Πάνω από ένα δισεκατομμύριο δραχμές στοίχισε, σύμφωνα με την ίδια την υπουργό Πολιτισμού Ελισάβετ Παπαζώη, το πρωτοχρονιάτικο θέαμα στην Ακρόπολη. Ποσό πράγματι εντυπωσιακό, αν σκεφτεί κανείς πως απευθυνόταν στο μεγάλο πλήθος που καταναλώνει... φθηνό «άρτο», πληρώνοντας πολύ ακριβά τα θεάματα των κυβερνώντων του και αν προστεθούν σε αυτό τα μεγάλα ποσά που ξόδευσαν σχεδόν όλοι οι μεγάλοι, αλλά και πολλοί μικρότεροι δήμοι σε όλη τη χώρα.

Στην Αθήνα σε τέσσερα σημεία είχαν στηθεί ισάριθμες «θεματικές» εξέδρες. Στο θέατρο του Διονύσου έδωσαν συναυλίες ο Μίκης Θεοδωράκης με την «Ορχήστρα των Χρωμάτων» και ο Διονύσης Σαββόπουλος, στου Μακρυγιάννη στήθηκε πανηγύρι με δημοτική μουσική, ρεμπέτικα και λαϊκά στο Θησείο και σύγχρονοι ρυθμοί στο Ζάππειο. Κι αν για το αισθητικό μέρος της υπόθεσης - ειδικά σε ό,τι αφορά το σκηνοθετικό μέρος - οι γνώμες ίσως να είναι τόσες, όσες και οι λάμπες που «έβαψαν» τον Παρθενώνα (και που είναι ακόμη ένα μεγάλο θέμα) τα πράγματα γίνονται σαφέστατα όσον αφορά τις οικονομικές παραμέτρους και τη διαδικασία που ακολουθήθηκε στο στήσιμό της και που αποτέλεσαν και την ουσία της σχετικής Ερώτησης του ΚΚΕ στη Βουλή. Το ζήτημα είναι όμως πως η υπουργός Πολιτισμού, σε συνέντευξή της στον ραδιοφωνικό σταθμό «FLASH», είπε, σα να μην τρέχει τίποτα και με την ευκολία κάποιου που ζει σε ευημερούσα, πολιτιστικά, χώρα, πως αυτή η «εμπειρία» θα αποτελέσει «ένα μόνιμο θέαμα για την Ακρόπολη το οποίο να είναι αντίστοιχο της γιορτής αυτής», εννοώντας το θέαμα της Πρωτοχρονιάς! Αυτή τη φορά όμως όχι για «φαμφαρονισμό», αλλά στο όνομα... της «ανάδειξης» των μνημείων...