους μείον δέκα βαθμούς Κελσίου.

Μάλιστα, τόσο χιόνι κι ακόμη περισσότερο χιονόνερο στην Αττική είχαμε χρόνια να δούμε. Λέτε να είναι τυχαίο το φαινόμενο ή... κάτι θέλει να μας πει ο καιρός; Θα μάθουμε...

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, κατά πώς μας τα λένε οι γιατροί, ένας στους δέκα Ελληνες αυτές τις μέρες ήταν στο κρεβάτι με υψηλό πυρετό και βήχα από μια μυστήρια ίωση που διαδίδεται ταχύτατα...

Βεβαίως δεν είναι και καμιά φοβερή αρρώστια, αν και στάθηκε αρκετή για να γεμίσουν οι προθάλαμοι των νοσοκομείων και να διαπιστώσει ο κόσμος, για μια ακόμη φορά, την κατάσταση, που βασιλεύει εκεί. Πάντως, για καλό και για κακό, ας προσέχουμε.

ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΑΝ οι έλεγχοι διαβατηρίων στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης - αν δεν το μάθατε - με την έλευση του 2000 γιατί έτσι προβλέπει η Συνθήκη του Σένγκεν. Ετσι, μέχρι τον Απρίλη θα περνάμε ελεύθερα από αεροδρόμια και λιμάνια.

Η μόνη διαφορά είναι ότι μπορεί μεν να περνάμε ελεύθερα, πλην όμως εκεί που θα πηγαίνουμε κάθε άλλο παρά ελεύθεροι θα είμαστε. Ως γνωστόν, η Συνθήκη του Σένγκεν δεν είναι μόνο η κατάργηση των διαβατηρίων αλλά και το «ηλεκτρονικό φακέλωμα» όλων των «ύποπτων στοιχείων»...

Τι να τα κάνουν λοιπόν τα διαβατήρια όταν οι νέες τεχνολογίες δίνουν τη δυνατότητα πλήρους και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ελέγχου κάθε κατοίκου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, από τις αρμόδιες αρχές;

Οταν θα περνάς τα αεροδρόμια χωρίς έλεγχο, αλλά θα είναι καταγραμμένο στον ηλεκτρονικό σου φάκελο, ακόμη και με τι μαχαιροπίρουνα τρως...

Νάτος ήρθε

ο μπαμπέσης

και αυτός

με υποσχέσεις,

μα πριν μήνας

να περάσει

θα το δείτε

το κουμάσι!

Λες και είναι

ο... Σημίτης

θα μας βγει

ο λωποδύτης,

σαν στην πλάτη μας

καθίσει,

κάθε υπόσχεση

θα σβήσει!

Νάτος, ήρθε,

και, γειτόνοι,

μακριά

γιατί... «λερώνει»,

τον Κωστή

θυμίζει κάργα

και γι' αυτό

μακριά κι αλάργα!

Για όποιον παρακολούθησε με μια στοιχειώδη προσοχή τη δίκη Γιαννόπουλου κατά Κατριβάνου, είναι εντελώς αυτονόητη η απόφαση, στην οποία θα κατέληγε ένα Δικαστήριο που θα έκρινε με βάση τα στοιχεία και μόνο με αυτά. Οπως είναι και εντελώς φανερό ότι τελικά σ' αυτή τη δίκη, εκείνος που ουσιαστικά καθόταν στο εδώλιο επί μέρες δεν ήταν η Θ. Κατριβάνος, αλλά ο Ε. Γιαννόπουλος, η ιστορία και η δράση του, όχι σε μία, αλλά σε δυο εξαιρετικά κρίσιμες περιόδους: Στην κατοχή και στα μετέπειτα τραγικά, για κάθε Ελληνα που έπραξε έστω και στοιχειωδώς το χρέος του, χρόνια. Ο μηνυτής ήταν αυτός που, από τη θέση του, ουσιαστικά, κατηγορούμενου, προσπαθούσε να αναστηλώσει ένα «αγωστικό» είδωλο, που δεν κλονίστηκε απλώς, αλλά έσβησε οριστικά και αμετάκλητα κάτω από το βάρος των συντριπτικών στοιχείων και των επίσημων εγγράφων. Κάτω από το βάρος της αλήθειας, που βρήκε τρόπους και βγήκε στην επιφάνεια.

Αυτά ισχύουν, ανεξάρτητα από την όποια απόφαση του δικαστηρίου, την οποία ακόμα δεν ξέρουμε, αλλά όλοι την προβλέπουν και διατυπώνουν μάλιστα δημοσίως τις προβλέψεις τους. Με τόση σιγουριά, όση και η εμπιστοσύνη στην «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη, πολύ περισσότερο όταν ο μηνυτής είναι ο πολιτικός της προϊστάμενος. Οση και η... εκτίμηση προς το πρόσωπο του Ε. Γιαννόπουλου, ακόμα και από δημοσιογράφους και σχολιαστές που έχουν θέσει όλες τις υπηρεσίες τους στο συμφέρον του κυβερνώντος κόμματος.

Πάντως, όπως και να έχουν τα πράγματα, θα το ξαναπούμε: Με δικαστικές αποφάσεις δεν απονέμονται πιστοποιητικά αντίστασης και μάλιστα ΕΘΝΙΚΗΣ Αντίστασης.