Πως αλλάζουν οι καιροί... «Καραμανλής: Ανηφορικός ο δρόμος αλλά θα τα καταφέρουμε - ΑΦΕΤΗΡΙΑ εξόδου από το τούνελ» έλεγε ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος του «Ελεύθερου Τύπου», με αφορμή τον κρατικό προϋπολογισμό του επόμενου χρόνου, ενώ, το «Βήμα» σημείωνε: «Μείωση πραγματικών εισοδημάτων, αύξηση φόρων - ΦΤΩΧΟΤΕΡΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ - Κατετέθη Προϋπολογισμός άγριας λιτότητας». Πριν από δυο - τρία χρόνια, τα πράγματα ήταν ακριβώς αντίστροφα. Το «Βήμα» συγκάλυπτε τους αντιλαϊκούς προϋπολογισμούς της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και καλλιεργούσε φρούδες ελπίδες για το μέλλον, ενώ, ο «Ελεύθερος Τύπος» κατάγγελλε τη μονόπλευρη λιτότητα και τα ψίχουλα των «αυξήσεων» στους μισθούς και τις συντάξεις. Τώρα, γίνεται το ακριβώς αντίθετο. Με άλλα λόγια, έχουμε το δικομματισμό και το σύστημα χειραγώγησης των λαϊκών συνειδήσεων σε πλήρη λειτουργία. Εάν ανατρέξετε λίγο στο παρελθόν, εύκολα θα ανακαλύψετε, ότι σε όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο (από το 1974 και μετά) το... ίδιο βιολί έχουμε. Μπορεί οι δικαιολογίες να είναι διαφορετικές κάθε φορά, αλλά η «μουσική» είναι πάντα η ίδια: Ο παραγόμενος από τους εργαζόμενους πλούτος συνεχώς αυξάνεται, αλλά μόνον οι λίγοι κεφαλαιοκράτες γίνονται ακόμη πλουσιότεροι. Οι πρώτοι, οι παραγωγοί του πλούτου, πορεύονται με το κάθε φέτος και χειρότερα...
Χαράτσι χειραγώγησης
Τον Ιούλη του 2003 το «ανταποδοτικό τέλος» υπέρ της ΕΡΤ, το οποίο πληρώνεται απ' όλα τα ελληνικά νοικοκυριά, αφού επιβαρύνει κάθε μετρητή της ΔΕΗ, έγινε 3,04 ευρώ. Το Γενάρη του 2004 έφτασε τα 3,24 ευρώ. Και τώρα, με τροπολογία που κατέθεσε προχτές η κυβέρνηση στη Βουλή, θα φτάσει τα 4,24 ευρώ. Με άλλα λόγια, μέσα σε δύο μόνο χρόνια και κάτι μήνες επιβάλλεται μια τεράστια συνολική αύξηση, που φτάνει το 40%. Κι όλ' αυτά, για μια κατ' ευφημισμόν κρατική και στην πραγματικότητα κυβερνητική ραδιοτηλεόραση, η οποία συναγωνίζεται τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς στην προβολή του δικομματισμού, στο «θάψιμο» του ΚΚΕ και των μικρότερων κομμάτων και στην αποσιώπηση των λαϊκών αγώνων. Τουλάχιστον, ας αλλάξει η κυβέρνηση την ονομασία του χαρατσιού. Ας το ονομάσει τέλος χειραγώγησης ή τέλος παραπληροφόρησης. Πληρώνουμε, που πληρώνουμε, ας μη μας κοροϊδεύουν κι από πάνω...
