Ετσι, όπως πάει η ΝΔ θα πέσει σαν ώριμο φρούτο, ακόμα κι αν το ΠΑΣΟΚ δεν κάνει τίποτε. Αυτά είπε προχτές στο «Μέγκα» ο Γ. Παπανδρέου κι αν σας θυμίζει την τακτική του «ώριμου φρούτου» της ΝΔ, δεν έχετε καθόλου άδικο. Αλλωστε, δεν είναι το μόνο κοινό σημείο των δυο κομμάτων. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των δυο αρχηγών τους, να διαφοροποιηθούν φραστικά και να μη χάνουν ευκαιρία παρουσίασης θεατρικών δικομματικών «κοκορομαχιών», η ουσία δεν αλλάζει. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν την ίδια ουσιαστικά πολιτική (μονόπλευρη λιτότητα, «απελευθερώσεις» και αντιλαϊκές διαρθρωτικές αλλαγές, ιδιωτικοποιήσεις κλπ.). Κινούνται στην ίδια κατεύθυνση, εκπροσωπούν και εξυπηρετούν τα ίδια ταξικά συμφέροντα. Το 1993, το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές και συνέχισε την πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ακόμη και σε τομείς που, λίγους μήνες πριν, έλεγε τα ακριβώς αντίθετα (π.χ. ιδιωτικοποίηση ΟΤΕ, νόμος Σιούφα για το Ασφαλιστικό κλπ.). Τώρα, η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει - όπως όλοι βλέπουν - την πολιτική των κυβερνήσεων Σημίτη.
Γι' αυτό και τόσα χρόνια τώρα, για μεν τους εργαζόμενους τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο και για την πλουτοκρατία από το καλό στο καλύτερο...
Τι θέλουν να πουν;
Μια και βρισκόμαστε ήδη στο Τριώδιο, αναρωτιόμαστε, γιατί δεν μπήκε στο αρχείο εκείνη η υπόθεση της γελοίας και άκρως σκοταδιστικής μήνυσης σε βάρος της Δόμνας Σαμίου. Τι θέλουν να υπονοήσουν άραγε οι αρμόδιοι; Οσοι τις μέρες αυτές τραγουδήσουν τα σκωπτικά τραγούδια της Αποκριάς, κινδυνεύουν να βρεθούν κι αυτοί κατηγορούμενοι, για «προσβολή των δημοσίων ηθών»; Μα καλά, δεν καταλαβαίνουν ούτε καν το πολύ απλό, ότι, σ' ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θα... φρακάρει η λειτουργία των δικαστηρίων..;
Ανεργία ρεκόρ
Στα 5.216.000 άτομα ή ποσοστό 12,6% ανήλθε το Φλεβάρη η ανεργία στη Γερμανία (από 5,04 εκατ. το Γενάρη) και τα ανεπίσημα, για την ώρα, αυτά στοιχεία κυριάρχησαν στα πρωτοσέλιδα των γερμανικών εφημερίδων, αφού το προαναφερόμενο νούμερο είναι το μεγαλύτερο από τη δεκαετία του 1930. Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι ακόμη χειρότερη στη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης. Σύμφωνα με υπολογισμούς Γερμανών ειδικών, το πραγματικό νούμερο των ανέργων ξεπερνά τα 7 εκατομμύρια, εάν παρθούν υπόψη και όσες κατηγορίες ανέργων δεν καταγράφονται στα επίσημα στοιχεία. Και μαζί με την ανεργία, μεγαλώνει και η φτώχεια... Οχι μόνο γιατί λιγοστεύουν συνεχώς οι θέσεις εργασίας ή αυξάνουν συνεχώς οι θέσεις μερικής απασχόλησης, ενώ μειώνεται συνεχώς το πραγματικό αντίκρισμα των αμοιβών. Η φτώχεια μεγαλώνει, επίσης, γιατί περικόπτονται δραστικά και οι κοινωνικές παροχές στους άνεργους, όπως έγινε με τις διαβόητες αντεργατικές μεταρρυθμίσεις του νόμου «Χαρτζ IV». Το γεγονός ομολόγησε, εμμέσως πλην σαφώς και ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Εργασίας, ο οποίος δικαιολόγησε τη νέα αύξηση της ανεργίας λέγοντας: «Το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των ανέργων μπορεί να αποδοθεί στο ότι άτομα που προηγουμένως επωφελούνταν από κοινωνικές παροχές καταγράφονται πλέον ως άνεργοι».
