Του Ανδρέα Πετρουλάκη, από την «Καθημερινή»

Δέκα πρωτοσέλιδα τους κράζουν, ανάμεσά τους καραμπινάτα κυβερνητικά έντυπα.

Γιατί, είναι μεγάλη, απύθμενη η ξεφτίλα.

Να εμπαίζουν στην ψύχρα χιλιάδες ανθρώπους, τους οποίους ήδη στην ψύχρα έχουν κλέψει και ξανακλέψει. Τους άρπαξαν λεφτά από τη σύνταξη πείνας που παίρνουν κι αφού βγήκαν και είπαν ότι θα αποκαταστήσουν την αδικία, τελικά κατέφυγαν σε μια κομπίνα που παραπέμπει στις... ωραίες παραδόσεις του ΠΑΣΟΚ.

Οχι, πως υπήρχε καμιά αυταπάτη ότι είναι διαφορετικοί. Αλλά τα γερόντια, τουλάχιστον αυτοί που ψήφισαν ΝΔ, έτρεφαν μια ελπίδα ότι μπορεί και να πάρουν κάτι από αυτά τα ψίχουλα που είναι δικά τους και τους τα έχουν αρπάξει. Κι όμως τους ξανάριξαν στο δούλεμα. Πικρό το δίδαγμα.

Το γεγονός, πως κάτω από τη γενικευμένη κατακραυγή προσπάθησαν χτες το βράδυ να εμφανιστούν ότι αναδιπλώνονται, δεν πρέπει να δημιουργήσει νέες αυταπάτες. Καμιά εμπιστοσύνη, παρά μόνο σ' αυτήν που γεννά η δύναμη του αγώνα.

Πολύ περισσότερο που όλα τα σημάδια στον περίγυρο μιλάνε για γενίκευση της επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα.

Τρέξτε κι άλλο για τα κέρδη διατάσσει το ΔΝΤ, ειδικές εντολές από τον ΟΑΣΑ, πατίνια ήδη στην Αγγλία.

Ενώ, παράλληλα, ομολογούν πως ανάβει φωτιά στα βόρεια σύνορα. Την οποία μάλιστα αφού την προκαλούν, στη συνέχεια την επικαλούνται για τον «αντιτρομοκρατικό» προσανατολισμό των Ενόπλων Δυνάμεων.

Ολα δείχνουν: Το μέτωπο απέναντι στην εργατική τάξη είναι ένα.

Που σημαίνει ότι μία πρέπει να είναι και η απάντηση.

Με καθαρό ποιος είναι ο εχθρός, καθαρό και το όπλο για την αντιμετώπισή του.