Συμβόλαια... θανάτου στο Ιράκ
Οι πάντες έχουν καταλάβει ότι η επέμβαση και η κατοχή του Ιράκ έγινε για το πετρέλαιο. Αυτός είναι βέβαια και ο βασικός λόγος που δε θέλουν να φύγουν οι κατακτητές και μακελάρηδες του ιρακινού λαού. Τα τελευταία στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι τα υπερκέρδη που προσδοκούν τα επόμενα χρόνια οι αμερικανικές και βρετανικές πολυεθνικές που έχουν αρχίσει τη λεηλασία του ιρακινού πετρελαίου, είναι ασύλληπτα και «αξίζουν» τον πόλεμο. Συγκεκριμένα, όπως εκτιμά η βρετανική μη κυβερνητική οργάνωση «Platform» (Πλάτφορμ) σε αναφορά της που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα, τα κέρδη των ξένων πετρελαϊκών εταιριών - κυρίως αμερικανικών και βρετανικών - στο Ιράκ θα κυμανθούν από 63 έως 165 δισεκατομμύρια ευρώ με βάση τα συμβόλαια που διαπραγματεύονται σήμερα για την εξασφάλιση της παραγωγής και εκμετάλλευσης του ιρακινού πετρελαίου. Αυτό που επιχειρούν τώρα οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της Βρετανίας, σε συνεργασία με τους Ιρακινούς κουίσλινγκς, είναι να ανατεθούν σε συγκεκριμένες πολυεθνικές μακροπρόθεσμα συμβόλαια για τα οποία μάλιστα δε θα υπάρχει δυνατότητα ακύρωσης στο μέλλον από τα ιρακινά δικαστήρια! Μάλιστα τα συμβόλαια αυτά εγγυώνται τρελά κέρδη τις επόμενες δεκαετίες...
«Οι εταιρίες αναπόφευκτα εκμεταλλεύονται την παρούσα αστάθεια στο Ιράκ για να ασκήσουν πιέσεις, να αποσπάσουν πολύ κερδοφόρους όρους, υποχρεώνοντας τη χώρα να υποστεί τους όρους αυτούς για δεκαετίες» αναφέρεται στην έκθεση.
«Αβάντα» στην ιδιωτική ασφάλιση
«
Βούτυρο στο ψωμί» της κυβέρνησης για την ένταση της αντιασφαλιστικής επίθεσης αποτελεί η χτεσινή «συνάντηση εργασίας» (sic) που οργάνωσε η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ και αφορούσε στην παρουσίαση του ταμείου συμπληρωματικής ασφάλισης - δηλαδή, ιδιωτικής ασφάλισης - των δημοσίων υπαλλήλων στη Γαλλία. Την παρουσίαση ανέλαβαν εκπρόσωποι του γαλλικού Ταμείου, οι οποίοι, μάλιστα, πρότειναν να αναλάβουν είτε τη μεταφορά... τεχνογνωσίας για τη δημιουργία ανάλογου Ταμείου και στην Ελλάδα, είτε ακόμα και την ασφάλιση των δημοσίων υπαλλήλων της Ελλάδας στο δικό τους Ταμείο. Πάρτε υπόψη σας, ότι τα Ταμεία αυτά χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από τους εργαζόμενους, λειτουργούν κεφαλαιοποιητικά (η σύνταξη του εργαζόμενου εξαρτάται από το ύψος των χρημάτων που εισφέρει και την απόδοση των επενδύσεων που κάνει το Ταμείο), ενώ, η ύπαρξή τους πατά στη μεθοδική απαξίωση της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης από τις κυβερνήσεις του μεγάλου κεφαλαίου, που «σπρώχνει» τους εργαζόμενους στην ιδιωτική ασφάλιση.
Σε μια περίοδο όπου η κυβέρνηση μιλά για ένα μακρόπνοο «κοινωνικό διάλογο» για το ασφαλιστικό - προαναγγέλλοντας νέο χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων - τέτοιου είδους συζητήσεις αβαντάρουν και νομιμοποιούν την ένταση της αντιασφαλιστικής επίθεσης. Και σ' αυτή την κατεύθυνση η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ παίζει επάξια το ρόλο της.
Η αρχή έγινε
Η δημοσιοποίηση των θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ για τις τοπικές εκλογές του 2006, που έγινε πριν ακριβώς από ένα μήνα, σηματοδότησε την ανάγκη να συγκροτηθούν ψηφοδέλτια συνεργασίας και συσπείρωσης με πολιτικές δυνάμεις, ομάδες και πρόσωπα που έχουν συναντηθεί και έχουν συστρατευτεί στους αγώνες. Με προσωπικότητες αναγνωρίσιμες μέσα από τη δράση τους στο κίνημα. Αλλωστε, οι επικείμενες εκλογές έχουν σοβαρό πολιτικό χαρακτήρα, αφού διεξάγονται σε συνθήκες νέας επίθεσης σε βάρος του λαού. Με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ να έχουν χριστεί συνοδοιπόροι σε αυτό τον αντιλαϊκό δρόμο και μέσα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Είναι χαρακτηριστικά όσα αποφάσισαν πρόσφατα στο συνέδριο της ΚΕΔΚΕ εκπρόσωποι των τριών κομμάτων και για τη μεγαλύτερη αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στους δήμους, αλλά και για τη δυνατότητα οι δήμοι να φορολογούν ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους.
