Στα 5.216.000 άτομα ή ποσοστό 12,6% ανήλθε το Φλεβάρη η ανεργία στη Γερμανία (από 5,04 εκατ. το Γενάρη) και τα ανεπίσημα, για την ώρα, αυτά στοιχεία κυριάρχησαν στα πρωτοσέλιδα των γερμανικών εφημερίδων, αφού το προαναφερόμενο νούμερο είναι το μεγαλύτερο από τη δεκαετία του 1930. Η πραγματικότητα, βέβαια, είναι ακόμη χειρότερη στη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης. Σύμφωνα με υπολογισμούς Γερμανών ειδικών, το πραγματικό νούμερο των ανέργων ξεπερνά τα 7 εκατομμύρια, εάν παρθούν υπόψη και όσες κατηγορίες ανέργων δεν καταγράφονται στα επίσημα στοιχεία. Και μαζί με την ανεργία, μεγαλώνει και η φτώχεια... Οχι μόνο γιατί λιγοστεύουν συνεχώς οι θέσεις εργασίας ή αυξάνουν συνεχώς οι θέσεις μερικής απασχόλησης, ενώ μειώνεται συνεχώς το πραγματικό αντίκρισμα των αμοιβών. Η φτώχεια μεγαλώνει, επίσης, γιατί περικόπτονται δραστικά και οι κοινωνικές παροχές στους άνεργους, όπως έγινε με τις διαβόητες αντεργατικές μεταρρυθμίσεις του νόμου «Χαρτζ IV». Το γεγονός ομολόγησε, εμμέσως πλην σαφώς και ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Εργασίας, ο οποίος δικαιολόγησε τη νέα αύξηση της ανεργίας λέγοντας: «Το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των ανέργων μπορεί να αποδοθεί στο ότι άτομα που προηγουμένως επωφελούνταν από κοινωνικές παροχές καταγράφονται πλέον ως άνεργοι».

Κι όλ' αυτά γίνονται, για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας. Με άλλα λόγια, να αυξηθεί ακόμη περισσότερο η εκμετάλλευση των εργαζομένων και να μεγαλώσουν ακόμη περισσότερο τα κέρδη των γερμανικών μονοπωλίων και μεγάλων επιχειρήσεων.