Πριν ακόμα μπει ο Δεκέμβρης, ερχόταν μονότονα και σαν ψίθυρος: «Ερχονται τα Χριστούγεννα! Ερχονται οι γιορτές! Ερχεται το "Μιλένιουμ!"». Ηταν και οι διαφημίσεις. Ηρθαν και τα δελτία ειδήσεων με το ψηλότερο δέντρο στην πλατεία Συντάγματος. Οχι πως δεν το ξέραμε. Αλλά να, προσπαθούσαμε να έχουμε την ψευδαίσθηση της αναβολής αυτής της σκέψης. Μήπως, δηλαδή καταφέρναμε και αναβάλαμε το άγχος των εορτών. Μα, για ποιο άγχος μιλάς, θα ρωτήσει κάποιος; Τα Χριστούγεννα είναι μέρες αγάπης και χαράς. Είναι μέρες για ψώνια. Ε, λοιπόν, αυτό ήταν το άγχος μας, αυτά τα ψώνια. Μισθωτοί γαρ... Ασε τα επιπλέον έξοδα για το τραπέζι των Χριστουγέννων. Δεν πρόκειται για γκρίνια. Απλά, κάποια πράγματα είναι...