Στο κάλεσμα συσπείρωσης και συστράτευσης του ΚΚΕ, η καλύτερη ανταπόκριση ήρθε προχτές. Στην εκδήλωση της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ, όπου εκπρόσωποι πολιτικών σχηματισμών, εκπρόσωποι κινήσεων, ευρύτερες προσωπικότητες βρέθηκαν εκεί και κατέθεσαν τις προτάσεις τους, τους προβληματισμούς τους και δήλωσαν ξεκάθαρα τη διάθεση για κοινό αγώνα μαζί με το ΚΚΕ. Ιδιαίτερα σημαντική μπορεί να χαρακτηριστεί η εμφάνιση της νεοσυσταθείσας «Παρέμβασης Αριστερών Πολιτών» που με συγκεκριμένο πλαίσιο απηύθυνε κάλεσμα σε όλους τους πολίτες να συνεργαστούν με τις ταξικές δυνάμεις, με το ΚΚΕ στην προοπτική του Μετώπου. Και αυτό αποκτά άλλη βαρύτητα, αφού γίνεται σε μια χρονική συγκυρία, κατά την οποία αρχίζουν ήδη να εμφανίζονται οι «ιλουστρασιόν» υποψήφιοι που πλασάρουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, επιχειρώντας έτσι να αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους και με αυτό τον τρόπο να υποκλέψουν την ψήφο του. Πολύ περισσότερο που διάφορες φωνές καταλογίζουν στο ΚΚΕ τα γνωστά περί «απομόνωσης»...
Το κριτήριο και για τις συνεργασίες, αλλά ακόμα και για τον τρόπο, με τον οποίο ο λαός πρέπει να επιλέξει τον εκπρόσωπό του στο δήμο, την κοινότητα ή τη νομαρχία είναι ένα και μοναδικό: «Ή θα πειθαρχήσουν και θα εφαρμόσουν αντιλαϊκή πολιτική τοπικά ή θα αντισταθούν, θα καλέσουν το λαό και θα στηρίξουν τα λαϊκά αιτήματα». Αυτό, δηλαδή, που είπε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στην εκδήλωση της ΚΟΑ. Κι όταν έχεις απέναντί σου εκείνους τους υποψηφίους και τα κόμματα που τους στηρίζουν να προσπαθούν να πείσουν ότι ο υποψήφιος πρέπει πάνω από όλα να είναι «όμορφος», «έξυπνος», «τίμιος», τότε πρέπει να τους θυμίζεις ότι: Οσο όμορφος κι αν είναι ο δήμαρχος πρέπει να κρίνεται από το πόσο αύξησε ή συμφωνεί να αυξήσει τη φορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων. Οσο τίμιος κι αν είναι, κρίνεται από το εάν προωθεί ή όχι τη μερική απασχόληση και τις αντιδραστικές νέες εργασιακές σχέσεις. Οσο έξυπνος κι αν είναι, θα κριθεί από το εάν θα διεκδικήσει από την κυβέρνηση κονδύλια για να λειτουργούν οι παιδικοί σταθμοί...
Το ΚΚΕ μέχρι και τις εκλογές του Οκτώβρη του 2006 έχει πολύ δρόμο μπροστά του, για να συμβάλει ακόμα περισσότερο στη συγκρότηση ψηφοδελτίων συνεργασίας και συσπείρωσης. Ψηφοδέλτια που θα υπακούουν στις ανάγκες του λαού και όχι στις επιλογές της κυβέρνησης, του κράτους και των επιχειρηματιών. Η αρχή έγινε...
Κώστας ΠΑΣΑΚΥΡΙΑΚΟΣ
Τα συμπλέοντα...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ...αντιπολιτευτικής σύμπλευσης αποτέλεσε το νομοσχέδιο για την «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Και η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ το ψήφισαν ωραιότατα. Στη συνέχεια όμως ...τσακώθηκαν.
Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ μιλούσαν για αδιαφάνειες που θα καλύψει ο νόμος και οι βουλευτές της ΝΔ για τα όσα είχαν γίνει στο χώρο της Ενέργειας επί κυβέρνησης Σημίτη, και μάλιστα σε υψηλότατους τόνους.