Κι όλ' αυτά γίνονται, για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας. Με άλλα λόγια, να αυξηθεί ακόμη περισσότερο η εκμετάλλευση των εργαζομένων και να μεγαλώσουν ακόμη περισσότερο τα κέρδη των γερμανικών μονοπωλίων και μεγάλων επιχειρήσεων.
Συμπτώματα κρίσης
Αύξηση κατά 35% σημείωσε το 2004 ένα μόνο μέρος του νόμιμου τζόγου στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΠΑΠ, ο συνολικός του τζίρος έφτασε τα 3,07 δισ. ευρώ, από 2,29 το 2003. Τα καθαρά και μετά από φόρους κέρδη του ομίλου έφτασαν τα 478,7 εκατομμύρια ευρώ (από 253,9 εκατ. ευρώ για το 2003) και ήταν αυξημένα σε ποσοστό 88,5%. Κέρδη, τα οποία στο σύνολό τους σχεδόν διανέμονται στο δημόσιο και στους ιδιώτες μεγαλομετόχους (το δημόσιο κατέχει μόνο το 50,82% του Οργανισμού).
Σημειώνουμε τα παραπάνω, γιατί - εκτός των άλλων - τα στοιχεία αυτά φανερώνουν το μέγεθος του συνεχώς αυξανόμενου τζόγου στη χώρα μας. Με άλλα λόγια, ότι τα συμπτώματα της κρίσης δεν αποτελούν προνόμιο της Εκκλησίας και της Δικαιοσύνης. Εχουν αγκαλιάσει το σύνολο της κοινωνίας, παρουσιάζονται με χίλια δυο πρόσωπα και αποτελούν ένα μόνιμο και συνεχώς εντεινόμενο συστατικό στοιχείο του συστήματος.
Δώστε πίσω τα κλεμμένα!
Δεν τους φτάνει που από το 1993, παράνομα, καταχρηστικά, τους επέβαλαν το χαράτσι του ΛΑΦΚΑ. Δε φτάνει που πάνω από μια δεκαετία πετσόκοβαν τις πενιχρές συντάξεις τους, τους εμπαίζουν και από πάνω. Αφού για 10 χρόνια τους έκλεβαν κανονικά, τώρα τους λένε «πηγαίνετε στα δικαστήρια»! Και σε ποιους το λένε; Στο συνταξιούχο των 500 και των 600 ευρώ. Πρόκειται για πρόκληση. Και η πρόκληση αυτή φτάνει στα όρια της ύβρης, με τη βρώμικη κομπίνα που έστησε η κυβέρνηση της ΝΔ, βάζοντας τον «άνθρωπό της» να αποσύρει την προσφυγή του από το Ελεγκτικό Συνέδριο, όταν φάνηκε ότι η υπόθεση έγερνε προς το μέρος των συνταξιούχων.
Η κυβέρνηση έχει χάσει το μέτρο. Αν ποτέ η αντεργατική πολιτική μπορούσε να έχει κάποιο μέτρο. Το κόμμα της ΝΔ κοροϊδεύει φόρα - παρτίδα τους 900.000 συνταξιούχους. Επιμένει ο κ. Αλογοσκούφης - και χτες μετά το φιάσκο - να επαναλαμβάνει αυτά τα ακατανόητα και ανερμάτιστα περί «τελεσίδικης δικαστικής απόφασης», όταν είναι η κυβέρνηση που πρωτοστατεί να χάσουν οι συνταξιούχοι στα δικαστήρια την υπόθεση. Οταν με εφέσεις στο Ελεγκτικό Συνέδριο και αναβολές στα δικαστήρια, επιδιώκει να παρέλθει ο χρόνος και να μείνουν τελικά οι συνταξιούχοι με άδεια χέρια.
Αλλά δεν κοροϊδεύει μόνο η ΝΔ. Το ίδιο προκλητική και υποκριτική είναι και η στάση του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί που με χέρια και πόδια, με δύο νόμους παρέτειναν το χαράτσι μέχρι το 2008, πάει πολύ να παριστάνουν όψιμα τους φίλους των συνταξιούχων. Κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ είναι συναυτουργοί στο έγκλημα. Μαζί τα έκλεψαν από τους συνταξιούχους. Μαζί τα ξεκοκάλισαν, 300 και πλέον δισεκατομμύρια δραχμές. Αντάμα στέρησαν από τον άρρωστο συνταξιούχο το φάρμακο, τον καφέ, το ψωμί. Γι' αυτό και το ΠΑΣΟΚ δε δικαιούται να ομιλεί.