Αυτό είναι που λέμε «πρώτα η δουλιά και μετά η διασκέδαση». Πρώτα, δηλαδή, ψηφίζουν μια οδηγία της Ευρωπαϊκής Ενωσης (τέτοιο ήταν το νομοσχέδιο) και μετά μπορούν με την ησυχία τους να ...διασκεδάζουν συγκρουόμενοι, μια και έχει εκτελεστεί η αποστολή τους.
Κατά τα άλλα, οι λογαριασμοί της ΔΕΗ για τον κοσμάκη θα έρχονται ήδη από αυτόν τον μήνα πιο φουσκωμένοι. Κάτι οι αυξήσεις στα τιμολόγια, κάτι ο φόρος για την ΕΡΤ, κάτι το κόστος από την αλλαγή του καυσίμου ηλεκτροπαραγωγής (δε μας ...κάνει, βλέπετε, ο ελληνικός λιγνίτης), έτοιμη ...η λυπητερή.
Κι αργότερα, όταν θα εφαρμοστεί στην πράξη ο νόμος περί «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, θα 'ρθουν και τα ακόμη χειρότερα...
ΩΡΑΙΑ ΠΕΡΝΑΝΕ εκεί στο ΠΑΣΟΚ! Είναι όλοι υπέρ της «ανανέωσης» (αφού το λέει ο πρόεδρος) και άπαντες αναζητούν μια θέση στον ...ήλιο, έστω κι αν δεν ξέρουμε καν αν αποτελεί ακόμη το σήμα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Γιατί όσο κι αν προσπαθεί να το διανθίσει το πράγμα με θεωρίες ο Γιώργος Παπανδρέου, το μόνο που κάνει είναι να δημιουργεί το δικό του μηχανισμό. Μόλις τον φτιάξει, θα προχωρήσει την ...ανανέωση και στα υπόλοιπα ζητήματα, π.χ., το σήμα.
Εως τότε τα «πρωτοκλασάτα» στελέχη (ή, τέλος πάντων, αυτά που νομίζουν ακόμη ότι είναι πρωτοκλασάτα) θα γκρινιάζουν και θα προσπαθούν να δώσουν το στίγμα τους. `Η, για να είμαστε περισσότεροι ακριβείς, θα προσπαθούν να κρατήσουν τις ...θέσεις τους.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Φωνάζει ο κλέφτης...
Γρηγοριάδης Κώστας
«Ακόμα και αν κάποιοι θεωρούν ότι ο ΣΥΝ έχει αριστερή πολιτική γιατί προβάλλει συνθήματα είτε αριστερά, είτε με αριστερή επικάλυψη, ας σκεφθούν ένα ζήτημα: ότι όλα τα χρόνια συνεργάστηκε στενά με το ΠΑΣΟΚ στο συγκεκριμένο χώρο, ότι δε διαφώνησε σε κεντρικά ζητήματα που χαρακτηρίζουν το θεσμό ούτε με τη ΝΔ, ότι τελικά συγκυβέρνησε και συνδιοίκησε μαζί με τα κόμματα του δικομματισμού στην ΚΕΔΚΕ, στην ΕΝΑΕ, στις τοπικές ενώσεις». Αυτά είπε προχτές η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, παρουσιάζοντας τις θέσεις του ΚΚΕ για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Και η χτεσινή «Αυγή», αφού χαρακτηρίσει τα παραπάνω ως «συκοφαντική επίθεση στον ΣΥΝ», σημειώνει και τα εξής: «Κι εδώ η κυρία Παπαρήγα έχει επιλεκτική μνήμη, ξεχνώντας ότι και το 1998 και το 2002 έκανε υπόγεια συμφωνία με τη Ρηγίλλης και τους υπευθύνους αυτοδιοίκησης της ΝΔ, γεγονός που παραδέχονται όλα τα στελέχη της ΝΔ».
Με άλλα λόγια, η περιγραφή και μόνο της δράσης του ΣΥΝ - της αδιαμφισβήτητης δηλαδή πραγματικότητας - είναι «συκοφαντική επίθεση», ενώ η εξόφθαλμη και προκλητική συκοφαντία σε βάρος του ΚΚΕ «αναβαθμίζεται» σε γεγονός και, μάλιστα, με... απόδειξη τα όσα υποτίθεται πως είπαν τα «στελέχη της ΝΔ» στον συντάκτη της «Αυγής». Μα καλά, τόσο πολύ υποτιμούν τους αναγνώστες τους..;
Θέλει ακόμη περισσότερα...