Και ας αφήσει η κυβέρνηση το γνωστό τροπάρι ότι δεν αντέχει η οικονομία, ότι παρέλαβε καμένη γη. Οταν είναι να δώσει στους βιομήχανους και τους κεφαλαιοκράτες, η κυβέρνηση αποδεικνύεται γαλαντόμα. Μόλις πριν τρεις μήνες, το υπουργείο Απασχόλησης με νόμο χάρισε στους εργοδότες 370 δισεκατομμύρια δραχμές. Ποσό που αντιστοιχεί στα πρόσθετα τέλη για βεβαιωμένες απλήρωτες εισφορές προς το ΙΚΑ και που ξεπερνά το ποσό των αναδρομικών που δικαιούνται οι 900.000 συνταξιούχοι.
Ας αφήσουν τα «σάπια». Το ζήτημα δεν είναι ούτε λογιστικό, ούτε δικαστικό. Η απαίτηση είναι ξεκάθαρη. Ακούστηκε και χτες έξω από το υπουργείο Οικονομίας: «Δώστε πίσω τα κλεμμένα»! Ας αφήσουν τα δικολαβικά τερτίπια. Εδώ και τώρα η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να καταβάλει τα αναδρομικά του ΛΑΦΚΑ σε όλους τους δικαιούχους. Οπως με πολιτική απόφαση επιβλήθηκε το χαράτσι στους συνταξιούχους, το ίδιο - με πολιτική απόφαση - πρέπει να επιστραφούν τα «κλοπιμαία». Σε κάθε περίπτωση, οι συνταξιούχοι και το ταξικό κίνημα θα δώσουν τη μάχη μέχρι το τέλος.
Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
Τα άθλια...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΑΥΤΟ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ οξύμωρο σχήμα: Μόλις χτες ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για την «κάθαρση της δικαιοσύνης», με τον αρμόδιο υπουργό Αναστάσιο Παπαληγούρα να μιλά για «υπεράσπιση της αξιοπιστίας του θεσμού» και την ίδια στιγμή μεθόδευσαν και υλοποίησαν τη γνωστή σε όλους πλέον αθλιότητα με τα αναδρομικά του ΛΑΦΚΑ!
Μιλούν για αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τα δικαστήρια, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση κάνει «παιγνιδάκια» τέτοιου είδους και εμπαίζει προκλητικά και με «δικαστικά τερτίπια» τους συνταξιούχους, προκειμένου να μην καταβάλει ένα μικρό μέρος των όσων οφείλει στους χαμηλότερα αμειβόμενους πολίτες αυτής της χώρας.
Αλλωστε, στην «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» δεν παρέπεμψε τους συνταξιούχους και ο υπουργός Οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης; Θα το έκανε, αν δε γνώριζε τις μεθοδεύσεις που έχουν γίνει;
Ας γνωρίζουν όμως πολύ καλά οι κύριοι της κυβέρνησης ότι τέτοιου είδους εμπαιγμοί πληρώνονται και δεν ξεχνιούνται, όσος καιρός κι αν περάσει. Οσο για την προηγούμενη κυβέρνηση, καλό είναι να μην πολυμιλάει. Για έντεκα χρόνια διατηρούσε και επέκτεινε τον ΛΑΦΚΑ, παρότι προεκλογικά, το 1993, υποσχόταν την κατάργησή του. Ούτε αυτό έχει ξεχαστεί...
ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΙΑΖΟΥΝ εκεί στο ΠΑΣΟΚ με τα «νέα συστήματα» του Γιώργου Παπανδρέου για την ανάδειξη του Εθνικού και του Πολιτικού τους Συμβουλίου. Πάμπολλα, τα σενάρια για το εκλογικό σύστημα και ...όποιος μπορεί βγάζει άκρη.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Πάντως, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι τα «μαγειρέματα» αυτού του είδους για τη διαμόρφωση συσχετισμών δεν είναι ξένα με την ιστορία του ΠΑΣΟΚ και, βέβαια, κάθε άλλο παρά αποτελούν κάποια πολιτική ...καινοτομία.