«Εμείς δε βλέπουμε σκληρά μέτρα λιτότητας στον προϋπολογισμό του 2006»! Αυτό δήλωσε χτες ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αθήνας (ΕΒΕΑ), δρ Φουντουκάκος, σχολιάζοντας το νέο προϋπολογισμό. Ο πρόεδρος των εμποροβιομηχάνων δε βρίσκει αρκετή τη νέα επιδρομή φορολογικής αφαίμαξης των λαϊκών στρωμάτων και τον περιορισμό της φορολογίας των ολοένα αυξανόμενων κερδών του μεγάλου κεφαλαίου, μέτρα που σκιαγραφούνται στον προϋπολογισμό του 2006. Αξιώνει, μάλιστα, «να διδαχτούμε από το παράδειγμα της Γερμανίας», όπου, όπως ο ίδιος ομολογεί, εκεί «βλέπουμε πραγματικά δυσάρεστα μέτρα» και καλεί την κυβέρνηση να αυξήσει ακόμα περισσότερο τους έμμεσους φόρους. Ε, δε θα περίμενε κανείς και τίποτε άλλο από τους εμποροβιομηχάνους...
Αντεργατική ποικιλία...
«Νέοι και ανεργία: Το μέλλον θέλει δουλειά». Αυτό ήταν το θέμα πρόσφατης ημερίδας της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, όπου μίλησε και ο Γ. Παπανδρέου, σημειώνοντας και τα εξής, ανάμεσα σε άλλα: «Για να αυξήσουμε τις ευκαιρίες απασχόλησης για όλους, δε σημαίνει πάντα ίδιες συνθήκες εργασίας και αμοιβών. Ισως πρέπει να ξεφύγουμε απ' την ιδέα ότι υπάρχει ένα μόνο πρότυπο απασχόλησης για όλους. Πρέπει να διευρύνουμε τις ευκαιρίες απασχόλησης με την επέκταση ποικίλων μορφών εργασίας, μερικής ή και προσωρινής απασχόλησης και αυτοαπασχόλησης».
Με άλλα λόγια, δεν τους φτάνει η μέχρι σήμερα αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (μερική απασχόληση, διευθέτηση χρόνου εργασίας, «απελευθέρωση» ωραρίου λειτουργίας καταστημάτων, κλπ., κλπ.). Θέλουν την εργατική δύναμη ακόμη φτηνότερη, ακόμη μεγαλύτερο το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων και ακόμη περισσότερα τα ήδη τεράστια επιχειρηματικά κέρδη. Κι όλ' αυτά, με το πρόσχημα της ανεργίας. Ταυτόχρονα, επιχειρούν την υπονόμευση και τον αφοπλισμό του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Γι' αυτό και καλλιεργούν την ιδέα «της επέκτασης των ποικίλων μορφών εργασίας», οι οποίες συμπορεύονται με τις «ποικίλες μορφές (αν)ασφάλισης» και τις «ποικίλες - μέχρι και ατομικές - συμβάσεις εργασίας» και, επομένως, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.
Πράγματι, κάτι περισσότερο γνωρίζουν οι ηγέτες των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Ευρώπης, που προτείνουν τον Γ. Παπανδρέου για πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς...
Ξεπούλημα...
Σε περισσότερα των 250 εκατομμυρίων τετραγωνικών μέτρων ανέρχονται τα κάθε λογής ακίνητα (διαμερίσματα, αστικά οικόπεδα, ημιδασικές εκτάσεις, κλπ.), που ανήκουν στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας και πολλά εξ αυτών βρίσκονται σε προνομιούχες περιοχές. Κι όπως λένε οι σχετικές πληροφορίες, παίρνουν κι αυτά την άγουσα για ξεπούλημα. Μάλιστα, το υπουργείο Εθνικής Αμυνας - σε συνεργασία με το υπουργείο Οικονομικών - σχεδιάζει την ίδρυση ανώνυμης εταιρίας, η οποία θα αναλάβει να φέρει σε πέρας την επιχείρηση αξιοποίησης (διάβαζε: ξεπουλήματος), αφού, βέβαια, της μεταβιβαστούν τα κάθε λογής ακίνητα.
Αντε να δούμε, τι άλλο θα βρουν να ξεπουλήσουν...