Φαίνεται ότι ...ξέμεινε από στιλ ο πρόεδρος. ΄Η μπορεί να το καλοσκέφτηκε και να κατέληξε πως οι παλιές και καλές παραδοσιακές συνταγές αποτελούν την καλύτερη εγγύηση, για σοβαρά πράγματα όπως ο έλεγχος των εσωκομματικών ισορροπιών...
Οσο για την πολιτική και τις θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτή μάλλον μένει κάπου στο περιθώριο. Μικρό το κακό, βέβαια. Αλλωστε, οι άξονές της είναι δεδομένοι και και τα όριά της συγκεκριμένα...
Προκλητικοί ανορθολογισμοί
Παπαγεωργίου Βασίλης
Συνεχίζουν, με τον έναν ή άλλον τρόπο, διάφοροι αρθρογράφοι και φιλολογούντες γενικότερα, περί της Παιδείας και του κυβερνητικού διαλόγου απάτης, να βάζουν πρώτα το κάρο και μετά το άλογο. Ας γίνουμε, όμως, περισσότερο συγκεκριμένοι. Κανένας τους δεν τολμά να ισχυριστεί καθαρά και ξάστερα ότι όλα είναι μια χαρά στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας και το μόνο που λείπει είναι ένα σύστημα αξιολόγησης. Και πώς να το κάνουν, όταν οι πάντες γνωρίζουν ότι η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση βασανίζεται άγρια από σωρό προβλημάτων, όπως η τουλάχιστον ελλιπέστατη χρηματοδότησή της, οι τεράστιες και απαράδεκτες ελλείψεις σε στοιχειώδη και απαραίτητα έργα υποδομής, η εντεινόμενη συνεχώς εμπορευματοποίηση της λειτουργίας και του ρόλου της και υποταγή της στα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων κλπ., κλπ. Και, όμως, βάζουν στην άκρη τα σοβαρά αυτά προβλήματα και θεωρούν ότι η προτασσόμενη από την κυβέρνηση αξιολόγηση θα... αναβαθμίσει την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Και όχι μόνο αυτό. Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι η έτσι προωθούμενη αξιολόγηση θα οδηγήσει σε κατηγοριοποίηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ, στην παραπέρα υποβάθμισή τους και συνεπαγόμενα στην υποβάθμιση των πτυχίων τους, στην ακόμη μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση και υποταγή τους στην αγορά και τις δυνάμεις που κυριαρχούν σ' αυτή.
Ας σταματήσουν, επομένως, να προκαλούν ακόμη και την απλή λογική...
Ολοφάνερο το αδιέξοδο
Πάντως, όσοι δεν πείθονται ή δε θέλουν να πειστούν, από τα όσα αναφέρονται στο προηγούμενο σχόλιο, τους... αφιερώνουμε ένα μικρό απόσπασμα από την πρόσφατη κοινή συνεδρίαση των συμβουλίων πανεπιστημιακής και τεχνολογικής εκπαίδευσης (ΣΑΠΕ και ΣΑΤΕ) του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ), το οποίο είναι χαρακτηριστικό του αδιεξόδου χαρακτήρα του κυβερνητικού «διαλόγου»:
-- Αρχικά θέλω να ξεκαθαρίσω ότι εγώ εδώ δεν εκπροσωπώ το πανεπιστήμιο, αφού δεν έχει συνεδριάσει η Σύγκλητος, αλλά ό,τι πω αποτελεί δικιά μου προσωπική άποψη... (πρύτανης Πανεπιστημίου Αιγαίου).
-- Προτείνω να ψηφίσει το σώμα, ως αίτημα προς την κυβέρνηση, ότι ζητάει τη σταδιακή εξισορρόπηση της χρηματοδότησης προς τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ... (εκπρόσωπος καθηγητών ΤΕΙ).
-- Αν τεθεί θέμα ψηφοφοριών, θα αναγκαστώ να αποχωρήσω. Εδώ είμαστε για να λέει ο καθένας τη γνώμη του... (εκπρόσωπος Πολυτεχνείου Κρήτης).
Και δε λέμε, έχουν τις δικές τους ευθύνες, όσοι πρυτάνεις ή εκπρόσωποι πανεπιστημίων και εκπαιδευτικών, δε βάζουν το μαχαίρι στο κόκαλο και δε λένε τα πράγματα με τ' όνομά τους, περιοριζόμενοι στα «δικά» τους προβλήματα, αλλά τις μεγαλύτερες και πρώτες ευθύνες έχει η κυβέρνηση. Πολύ περισσότερο, γιατί προωθεί συνειδητά τη συγκεκριμένη πολιτική και τακτική και, απλώς, αναζητά προσχήματα και συνενόχους, για την υλοποίησή της.
Διατροφική εξάρτηση
Η χώρα μας πληρώνει περισσότερα για τις εισαγωγές κρεάτων και γαλακτοκομικών προϊόντων, από όσα για εισαγωγές πετρελαίου και, γενικότερα, ενέργειας. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 50% και πλέον της κατανάλωσης αγελαδινού γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων εισάγεται, ενώ το ντόπιο βοδινό κρέας καλύπτει μόνο το 25% των καταναλωτικών αναγκών στην Ελλάδα. Τα στοιχεία αυτά - κι άλλα ανάλογα - που παρουσιάστηκαν στο 4ο Πανελλήνιο Συνέδριο Κτηνιατρικής Παραγωγής Ζώων, στη Θεσσαλονίκη, αποδεικνύουν πόσο λάθος είναι ο προσανατολισμός της αγροτικής οικονομίας στη χώρα μας, όπου η σχέση φυτικής και ζωικής παραγωγής είναι περί το 70 προς 30.
Κι ενώ οι εκάστοτε κυβερνήσεις κάνουν λόγο για «αναδιαρθρώσεις», δεν παίρνουν κανένα μέτρο για την αναπροσαρμογή αυτής της σχέσης υπέρ της ζωικής παραγωγής. Αντιθέτως, κάνουν ό,τι μπορούν για να υποβαθμιστεί κι άλλο η κτηνοτροφία, η οποία φυτοζωεί κι απειλείται με αφανισμό.
Βεβαίως, η πολιτική αυτή δεν οφείλεται στην άγνοια, ούτε στην ξεροκεφαλιά των κυβερνώντων, αλλά αποτελεί ενσυνείδητη και προγραμματισμένη επιλογή, για να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των πολυεθνικών που τροφοδοτούν τη χώρα μας με ζωικά προϊόντα. Το γεγονός ότι η Ελλάδα ευρίσκεται υπό διατροφική εξάρτηση κι ο λαός μας τρέφεται με εισαγόμενα προϊόντα, αμφιβόλου ποιότητας και προβληματικής υγιεινής, δε φαίνεται ν' απασχολεί τους εναλλασσόμενους κυβερνώντες...
Αληθεύουν;
Με αφορμή το γεγονός, πως ο ΟΤΕ έκοψε προχτές τις τηλεφωνικές γραμμές του «Αδέσμευτου Τύπου», διαβάσαμε και τα παρακάτω στο χτεσινό φύλλο της εφημερίδας και, μάλιστα, σε άρθρο του εκδότη, Δ. Ρίζου: «Πριν από 5 χρόνια συνήψαμε προφορική συμφωνία με τον τότε πρόεδρο του ΟΤΕ κ. Μανασή - με δική του πρωτοβουλία: Δε θα πληρώνεται η εφημερίδα τις καταχωρίσεις του ΟΤΕ - προκηρύξεις, διακηρύξεις, διαφημίσεις, κλπ - και θα τα συμψηφίζει με τα τηλεφωνικά μας τέλη. Με συμβουλή μάλιστα του κ. Μανασή, να μην κάνουμε γραπτή συμφωνία "για να μην ανοίξει η όρεξη και άλλων ΜΜΕ".
Πράγματι, επί 1,5 - 2 χρόνια δουλεύαμε ομαλότατα με αυτό το καθεστώς, ώσπου άλλαξε ο πρόεδρος...».
Ρωτάμε, λοιπόν, τον κ. Μανασή και τον τότε πολιτικό του προϊστάμενο, εάν αληθεύουν όσα ισχυρίζεται ο εκδότης του «Αδέσμευτου Τύπου»; Κι αν ναι, με ποια κριτήρια και ποια λογική προχώρησαν στην «ειδική» αυτή συμφωνία, με μια μόνον εφημερίδα; Εάν, βέβαια, είναι η μοναδική...