Ως εδώ και μη παρέκει
Μας χωρίζουν περίπου 40 μέρες από την εκπνοή του τρέχοντος έτους και όλα μαρτυρούν πως το 2005 ήταν μια ακόμη «χαμένη» χρονιά για την ελληνική οικονομία. Χαμένη, όμως, όχι για όλους, αλλά μόνο για τους εργαζόμενους και τα πλατιά λαϊκά στρώματα, που είδαν το βιοτικό τους επίπεδο να υποβαθμίζεται παραπέρα. Αντίθετα, για το μεγάλο κεφάλαιο το 2005 - όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια, που την ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας είχαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ - ήταν μια ακόμη καρποφόρα χρονιά, με μπόλικα κέρδη, που ενισχύονται από τις φοροαπαλλαγές, τις κρατικές επιχορηγήσεις και άλλα προνόμια.
Τα παραπάνω επιβεβαιώνονται και από τον κρατικό προϋπολογισμό του 2006 - με τον απολογισμό του 2005 - απ' όπου προκύπτει πως οι βασικοί στόχοι της κυβέρνησης για τα δημόσια οικονομικά δεν εκπληρώθηκαν, αφού σημειώθηκαν υπερβάσεις αρκετών δισεκατομμυρίων ευρώ, τόσο στο έλλειμμα όσο και το δημόσιο χρέος. Και οι υπερβάσεις αυτές, σε σχέση με τους επίσημους στόχους, σημειώθηκαν παρά το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι κλήθηκαν και πλήρωσαν τα σπασμένα της αντιλαϊκής πολιτικής (εισοδηματικής, φορολογικής, τιμολογιακής, εκποίησης της δημόσιας περιουσίας κλπ). Ωστόσο, η κυβέρνηση έσπευσε να αξιοποιήσει την αποτυχία της να περιορίσει το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος και προανήγγειλε συνέχιση της λιτότητας υποστηρίζοντας - διά στόματος του αρμόδιου υπουργού Οικονομίας - πως «το 2006 πρέπει να γίνει ό,τι χρειάζεται για να πέσει το έλλειμμα κάτω από το 3%»!
Ο υπουργός Οικονομίας, με δηλώσεις του στη ΝΕΤ, έκανε αρχικά λόγο για κάποιες «επιτυχίες» στην κατεύθυνση «εξυγίανσης» των δημόσιων οικονομικών, με την καταπολέμηση της «σπατάλης», της φοροδιαφυγής και άλλα παρόμοια, που ακούμε επί δεκαετίες τώρα. Στη συνέχεια, όμως προανήγγειλε παράταση και παραπέρα σκλήρυνση της λιτότητας για τα πλατιά λαϊκά στρώματα, επ'... αόριστον, υποστηρίζοντας πως «δεν αρκεί ένας ή δύο προϋπολογισμοί για να αντιμετωπιστεί το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας». Αφού χαρακτήρισε «βαθύ» το δημοσιονομικό και οικονομικό πρόβλημα της χώρας στο «διά ταύτα» - προετοιμάζοντας το έδαφος για τα χειρότερα - δήλωσε πως «χρειάζεται μια ολόκληρη οκταετία, για να μπορέσουμε να πούμε ότι το έχουμε αντιμετωπίσει οριστικά. Και γι' αυτό πρέπει να γίνουν βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις στις ΔΕΚΟ, το Ασφαλιστικό και γενικότερα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και σε άλλους τομείς όπου το δημοσιονομικό πρόβλημα είναι οξύ».
Αυτό το έργο το έχουμε ξαναδεί. Οι εργαζόμενοι, δεκαετίες τώρα καλούνται και πληρώνουν τα σπασμένα των πολιτικών που συναποφασίζουν οι γαλαζοπράσινες ελληνικές κυβερνήσεις, μαζί με το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, εισπράττοντας υποσχέσεις για «καλύτερες μέρες», όταν λυθεί το δημοσιονομικό και τα άλλα προβλήματα της χώρας. Απέναντι σ' αυτές τις πολιτικές - που υποτάσσουν τα πάντα στη μεγιστοποίηση των μονοπωλιακών κερδών και αναπαράγουν τα προβλήματα της χώρας και του λαού - οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να πουν το δικό τους μεγάλο «φτάνει πια»! Καλύτερες μέρες για τα πλατιά λαϊκά στρώματα θα ξημερώσουν, μόνο όταν οι εργαζόμενοι οργανωθούν, συσπειρωθούν και καταφέρουν, με τη συντονισμένη πάλη τους, να ανατρέψουν τους πολιτικούς συσχετισμούς και μαζί τους την αντιλαϊκή πολιτική του «ευρωμονόδρομου».
Feeds