Μέτρα σοκ
Το «χτύπημα» του κ. Γκαργκάνα ήταν και αυτή τη φορά καίριο. Εδειξε χωρίς περιστροφές το δρόμο που οφείλουν να ακολουθήσουν οι κυβερνώντες στον τομέα της οικονομικής πολιτικής. Περιέγραψε με σαφήνεια μέτρα και πολιτικές που έχουν τη στήριξη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και τα οποία «τώρα» πρέπει να εφαρμοστούν. Οι τοποθετήσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, είχαν ανέκαθεν ξεχωριστή σημασία, αφού ο λόγος του τις περισσότερες φορές λειτουργούσε ως προπομπός ρυθμίσεων και μέτρων, που αφορούν στην οικονομική πολιτική. Αν, μάλιστα, αυτό συνέβαινε μια φορά πριν από δύο - τρεις δεκαετίες, σήμερα ισχύει στο πολλαπλάσιο, αφού στις τωρινές συνθήκες εξέλιξης του συστήματος ο ρόλος των τραπεζιτών στην πραγματικότητα είναι και ρόλος συνδιαμορφωτή της οικονομικής πολιτικής.
Οι «διαρθρωτικές προσαρμογές» που προτείνονται από τον επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας, στην πραγματικότητα αφορούν στο αύριο του καπιταλισμού στη χώρα. Την προσαρμογή ολόκληρης της κοινωνίας στα σύγχρονα δεδομένα αναπαραγωγής και διεύρυνσης της κερδοφορίας, αλλά και της συνολικότερης κυριαρχίας του κεφαλαίου. Προσαρμογές που κινούνται αυστηρά στα πλαίσια των επιλογών της στρατηγικής της Λισαβόνας και των γενικότερων κατευθύνσεων της ΕΕ. Με άξονα αυτή τη λογική, στην ημερήσια διάταξη μπαίνουν και πάλι ζητήματα όπως η εκ νέου ανατροπή σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης και συντάξεων, η παροχή πλήρους ασυδοσίας του κεφαλαίου και της εργοδοσίας στα θέματα των εργασιακών σχέσεων, η παραπέρα περικοπή κονδυλίων κοινωνικού χαρακτήρα, ο ακόμα περισσότερο περιορισμός του συστήματος Δημόσιας Υγείας, η υιοθέτηση της άποψης ότι οι μισθοί δεν μπορεί να εξελίσσονται με βάση τον πληθωρισμό, αλλά τη λεγόμενη παραγωγικότητα κ.ο.κ.
Τα ζητήματα δεν είναι νέα, ούτε ακούγονται για πρώτη φορά. Διαφέρουν όμως στον τρόπο που τίθενται, στην ένταση, στις απειλές και τους εκβιασμούς που τα συνοδεύουν. Από τη σκοπιά της Τράπεζας της Ελλάδας, από τη σκοπιά των πολυεθνικών και της οικονομικής ολιγαρχίας, τα πράγματα είναι όπως περιγράφονται στην έκθεση Γκαργκάνα. Για το μεγάλο κεφάλαιο, δεν υπάρχει διαφορετικός ή παραπλήσιος δρόμος. Για να εξακολουθήσει να κερδίζει, πρέπει να μπορεί τώρα και στο μέλλον να αρπάζει μεγαλύτερο μέρος του παραγόμενου πλούτου. Μεγαλύτερο μέρος από ό,τι παράγουν οι εργαζόμενοι. Για να αποσπαστούν ακόμα μεγαλύτερα υπερκέρδη, «πρέπει» με μαθηματική ακρίβεια να αφαιρεθούν, να τσεπώσουν από τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, εισοδήματα, μισθούς, κοινωνικοασφαλιστικές παροχές, δαπάνες για Υγεία, Παιδεία, άλλες καταχτήσεις.
Αυτό που για το κεφάλαιο αποτελεί μονόδρομο, η στυγνή λεηλασία, δηλαδή, των δίκιων και των καταχτήσεων της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων, κάθε άλλο παρά θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Δεν το θεωρούν, άλλωστε, οι ίδιοι οι κεφαλαιοκράτες και οι λακέδες τους, που εντείνουν τα διάφορα αποπροσανατολιστικά για...«κοινωνικές συναινέσεις» και ψευτοδιαλόγους, τρέμοντας μπροστά στην ενδεχόμενη λαϊκή αντίδραση. Αν, μάλιστα, οι εργαζόμενοι συνειδητοποιήσουν τη δύναμη που έχουν στη διάθεσή τους και τη δυνατότητα που υπάρχει να ανατρέψουν τα σχέδια της πλουτοκρατίας, τότε τα μέτρα «σοκ» που ετοιμάζονται εναντίον του κοινωνικού συνόλου, μπορεί να γίνουν εφιάλτης για τους εμπνευστές τους.
Feeds
